Bij dingen zoals een ijsje of iets te eten/drinken zeggen mijn kinderen gelijk dank je tegen degene die het aan ze geeft. En als dat niet gebeurt zeg ik gelijk iets zoals 'wat zeg je dan?'. Ik ga echt niet verbaasd daar gaan staan maar grijp gelijk in. En heel vaak moet ik ze er niet aan helpen herinneren dat ze dank je wel moeten zeggen. Tuurlijk gebeurt het wel eens maar 9/10 zeggen ze het uit zichzelf.
Haha hier gelukkig niet nodig ook... weet natuurlijk niet of zij haar kinderen het niet continu gezegd heeft of uitgelegd. Dit is maar een klein stukje van een heel verhaal. Hier blijf ik net zolang met mijn dochter staan tot ze t zegt.... Maar ik vind t geen vreselijke actie hoor... ze zullen vast ff geschrokken zijn maar hey t is niet alsof ze t nog n keer gaat doen
Oh ja, dit heb ik een paar weken geleden ook gedaan. Jongste begon te jammeren over rozijntjes, hij had een lollie verwacht. De rozijntjes heb ik vriendelijk terug gegeven aan de winkelier, met de boodschap dat het niet aan haar lag. Ik vind het voorbeeld wat overdreven en verregaand. Het kan ook op een andere manier. En zelf het voorbeeld geven is heel belangrijk.
Vind het nogal drastisch. Als die kinderen oud genoeg zijn om manieren, normen en waarden bij te brengen kan dat mijns inziens ook met communicatie (nog een veel machtiger middel) dan zomaar het ijsje gewoon weg te gooien. Vind het best wel cru eigenlijk. Zo zou ik mijn zoons in ieder geval niet iets bij willen brengen maar hey ieder zijn ding.
Raar... Als mijn kinderen wat krijgen, wacht ik een paar seconde,9/10 X zeggen ze uit hun zelf dank je wel, maar als ze dat nuet doen: vraag ik, wat zeg jr dan? Opvoeden heet dat, en erin stampen. Vaak genoeg doen word het vanzelf een gewoonte. Zelfs de jongste met spraakgebrek laat ik het zeggen, en als ze het biet zegt zeg ik het voor haar. Denk dat die moeder eerst eens bij zichzelf moet gaan kijken.
Mijn ouders zeiden altijd als ik vergat omdankjewel te zeggen, en wat zeg je dan? Ik vind dat je behalve respectvol met mensen je ook respectvol met voedsel om moet gaan.
Hier word ook niet altijd "dank je wel" gezegd, maar ik zeg nooit "wat zeg je dan?" Ik krijg de kriebels van dat zinnetje. (Vroeger iets te vaak gehoord, ik kreeg vaak niet eens de kans om het zelf te zeggen of mijn moeder begon al van: "Wat zeg je dan?") Ik zeg meestal "Ben je niet wat vergeten?" of "heb je al Dank je wel gezegd?" En eerlijk? Als ze dat vergeten zijn, bijvoorbeeld als ze een worstje halen bij de vleeswarenafdeling van de Jumbo, dan stuur ik ze terug om het te zeggen. En daarna leg ik *weer* uit waarom het belangrijk is dat je "dank je wel" zegt.
Zou ik ook niet doen, kinderen zijn dan zo in de ban van wat ze krijgen. Zeg al tijd , en wat zeg je dan? Zo weggooien is zonde en nergens voor nodig.
Goed voorbeeld ja, ijsjes wegmieteren in de prullenbak. Dan geef je dus het beeld dat dat oke is. Ik vind het een slechte actie. Manieren bijbrengen kan ook op een normale manier.
Niet mijn manier....de kinderen krijgen de kans niet en zijn zich van geen kwaad bewust. Nu wordt het straks een stukje 'angst', om wat te zeggen. De uitleg die ze erbij geeft vind ik wel weer mooi. Maar ik zou ze dan apart nemen, dat zeggen en terug laten gaan bijvoorbeeld en vervolgens van het ijsje genieten, die daarna misschien nog wel veel lekkerder smaakt. Plus je hebt van een negatieve ervaring juist een positieve ervaring gemaakt. Je hoeft kinderen toch niet op zo'n harde manier iets bij te brengen? Maar dat ik wat ik denk
Als je kinderen van 8, 7 en 5 een ander niet bedanken voor een ijsje, heb je al heel lang geleden iets niet goed gedaan. Ik vind het bizar dat je dan je kinderen gaat straffen voor iets wat je zelf niet hebt gedaan. Als je wilt dat ze respect tonen voor een ander, leer je ze dat vanaf de allereerste start. Daar begin je niet pas mee als ze 8, 7 en 5 zijn en al helemaal niet op die manier.
Walgelijk... ik ben een strenge moeder. Maar dit gaat mij echt boven de pet. Als haar kinderen nu nog niet automatisch dankjewel zeggen heeft toch echt zij wat verkeerd gedaan niet de kinderen? En vaak zijn ze zo enthousiast dat het ook heus wel eens vergeten word om te bedanken. Dan kan je als ouder je kinderen er even aan herinneren. Vreselijke moeder.
als 100 x voorkauwen blijkbaar niet werkt, dan moet je iets anders proberen. En dat ijsje weggooien: Als ze er nog niet van gegeten hadden, had ze het weg kunnen geven, maar ik neem aan dat dat geen optie meer was
Vind dit erg naar. Het valt me op dat er de laatste tijd steeds meer van dit soort berichten op fb en in blogs komen, het lijkt wel alsof je niet meedoet als je niet gemeen tegen je kinderen doet. En dan in de comments eronder is de een nog trotser dan de ander over hoe strak ze de kinderen houden en hoe gedresseerd ze wel niet zijn. Ergens anders las ik: we verwachten van kinderen dat ze altijd zo perfect en netjes doen dat we vergeten dat kinderen ook mensen zijn net als wij. Wij hebben ook niet altijd onze dag, vergeten ook wel eens dankjewel te zeggen of doen niet zo aardig tegen iemand. ik vind het juist belangrijk om compassie te hebben en mijn kind te helpen. In dit stuk had ze zelf ook kunnen laten zien hoe het hoort door zelf wel uitgebreid dankjewel te zeggen oid. Of de kinderen even een reminder te geven op 1 of andere manier.
gemeen ja zeker je kunt je kinderen op zoveel andere manieren goede dingen leren zonder hun ijsje weg te gooien
Wat een vreemde manier van duidelijk maken. Als mijn dochter geen "dankjewel" zou zeggen dan zeg ik tegen haar: "Wat zeg je dan?"