Mijn kind wilt me niet zien :(

Zou het voor haar te confronterend kunnen zijn om jou via Skype te zien? Ik kan me voorstellen dat ze jou ook mist, en dat dit boven komt op het moment dat ze je ziet of hoort. Ik snap dat het voor jou erg verdrietig is, maar voor haar misschien beter om het contact te beperken tot updaten van haar vader.

Mijn dochter was 5,5 toen ze een weekje bij opa en oma logeerde en aangaf dat ze mij niet aan de telefoon wilde hebben, omdat ze dan zo moet huilen. Zij was al wat ouder en kon het wat beter aangeven. Het ging de hele week heel goed, ze heeft veel plezier gehad, maar ik moest niet bellen (ook niet overdag mijn moeder bellen). Zolang ze maar niet met het gemis geconfronteerd werd, was er niets aan de hand.

 

precies wat hierboven staat.Gewoon te heftig voor haar.
Dochter wil soms ook niet mee als ik in ziekenhuis lig, puur omdat ze dat heftig vind.

 

Aan je ex vragen wat er aan de hand is? Of he allemaal goed gaat? Als het namelijk goed gaat met haar zou ik er geen groot punt van maken, ondanks dat het jou pijn doet. Maar ik neem aan dat het skypen en bellen bedoeld is om jouw dochtertje een fijn gevoel te geven en niet jezelf.

 

Ik spreek bij logeerpartijtjes van de kinderen sowieso niet met mijn meiden. Dan raken ze maar in de war (geven ze zelf ook aan). Gewoon ff kort via whatsapp of n belletje met mn vader of moeder.
Okay dan hebben we het over een paar dagen bij opa en oma en niet zoals jij 3 weken achtereen.

 

Als het gewoon een fijne vakantie is zou ik me daar echt niet druk om maken. Mijn kinderen willen ook lang niet altijd aan de telefoon komen als ze bijv bij oma aan het logeren zijn. Ze zijn daar dan druk met iets en ik (of mijn partner) maken daar geen onderdeel van uit, dus hoeven ze ons er ook niet bij zeg maar. As is het alleen maar confronterend dat jij er geen onderdeel van bent.
Niet op jezelf betrekken, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

 

Hier net zo. En als we ze komen halen na een dag of 3 moet de jongste altijd heel erg huilen, omdat ze ons zo gemist heeft. Ik bel ze sowieso niet, omdat ik weet dat ze (de jongste vooral) daar moeite mee gaat hebben. Mijn schoonouders appen dan wel altijd foto's

 

Ik zou me er niet al te druk om maken. Mijn dochter had precies hetzelfde toen ze 3 was en op vakantie was met haar vader. Wilde mij helemaal niet spreken aan de telefoon. Maar toen ze thuis kwam was ze hartstikke blij om mij weer te zien

 

Mijn dochter voelt ook nooit de behoefte om me te zien wanneer ze in de schoolvakanties bij haar vader is. Zodra ze hoort dat ik aan de telefoon zit dan begint het gezucht, gekreun en gesteun, vaak gevolgd door het rollen van haar ogen.
Ze is dan veel te druk met haar eigen dingen, heeft het veel te leuk bij papa en heeft gewoon geen tijd voor mij want ik ben maar gewoon mama, degene die ze al elke dag ziet. Dit begon overigens al bij de leeftijd van 4 jaar.
Vond het in het begin ook wel een beetje zeer doen maar inmiddels weet ik dat ze me echt wel leuk vind, mij mist en blij is me te zien na afloop maar dat ze het ook gewoon superleuk bij haar vader heeft en zich op haar tijd samen met hem concentreert en dat mag natuurlijk ook gewoon.
Andersom is het trouwens altijd feest wanneer haar vader 1 keer per week belt. Hele verhalen heeft ze dan. Het is wel echt een papa's meisje.

 

Wanneer ze drie jaar zijn, hoef je sowieso het gedrag van je dochter niet persoonlijk te nemen. Voor de rest ben ik het eens dat het waarschijnlijk te heftig is voor haar. Misschien kan haar vader af en toe eens een fotootje doorsturen, zodat je weet wat ze allemaal beleeft.

 

Niet helemaal hetzelfde, maar misschien te begrijpen..

Toen ik tijdens mijn 2e zwangerschap in het ziekenhuis lag, kon mijn zoon gelukkig bij onze familie terecht. Zij vroegen dan ook wel eens of ik 'm aan de lijn wilde (buiten bezoek om natuurlijk). Voor mij hoefde dat echt niet. Juist omdat ik hem zo miste. Dan was het makkelijker om hem niet te horen, dan dat ik z'n gebrabbeld hoorde en hij 'mama' zei en dat ik hem niet vast kon houden...

Hopelijk maak je je er niet te ongerust over. Ze zal het straks weer heerlijk vinden om je te zien!

 

Mijn man is voor langere tijd in het buitenland geweest; dochters hadden ook echt geen behoefte aan videobellen, dat herinnerde ze alleen maar aan het feit dat ze 'm erg misten.

 

dat is ook heel erg moeilijk denk ik er ook zelf moeite mee zou hebben.
misschien is het iets heel kleins vraag het aan je ex dan heb je gelijk ook meer duidelijkheid
dikke knuffel hoor

 

Snap dat het pijn doet. Maar misschien is het juist heel confronterend om je te zien, juist omdat ze jou ook zo mist.
Dikke knuffel

 

ik ga zelf af en toe voor werk een paar dagen naar het buitenland.
de allereerste keer hadden mijn man en ik bedacht dat we zouden skypen maar bleek idd dat mijn oudste (3) daar juist verdrietig van werd. ze bleken me verder gelukkig helemaal niet zo te missen en als je mama dan ziet of hoort word je er ineens aan herinnerd.
ik zou het dus denk ik even zo laten.
voel je vooral niet te verdrietig; mama is en blijft meestal toch gewoon de belangrijkste hoor

 

Mijn bonuskinderen hebben ook geen contact met mama als ze bij ons zijn. toen ze jonger waren hoorde mama er niet bij als ze bij papa waren. En andersom net zo, papa hoort er niet bij als ze bij mama zijn. Nu ze wat ouder zijn willen ze soms wel bellen

 

Waarschijnlijk mist ze je zo dat ze je niet wil zien.
Als mijn dochter bij haar vader is dan heb ik ook geen contact met haar. Jammer maar als ik dat wel doe dan is het meteen "mama ik wil naar jou toe en ik mis en enz." Terwijl als ik geen contact heb ze de grootste lol heeft daar.

Zie het als een compliment