Mama's die het "anders" doen?

Hoi hoi!

Dat er nog geen reacties zijn is toch echt schokkend?
Is er dan verder niemand die nadenkt over de dingen die jij noemt of durft gewoon niemand af te wijken van de norm?!
Ik ben nog niet in verwachting (ronde twee bezig)dus ik kan er helaas niet over mee praten maar ik ben mezelf al wel serieus aan het afvragen hoe ik het wil gaan doen en hoe ik het aan wil pakken als mensen me hun menig opdringen.
En mijn gevoel gaat ook veel meer naar de dingen die jij opnoemt! Als ik het woord thuisbevalling of zelfs badbevalling laat vallen kijken mensen me al vreemd aan. Want het ziekenhuis is toch veel veiliger?

Respect dus voor jou dat je de dingen op je eigen manier doet, dat zal vast niet altijd even makkelijk zijn!!

Groetjes

 

Ze zijn er genoeg maar voeren die discussies/ wisselen hierover uit op d&v denk ik

 

Lang voeden samen slapen is hier ook van toepassing

Heerlijk hij is nu 13 maanden

Wat betreft vaccineren ben ik nog niet aan begonnen

 

Wij hebben veel dingen niet echt heel bewust anders gedaan. Het langer borstvoeden (middelste tot halverwege de zw van de 3e en ze zelf stopte met 1,5/de 3e tot ze zelf stopte met 16 maanden) liep gewoon zo, Rapley paste het beste bij de middelste en jongste, bij ons slapen op de kamer deed de middelste tot een halfjaar, de jongste dan weer zelden als baby, maar weer vanaf 1,5 geregeld . Dragen deed ik graag, mijn schoonmoeder werkt met alternatieve geneeswijzen en daar maken wij graag gebruik van ter ondersteuning etc. Het enige echt bewuste is de keuze geweest om zoveel mogelijk tijd met onze nog jonge kinderen door te brengen (ik ben thuis gebleven, mijn man werkt slechts 32 uur). Verder volgen wij hun interesses en behoeften, maar niet vanuit een bepaalde richting/geloof/aanhang zeg maar (wij vaccineren bijvoorbeeld ook heel bewust weer wel t/m 9).

Ik ben echter geen trouwe clubjes schrijver en wij doen zoveel gewoon op ons eigen gevoel dat het voor mij ook niet voelt als 'het anders doen'. Wij doen het gewoon zo, omdat het ons past

 

Ik doe wel wat dingen anders, zoals dragen en wasbaar luieren. Voeden lukte helaas maar 4 maanden, wilde niet perse langvoeden maar had wel graag no wat langer gevoed dan dit. Maar ik lees daarvoor mee (en heel af en toe reactie) op d&v.

Herken me wel in het laatste stukje van abri.

 

Wij doen ook gewoon wat bij ons past, maar de dingen die wij misschien anders hebben gedaan dan de gemiddelde ouder: veel gedragen, 2,5 jaar gevoed, rapley methode, niet laten huilen, samen slapen en niet straffen.

 

Wat leuk dat er toch nog wat zijn die samen slapen etc doen

Heb dat met alle 4 gedaan en nooit laten huilen om naar bed te gaan

 

Wij hebben het onlangs afgebouwd, hij is nu 3,5. Ik vond het wel prettig nunik zwanger ben en straks als er weer een baby in bed komt. Maar ik heb echt genoten van het samen slapen.

 

Wat grappig, veel van deze zaken worden niet echt uitgebreid besproken op dit forum, al heb ik niet het idee dat het zo weinig gedaan wordt.

Op het D&v forum heb ik me overigens nooit kunnen aarden, het voelde alsof er alleen maar regeltjes waren...

 

Hier hebben zelfs een tijdje 2 kindjes bij ons geslapen de 3e heeft best lang in zijn eigen bed geslapen omdat die dat fijner vond

Ik heb toen ik zwanger was van de 4e de 3e wel op de kamer met oudste gedaan want ik wou even bed. Oor mezelf met dikke buik haha

En baby 4 is nu 13 maanden en die slaapt vanaf een maandje of 4 bij ons

Alleen hij wiebelt veel en vaak wakker wilt vaak echt soms uren drinken dat breekt me nu wel op

Je ligt dan verkeerd

 

Wij doen wel een aantal dingen anders. Tenminste, zo voelt het vergeleken met vriendinnen en collega's. Het belangrijkste verschil is dat wij onze keuzes heel bewust maken. Met name ik denk overal goed overna en ik loop nooit zomaar het cb of iemand anders achterna. Ik heb 14 maanden borstvoeding gegeven. Mijn zoon gaf er met 11 maanden zelf de brui aan en dat kolven had ik na een tijdje wel gezien. Als hij live was blijven drinken had ik misschien nog wel langer gevoed want hij deed het super op de moedermelk. Wij hebben onze zoon later gevaccineerd. Voordat we het besluit namen om te vaccineren had ik flink wat onderzoek gedaan en gesprekken gehad met mijn huisarts (die vaccinatie-arts is), de consultatiebureau-arts en een arts van een antroposofisch cb. Het wel of niet (volledig) vaccineren vond ik echt een lastige keuze. Verder let ik erg op voeding. Ook voor ons zelf maar minder streng dan voor onze zoon. Nauwelijks of geen toegevoegde suiker en zo min mogelijk e-nummers. Met betrekking tot voedings- en ontwikkelingsschema's kijken we vooral naar onze zoon en niet naar gemiddelden.
Ik krijg best vaak vreemde of vermoeide gezichten tijdens een gesprek over kinderen. Zinnen als "dat je daar zin in hebt" of "nou, daar kijk ik echt niet naar" zijn niet van de lucht. Soms voel ik me dan echt een vreemde eend in de bijt. Aan de andere kant denk ik wel eens: hoe kun je daar nou niet de zin of energie voor opbrengen of op letten? Terwijl vaak die mensen de duurste en hipste spullen voor hun kind kopen omdat ze "het allerbeste voor hun kind willen". Daar denk ik dan het mijne van.

 

Haha soms voel ik mij wel een vreemde eend in de bijt.
Bv met rapley, een zoon van 3 die nog gebruik maakt van de co sleeper als hij dat wil. Niet laten huilen in bed (ook niet nu ze groter zijn), niet straffen.

O en het fulltime thuis zijn bij de kinderen is iig in mijn omgeving ook anders.

 

Ik ken ook inderdaad niemand die fulltime thuis is bij de kinderen. Maar dat is denk ik meer een financieel dingetje. Ik zou het best willen maar dat krijgen we echt niet rond. Ik werk nu halve dagen. Een bewuste keuze omdat ik zo toch iedere dag voldoende tijd met mijn zoon doorbreng. Eerst werkte ik twee hele dagen maar dan zag ik hem naar een uur of anderhalf per dag. Vreselijk vond ik dat.

 

Ik vind het ook wel leuk om mee te kletsen. Het is niet dat ik mij overal heel erg in verdiep, maar ik volg vooral mijn intuïtie. Mijn intuïtie is schijnbaar nogal afwijkend, want ik doe het vaak anders dan gemiddeld . Wij hebben ook altijd uitsluitend aan rapley gedaan, minimaal twee jaar borstvoeding bij de kinderen, dragen vond ik geweldig en samen slapen is nog nooit een discussiepunt geweest in huis. De kinderen mogen nog steeds ten allen tijden bij ons in bed kruipen. Heerlijk juist! In natuurlijk ouderschap heb ik mij nooit heel erg verdiept. Ik vind de uitgangspunten mooi, maar ik volg in het opvoeden ook gewoon mijn eigen gevoel. Nu moet ik heel eerlijk zeggen, dat ik sommige nogal fanatieke predikers van het natuurlijk ouderschap mij behoorlijk tegenstaan . Het lijkt mij leuk om te lezen hoe jullie het allemaal doen!

 

Ik ben wel benieuwd of jullie bij een tweede op bepaalde gebieden andere keuzes hebben gemaakt. Onze zoon heeft dus 2,5 bv gehad, maar ik vraag me af of ik daar deze keer nog de energie voor op kan brengen.

 

Ik heb dezelfde twijfel bij eventueel een derde kindje. Ik heb er de eerste twee keer ontzettend van genoten, maar vooral de eerste zes maanden vond ik het ook erg zwaar. Ik vind zelf dat je het nooit als een heilig moeten, moet gaan zien en elke keer bij jezelf de afweging moet maken of dit nog steeds de juiste keuze is. Niet van te voren aan jezelf de eis stellen, 'ik moet minimaal zoveel tijd borstvoeding geven'. Ik had dit de eerste keer veel sterker dan nu. Nu heb ik zoiets, ik begin en ik stop als het te zwaar wordt. Bekijk het per week en zie waar het schip strandt .

 

Ik ben wel benieuwd of iemand ervaring heeft met het vergroten van het bed? Ze passen allebei niet meer in de co-sleeper en het begint nu wel erg krap te worden. Ze zijn bijna vier en zes.

 

Wij moeten nu met een derde en vierde op komst wel andere keuzen maken. Zo sliepen de eerste en tweede 1,5 en 3,5 jaar bij ons in bed ( er ligt een bedlade met matras onder mn bed die ik er 's avonds uit schuif daar kruipt meestal de jongste in maar ook regelmatig de oudste ) De kinderen heb ik altijd gedragen en de kinderwagen heb ik pas voorbij de 2 jaar zo nu en dan gebruikt, niet huilen, 's avonds in slaap wiegen, rapley eten (en erg slechte eters die niets willen proeven nu! ) We verwachten nu een tweeling en door ruimtegebrek op onze slaapkamer zullen deze twee vrij snel samen op hun eigen kamertje moeten gaan slapen ( Tweeling wieg of twee wiegen of co sleeper past niet op onze slaapkamer, 1 wieg wel maar er is tenslotte ook plek voor de oudsten ) Dragen zal niet continue kunnen doordat het er twee zijn en omdat de oudsten ook hun aandacht ( optillen enz ) nodig hebben. Samen slapen met 4 kinderen kan niet dus moeten we daar bepaalde keuzen op maken. Qua voeding willen we het nu toch proberen door prutjes te geven en te voeren omdat wij juist met rapley niet ervaren hebben dat onze kinderen dingen proeven en proberen. Huilen willen we natuurlijk niet, maar wel een ritme met voeden en slapen. Dus we zullen het nu wel heel anders aan moeten gaan pakken wil ik de oudsten niet onder laten sneeuwen in het belang van de babies, ik denk dat als ik de babies in een ritme krijg, het voor iedereen veel fijner is ( Ik ben ongeveer helft van de tijd alleen met de kinderen thuis voor 1 a 2 weken )

 

Hier slaapt onze dochter nog steeds op onze kamer (ook omdat we geen aparte kamer hebben, maar het is ook wel lekker makkelijk). Omdat borstvoeding niet goed lukte, ben ik geen langvoeder, maar had het wel graag gewild. Ik ben draagmama en in die 'hippie-wereld' zijn veel langvoeders. Lijkt mij heel praktisch.
Rapley ben ik nooit heel bewust mee bezig geweest, maar al snel bleek dat mijn dochter graag zelf wilde eten en kauwen, dus hebben we dat toegestaan. Lekker met de handen dingen als pasta en rijst eten en gaandeweg zijn we vanaf ongeveer 7 maanden onbewust een gedeelte van de rapleymethode gaan toepassen. We hebben ons er nooit in verdiept, het is gewoon zo gegroeid.

De kinderwagen staat meestal werkloos in de berging. Met boodschappen doen vond ik het soms makkelijk met het net eraan, maar een draagdoek/draagzak neemt in de auto veel minder ruimte in en onze dochter vindt het veel leuker. Mijn vriend draagt ook liever dan dat hij de wagen pakt (wel met draagzak).

Met slapen ligt onze dochter alleen tussen ons in als ze ziek is, maar met het ledikant op 30 a 40 cm van ons bed, is ze alsnog heel dichtbij.

Ik lees ook niet laten huilen in bed, maar dat is toch heel normaal? Ik blijf gewoon op de slaapkamer tot onze dochter gaat slapen. Het geeft haar de rust die ze nodig heeft, dus waarom niet? Ze huilt niet snel, alleen als er iets is (al is het vermoeidheid of teleurstelling, er is altijd een reden). Laten huilen is dan ook echt iets wat we tot nu niet hebben gedaan en ik denk ook niet snel zullen doen. Ook niet in slaap kunnen komen had altijd een reden (bijv. tandjes, verkoudheid etc).

Ik ben pro-vaccinatie, maar toen onze dochter 2 weken voor haar bmr niet in orde was, heb ik wel gezegd dat als dat bij de vaccinatie zo zou zijn, ik het zou uitstellen. Het was gelukkig niet nodig, ook met het oog naar een vakantieland waar veel vaccinaties worden geadviseerd (we zijn naar Marokko geweest en oa polio en difterie komt daar nog voor, dus dktp vaccinatie valt onder de adviezen voor Marokko). Ik zal echter nooit iemand afvallen over uitgestelde/geen vaccinatie mits diegene er wel goed over nagedacht heeft en daarom goede argumenten kan geven .

Ik blijk best heel erg met binding bezig te zijn als ik mijn omgeving hoor, alhoewel ik het zelf een hele logische manier van opvoeden vind. Kijken naar wat je kind nodig heeft en daarop inspelen is belangrijk en dat is bij ieder kind anders. Ik lees/schrijf daarom graag met jullie mee en misschien kan ik er nog wat tips uit halen, want dit is mijn eerste kind, dus alles is nieuw