scheiden of blijven, ik weet het echt niet meer.

Discussie in 'De lounge' gestart door luckynumber4, 10 mei 2016.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. luckynumber4

    luckynumber4 Niet meer actief

    In het kort mijn verhaal :
    Ik ben 8 jaar samen met mijn man, waarvan 5 getrouwd. We hebben allebei een behoorlijke rugzak. Hij heeft al een vechtscheiding achter de rug, waaruit 1 zoon die inmiddels in de puberteit zit. Hij moet op dit moment nog 2 jaar kinderalimentatie en nog 3 jaar partneralimentatie betalen.
    Ik ben opgegroeid met een relaxte vader die vrachtwagenchauffeur was en dus bijna nooit thuis, en een moeder die erg negatief ingesteld is en waarvan ik nooit bevestigingkreeg. Daardoor van kleins af aan erg onzeker, daardoor heel lang een makkelijk pestslachtoffer geweest. Ik was continu op zoek naar bevestiging en die kreeg ik helaas (dacht ik ) bij figuren die achteraf gezien mijn onzekerheid nog groter maakten. 3 slechte relaties gehad, op mijn 26e (!) Een loverboy tegengekomen, in 'het' wereldje beland, cocaïne-verslaving opgebouwd. Daar helemaal zelf uitgestapt, afgekickt en weer in de buurt van mijn familie gaan wonen. Een half jaar daarna (achteraf veel te snel ) mijn man tegengekomen. Eigenlijk helemaal niet mijn type, maar hij gaf me die langgekoesterde bevestiging. En omdat ik al jarenlang geen nee tegen niemand heb durven zeggen, omdat ik maar iedereen wil pleasen en mezelf totaal minderwaardig vind, ben ik dus een relatie met hem begonnen. Na 3 weken woonden we praktisch samen en binnen een half jaar had hij zijn huis verkocht, die stond sinds de scheiding te koop, en trok hij bij mij in mijn huurhuis. Een jaar later besloten om te stoppen met de pil en in 2011 bevallen van de oudste. Nu inmiddels 3 kinderen, waarvan de derde ongepland was,maar zeker gewenst. In al deze jaren leefde ik het leven waar ik altijd van droomde, een eigen gezinnetje. Maar wat heb ik vaak getwijfeld of ik ooit nog echt wat voor mijn man zou gaan voelen. Ik wil het zo graag want ik heb a gezegd en moet van mezelf ook b zeggen. Maar nu, na al die jaren, kan ik het bijna niet meer. Ik probeer op alle mogelijke manieren om er het beste van te maken en mezelf een schop onder m'n kont te geven. Maar mijn gevoel voor hem, als dat er al was, is omgeslagen naar afkeer en irritatie. Ik vind vrijen met hem verschrikkelijk, als we eenmaal bezig zijn, vind ik het meestal ook wel lekker, lichamelijk dan. Zoenen vind ik verschrikkelijk en doen we bijna nooit. Ook zijn we allebei flink aangekomen, maar waar ik, ondanks het overgewicht, in ieder geval nog probeer te sporten en actief te zijn, hangt hij iedere avond op de bank. Hij is 43 maar gedraagt zich als iemand van 83. Hij is op zich een goede vader, wel veel aan het werk, maar kan fijn spelen met onze zoons. Als hij er tenminste zin in heeft. Voor de rest moeten de kinderen vooral niet te druk zijn en irriteert hij zich erg snel aan ze,waarna hij chagrijnig wordt en zich afvraagt of ik ze wel goed opvoed. Want ja, ik ben alle dagen thuis en hij niet, dus ik zal wel niet consequent genoeg zijn, of niet streng genoeg. Ook geeft hij ze regelmatig een 'draai om de oren' zoals hij het noemt, maar het is gewoon een flinke klap op het hoofd, of de oren er bijna aftrekken. Ik kan dat niet aanzien en heb hem er laatst flink op aangesproken, maar ja, hij is er toch ook niet minder van geworden?
    We hebben heel vaak ruzie, gelukkig alleen verbaal, en omdat hij behoorlijk dominant is en verbaal veel Sterker dan ik, geef ik meestal maar toe. Ik voel me sowieso overal snel schuldig om en hij praat ook altijd zo, dat het lijkt of alles aan mij ligt.
    Aangezien het verhaal al weer veel te lang wordt, is mijn vraag dan ook eigenlijk, hoe weet je in vredesnaam of je wel of niet moet scheiden. Aangezien ik absoluut niemand pijn wil doen, vooral de kinderen niet natuurlijk. Hoe hebben jullie de keus gemaakt?
     
  2. lunap

    lunap Fanatiek lid

    15 okt 2011
    2.064
    6
    38
    Het vervelende aan deze dingen dat wel alleen jou kant van het verhaal horen. Mijn man vind de kinderen ook snel te druk enz. Dat snap ik ook wel, hij werkt 5 dagen en dan ben je thuis niet altijd de rust die je graag wilt of nodig hebt.

    Zelf zou ik zeggen blijven en ga aan jezelf werken. Ik geloof zelf namelijk dat je eerst zelf de stap moet nemen om te veranderen. Plus geloof ik de belofte van het huwelijk, zou dan staat bijvoorbeeld nog in huwelijkstherapie gaan enz
     
  3. G89

    G89 VIP lid

    18 sep 2008
    9.906
    1.187
    113
    Nederland
    Wat een heftige tijd heb jij gehad en eigenlijk nog steeds. Ik lees uit jouw verhaal duidelijk dat je leeft met een man waar je je niet happy bij voelt.

    De vraag over het scheiden kun je alleen zelf beantwoorden, maar op basis van je verhaal ben ik van mening dat je voor jezelf moet kiezen. Je kinderen worden ook niet gelukkig als ze zien dat hun ouders niet gelukkig zijn. Bij elkaar blijven voor de kinderen vind ik een heel slecht argument. Ik snap het wel, maar het is gewoon niet logisch. Kinderen voelen spanningen verdomd goed aan en worden daar ook echt niet gelukkig van. Kies je eigen pad! En of dat nou samen is met je man of alleen dat is jouw keuze.
     
  4. Lilian2016

    Lilian2016 Actief lid

    15 mrt 2016
    137
    0
    0
    NULL
    NULL
    Je moet jezelf afvragen of je gelukkig bent en als je dat niet bent kan je altijd kijken wat je kan veranderen en dit bespeken met elkaar. Zo kan je verwachtingen bijstellen en s het niet werkt ondanks verandering bijv eens samen ook wat leuks doen etc dan moet je conclusies trekken

    Soms groeien mensen uit elkaar maar gelijk . Erachter is makkelijk
    Proberen samen te praten en tot oplossingen te komen is denk ik eerste stap scheiden de laatste ! Je hebrt ook 3 kids daar mort je ook aan denken
     
  5. Kolibrie

    Kolibrie VIP lid

    29 jun 2008
    5.731
    405
    83
    Vrouw
    Zuid-Holland
    Twee ongelukkige ouders bij elkaar is voor de kinderen niet gezond. Je geeft aan dat je niet van hem houdt en dit (zover ik lees) nooit echt gedaan hebt? Lijkt mij voldoende redenen om niet in een relatie te blijven zitten met iemand. Plus dat hij ook nog de kinderen fysiek straft zou voor mij een grens te ver zijn.

    Ik denk dat niemand je kan vertellen of je wel of niet moet scheiden. Alleen jij weet wat je voelt en waar je verstandig aan doen.
     
  6. brownielover

    brownielover VIP lid

    9 mrt 2009
    7.507
    2.502
    113
    Nederland
    Ik zou open kaart spelen naar je man en eerlijk vertellen hoe alles zit. Misschien kunnen jullie er samen uit komen met therapie. En zo niet misschien op een goede manier uit elkaar gaan.
     
  7. pisum

    pisum Fanatiek lid

    31 dec 2007
    4.492
    7
    38
    Groene Hart
    ben je zelf in therapie (gegaan)? anders loop je na een eventuele scheiding weer tegen dit probleem aan van dat je je minderwaardig voelt en meteen weer een relatie begint. ik zou eerst zelf naar een psycholoog gaan en dingen voor mezelf op een rij zetten. voordat je aan scheiden denkt.

     
  8. mamameer

    mamameer VIP lid

    21 jan 2014
    7.560
    3.949
    113
    Jullie hebben 3 kleine kinderen, dit levert in iedere relatie de nodige stress en onzekerheden op. Je bent moe, hebt misschien vaak gebroken nachten, de kinderen zijn veeleisend, willen vanalles, ook als papa thuis komt, want dan kunnen ze met hem spelen!
    Ik denk dat je niet nu al kan gaan scheiden. Misschien eerst kijken waar jullie probleem precies ligt, samen erover praten, wat hij en wat jij kunt veranderen om samen weer echt gelukkig te zijn. dit kun je samen doen, of bij een therapeut, of bijvoorbeeld, op papier zetten wat je precies voelt en dit elkaar laten lezen. dan kun je zonder elkaar te onderbreken goed vertellen waar je eigen probleem zit, of wat je van elkaar verwacht.

    Succes!
     
  9. Islah

    Islah Niet meer actief

    Eens met Kolibrie. Tja, mijn moeder wilde ook getrouwd blijven voor mijn zus en mij... Maar ze hadden wel altijd ruzie en er hing zo'n verschrikkelijke, gespannen sfeer. Uiteindelijk toen ik 16 was heeft ze de scheiding aangevraagd maar duurde het nog 2 jaar tot ze een ander huis had gevonden, dus die twee jaar waren echt verschrikkelijk. M'n vader deed niks anders dan ons pesten, mij ook, omdat ik in zijn ogen "partij had gekozen" voor m'n moeder. Uiteindelijk belandde hij net op tijd in een politiecel voor iets wat niet veel had gescheeld of het stond op de voorpagina van de krant. Achteraf had ze gewoon veeeel eerder moeten scheiden, dat ziet ze nu zelf ook wel in.
    Gertrouwd blijven is voor de kinderen niet altijd het beste (en scheiden is ook niet altijd het beste uiteraard, niet dat ik dat wil zeggen).
     
  10. Billy60

    Billy60 Niet meer actief

    Lijkt me een lastige situatie, ik ben geen voorstander van scheiden, maar je leven lang bij een man blijven waar je niet van houdt en nooit van hebt gehouden, lijkt me ook afschuwelijk. Maar goed, wij kunnen van alles adviseren, maar het is jouw leven en jij moet gaan kiezen. Dit is echt iets wat je zelf moet doen. Sterkte iig.

    Zijn jullie nu trouwens nog steeds bezig voor een 4e te gaan? Want je opende daar een tijd terug een topic over?
     
  11. luckynumber4

    luckynumber4 Niet meer actief

    Nee, dat is helemaal van de baan. We hebben nu absoluut geen goede basis voor nog een kindje.
     
  12. Billy60

    Billy60 Niet meer actief

    Snap ik. Was er benieuwd naar. En of je niet al zwanger was en nu door hormonen van slag en relatietwijfels kreeg. :) Sterkte met wat je ook gaat doen, meid!
     
  13. X11

    X11 Fanatiek lid

    8 jul 2015
    1.768
    1
    0
    Ik zou vooral eerst voor jezelf hulp gaan zoeken. Als je zelf steviger wordt, ontstaat er een basis waarop je een relatie kunt bouwen en een gezin. Dan zal de tijd leren of dat met je huidige man is, of dat je toch uit elkaar gaat en in de toekomst mogelijk een nieuwe man ontmoet.
    Maar zolang je nog zo overhoop ligt met jezelf, zou ik geen radicale beslissingen nemen die je niet terug kunt draaien.
     
  14. Beckje

    Beckje VIP lid

    12 jul 2010
    8.652
    4
    36
    ben ik het zeker mee eens. lijkt me een hele nare situatie zo, sterkte in ieder geval
     
  15. Apie1

    Apie1 Niet meer actief

    Pffff meid! Wat een levensverhaal! Je schrijft dat je zelf uiteindelijk uit de loverboy wereld bent gekomen dus je bent sterk! Ik ben het met bovenstaande post eens. Je weet pas of je moet blijven of gaan als je jezelf hebt terug gevonden. Nog voordat je relatie therapie zou proberen raad ik je aan om voor jouzelf in therapie te gaan. Pas als jij stevig in je schoenen staat kun je beslissen wat je wilt. Niet lullig bedoeld hoor, maar als je nu bij hem weggaat loop je wss bij de volgende weer hetzelfde leventje in. En als je meer zelfwaardering krijgt wordt je leven ook al een stuk leuker terwijl je nog bij hem bent. De kinderen slaan mag niet. Daar moet je op staan! Bovendien kan voor het hoofd slaan, hersenschade opleveren met blijvende gevolgen in het hele lichaam!
     
  16. lies276

    lies276 Niet meer actief

    Als ik je verhaal lees, wat je allemaal al achter de kiezen hebt, heb ik begrip voor je gevoel.
    Echter, ik lees vnl in je verhaal wat je man allemaal wel en niet doet en wat dat met jou doet.
    Ik lees alleen nergens wat jouw aandeel is om het thuis leuk en gezellig te hebben.
    Ik hoor tegenwoordig steeds vaker (en dus zeker niet alleen in jouw situatie die ik uiteindelijk ook alleen maar uit dit verhaal ken) IK voel me niet gelukkig, IK wordt tekort gedaan, IK........
    Maar helaas draait het in het leven niet alleen om IK.
    Als ik dit verhaal lees, kan ik me niet voorstellen dat je partner in deze situatie wel ubergelukkig is.
    Jullie hebben gezamenlijk 3 kids en ik vind dat je daar zeker een verantwoordelijkheid voor hebt, ook in je relatie.
    Daarom vind ik dat je er op zijn minst over moet gaan praten met je partner en er echt alles aan moet doen om te kijken of er toch een toekomst voor jullie samen is.
    Pas als dat echt op niks uitloopt, zou je een scheiding kunnen overwegen, maar zoek tenminste eerst professionele zorg!
    Sterkte!
     
  17. In your eyes

    In your eyes Niet meer actief

    Hier ben ik het helemaal mee eens!
     
  18. Lousaa

    Lousaa Fanatiek lid

    18 nov 2011
    2.497
    2
    38
    Ik denk dat je de zaak onnodig gecompliceerd maakt door zo terug te grijpen op je verleden. Het zal allemaal, die rugzakken van jullie, maar dat zijn geen verzachtende omstandigheden of zaken die je tegen elkaar af kunt strepen.

    Waar je vandaan komt doet er in deze kwestie niet toe.

    Bij de beslissing of je wilt scheiden of niet draait het maar om één ding: de toekomst. Die van jou, je man en jullie kinderen.

    Een ding is denk ik wel goed om je te realiseren: zowel bij elkaar blijven als scheiden lost jullie problemen niet op. Daarvoor moet je hoe dan ook hard werken.
     
  19. Jekil

    Jekil Actief lid

    29 sep 2012
    392
    1
    16
    Leerkracht VSO
    Rotterdam
    Helemaal mee eens!!! Tijd om het heft in eigen handen te nemen en te gaan bouwen voor een toekomst. Dat bedoel ik niet kort door de bocht of bagitaliserend, maar het is denk ik je beste optie. Ik zou eerst werken aan jezelf en van daaruit gedegen beslissingen gaan nemen, samen met je man, als dat kan. Volgens mij heb je voldoende pit. En dat zal je nodig hebben want bouwen gaat niet vanzelf.
     
  20. pinguin72

    pinguin72 VIP lid

    7 jan 2006
    7.831
    0
    36

    Helemaal mee eens. Zoek een goede therapeut. Dat alleen kan al zoveel rust geven! Vanuit daar kan je dan verder handelen en leren niet de makkelijkste weg in dingen (het pleasen) te vinden , maar de juiste weg voor jou.

    Sterkte!
     

Deel Deze Pagina