Hoi meiden, wie heeft deze afl gezien? Wat vond je ervan? Zelf viel mij op dat er nog zoveel taboes zijn als je het over (het opvoeden van) kinderen hebt...Dat veel mensen niet uit durven spreken hoe ze zich als ouder voelen en daar zon verdriet van hebben. Een voorbeeld: als je n zware babytijd hebt of zwangerschap willen veel mensen in je omgeving niet echt luisteren of vinden ze dat je vooral dankbaar moet zijn en dus houd je maar je mond... Of dat je eigenlijk nog meer kids wilt maar je hebt er toch al 2? Zo kom je er nog veel meer tegen in deze aflevering..
Ik heb kei hard mee zitten janken en toen maar besloten om hem af te zetten. Ik vond het vreselijk om te zien, al dat verdriet. Ik heb me er ook de hele avond ellendig om gevoeld..
Ja, deprimerend is het wel. kon het ook echt niet droog houden. Stom heh, dat het ouderschap geweldig is maar ook zoveel verdriet geeft. Zal mn eigen kids morgen nog maar eens extra knuffelen
vooral het verhaal van de moeder die zelf haar moeder kwijt is... hier heb ik ook geen moeder meer sinds mijn 18e... vreselijk. ook alle onzekerheden, doe ik het wel goed enz enz... heel erg herkenbaar...
ik heb zo vreselijk gehuild! Het gekke is.. ik voelde me ook even op mijn plek gezet. Nog geen half uur daarvoor had ik een boze-verdriet-bui omdat mijn zoon zijn oren (en mijn geduld) dienst weigerden. Hij lag eindelijk op bed en voor mijn gevoel viel er een last van mijn schouders. dát triggerde zoveel verdriet, dat ik mijn kind als "last" beschouwde. en dan komen er een vader en moeder in beeld. Moeder met leukemie en die voelde zich zo schuldig tegenover haar kinderen. kom ik aan met mijn verdriet om, ja, niks eigenlijk. was even een wakeupcall, gewoon dat stukje besef dat anderen met hetzelfde zitten en dat er mensen zijn die het zo veel zwaarder hebben dan jij. bijzonder programma en ik kijk volgende week zeker weer!
ik heb het vanmiddag in de herhaling gezien. ik vond het ook heel moeilijk om te zien. ook wel herkenbare dingen. moest me echt inhouden om niet te gaan zitten janken. ik hoop voor de ouders die mee hebben gedaan dat het hun wel wat geholpen heeft in de dingen waar ze mee worstelen
Dit programma, en over de streep, zijn 2 programma's waar ik niet naar kan kijken zonder te huilen. De energie daar in de lucht, de woorden, de herkenbaarheid. . Ik kijk het dus alleen terug wanneer ik alleen ben zonder man en kind met een grote zakdoek
Ik heb ook gekeken en vond het ontzettend mooi. Heb zeker meegehuild en vond het bijzonder om tr zien dat een vrouw aangaf dat zij zich schaamde dat ze haar stem verheft en het zo pijnlijk is om te zien wanneer haar kinderen hiervan schrikken, en dat al die handen met het ILYteken omhoog gingen van herkenning. Vond het erg bijzonder. Wel heeft volgensmij elke uitzending een ander thema
Het is wel een zwaar programma he?! Niet altijd in de mood voor Maar wel heel mooi dat er mensen zijn die zich op tv zo kwetsbaar durven opstellen! Onze maatschappij is zo gericht op succes en alle ballen hoog moeten houden dat je jezelf snel tekort voelt schieten als het jou niet altijd lukt! De meeste mensen proberen zon ideaal beeld van zichzelf neer te zetten... (Ikzelf misschien soms ook wel eens). Eigenlijk is dat jammer want men zou denk ik veel meer begrip voor elkaar hebben als we allemaal zo eerlijk en kwetsbaar durven zijn!
Ik vind het een mooi programma en werd ook wel emotioneel. Maar ik vind ook dat 1 uur te kort is voor dit programma. Je ziet 3 gezinnen die aan bod komen, en de andere mensen zie je helemaal niet in beeld. Dat vond ik wel jammer eigenlijk.