Ik heb hier een hond van 10 jaar oud. Het afgelopen jaar Is het van een vrolijke actieve hond naar een hond gegaan doe nergens zin in heeft. Ze weigert vaak te eten en heeft buien dat ze afvalt en dan weer aankomt(onverklaarbaar zegd de dierenarts die geen problemen vind) Zo Is ze nu ook weer af gevallen en staat ze op speciaal voer van royal canin wat ook als sonde voeding gegeven kan worden. In de hoop dat ze hiervan weer op gewicht komt meestal werkt dit heel goed. Nu met het warme weer op komst maak ik me alweer doodzorgen vorig jaar heeft ze het bijna niet overleefd. Omdat ze totaal niet tegen warmte kan. Ze ligd dan verplicht in de door airco gekoelde ruimte op een koelmat en als ze uit moet krijgt ze een koel harnas om dit Is dan even 5 min lopen en snel terug naar huis afkoelen Echt ik hou zielsveel van dat beest en ik betaal met liefde die 60 euro per week aan haar voeding. Maar ik wil haar niet onnodig laten leven omdat ik haar niet kwijt wil. Ze heeft lijkt het wel nergens geen zin meer in. Ze ligt alleen nog maar in de mand loopt twee keer per dag met moeite nog een rondje mee. En als ze eenmaal in de bench ligt dan komt ze er ook niet meer uit. Als mijn man snachts thuis komt van de nacht dienst was ze altijd heel vrolijk en ging ze bij hem zitten ondertussen blijft ze gewoon in de bench liggen en reageert ze niet meer. We zijn het afgelopen jaar al 8 keer naar de dierenarts geweest en 10 telefonische consulten gehad. We hebben misschien al 2000 euro uitgegeven aan haar in de hoop dat ze de oude word. Maar hoelang moet ik dit nog doorzetten? Wanneer Is het genoeg? Ze Is pas tien en een jack die zo 14/16 kunnen worden dan Is 10 echt nog jong
Wat raar zeg en vooral vervelend ook. Wil ze wel met andere honden spelen? Leeft ze daar niet van op? Als ze niet ziek is zou ik er niet voor kiezen haar weg te doen of af te laten maken, voor zover dit al mag
Nee ook op andere honden reageert ze niet. We hebben nog een hond en die wil dolgraag spelen maar dat weigert ze echt. Ze was gek op de kinderen als die nu te dichtbij komen gaat ze brommen. En dat maakt me niet uit Is haar goed recht maar ik wil wel dat ze een kwalitatief goed leven heeft.
Wegdoen is sowieso geen optie. Ze Is mijn hond en dat zal ze zijn tot ze haar laatste adem uitblaast en dan breng ik haar eigenhandig naar het crematorium. Het is alleen zo sneu als ze zo blijft te eigenlijk nergens meer van geniet.
Klinkt alsof ze echt ziek is en pijn heeft. Ik zou nog een keer een andere dierenarts overwegen en anders denk ik dat het einde toch in zicht is, hoe moeilijk ook .
Ik heb zelf geen hond en heb er ook helemaal niks mee maar vind het wel erg sneu jouw berichtje te lezen. Je zou denken dat er toch echt iets moet zijn met hem maar zoals je al zei ben je al meedere keren bij de arts geweest en is er niks gevonden. En je doet er verder ook alles aan om de gezondheid van jullie hond te optimaliseren, maar tevergeefs. Ik zou denk ik, nogmaals de hond goed laten onderzoeken en aan de hand daarvan de beslissing maken. Voor de hond is het ook niks zo lijkt mij.
Herken het een klein beetje van onze hond...al heeft hij af en toe nergens zin in maar nog wel genoeg oplevingen... Hij wordt over een paar maanden 11 en gaat overdag niet heel graag meer mee ergens naartoe. Rondje lopen is leuk...maar als het maar niet te snel meer gaat ( niet met de fiets en liever niet mee rennen als ik ga hardlopen) lekker op zijn gemak wandelingetje De kinderen vindt hij vaak te druk maar het gaat nog net. In de avond leeft hij meestal op en speelt nog wel wat. Maar lang zo niet meer natuurlijk als een aantal jaar geleden. Voor mij zou de grens zijn als de hond pijn heeft. Verder zou ik hem dus wel rustig oud laten worden. Dus als hij minder eet zou ik dat denk ik zo laten...en het op zijn beloop laten gaan. Maar goed...ik heb makkelijk praten nu...op dit moment sta ik er nog niet voor. Maar voor nu zeg ik: pijn is de grens..
Ik zou met de dierenarts overleggen om tijdelijk pijnstilling en iets van maagzuurremmers te gaan geven dagelijks. Misschien eerst een weekje alleen pijnstilling om te kijken of ze zich dan beter voelt. Als ik pijn heb ben ik ook groggie en sjaggo Is er al eens gekeken naar de alvleesklier (pancreatitus)i.v.m. dat overgeven en niet willen eten? daar kunnen ze goed naar van worden en de symptomen kunnen erg vaag zijn
We hebben hier een praktijk met 3 artsen dus ze heeft inderdaad meerdere artsen gezien. Ze heeft 6 maanden geleden een uitgebreid bloed onderzoek gehad ivm de verdenking op suikerziekte of epi dit was het sowieso niet. Pijn geeft ze niet aan gelukkig. Wel heeft ze enorm gevoelige darmen en daardoor heel snel diaree. Ik ben zo bang dat als ik nu naar de dierenarts gaat dat hij zegt dat ze niet meer te helpen Is en dat ik nou net wat ik niet wil horen. pfff ben er beroerd van
dat is het rotte aan dieren, pijn geven ze niet altijd aan. een hond die zich zo gedraagt en niks laat zien kan ondertussen dood gaan van de pijn. ik zou doen wat hierboven ergens gezegt wordt. hond een tijdje op pijnstillers zetten en kijken wat er dan gebeurd. mijn hond was ook ineens chagerijnig. begon ineens mensen en andere honden aan te vallen. dit kwam door pijn. hier zijn we achter gekomen door hem een tijd op pijnstillers te zetten. hij veranderde weer naar hoe hij eerst was. wat nog een mogelijkheid is maar dat moet je willen: een holistisch dierenarts. mijn hond was bij de gewone dierenarts uitbehandeld. ze konden niks vinden. de holistisch dierenarts wel. (gewone dierenarts die er nog wat extra's bij geleerd heeft). hij knapte zienderogen op.
hebben ze haar/zijn nierfunctie al eens gecontroleerd? Onze jack wilde ook slecht eten, wij dachten toen dat dit aan tandsteen lag en dus werd daar een afspraak voor gemaakt. Toen de tandarts dit ging doen ontdekte ze dat zijn kaak niet meer goed was (een rubberen kaak noemen ze dat) en dus werd ik gebeld of het goed was dat ze zijn nierfunctie na gingen kijken dmv bloedonderzoek. Hier uit kwam toen dat zijn nieren bijna niet meer werkten en hebben wij ervoor gekozen om hem te laten gaan (hij was toen 14 jaar)
Lijkt wel of ik dit verhaal geschreven heb. Hier ook een Jack Russel die niks meer doet. Alleen in de bench liggen. Valt ook af...is chagrijnig. Ook 10 jaar oud. Ik geloof dat ik nog een keer naar de dierenarts zou gaan en het vertellen zoals je het hier verteld hebt... Sterkte ermee...
Onze Jack is op een maand na 12 geworden. Jaren terug een acute hernia gehad en de rug is zwak gebleven. Ging de laatste maanden hard achteruit. Veel eten en veel vermageren. Naar de da en deze wilde nog met pijnstilling starten. Omdat hij nergens plezier uithaalde, niet meer wilde lopen en zitten, hebben we besloten hem in te laten slapen. Na de eerste spuit, de narcose, was t hart al bijna niet meer te horen. Een juiste keuze zei de da. Hij was erg zwak en had veel pijn, iets wat een JR niet snel laat merken Sterkte
Als je zelf het idee dat de hond geen plezier meer heeft in het leven zou ik er voor kiezen om de hond in te laten slapen. Onze eigen hond (kruising lab) is ook oud (14) en lijkt er ook af en toe geen zin in te hebben. Gelukkig dus ook af en toe wel. Maar wij hebben afgesproken dat zodra wij het idee hebben dat ze er vaker niet dan wel wil, dan overwegen wij haar in te laten slapen.
Wij hebben zelf een paar weken geleden deze vraag gehad met onze (17 jaar oude) kat. Toen flink lopen zoeken van hoe en wat. Maar een dierenarts geeft een dier geen spuitje als hij het idee heeft dat er nog kwaliteit van leven te krijgen is. Dus als je een goede dierenarts hebt dan kan je wat betreft eventueel in laten slapen, als je het idee hebt dat het echt niet meer gaat, ook geen verkeerde keuze maken. Verder staan hier een aantal bruikbare tips die het overdenken waard zijn.
Een hond met een gedragsverandering (en dan zeker de lusteloosheid zoals jij omschrijft) kan heel goed last hebben van chronische pijn. Ik zou nog een keer een uitgebreid onderzoek laten doen door de dierenarts en als dat niets oplevert overleggen of de hond een tijdje op pijnstillende medicatie gezet kan worden. Het geeft soms een verbluffend resultaat hoe een dier dan weer opleeft. Mocht dit allemaal niet werken dan kun je nog een gedragsdeskundige overwegen, maar het is maar net hoe ver je wilt gaan... Als dit allemaal niet werkt, dan moet je jezelf goed afvragen in hoeverre het hondje nog plezier heeft in het leven. Veel sterkte!
Misschien gek maar ik dacht aan een depressie.. ik had t volgende gevonden op deze site Depressie bij honden - Huisdierplein SYMPTOMEN DEPRESSIE BIJ HONDEN Je kunt een depressie bij honden herkennen aan symptomen als eetlust verliezen (niet te verwarren met gebitsproblemen, altijd laten checken dus), minder drinken, overmatig gewichtsverlies en veel slapen en langzaam bewegen (hoewel deze beide een fysieke aanleiding kunnen hebben, bij voorkeur ook laten controleren), geen interesse in wandelen en spelen, vachtproblemen of verandering van gedrag (agressief danwel angstig). Het is logisch dat je in eerste instantie denkt dat je hond waarschijnlijk niet lekker is of even niet goed in zijn vel zit. Als je hond echter na langere tijd nog steeds lusteloos is en bovenstaande symptomen vertoont is het slim om langs de dierenarts te gaan. De dierenarts kan uitsluiten dat het fysieke problemen zijn, waardoor je er vanuit kunt gaan dat het psychisch niet goed gaat. Vervolgens kun je aan de slag om dat te verbeteren en hopelijk op te lossen.
Heb net weer de dierenarts gebeld. Deze geeft aan Dat ze op dat astronauten voer nu snel gewicht bij moet komen en we vrijdag effect moeten zien. Als dat niet het geval Is vrijdag komen en Dan de opties bespreken en onderzoeken dan gaan we eerst weer een breed spectrum bloed onderzoek doen. En als daar niets uit komt dan moesten we de optie euthanasie toch bespreken...
Wij hebben onze hond 3 jaar terug moeten laten inslapen. Ze was bijna 13 jaar en een maltezer. Overdag merkte we weinig aan haar. S"avonds wilde ze geen eten en zelfs geen plakje worst. S'morgens toen ik wakker werd lag ze nog net zo op de stoel als toen we naar bed gingen. Ze piepte helemaal niet en ik had ook echt niet het idee dat ze pijn had. Eenmaal bij de dierenarts was het duidelijk ze was echt op. Hadden 2 keuzes of naar Utrecht om daar het beestje compleet binnen ste buiten te leren of toch laten inslapen. Eerlijk gezegd vond ik deze keuze heel zwaar. Oudste zoon was erbij en het was echt zijn hondje. We hebben de keuze gemaakt om haar te laten inslapen. Ze was bijna 13 en had echt een mooi leven gehad. Maar echt ik heb nog nooit een dier in hoeven te laten slapen. Wat heb ik gehuild. Zoveel verdriet pfff. Nu hebben we inmiddels weer een maltezer van 3 inmiddels. En een kruising jack en am staffordje. Wij zijn echte honden liefhebbers en ik hoop echt dat ze nog heel lang bij ons mogen blijven. Ik hoop dat je hondje opknapt meid.