Dyslexie of dyscalculie is het gevolg van slecht onderwijs

Dit is bij mij laatst ook eens door mijn hoofd geschoten.

In de klas van mijn dochter zitten best veel kinderen die ineens dyslexie hebben. Nu zal er vast 1 of 2 wel echt de diagnose hebben...maar van een paar anderen geloof ik het niet.

Zorgelijk

 

er zullen vast wel gevallen zijn waar het kan komen door te weinig oefenen.
maar er zijn er ook genoeg die er wel echt moeite mee hebben en dansende letters zien.
ik vind het goed dat er onderzoek naar gedaan wordt of kinderen nou echt zo massaal dyslexie of dyscalcullie hebben, maar ik ben ook weer een beetje bang dat de kinderen die het echt hebben straks te horen krijgen dat als ze maar genoeg oefenen het wel weer over gaat

 

Onze oudste heeft dyslexie, maar ik vind het wel erg makkelijk de schuld te geven aan het onderwijs. Het gaat namelijk wel even verder dan alleen de spellingsregels en wat 'handigheidjes' niet weten. Ja, zij doet het nu langzaam steeds iets beter door individuele begeleiding iedere week en daarnaast 3-4x per week 30 minuten huiswerk echt gericht op o.a. spellings-handigheidjes (die ikzelf ook echt nooit geleerd heb overigens). Waarom heeft 95% van de kinderen uit haar klas geen problemen met zulke regels/kennis/inzicht, terwijl er bij haar echt niets aan haar verstand mankeert. Het is dus niet zo simpel als even meer stampen met bepaalde regels, dat is maar een klein deel van het hele dyslectisch zijn. In haar geval tenminste. Nu kan zij leren hoe bepaalde 'problemen' te compenseren en dat is heel fijn, maar het lost het dyslectisch zijn niet op.

Ik ben het er wel mee eens dat het zorgelijk is dat steeds meer kinderen een dergelijk 'stempel' krijgen, waardoor je je kunt afvragen hoe dit nu komt. Moet er meer aandacht zijn voor dergelijke spellingsregels en handigheidjes? Wat mij betreft zeker. Nu ik ze zelf zo onder ogen krijg dacht ik echt 'huh waarom weet ik dat zelf niet'. Maar dat dyslexie/dyscalculie een 1 op 1 gevolg is van slecht onderwijs is veel te kort door de bocht. Het heeft niet voor niets een erfelijke component en heeft ook te maken met hoe de hersenen dingen verwerken, onthouden etc etc.

 

Ook dat.. Ze heeft dat zo vaak gehoord ondertussen: 'doe wat beter je best', 'schrijf netter dan maak je minder fouten', 'hier nog meer werk om te oefenen' etc. etc.

 

Ik denk dat de 'diagnose' vooral veeeel te makkelijk wordt gegeven. Soms al in groep 3, waar ze net beginnen met lezen en schrijven. In veel gevallen is het echt gewoon stampen. Ik ken behandelaars die heel intensief stampen bij kinderen, wel op een leuke manker En dat werkt zó goed. Bv een kind in groep 3 dat echt achterliep op de rest, na 3 weken intensief stampen liep het voor en zou het kind nooit de stempel 'dyslexie' hebben gekregen.
Het heeft er mee te maken dat sommige kinderen door te leren lezen zelf die onderliggende regeltjes oppikken en uitzonderingen op de regel goed kunnen onthouden. Bij andere kinderen werkt dat niet, die moeten veel explicieter uitgelegd krijgen wat de regels zijn en uitzonderingen domweg stampen, stampen, stampen. Net zoals bij rekenen; als je in de basis heel goed kan onthouden, maar niet de onderliggende regels begrijpt, kom je best ver... maar ineens niet meer. Dan kom je er niet meer met onthouden, maar heb je de structuur nodig.
Dat heeft dus met goed onderwijs te maken, en ook onderwijs dat per kind kan verschillen. Er is niet 1 wondermethode die voor ieder kind werkt.

 

Ja in Nederland zijn er in het hoger onderwijs ongeveer 15% leerlingen/studenten met een speciale situatie... Die krijgen extra tijd bij examens bijv. of een soepelere rekening... Of zelf een programma dat je voorleest.. Persoonlijk vind ik dit van de zotte. Zo wordt je niet voorbereid op de maatschappij. Alsof je baas straks rekening gaat houden met je dyslexie.. ja Jantje krijgt een week extra voor die order want hij heeft dyslexie 🤔 ...
Zelf ben ik dyslectisch maar heb ik al deze regelingen nooit gehad. Ik heb gewoon vanaf mijn achtste heel veel bijles gehad. En nu leef ik er gewoon mee... Tja ik moet gewoon wat harder werken dan een ander. En ja ik maak wel is fouten. Dat accepteer ik. Maar ik vraag echt geen extra tijd voor dingen. Dan ga ik savonds maar wat langer door. Zo is het leven.

 

Ik ga me hier wel meer in verdiepen , want wij lopen in het voortraject met onze zoon. En ik heb ook vorige week te horen gekregen dat er verbeteringen worden doorgevoerd op gebied van taal en rekenen op onze school..
Nu ga ik automatisch dingen optellen..
Voor morgen gelijk een gesprek aangevraagd op school in ieder geval.

 

Ik ken ook een jongen die vanaf groep 3 dyslexie had en de hele basisschool en middelbare school aanpassingen kreeg; meer tijd voor tentamens, 1 vreemde taal minder in z'n pakket, geen beoordeling op spelling etc. Hij ging daarna journalistiek studeren en liep tegen die behandelmethode aan met veeeellll stampen. Nu gewoon een goede journalist zonder dyslexie. Hij zat gewoon echt 10 jaar in dat hokje waar hij eigenlijk niet in hoorde...

 

Dat ligt dan misschien aan bepaalde behandelaars? Want hier kun je pas de onderzoeken in na zoveel jaar een bepaalde score op Cito's en reeds uitgevoerde extra begeleiding vanuit school.

Ik vind dat best een aanname die je doet. Extra stampen voorkomt zeker niet even dat een kind niet de diagnose dyslexie krijgt. Juist omdat dyslexie zoveel meer is dan alleen maar slecht zijn in bijv. spelling. Ja, extra aandacht voor bepaalde structuren en regels is heel handig en kan op dat gebied misschien aardig wat compenseren. Maar het lost het niet op.

 

Nu compenseren ze hier sowieso niet en extra tijd heeft ze nooit nodig, dus wat dat betreft heeft ze niets aan die compensatie. Echter heeft ze wel problemen gehad met bijv. de woordenschat cito's. Als je het woord douche niet kunt lezen (do-uche bijv) en de vraag krijgt wat daar bij hoort.. Tja, dat wordt lastig. Die kreeg ze bijv. nu auditief aangeboden. En ze hoeft niet meer in schrijfletters aan elkaar te schrijven, want al die krullen en haakjes maken het vrij ingewikkeld.

 

Dat is het punt he; dat kind had waarschijnlijk bij voorbaat al geen dyslexie. Ik ken veel behandelaars, ze starten soms al in groep 2 met behandelen... dat is gewoon echt te jong in mijn ogen.

 

Daarom zijn er bij mijn weten ook veel striktere regels nu (of alleen hier dat kan ook haha). En krijg je zo'n diagnose echt niet zomaar omdat je niet even meekomt e.d.

 

Hier in de regio is dat bij erkende grotere behandelcentra dus echt niet mogelijk. Wel via logopedie etc. Maar ik herken het dus niet wat je omschrijft. Maakt niet dat ik het niet geloof hoor. Sta er wat dat betreft ook net zo in als jij, echt heel erg jong. Extra aandacht voor bepaalde kinderen, logisch. Ik let nu ook veel meer op de middelste en jongste en school houdt ook een vinger aan de pols, maar echte behandeling op die leeftijd jeetje.

 

Mijn vader heeft dyslexie en komt uit de generatie waar gewoon nog stokslagen gegeven werden wanneer hij een fout maakte, dus die heeft echt veel gestampt. Onderwijs van de fraters gehad, en die waren een stuk strenger dan tegenwoordig.
Is een onwijs harde werker, heeft idioot veel opleiding/cursus/bijscholing gehad om te kunnen blijven groeien en ontwikkelen in zijn vakgebied (electro-techniek), maar vraag hem niet om een brief te schrijven.

Ik vind het dus erg kort door de bocht om even te stellen dat het niet zou bestaan en gewoon opgelost kan worden met wat extra stampen. Ik vind dat er nogal snel geroepen wordt dat wanneer iemand geen ervaring heeft met iets, het automatisch niet zal bestaan.
Of de diagnose te snel wordt gegeven durf ik niet te zeggen, wel vind ik het alleen maar goed dat bij de kinderen die er nu tegenaan lopen het eerder gesignaleerd wordt dan vroeger, zodat ze tijdig goede begeleiding kunnen krijgen.

 

nou, ik denk dat die cijfers beïnvloed zijn met de geschiedenis. Vroeger..en dan nog niet zo eens lang geleden kreeg je geen diagnose op de basisschool omdat er gewoon gezegd werd je kunt het niet. en nu zijn er dus veel niet gediagnosticeerde volwassenen die nog geen normale brief kunnen schrijven. Alleen met 1 l en 1 e schrijven bijvoorbeeld. Maar ze zijn niet dyslectisch!! Ook dyscalculie, vroeger kon je het gewoon niet goed...nu word het eerder gezien en er iets aan gedaan. Dus denk niet dat het aan het onderwijs ligt, dat is juist extra toegespitst omdat veel kinderen een diagnose krijgen! ik zou zeggen hoera!

 

O wat fijn dat er altijd mensen zijn die het beter lijken te weten.

Heel eerlijk ik zit met tranen in mn ogen als ik dit typ. Wetende dat dit gel*l van de bovenste plank is. Meer bijles dan ik gehad heb is niet mogelijk..en maar opnieuw en maar weer alle fouten verbeteren en gewoonweg niet weten waar je mee bezig bent...en zelfs op volwassen leeftijd nog uitgelachen worden omdat je niet uit een recept komt.

En even snel de diagnose krijgen in groep 2.....complete onzin...enig idee hoe frustrerend en pijnlijk en lang de weg is voordat je de diagnose krijgt en aangepaste mogelijkheden krijgt??

Ik zou iedereen die denkt dat het zo werk uit willen nodigen om eens met onze dochter te praten hoe frustrerend en verdrietig het is.

Ik wordt hier zo verschrikkelijk boos van. En ik hoop voor diegene niet dat ik in real life iemand tegen komt die zulke onzinnige uitspraken doet als extra stampen) want die krijgt daar echt spijt van

 

Als ik hoor dat op een school 30% van de leerlingen dyslectisch is, dan zou ik inderdaad wel gaan twijfelen aan de kunde van de leerkrachten en de lesmethode. Ik ben er ook van overtuigd dat het niveau van leraren op dat gebied (en het gebied van rekenen) sowieso al lager ligt dan 30 jaar geleden, dus ik geloof ook wel dat er de laatste jaren te makkelijk een diagnose werd gesteld in een best aantal gevallen waarbij kinderen gewoon niet goed onderwezen werden.
Maar sinds 2 jaar gaan die (vergoede) onderzoeken via de gemeente en de eisen behoorlijk steng.
Ik heb ook nog nooit van diagnoses of behandelingen in groep 2 of 3 gehoord.
Hier moet je minimaal 18 maanden leesonderwijs hebben gehad om überhaupt in aanmerking komt voor een onderzoek. Die telling begint in groep 3, ongeacht je kind al in groep 2 kon lezen of niet.
Dan moet je vaak nog aan kunnen tonen dat je kind extra begeleiding heeft gehad wat niet tot verbetering heeft geleid.
Voor zowel lezen als spelling moet je hier het laagste scoren, zoveel cito's op een rij.
Overigens zijn de eisen ook strenger geworden en hebben bureaus nu een keurmerk of moeten ze zijn goedgekeurd, omdat er tot een jaar ofzo geleden bureaus waren die na een testje van een half uur al een dyslexieverklaring gaven.

Stampen etc. Tja, het zal met woorden stampen zeker even blijven hangen, zelfs bij dyslecten, werkt bij mijn dochter en man net zo, die kunnen best stampen voor een dictee, alleen op de langere termijn werkt het niet, want dan staan de letters weer door elkaar in hun hoofd.
Mijn man heeft ook weinig aan die begeleiding gehad.
Het probleem is ook vaak dat je kinderen met dyslexie of dyscalculie prima de regeltjes in hun hoofd kunt laten stampen, maar ze ze in de praktijk niet kunnen toepassen. Dat werkt gewoon niet samen in hun hoofd.
Maar goed, bij kinderen die geen dyslexie en dyscalculie hebben, zul je daar echt wel verbetering bij zien. En daarom moet je ook voor zo'n test vaak kunnen aantonen dat er al extra aandacht aan besteed is.

 

Hier ook hoor Abri. 3 x een E score op cito en duidelijke aanwijzing + een jaar extra begeleiding dan pas dyslexie test.

Onze zoon loopt er tegenaan, hij heeft nu 2 jaar leesonderwijs. (Doubleert groep 3 ) , leest 3 x per week extra met ouder-> connect lezen, logopedie , extra begeleiding in de klas, meedenken van dyslexie coach van school en hij komt niet verder als hakken en plakken en dan is ch/ei/ui/eu/ eigenlijk niet haalbaar.

Maar we verwachten dit jaar de test wel te kunnen gaan doen en met alle begeleiding die hij al gehad heeft hopen we evengoed een andere manier te vinden die hem wel gaat helpen.
Hij vind lezen echt een noodzakelijk kwaad en begrijpt er echt niets van dat je lezen leuk kan vinden.

 

Ik denk dat je het iets te persoonlijk opvat. Natuurlijk zijn er mensen met dyslexie en dyscalculie (zoals jij en ik begrijp je dochter), maar 1/3e van de klas is natuurlijk van de zotte.
En bij mijn zoon loopt nu het traject voor dyslexie (krijgt nu extra oefening en moet nog 1 toetsmoment), maar dan vraag ik me toch wel af of het niet door extra begeleiding/andere leermethode wel vooruit kan gaan. En kennelijk kan het dus bij een hoop kinderen (en dus niet alle) wel aan de oefenmethode liggen.
Dus nee, ik vind het geen onzin.