Ik begin ergens toch weer te twijfelen over de Mirena. Zo heftig als het nu is, is het nog nooit geweest. Als het niet gaat, laten we hem direct verwijderen. Volgens gynaecoloog zullen de hormonen dan ook vrijwel direct verdwijnen. Dus niet nog een wekenlange nasleep.
Ben je al bij dr. Schagen van Leeuwen geweest in het st. Antonius? Hij is dé autoriteit op dit gebied. Uit zijn onderzoek blijkt dat een hele lichte dosering fluoxetine die je ook nog eens naar behoefte inneemt (en waar je dus geen spiegel van opbouwt!) ontzettend goed helpt. De fluoxetine legt als het ware een laagje over de receptoren in je hoofd die overgevoelig zijn.
Vandaag lijken alle klachten ineens spontaan verdwenen 😃. Ik snap het niet helemaal, want moet volgende week pas ongesteld worden. Deze keer was het echt flink raak na de ovulatie. Misschien zit ik er naast hoor en is het straks weer mis, maar voor nu voel ik me gewoon happy!!
Ik heb niet alle tussenliggende reacties gelezen. Ik heb ook Pmdd, altijd al wel gauw last van mijn hormonen gehad, maar na mijn tweede zwangerschap heb ik echt extreem Pmdd gekregen. Ik was enkel tijdens mijn menstruatie en een paar dagen er na normaal. Op weg naar en rond de ovulatie had ik last van enorme woede uitbarstingen waarbij ik de controle over mezelf niet meer had. Man en kids leden eronder. En vervolgens na de ovulatie begon de depressieve periode met als dieptepunt de twee dagen voor de menstruatie doorbrak. Dan wilde ik steevast scheiden van mijn man en liep ik letterlijk weg omdat ik t niet meer zag zitten. Het duurde even voordat ik er achter kwam dat mijn gedrag cyclus gerelateerd was, t was mijn man die mij daarop wees. Ik ben t bij gaan houden in een schema met kleuren en ik schrok me kapot, inderdaad drie maanden lang tot op de dag telkens t zelfde patroon. Hormonen beheersten mij gewoon. Ik heb de pil yaz24+4 voorgeschreven gekregen van de gyn. Ik moet hem standaard door slikken. Ik zag er enorm tegenop omdat ik eigenlijk die " troep" niet wil slikken. De eerste anderhalve maand zat ik helemaal onder de erge acne, migraine aanvallen en emoties out of control. Maar mijn gyn coachte mij om door te zetten. Aan t eind vd tweede strip ging de hoofdpijn weg, acne helemaal verdwenen en mijn buien zijn nu na bijna vijf strippen echt weg! Enig groot nadeel nu nog is dat ik bijna tien kilo ben aangekomen door vocht vasthouden en vreetlust. (Ik heb ook pcos trouwens)
Klinkt heel heftig Thunder!! Maar wel heel herkenbaar. Fijn voor je dat het nu zo goed gaat. Dus jij zegt doorzetten? Misschien ben ik te snel gestopt met de cerazette. Maar het was zo erg. Toch kan het zo niet meer. De scheiding is inderdaad een gebruikelijk onderwerp helaas. Ik dacht dat het wel ging vandaag, maar dat was helaas toch niet helemaal waar. Ik heb mezelf zojuist flink misdragen thuis. Alles werd me teveel. Die kleine vergt ook best veel energie en ik kan het er allemaal even niet bij hebben. Sta nu ergens met de auto een potje te janken. Ik kan het echt niet meer en wil het mijn gezin ook niet langer aandoen.
Oh ik herken dit zo erg! Ook zo vaak jankend in de auto gezeten! Wat rot voor je! Ik wilde echt met die pil stoppen en belde elke week zowat die gyn van ik stop ermee, ik voel me zo slecht en ik zie er niet uit. Maar ben nu zo dankbaar dat hij aandrong op doorzetten. Ik vond ook wel dat ik t mijn gezin verschuldigd was om alles aan te pakken dat evt verbetering kon brengen.
Ja het is echt even zo kut nu. Ben net naar huis gegaan en heb mijn spullen gepakt. Ik moet even een nacht bijtanken. Dat doet de boel ook geen goed. Ik ga even hard nadenken over die yaz.
Zo, nooit geweten dat er een naam voor was. Wat herkenbaar. Dit heb ik absoluut gehad. Wat een ellendig gevoel. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Het begon na mijn zwangerschap. En dit is voor mij de grootste reden om niet aan een tweede te beginnen, ik ben zo bang om me ooit weer zo te voelen. Ik heb zodra het kon na mijn zwangerschap een mirena laten plaatsen. Ik heb hem een half jaar gehad. Na het verwijderen (omdat ik me er zo ellendig door voelde) ben ik gelijk weer aan de pil gegaan. Mijn klachten zijn allemaal verdwenen en ik voel me weer goed.
Je reageert niet op mijn bericht, maar ik wil toch nogmaals dr. Schagen van Leeuwen aanbevelen bij iedereen met PMS/PMD/PMDD.
Wat vreselijk om te lezen dat je je zo voelt An. Ik kan niks toevoegen aan dit topic maar wil je veel kracht toewensen. Verlies niet de moed. Er moet iets zijn dat je kan helpen. Er zit een mooi mens in je en die is het doorzetten waard.
@hilly80 Bedankt voor de tip! Ik heb eens gegoogeld en deze arts staat idd goed aangeschreven. Ga ik denk wel iets mee doen. Lig nu in een hotel. Heel stom, maar voor ons allemaal even beter. Ik dacht ook dat ik dan even een nachtje bij zou kunnen tanken. Ligt er een baby naast me die alleen maar huilt pff.
Het gaat weer goed!!! Toevallig vandaag mijn menstruatie, maar gisteren waren mijn klachten al verdwenen. Zo bizar, voel me dan ineens ook echt weer gelukkig en kan de hele wereld weer aan.
Of t nu hormoon gerelateerd is of niet ik zou zeker in actie komen. Vind t voor je man eerlijk gezegd ook heel erg heftig
Dat is het zeker!! Maar die actie is al lang genomen. Ik ben niet de persoon die zoiets zomaar accepteert.
En ik maar denken dat het 'gewoon' pms was en dat iedereen daar wel eens last van heeft. Maar zo erg en heftig als ik het kan hebben, dat gaat wel wat verder dan de normale pms geloof ik. Alleen slik ik nu sinds een tijdje een anti-psychotica en daardoor is heel mijn cyclus in de war, word ik niet meer ongesteld en voel ik me doorlopend alsof ik elk moment ongesteld kan worden, mét alle bijkomende psychische klachten. Ik slik dat medicijn overigens alleen maar om aan te komen en eetlust te krijgen (wat goed werkt gelukkig) omdat dat helemaal weg was. Ermee stoppen en mijn cyclus weer terugkrijgen zou ik heel graag doen maar ik ben bang dat ik dan mijn eetlust weer kwijtraak. En ermee doorgaan en me altijd zo voelen alsof niets meer zin heeft, zo rot en emotioneel en verdrietig en boos en gefrustreerd om niks, tjah, dat werkt natuurlijk óók niet. Ik weet dus niet wat ik het beste kan doen want het is kiezen tussen twee kwaden. Ik herken trouwen die periodes dat het (ineens lijkt het wel) heel goed gaat ook heel erg maar dat kan dus ook zomaar ineens weer over zijn en dan voel ik me weer vreselijk ellendig en zie ik niets meer zitten. Ik vind het lastig onder woorden brengen maar ik herken veel in wat jullie schrijven. Ik weet niet of die arts een optie voor mij is, er speelt bij mij nog wel meer mee namelijk maar als dit nou eens 'gewoon' de oorzaak zou zijn van alles, dan heeft een ex van me toch gelijk. Hij zei altijd dat ik het slachtoffer was/ben van mijn eigen hormonen.
Heftig mamavanF2009!! Ik zou hier zeker meer mee doen, want het is echt niet normaal. Al wordt er door anderen vaak heel makkelijk over gedacht. Er is niet altijd even veel begrip. Sterkte, ik hoop dat ook jij snel een oplossing zal vinden.