Gelukkig merkt je zoontje het niet! Dat zou ik helemaal erg vinden.. Ik hoop ook dat hij er hier niets van gaat merken, hij is pas 2jaar.. Dus voor nu zal dat sowieso nog niet het geval zijn.
Dit heeft mijn moeder ook eens gezegt, maar tussen de kleinkinderen merk ik geen verschil (3 van mij, 1 van zus). Mijn sm zegt het niet maar maakt wel degelijk veel onderscheid onder de 9 kleinkinderen en dat steekt me harder, ook al doet ze het ook onder dr eigen kinderen dus was te verwachten. Overigens kan ik je goed begrijpen TS dat het niet leuk is om te horen (en te merken). Een keer proberen erover te praten en dringt het dan nog niet door, tja, toch maar proberen te accepteren
Snap wat je bedoelt inderdaad.. Echter is het zo dat wij dit allang aan voelde.. Vriend en ik hebben dit alleen nooit tegenover elkaar geuit. Er wordt altijd gevraagd naar neefje en nooit naar ons zoontje. Ook zei ze gisteren "ik mis .... Zo erg, dat heb ik bij de anderen nooit" (neefje is nu op vakantie) het is gewoon jammer.. Ik had het liever niet gehoord! Maar begrijp jou beredenering wel.
gewoon ene oor in, andere oor uit laten gaan. Mijn moeder heeft altijd gezegd (dus ook toen ik kind was) dat mijn oudste broer voor haar het meest speciaal was omdat hij haar moeder had gemaakt. Mijn 2e broer was het liefste kind zei ze altijd en ik.....was maar het derde kind, dus alles had ze al meegemaakt. Daarbij ben ik altijd behoorlijk goed gebekt geweest (tja, dat gaat dan blijkbaar ook automatisch: 2 oudere broers en een moeder die dit soort dingen ronduit zegt) Mijn oudste zoon is haar eerste kleinkind: die was ook specialer voor haar dan de kleinkinderen die daarna werden geboren. Hij kreeg altijd meer dan de rest, ze was net iets liever voor hem dan de rest. Uiteraard heb ik haar ronduit gezegd dat ik dat niet leuk vind voor de andere kleinkinderen en dat ik niet wilde dat ze dat deed. Ik kan het alleen zelf niet begrijpen, ik ben zelf helemaal niet zo: ik heb 3 kinderen en alle drie hebben ze iets bijzonders met mij (of ik met hun dan): Maar ik vind ze alle drie even lief op hun eigen manier, ook al heb ik met 1 van de drie wel meer een "klik", puur omdat ik in dit kind het meeste van mezelf herken zeg maar. Maar ik zal dit noooooooooooooooooooooooit naar mijn andere kinderen laten merken, laat staan het zeggen.
Ik denk dat jouw sm als ze naar de twee kindjes kijkt bij de ene de gelukkige (langere) periode ziet met haar man samen, en bij de andere de kortere, wellicht minder gelukkige, periode. Dat maakt het trouwens niet goed hoor, dat zij het zo voelt betekend niet dat zij het zo hoeft te uiten, maar betekend misschien wel dat ze het zelf voelt en zich er schuldig of rot over voelt. Waarom zou ze het willen bespreken, en uit willen leggen, als het voor haar goed werkt? In mijn ogen zit je er dan zelf ook mee, anders wil je het niet kwijt. Ik denk dat een goed gesprek dus zeker wel de moeite waard kan zijn. Je hebt ook families waarin dit gebeurt, en het nooit hardop gezegd en erkent word, waardoor je alleen maar zuurder tegenover elkaar gaat staan, zonder een oplossing in zicht.
Mijn schoonvader heeft dit ook gezegd terwijl de tweede nog moet komen. Mijn man heeft gelijk duidelijk gemaakt dat hij dit nooit mag laten blijken. Als hij dat wel doet is het over en blijven we weg. Maar ach, ze hadden een spaarpot gekocht waar geld in ging en die hebben ze open gemaakt om een collectant geld te geven.... Mijn moeder heeft 6 jaar geleden bij mijn jongste neefje gezegd: oh dat kost weer geld. Tja. Kan je ook niks mee. Wij tolereren mijn moeder en schoonvader. Maar opmerking of iets laten blijken en ze zijn ons leven weer uit. Sneu voor mijn vaderen schoonmoederaardas is dat niet anders.
Ik zou toch even heel duidelijk zijn naar schoonmoeder toe. Vertel haar, dat je snapt dat ze meer van haar ene kleinkind houdt, dan van de rest en dat jij dat accepteert, maar dat je wil dat ze dit soort uitspraken gewoon helemaal niet meer maakt, omdat dit voor de ouders niet leuk is om te horen. Haar kinderen en schoonkinderen weten het nu, dus vaker uitspreken is niet nodig. Daarnaast, en veel belangrijker, is dat dit heel kwetsend is voor de 'minder geliefde' kinderen zelf! NU krijgt je kind er nog niks van mee, maar dat zal niet lang meer duren, helemaal niet als je schoonmoeder regelmatig dit soort opmerkingen maakt. Leg haar uit, dat dit je kinderen heel verdrietig en onzeker maakt. Misschien door te vergelijken: "Hoe zou jij je gevoeld hebben als je duidelijk kon merken, dat je ouders of grootouders minder van jou hielden dan van je neven/nichten?" Of zelfs: "Hoe zou jij het vinden als iemand continu zegt dat <naam van jouw man> veel leuker/knapper/slimmer is dan <naam haar favoriete kind, want die zal ze vast ook wel hebben dan>. Succes!
Ik zou haar waarschuwen dat ze dit niet mag laten blijken aan de kinderen. En als ze dat niet kan dat het einde verhaal is. Hooguit een paar kansen terwijl ze het nieuwe gedrag aanleert maar niet meer dan dat. Als je het mee krijgt als kind. Vergeet je dat niet.
Al heb je 2 of 20 kleinkinderen. Ik vind dat ze allemaal gelijk zijn en gelijk behandeld moeten worden. Ik zou ook kwaad zijn!
Ik zou me er niet druk om maken. Dat ze het zegt lijkt me eerder een indicatie dat ze zich erg op haar gemak voelt bij je en ervan uit gaaat dat je geen moment zou twijfelen aan haar liefde voor je koter. En als de een iets specialer voor haar is, wil dat niet zeggen dat het met de ander niet goed zit natuurlijk. Dat gedoe altijd. Ik vind het ook niet erg als mijn kind wat meer naar mn vriend trekt, of dat mn broer en zus elkaar meer zien dan ik. Het is geen wedstrijd, het zijn mensen die een klik net elkaar hebben.