Dank je wel. Mijn dochter komt idd ook wel eens verdrietig of boos thuis dat een van de meiden iets lelijks gezegd of gedaan heeft, net als jouw voorbeeld. dan reageer ik ook van "dan moet je tegen dat meisje zeggen dat je dat niet leuk vindt, anders weet ze niet dat ze voor jou iets vervelends doet."
Ik snap dat het heel moeilijk voor die moeder is dat haar dochter hoog sensitief is, maar dat lijkt me juist een reden daar echt mee aan te slag te gaan zodat zij leert hoe ze bv haar grenzen aan geeft, leren ongaan met tegenslagen etc. Nu doet moeder juist het omgekeerde; haar dochter 'hoeft' niks, maar van ándere kinderen van diezelfde leeftijd vraagt ze ineens een hele hoge verantwoordelijkheid... Dat is natuurlijk onrealistisch, en zelfs al zoueen andere kinderen die verantwoordelijkheid kunnen dragen, dan nog is haar dochter daar niet bij gebaat. Ik hoop dat ze dit in gaat zien, bv door deze 'strijd' nu, want dat lijkt me voor haar dochter ook veel beter.
Ze kan beter dochter helpen haar sensitiviteit te gebruiken! Want behalve dat het lastig kan zijn, heeft het ook voordelen. Nu leert dat meisje niets en dat is zo zonde..
Natuurlijk is het niet leuk om een sip kind te hebben. Maar dit klinkt meer als onzeker dan als gevoelig. Want blijkbaar "voelt" ze dingen die er niet zijn. (Want je dochter heeft helemaal geen problemen met haar, zegt dikke vriendinnen te zijn en zeker niet dat ze geen vriendinnen wil zijn) Ze is misschien ook best gevoelig voor bijvoorbeeld afwijzing.. maar dat is iets anders dan hoogsensitief. En de moeder in kwestie kan beter investeren in haar dochter dan in de jouwe. Want de jouwe is er niet altijd. En haar dochter zal uiteindelijk zichzelf moeten kunnen redden. Ook als jouw dochter niet in de buurt is. Vind het wel apart dat die moeder nu boos doet tegen jou. Ook niet zo handig als je kind hooggevoelig is
Nee, ik vind niet dat je dit van je dochter mag verwachten op deze leeftijd. Voor een volwassene is het al heel moeilijk om met hooggevoeligheid om te gaan, te begrijpen wat dat inhoudt, laat staan voor een kind.
Ik snap het van allebei de kanten wel een beetje. Ik vind het voor een 8-jarige niet gek, zeker niet als je erg gevoelig bent, om niet durven te vragen waarom een beste vriendin niet met je wil spelen/afspreken. Zelfs mijn 9-jarige die best haar mondje klaar heeft zou dat niet 123 vragen. Aan de andere kant als ze echt beste vriendinnen zijn zoals jouw dochter zegt, waarom dan niet afspreken verder? Vind ik wel apart en ik snap wel dat het opgevat kan worden als 'dan wil ze vast geen vriendin meer zijn'. Overigens vind ik ook dat de moeder van het meisje zich wel heel erg met alles bemoeit. Ze wil haar dochter helpen, maar dit is niet de manier in mijn ogen. Dit hoort ze zeker niet zo bij jullie en vooral jullie dochter neer te leggen. En natuurlijk is het zo voor jullie dochter ook niet gezellig en leuk.
Zo is het ook, ze zat hier aan tafel met het doel een gesprek te regelen, dit kreeg ze niet voor elkaar en toen werd er naar "problemen" bij mijn dochter gezocht. Ze draaide de woorden van mijn dochter die op haar handelen gericht waren "ik ben er klaar mee" (met die moeder dus) en "ik neem 0 al 5 jaar bij de hand" (omdat die moeder dat zo stuurt) helemaal om naar een soort onkunde van mijn dochter, ze zou zich niet goed kunnen uiten en had daar net als haar dochter steun van haar moeder bij nodig. ik heb letterlijk gezegd dat deze uitspraken naar HAAR handelen verwijzen en niet naar haar dochter omdat er wat mijn dochter betreft heen probleem is tussen de meisjes. Omdat ze haar zin perse wil doordrijven, ook in de app wisseling blijft aandringen op een gesprek met moeders en kinderen, vertrouw ik haar niet. En ik denk dat ze boos en verdrietig is dat ze haar zin niet krijgt....
Ik zou die moeder laten weten dat mijn dochter een meisje van 8 is en geen therapeut. Ze is niet verantwoordelijk voor de begeleiding van een ander meisje met problemen. Nu niet, niet als ze 18 is, niet als ze 28 is en zelfs niet als ze 38 is. Het zou niet gezond zijn als ze dat allemaal op haar schouders neemt en zichzelf zo weg gaat cijferen voor een ander. En als tweede zou ik zeggen: ze is niet klaar met je dochter, maar wel met jou. Dus back off, want je verpest het voor je eigen kind.
Als kind leren dicht bij jezelf te blijven is best moeilijk, ik probeer mijn dochter dat ook te leren.
Jeetje... Ik denk dat deze moeder volledig de weg kwijt is in hoe ze haar dochter zou moeten begeleiden. En uit een soort onkunde alles maar op jouw dochter afschuift. En hierbij verplaatst ze de verantwoordelijkheid compleet naar een meisje van 8 Daarbij heeft ze ook weinig vertrouwen in haar dochter lijkt me. Misschien vindt dat meisje van alles eng en spannend, maar ipv haar daar bij te begeleiden en te leren zelfstandig te worden, maakt ze van jouw dochter een soort buddy/psycholoog/maatschappelijk werker. En zo wordt dat meisje alleen nog maar onzekerder, want ze krijgt tenslotte geleerd dat ze voor alles hulp nodig heeft van jouw dochter. En dat ze het dus niet zelf kan. Dat vind ik een zeer trieste en kwalijke zaak, zowel voor jouw dochter als haar dochter. Je neemt je dochter terecht in bescherming. Fijn voor haar dat je door hebt wat er gebeurt en je haar hierin begeleidt en beschermt tegen deze moeder.
Mijn dochter wil daar dus niet meer spelen vanwege die moeder, ze snapt heel goed dat dit voor P niet leuk is om te horen... Ze gaat het woensdag in het gesprekje met P en de juf wel eerlijk zeggen. Ik denk dat dit 1 van de reden is dat ze wel eens nee zegt. Verder kunnen ze alleen op woensdag spelen ivm met BSO, sport. Daar komt bij dat ze dan ook nog wel eens met een ander spelen, of mijn dochter soms gewoon geen zin heeft om te spelen of omdat de moeder van P of ik iets anders op de planning hebben voor de woensdag. Er blijft ook gewoon weinig over zo. En inmiddels kan ik me wel voorstellen dat mijn dochter daar niet graag meer wil spelen, zeker na een afspraak van een half jaar geleden waarbij de dames een flink eind van het huis van P waren gegaan en mijn dochter behoorlijk op haar kop kreeg van die moeder omdat ze zich niet aan de afspraken had gehouden. Mijn dochter wist helemaal niet waar de speeltuintjes waren waar ze niet voorbij mochten, P wist dit wel en heeft gezegd toen mijn dochter vroeg "mogen we deze weg wel over steken? " " ja hoor dat mag ik altijd van mijn moeder" Dochter was heel verdrietig toen we thuis kwamen, ze vond het zo oneerlijk wat er gebeurd was.
p loopt trouwens bij een psycholoog maar ik kan me toch niet voorstellen dat deze de moeder het advies geeft de dingen met/ voor haar dochter zo op te lossen...... Vinden jullie trouwens dat ik nog een keer met de moeder om de tafel moet? Ik ben er ook wel klaar mee, heb mijn punt duidelijk gemaakt. Er komt geen gesprek, en ik denk dat de meiden het samen moeten oplossen desnoods met behulp van de juf. Wat mij betreft valt er niets meer over te zeggen maar de moeder van P gaf in de app aan er nog over te willen praten, maar het mij negeren op het schoolplein de dag er na laat wat anders zien.....
Als hooggevoelige moeder met een hooggevoelige man en 2 hooggevoelige kinderen wil ik alleen maar zeggen dat deze moeder van een hsk haar kind allesbehalve helpt... Al deze onderhuidse spanningen met klasgenoten en moeders van klasgenoten, die zijn pas schadelijk voor haar kind. Bovendien is hoogsensitief zijn niet een handicap ofzo. Het is een karaktereigenschap. Wat ik uit jouw verhaal opmaak is zij zelf allesbehalve gevoelig en ik zou echt nooit meer met haar praten als ik jou was. Die meiden kunnen prima zelf hun vriendschap bepalen...
Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben zo blij dat mijn dochter haar grenzen aangegeven heeft en zo duidelijk kon verwoorden dat ze het gedrag van die moeder echt als last ervaart. Ik voel me een beetje schuldig dat ik dit zelf niet eerder heb gezien/ gemerkt
Ze beweerd dat ze zelf net zo hooggevoelig is als haar dochter en dat ze daarom precies weet dat ze haar steun zo nodig heeft...... Ze was als kind net zo.....
Je dochter doet het super goed! En jij als ouder zijnde ook, omdat jij haar beschermt tegen iemand die jouw dochter in een rol wil duwen die niet hoort bij een kind van 8! Verder is alles al gezegd
Hmm ja, maar zo werkt het dus voor haar dochter helaas niet. Het klinkt alsof moeder er zelf eigenlijk nog niet goed mee om kan gaan en denkt dat 'bij de hand nemen' de oplossing is...