Hier ook Chronisch ziek/vermoeid. Wel zit er bij mij nog verbetering in, als de pijn in mijn heupen/bekken ooit nog weg gaat (NAV bevalling). het is echt heel zwaar en als ik te veel doe, moet ik er de hele week een prijs voor betalen. Ik heb iig voorgenomen om maar 1x per week te wassen op een vaste dag, 1 vaste dag voor alles opruimen (bijv was uit alle hoeken trekken en naar zolder brengen), en dingen als badkamer doe ik minder vaak dan zou moeten (WCs wel). ook 1x per 2wk stofzuigen (beneden om de 4dagen). De GROTE dingen, waar mijn man zijn hand niet voor omdraait, die besteed ik aan hem uit, maar ik hou de regie. Dus bijv, "ga jij plz nu stofzuigen", anders doet ie het niet. verder erg van het gemak, dus ipv een emmertje sop om dingen af te nemen, heb ik allesreiniger gemixt met water in een spuitbus. Zware boodschappen worden 1x in de zoveel tijd thuisbezorgd.
Ik ben ook chronisch ziek en wij hebben ervoor gekozen om 1x in de week een schoonmaakster te nemen. Zij doet dan echt de grote dingen zoals stofzuigen, dweilen, de badkamer. De rest hou ik zelf bij en doe dat echt per kamer zodat ik genoeg energie overhoudt.
Totdat hij zo veel doet dat ie overspannen raakt.... Hier is het vaker zover gekomen helaas. Maar ik kan dan ook nauwelijks iets. En nu al helemaal niet nu ik zwanger ben. Maar ik had dus een indicatie voor thuishulp. Echter is de eigen bijdrage zo hoog dat je net zo goed zelf een werkster in kan huren. Hulp volgens indicatie zou op een eigen bijdrage van 180 euro per maand komen. En het werd me verteld dat dat de minimale eigen bijdrage was, dus lager kon niet eens. Dat kon ik toen niet eens betalen, en nu ook niet. Ik heb nu een goede vriendin die elke 2 weken 3 uurtjes komt poetsen, en de andere weken komt ze gewoon gezellig koffie drinken op dezelfde dag, heel gezellig is dat. Ze krijgt 30 euro per keer, dus omgerekend kost het me maandelijks zo'n 70/75 euro. (60 euro per 4 wk) Dat kan ik nét missen, maar ik kan goed bezuinigingen op wat anders zodat het toch kan, want het is hard nodig. En wat helemaal fijn is, ze kan dus écht goed poetsen, ik heb zo'n mazzel met haar.... Het zou anders hier echt niet meer goed gaan. Dus als ik je een tip kan geven: Zoek naar ondersteuning, regel het zelf als je geen indicatie krijgt of als de eigen bijdrage te hoog is.
Ik zou proberen ondersteuning via de WMO te krijgen en anders zelf een schoonmaakster te regelen. Vanuit mijn werk zie ik veel mensen die nu toch wel in aanmerking komen voor huishoudelijkehulp, helemaal in combinatie met je kinderen etc
Ik denk dat mijn man teveel verdiend dus ga er niet vanuit dat we ondersteuning krijgen. Ga het alsnog navragen en anders idd een werkster. Al voelt dat wel heel decadent ik werk vanuit huis dus het voelt zo als falen als ik dit er niet even tussendoor kan doen. Weet ook zeker dat ik te hoge eisen stel aan mezelf hoor. Maar hoe je dat loslaat??
ik ben ook chronisch ziek. het huishouden lukt mij ook niet volledig. wat mij helpt is een app waarin ik alle taken ingevoerd heb, per dag krijg ik dan een lijstje te zien met wat er moet gebeuren. en heb ik die dag geen energie, dan skip ik het. ik probeer ook te kijken naar mijn prioriteiten. wat zijn dingen die echt noodzakelijk zijn, wat zijn dingen die ik graag wil. de minder belangrijke dingen komen dan later wel. ik moet mezelf ook steeds voorhouden dat er belangrijkere dingen zijn in het leven dan schoonmaken.
hier precies hetzelfde, alleen dan chronisch moe... en dan ook nog een muizenplaag erbij... alsof het al niet moeilijk genoeg was... dus moet alles kruimelvrij krijgen voordat we gaan slapen
(Betaald) werk thuis of elders is beide gewoon werk hoor . Thuis werken geeft meer vrijheid, buitenshuis werken meer sociaal contact en de mogelijkheid om op het werk enkel bezig te zijn met dat werk, en niet nog eens tegelijkertijd schakelen met andere belangrijke zaken. Tips en overwegingen: *lijstjes met realistische prioriteiten (troep zou ik voorkomen in het kader van rust, viezigheid ook, maar een beetje stof of ramen met vette vingers, dat lijkt me minder belangrijk). *Investeer/spaar voor een robot stofzuiger. Het spaart jou fysiek, geeft een rustige, schonere vloer en dwingt je om even het speelgoed iedere dag van de vloer op te ruimen. *Niet te veel spullen, maar dat doe je al *De meeste werkende koppels hebben een werkster die ik ken. Dat kan ook eens per maand, maar het is vaak zo normaal. En bij deze koppels is niet eens sprake van kinderen met ontwikkelingsstoornissen of lichamelijke aandoeningen en ze werken beide deeltijd. Maar schuldgevoel? Nee hoor, en dat vind ik ook terecht. PS: Ik ben ook een mama van een autistisch kind (met verstandelijke handicap en epilepsie) en zijn tweelingbroer (ADD/ADHD verdenking) beent op school bij met geregelde pre-teaching van mij (één op één concentreert hij stukken beter en slaat dan beter informatie op). Ik werk ook aan huis vanwege de vele afspraken voor mijn autistje en dat een behandelopvang voor hem niet tot einde kantoortijden loopt. En omdat tijd met hem belangrijk is voor het contact onderhouden en de rust in zijn bolletje. Ik vind het knap druk, en eens paar maand/2 maanden o.i.d. laat ik grove zaken door de werkster doen, ik laat de robotstofzuiger graag lopen en mijn man mag echt ook wel eens helpen naast zijn overurenbaan. Voel ik me schuldig? Nope, eigenlijk best trots en ik heb geen lichamelijke aandoening. Het zijn aardig wat ballen die ik in de lucht hou, zonder BSO, en manlief merkt ook wel dat de dagen met zijn kids in het weekend best pittig zijn. Vermoeiender dan zijn baan ervaart hij dat meestal. Dan ga ik nu weer terug aan het betaalde werk terwijl ik naast mijn autistje zit vanwege slaapproblemen en mijn buitenshuis werkende man lekker bij een werkdiner zit voor de 1e van 2 of 3 keer deze week (gun het hem maar deze week vind ik het erg veel). Hij mag straks de prullenbak legen en de hond uitlaten .
ik neem veel rust. Doe niet te veel in 1 keer. Meestal iets in het huishouden ( bijv, stofzuigen ) dan een half uur tot 3 kwartier rust. Dan weer vaatwasser uitruimen, kleine afwas, 1 was opvouwen en dan weer half uur tot 3 kwartier rust. Ik heb 'mazzel' dat mijn beide jongens naar speciaal onderwijs gaan. Dus ik hoef ze tussen de middag niet op te halen. Heb een aangepaste 3 wieler met trapondersteuning maar ook daarmee is het best pittig. Daarom doe ik mijn huishouden ook door in het weekend. Dan heb ik de energiedip niet die ik krijg van het fietsen naar school en kids klaarmaken voor school. En daarbij kan mijn man ook een beetje meehelpen in het weekend ( ziet werken doet werken ) En stapelt het werk niet op zodat ik niet op maandag tegen een hoop achterstallig werk aan kijk
Hier helaas geen goed voorbeeld. Ben door cvs 'maar' 20% afgekeurd, heb hierdoor nergens recht op. Ik werk op een soort sociale werkplaats 3 dagen in de week. Daarbuiten 3 kids die extra zorg nodig hebben. Veel gesprekken met school en gemeente en hetgeen waar de kids nu zitten (iig op hun plek). Ik heb geen moment echt rust van s morgens 10 voor 6 tot s avonds half 7. Ik wordt in principe gedwongen om dit niet te kunnen, werk wil niet meewerken aan af en toe rustmomenten, zoon moet bijv opgehaald worden en weggebracht voor voetbal, eten die dagen al makkelijk en doe ik vrijwel niets in het hh. Op ma en vrij pak ik echt mn rust. Maar het is te kort, ik loop het op en ben zoooo gruwelijk moe, op.. Daarbij constant ontstekingen, migraine noem maar op.
Zoveel mogelijk verdelen. Ben nogal een control freak dat maakt het soms nog lastiger.. Als ik het moeilijk heb denk ik: Let it goooo let it goooo En zodra het kan: rust..
Ja het is echt zoeken naar wat wel en niet kan. Vandaag 2 uur gelopen in de stad en verder niets meer kunnen doen. Vind dat toch lastig! Ik ben pas 32 en het is sinds mijn 21e al zo. Sinds mijn longembolie/infarct is het zo slecht geworden. Daarvoor studeerde ik, had ik 2 bijbaantjes, druk sociaal leven, altijd leuke dingen doen met mijn man. En sinds het infarct ben ik maar liefst 25 kg aangekomen en was het een domino effect aan gezondheidsproblemen. Ik ben in elk geval niet de enige hier en hoewel ik het niemand gun is het toch wel fijn dat jullie hetzelfde ervaren en begrijpen. Bedankt voor de tips in elk geval! Ik ga nu alleen even het hoognodige doen en dan is het morgen een nieuwe dag
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ookwel dagen heb dat ik echt mezelf zielig vind, jank en me dvbt depressief voel. Laat dit dan ook gewoon toe en dag er op ga ik er weer voor. Dit is niet wat ik voor ogen had 10 jaar geleden. Heb gewerkt tot de jongste 4 werd. Genoot zo van werken icm kinderen en huishouden tot mijn lichaam mijn in de steek liet. Ondertussen 3 operaties verder en ben uit behandeld. Zit je dan op je 31. Helemaal afgekeurd al vanaf mijn 29 ste en toekomst ziet er niet rooskleurig uit. Toch bedenk ik me dan, ik heb mijn gezin, mijn prachtige kinderen. Kan nog elke dag van ze genieten en probeer dat ook zoveel mogelijk te doen. Zeker nadat de jongste diagnose na diagnose kreeg en we wel door moesten heeft mijn echt tot besef gebracht dat het zo heeft moeten zijn. Mijn kinderen en vooral zorg zoontje ivm baan had me nooit gelukt. We doen het er maar mee en manlief helpt gelukkig erg goed en de kindjes ook. Steek alle energie erin die ik heb en dat weten ze. Soms te veel want hulp afwijzen doe ik te vaak en hulp vragen te weinig. Dat is iets wat ik nog moet accepteren. Het los laten en overlaten aan een ander. Ivm zorg zoontje en zorg van mijn hebben we recht op hulp in huis maar wil dat nog niet. Wil geen hulp die hier mijn zooi moet opruimen en ik jonge vrouw moet toekijken. Wellicht over een paar jaar wel. Tot die tijd is het met de kindjes samen na bed omdat energie op is en de pijn te heftig en gaan we smorgens gewoon weer verder
vreselijk zoiets, zeker als je ook nog veel pijn hebt. denk dat we hier allemaal wel van die rotdagen hebben. hier ben ik soms gewoon alleen maar boos op mezelf, mijn lijf, de situatie en bang dat ik er ooit helemaal in mijn eentje voor sta... dat hoort er denk ik ook wel bij. hoe doen jullie dat verder? gebruiken jullie een schema? ben ook echt een controlfreak en heb het liefste alles in lijstjes en schema's, maar weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpassen aan dat beetje energie wat ik heb...
Wat heftig vlinder! vind het zelf al een hele klus om ook het huis op orde te houden met kinderen. Ontspullen helpt inderdaad wat jij zegt, bij mij helpt het vaak om een lijstje te maken wat ik echt wil dat ik doe. bijv ramen lappen, eten uitzoeken voor vanavond, de was doen. Meestal doe ik dan maar een deel van het lijstje en is de rest voor een andere dag. Het fijne is dat ik het dan uit mijn hoofd heb (wat ook energie kost, want ik moet nog...., en oja, dat moet ook nog..) en kan afstrepen wat ik gedaan heb. Hopelijk gaat het lukken via om het WMO hulp te krijgen. Toen onze kinderen klein waren hebben we hier ook hulp van gekregen, paar uur schoonmaken per week. Gezien jouw situatie zou je denken dat er wel wat te regelen valt. Succes Vlinder en sterkte
Oef, ik word er stil van, dat je dagelijks zoveel pijn kunt hebben Vlinder en Winnie. Ik ben zelf de categorie huisvrouw met handige spullen: een Kärcher voor de ramen en spiegels en een dyson snoerloze stofzuiger die ook nog eens niets weegt. Trek hem soms wel 5x per dag uit de kelderkast. Verder is een glazenwasser ideaal en zijn er misschien wel puberende buurkinderen die wat willen verdienen met onderhoud van de tuin?
Phoe, veel sterkte, je doet het heel knap zo te lezen! Volgens mij wordt er gewoon ook veel van ons vrouwen gevraagd. Werken, schoonmaken, kinderen verzorgen en opvoeden en er nog een beetje leuk uitzien. Er moet zoveel!
Ik heb gewoon een kotsende kleuter dus de wasmachine draait overuren. Ik geef me er maar aan over, het is niet anders. Ja ik maak idd ook lijstjes. En daar zet ik ook mijn rust en zelfzorgmomenten op! En vaak kan ik niet alles afstrepen maar ik wil mij daar niet meer druk om maken. Anders ga ik lopen stressen en mezelf idd omlaag halen terwijl ik eigenlijk gewoon wat milder voor mezelf moet zijn. En ik ga een goed doel zoeken voor de spullen die weg mogen. Iemand hier die ik er blij mee kan maken? Speelgoed, servies, kleding etc. Vanaf maandag is mijn man 2 weken vrij dus dan zal hij helpen. Maar ik wil ook graag leuke dingen doen. Dat is zó belangrijk! Se jongens gaan volgende week gewoon naar school (afkloppen) en dan kunnen wij samen aan de slag en quality time hebben. Glazenwasser hebben we idd! Die doet elke maand de buitenkant. Maar ik heb echt gore jongetjes mijn jongste is een likker haha. En ik wil niet zo'n moeder zijn die haar kinderen constant achter de vodden zit. Pick your battles. Een robotstofzuiger hebben we! Eigenlijk moet ik gewoon een hhh regelen. Waarschijnlijk niet via wmo (ik ben zo instantie moe, herkennen jullie dat?) maar gewoon een kennis die wel wat bij wil verdienen ofzo. Waarom ben je bang dat je er alleen voor komt te staan, beckje? Kun je die angst met je man bespreken? Dat zwelgen in medelijden doe ik ook weleens winnie. Jij hebt ook veel te veel op je bord! Wel fijn dat je zo'n mooi gezin hebt. Ik voel mij ook zo rijk met die lieve mannen! Ik vraag ze elke dag: wie is de gelukkigste mama?! Waarna ze in koor roepen: jij! Want jij hebt ons <3 de tranen schieten me telkens weer in de ogen, nu ook. Het is ons heerlijke rirueel.
Sorry dat ik trouwens niet op iedereen reageer. Ik lees alles en bedank jullie voor jullie woorden! En vind het idd zo knap hoe wij vrouwen alles weten te doen! Nu nog wat liever voor onszelf zijn ik heb net een mooie plant gekocht voor in huis. Ze gaan bij mij altijd dood haha maar voor nu geniet ik er toch van.
Sterkte voor jullie zeg! Klinkt heftig, dan zijn sommige dingen zo doodnormaal voor anderen. Als je niet via de WMO wil, zou ik zeker kijken naar een hhh. Die hebben wij, omdat ik 34 uur werk. We hebben een glazenwasser, en ik laat de boodschappen thuisbezorgen. Dat zijn al dingen die je een hoop werk schelen.