Hallo dames, mijn hele leven ben ik al bekend met astma aanvallen, eens in de zoveel tijd (meestal om de 3/4 jaar) krijg ik zo'n aanval en krijg ik het zo benauwd dat het meestal een paar nachtjes ziekenhuis word, met een prednison kuur. De laatste keer dat ik dit gehad heb is in september. Nu op dit moment ben ik bijna 19 weken zwanger, voelde me tot voor kort super, geen kwaaltjes, weinig last. Tot ongeveer een week geleden. Ik begon te hoesten, en nu op dit moment ben ik eigenlijk weer continue erg benauwd. Ik gebruik de pufjes Qvar en mag als dit nodig is Ventolin gebruiken (waar ik nu dus ook véél gebruik van maak) Maar het lijkt eigenlijk niks tot weinig te doen. Nou is die benauwdheid nog niet eens hetgene waar ik me zo bezorgd om maak, maar meer het feit dat ik zoveel aan het hoesten ben dat ik doodsbang ben dat ik mijn baby pijn doe. Ook vraag ik me af, of de baby iets van die benauwdheid meekrijgt.. Hopelijk (nouja, voor jullie hoop ik eigenlijk van niet) zijn er wat dames op het forum die hier ervaring mee hebben. Ik word er echt een beetje paniekerig van
Het is juist andersom. De kleine heeft geen last van je hoesten, hooguit dat Ie door elkaar geschud word... Maar hij heeft wel Degelijk last van je benauwdheid. Ik heb tijd geleden in t zh gelegen omdat ze me verdachten van longembolie zo benauwd was ik. Gelukkig viel t mee maar ze zeiden toen wel dat de kleine ook erg last van die benauwdheid kan hebben. Dus zou toch miss gaan overleggen met een arts
Ik ken de angst, maar je baby pakt gewoon wat ie nodig heeft. Jij kan hierdoor wel meer last hebben. Heb zelf astma en rond 29 weken een week in het ziekenhuis gelegen, met enorme benauwdheid. Maar de baby heeft er niets van meegekregen (raar idee he!). Het is wel fijn om af en toe met een arts te kunnen overleggen, voor je eigen gemoedsrust.
Allereerst bedankt voor jullie reacties @Lilith, inderdaad een heel onwerkelijk idee dat de baby hier dan niets van mee krijgt. Ik zie tijdens zo'n hoestbui al helemaal voor me hoe dat arme kind de gekste koprollen maakt. Wat voor medicijnen heb je hier uiteindelijk voor gehad om het weer stabiel te krijgen? Heb gister uiteindelijk de HAP gebeld, en kon toen langskomen om toch even naar mijn longen e.d te luisteren. Het stomme is dat ik een saturatie had van 96 (toch redelijk normaal), wel wat piepende longen. Zo raar dat ik me dan toch zo benauwd kan voelen. Uiteindelijk naar huis gegaan met een Prednison (Prednisolon Teva 30MG) kuurtje voor 5 dagen. Heb geloof ik wel 100 keer gevraagd of dit echt wel kon tijdens mijn zwangerschap, maar volgens de arts is dit zo'n lage dosering en zo'n korte termijn dat dit gewoon veilig is. Zijn er hier meer mensen die Prednisolon geslikt hebben tijdens de zwangerschap? Oh oh.. Normaal was ik helemaal niet zo'n stresskip, alles komt wel goed joh.. Maar sinds ik zwanger ben is dat toch wel anders Hopelijk ga ik me snel beter voelen!
Goed dat je toch bent gegaan. Neem aan als je t vaak heb gezegd dat je zwanger bent dat je de med gewoon kan nemen. Niet zo stressen! Dat is nog slechter voor de kleine 😉
@Marieke1610, heb je helemaal gelijk in! Probeer me zo goed en rustig mogelijk te houden, maar soms... Haha!
Hihi ken dat hoor! Hier zwangerschapssuiker en er is miss iets niet goed met de niertjes dus je gaat je toch zorgen maken. Maar zet t zoveel mogelijk naast me neer. Zo min mogelijk stress
Qua medicijnen kunnen ze helaas weinig doen omdat je buiten Ventolin en Qvar niets anders mag. In het ziekenhuis hebben ze het via vernevelen gedaan zodat het in ieder geval wat beter binnenkomt en kreeg ik zuurstof en prednison. Dit in combinatie met VEEL rust maakte dat het langzaam beter ging. Het hoesten was echt drama, maar ik lag 2 keer per dag aan een ctg voor de baby, en die had werkelijk nergens last van! Dus probeer rustig te blijven, stress is volgens mij slechter voor de baby. En veel rust nemen...
Ben je ook onder behandeling van een longarts? Wellicht goed om even met hem/haar te overleggen. Mijn longarts zegt altijd dat het het belangrijkste is dat het goed gaat met de moeder. Zuurstoftekort en benauwdheid is niet goed voor de ontwikkeling van je kindje. Prednison is geloof ik niet iets wat ze zomaar zullen geven tijdens de zwangerschap, maar als het nodig is, is het weer het belangrijkste dat het goed met jou gaat. Zuurstoftekort is slecht voor de placenta bijvoorbeeld. Ik zou het goed in de gaten blijven houden en anders overleggen met je huisarts (maar liever met de longarts of je evt. laten doorsturen). Je astma kan namelijk ook verergeren door de zwangerschap. Tot nu toe gaat het bij mijn juist wel goed, maar dat schijnt vaker te gebeuren als je zwanger bent van een jongen ! Mijn longarts raadde overigens ook aan dat als het slechter gaat met mijn astma, ik ook een keer door de gynaecoloog moet worden gezien. Ik zou dit dus ook zeker even melden bij je verloskundige, want een astma-aanval is wel iets waar ze voorzichtig mee zijn en evt. voor gaan overleggen met een gyn. Ik hoop in ieder geval dat je je nu al een stuk beter voelt!
Ik ben ook al jaren bekend met astma, maar was nog nooit opgenomen in het zh, tot halverwege maart. Ben twee keer opgenomen geweest, van van zondag tot en met maandag, met 1 dag ertussen waarbij ik thuis was. Te vroeg naar huis gestuurd dus. Ik heb denk ik een week of 4/5 prednison gebruikt. En nu gebruik ik Foster, een soort Seretide (als ik dat niet neem, ben ik continu benauwd weer). Mijn longfunctie is tijdens de opname gemeten (was toen 50%, de longarts vond dit zo laag dat ze het niet wilden zeggen om me niet ongerust te maken volgens mij) en twee weken na de opname 58%. Het liefst wilde de longarts daarom nog een extra medicijn geven, maar dat kon niet vanwege de zwangerschap. Ze waren wel blij dat ik net uit het eerste trimester kwam qua alle medicijnen. Hoe ver ben jij nu? Foster en Prednison is verder wel veilig hoor, extra controle bij de gyn (daar zit ik nu ook bij vanwege astma) was niet nodig. Hoe gaat het nu met je benauwdheid? Mijn longarts zei hetzelfde als iemand hierboven al zegt. Een benauwde moeder is erger dan de medicijnen die ik nu neem..