Even een (misschien stomme) vraag, maar kan mij er af en toe best al een beetje druk om maken. Binnen nu en een paar weken zal ik bevallen van onze zoon. Het is mijn tweede zwangerschap en bevalling, maar totaal anders dan bij de eerste. Zwanger van mijn dochter was ik, bleek achteraf hartstikke depressief en heb ik echt niet 100% genoten van de zwangerschap. De bevalling was heel zwaar en van het eerste halfjaar weet ik niks meer. Dit voelt daarom een beetje als de eerste keer allemaal, juist omdat ik het nu wel heel fijn en leuk vind allemaal. Toen m'n dochter werd geboren waren ouders en schoonouders binnen een half uur al in het ziekenhuis om haar te bewonderen, ik moest zelfs nog gehecht worden. Daar heb ik nu echt geen zin in, ik wil eerst dat onze dochter haar broertje ontmoet en even quality time met z'n viertjes als nieuw gezin. Maar nu komt het, ik vind het erg lastig om mijn grenzen aan te geven. Mijn dochter zal bij m'n ouders zijn tijdens de bevalling en ik ben erg bang dat als we bellen dat haar broertje is geboren dat mijn ouders dan weer meteen op de stoep staan. Hoe hebben jullie dit gedaan? Ik dacht zelf dat we niet bellen als hij is geboren maar dat mijn vriend haar op gaat halen en dan gelijk het nieuws verteld aan m'n ouders. Hij kan dochter dan meteen meenemen. Hoe hebben jullie dit gedaan? Misschien maak ik me druk om niks hoor, maar ik wil heel graag voorkomen dat ik weer zo geleefd wordt en me iets beter voorbereiden op alles (voor zover dat mogelijk is )
Hier gaat dochter ook naar opa.en oma dan. En ik ben na haar bevalling ook hardstikke depressief geweest. 72 uurs bevalling en dan na 5 minuten al meteen mijn ouders broer en schoonzus op de kamer Volgende dag naar huis zater er al 15 man binnen. Ik had het gevoel dat ik mijn gasten moest vermaken dus liep maar rond te vragen of.ze wat wilde drinken. Bv die niet echt lukte weinig slaap partner meteen in de nachtdienst na 2 dagen. En nu heb ik duidelijk aangegeven dat dochter ba de bevalling wordt gebracht en het eerste uur voor ons als.gezin is. Ook sturen we niemand een appje dat de bevalling is begonnen. En pas na een week of 2 gaan de kaartjes de deur uit. Kraamzorg weet ervan af. En heeft duidelijk gezegd dat kraambezoek normaal is voor een half uur uurtje niet meteen van 12 tot 18 uur of zo. En deze keer echt in bed blijven. Lekker genieten en bijkomen.
Helemaal geen stomme vraag, juist goed dat je hier over na denkt! Ik denk dat je zelf al een hele goede oplossing hebt. Wij hebben op een gegeven moment wel gezegd dat we even tijd voor ons zelf wilde (paar dagen na de bevalling) en dat werd geaccepteerd. Zeker een goede om niet direct te bellen, en als je het op jezelf betrekt (even rust nodig etc.) zal het vast begrepen worden. Wens je alvast veel succes!
Zeker geen stomme vraag! Ik denk dat de oplossing die je hebt heel goed is. Hierdoor besxherm je je zelf tegen wat je in ieder geval niet wilt. Echter denk ik wel dat het goed is om (te leren) om je grenzen aan te geven. Dus uitleggen aan je ouders dat je niet meteen iederen op de stoep wilt hebben maar eerst wilt bijkomen. Dit hebben ze maar te accepteren (vind ik). Je zult de komende tijd nog wel vaker tegen situaties aanlopen waarin sommige familieleden of goede vrienden zich mee bemoeien. Ik heb bij mijn eerste ook veel te veel hooi op m'n vork genoemen en daardoor een beetje spijt van hoe alles gelopen is de eerste week. Veel te weinig tijd voor mij en mijn gezin. Dit wil ik niet meer dus geen duidelijk van te voren aan wat ik wil en niet. Het is moeilijk maar meters make helpt , succes!
Bedankt voor jullie reacties. Ik loop nu uit voorzorg ook bij een psycholoog, ik heb inderdaad aangegeven dat ik mijn grenzen aangeven lastig vind. Daar wordt gelukkig aan gewerkt nu. Ook heeft zij mij op het hart gedrukt hulp te accepteren als dat nodig is.
Bespreek het ook even met je ouders wat je wilt. Bij de geboorte van m'n zoon kwam m'n moeder met dochter na een klein uur samen langs. Dochter was pas 1,5 dus toen was het al heel anders. Nu hebben we bijvoorbeeld ook aangegeven dat als we bellen, de kinderen mogen komen. En we nog geen namen vertellen maar die eerst aan zoon en dochter willen vertellen. We willen dus niet dat opa en oma de telefoon aannemen met "hey jongens, de babies zijn geboren en ze heten zo en zo" maar als de kinderen op bezoek komen mogen hun als eerste de namen weten. Dus als ze S avonds komen, dan horen de opa en oma's ook pas in de ochtend de namen als de kinderen geweest zijn. Verder hebben we nu het gemak dat we minder kraam visite verwachten omdat we heel ver van de familie wonen. Ideaal!
Ik weet niet hoe oud je oudste kindje is, maar sowieso kun je ook bellen zodra je een beetje bekomen bent van de bevalling, dus gehecht en al (wat hopelijk deze keer helemaal niet nodig is!). Ik zou het ook met je ouders bespreken en bespreek je grenzen goed met je vriend en laat hem na de bevalling ook daarvoor waken. Hier logeerden mijn ouders bij ons (woon niet in Nl) en wij zijn na de bevalling, hechten en douchen naar huis gegaan met baby en daar hebben mijn ouders zich netjes op de achtergrond gehouden, terwijl dochter kennis maakte met haar broertje Dus ze zijn helemaal niet in het ziekenhuis geweest. Als je snel naar huis mag, is dat ook nog een idee, want dan heb je in het ziekenhuis even alle tijd voor de baby en jezelf en een paar uur later ben je thuis, klaar voor bezoek!
Wat goed dat je er aan denkt. Weten je ouders van je situatie rondom vorige zwangerschap /bevalling? Is het een idee om het bespreekbaar te maken met je ouders dat je graag eerst tijd samen met je gezin wilt hebben? Ik heb dit namelijk nu al bij mijn ouders aangegeven en die reageren hier super goed op. Snappen sat we eerst tijd als gezin willen hebben. Evt kan je alsnog afspreken dat je vriend jullie dochter gaat ophalen.
Onze dochter is drie. Mijn ouders hebben geen idee hoe slecht het de vorige keer met me ging. Weten ook nu weer niet dat ik naar een psycholoog ga en dit ga ik ze ook niet vertellen. Ze zullen het absoluut niet snappen en ben bang dat hun reactie mij alleen maar pijn zal doen. Vandaar dat ik het liever voor mezelf houd. Morgen komen ze hier om te helpen met de laatste dingetjes in huis dus ik denk dat ik het morgen maar meteen ga bespreken. Bedankt voor de tips en adviezen
Mijn moeder stond vorige keer ook al heel snel in het ziekenhuis. Nu gaat onze dochter naar haar toe zodra de bevalling begint. Als de baby geboren is gaat mijn vriend na een uurtje onze dochter halen en dan mag zij even der broertje of zusje in alle rust komen bewonderen. Ik heb het al met der besproken en ze had er alle begrip voor. Ze hebben het zelf ook zo gedaan toen mijn broertje was geboren dus dt scheelt al.
Wij hebben ervoor gekozen om directe familie wel op de hoogte te stellen van de bevalling en geboorte. Maar bij ons komt er sowieso niemand naar het ziekenhuis. Ontmoeting met ons andere kindje willen we ook in de thuis omgeving. Het zijn genoeg veranderingen op zich. Opa en oma's zijn eerst welkom en na een dag pas zussen en broer. Wij hebben hier op voorhand dus al afspraken over gemaakt om teleurstellingen en andere verwachtingen te voorkomen. Ik denk dat je dat sowieso ook moet doen, dan is het maar duidelijk!
Weet niet of je dit iets vind hoor... Maar een idee om op het geboortekaartje te zetten; Bezoek vinden we fijn, mag dit na de kraamtijd zijn? Verder vind ik dat manlief ook een grens aan kan geven. Hier iig al verteld dat ik eerst onze (eigen) kinderen bij de baby wil hebben. Afhankelijk van tijd enz mag hierna pleegkindje en ouders aansluiten. Hier heeft iedereen respect voor. Schoonfamilie is weinig betrokken. Die bellen we dus als wij hier zin in hebben. Uit ervaring weet ik dat zij niet lang blijven en vooral snel beneden zijn.. Verder onze belangrijkste vrienden die zijn welkom een paar uurtjes later maar weten dit zelf perfect. (Hebben ook allemaal kindjes) De allerbeste tip is dat je in bed blijft!
Mijn zoontje gaat ook bij mijn ouders logeren en wij gaan ook vooraf uitleggen dat als ik nog in het ziekenhuis lig ze eerst nog even uitgebreid een kopje koffie mogen gaan drinken (half uurtje ofzo) zodat we wat tijd hebben als gezin. Mijn man haalt dan ons zoontje daar op. Als we snel naar huis mogen dan haalt mijn man ons zoontje op en dan mogen mijn ouders komen wanneer we daar klaar voor zijn. Waarschijnlijk gaat dat geen uren duren hoor, maar het is wel fijn als de verwachting niet leeft dat ze de placenta nog geboren gaan zien worden
Ik wil het dit keer ook anders doen, omdat de vorige keer wat dingen misgingen. Het overkwam ons allebei een beetje, van tevoren geen idee gehad dat het zo zou kunnen lopen. Gelukkig met de betrokken personen uit kunnen spreken. Ik wil het dit keer uit zelfbescherming niet de kans geven om het weer mis te laten gaan. Onze zoon zal in elk geval bij vrienden of bij de gastouder worden ondergebracht. Zo is er geen kans dat onze ouders al boven de wieg hangen voor we eraan toe zijn of voordat onze zoon heeft kennisgemaakt. Daarnaast bellen we iedereen pas nadat we als gezin een goede start hebben gehad en alles er een beetje goed bij ligt Ik verwacht dat het kindje in de middag of avond wordt geboren (ik weet de datum van inleiding) en aan de hand van het tijdstip zal ons zoontje die middag en anders de volgende ochtend komen kennismaken. Ik blijf nog 48 uur in het ziekenhuis ivm het protocol en daar mogen onze ouders/ broers/ zusjes natuurlijk langskomen zodra het kan, niet meer dezelfde avond maar op dag 2 nadat ons zoontje is geweest. Dat is al een hele delegatie (14 man en niemand heeft kinderen en er is ook nog lang niet overal aanhang bij) , dus meer dan genoeg haha! Dag 3 en 4 houd ik heel wijselijk voor onszelf, omdat ik dan een terugval verwacht met kraamtranen enzo. Die dagen mogen we hopelijk ook naar huis. Daarna mogen ze wat mij betreft weer langskomen. En de 2 weken daarna heeft mijn man vakantie en kunnen vrienden op bezoek komen. Ik heb alleen maar lieve mensen in mijn omgeving, maar het zijn er ook erg veel (zowel familie als vrienden) daarnaast zijn mijn man en ik ook wel wat hooggevoelig dus het lijkt me een perfecte oplossing om het zo te doen. Succes met het aangeven van je grenzen, fijn dat je het ook met de psych kan bespreken. Wat lastig dat je een bepaalde reactie van je ouders verwacht, zo zou het niet moeten zijn. Mij helpt het om van tevoren te bepalen wat onze grenzen zijn en daarbij loslaten wat een ander vind. Erg lastig maar wel heel fijn!
We hebben besloten dit keer ook geen kraamvisite te doen, maar na ongeveer 6 weken een kraamfeest. In de easyw week verwachten we dus alleen de broers en zussen en onze goede vrienden (zijn op 1 hand te tellen) Daar maak ik me dus niet zo druk om. Het ging mij echt met om de eerste uurtjes met ons nieuwe gezinnetje.
Lijkt me prima om het zo aan te pakken zoals je van plan bent. Ik had er zelf geen moeite mee dat mijn ouders gelijk meekwamen. Sterker nog, toen ik belde dat de tweede geboren was, lag de oudste al bij hun op bed, dus zij kwamen om de beurt diezelfde avond nog en hij zag zijn broertje pas de volgende ochtend. Daar was mijn vader ook bij, die heeft het zelfs nog gefilmd, dus dat was helemaal leuk. Wij belden elke keer trouwens ook pas nadat alles gewoon helemaal achter de rug was, incl. douchen en hechtingen enzo. Alleen de eerste keer belde mijn moeder zelf 3 minuten nadat de baby geboren was, omdat ze een heel sterk gevoel had dat ze mij moest bellen. Telepathie, haha. En toen stond ze idd ook al voor het douchen op de stoep, maar dat vond ik alleen maar leuk. Maar goed, ik heb ook geen ouders die zichzelf veel te veel aanmeten, ze kwamen even kijken en waren ook zo weer weg, ook al hadden ze best langer willen blijven. Als je bang bent voor toestanden, zou ik het lekker zo aanpakken als je van plan bent.
Echt doen wat jijzelf en je man willen hoor! Daar heeft verder iedereen zich maar naar te schikken! Door omstandigheden hebben wij pas na 3 weken het geboortekaartje gestuurd. Dat scheelde ook al een hoop! Uiteraard waren directe vrienden en familie al eerder op de hoogte. Bij ons scheelde het ook dat we geen ander kindje ergens onder hoefden te brengen én dat we ver van familie wonen. Is het een idee om jullie kindje niet bij de je ouders onder te brengen, maar bij vrienden waarbij je het gevoel hebt dat zij beter jouw grenzen zullen accepteren? Dan kan je man jullie kindje ophalen zónder dat zij meteen meekomen. En kunnen jullie je ouders op de hoogte stellen van de geboorte van jullie kindje, bv. nadat jullie kindje de nieuweling heeft ontmoet. Succes!