Dank voor je reactie! Ik ben altijd eerlijk en open (miss té) dat ik het moeder zijn ntl het mooiste vind dat er is maar óók het zwaarste. Ik vind het ook fijn om te lezen dat het herkenbaar is Bedankt voor je tips,ga ik uitzoeken
Ik heb niet alles gelezen, maar ik zou alle doemscenarios proberen wat los te laten. Je weet nooit hoe het leven zal lopen. Je kan beide ineens werkeloos worden, huis niet meer kunnen betalen, verkopen etc noem de scenario's maar op. Doe wat jullie gelukkig maakt. Geld is makkelijk, maar maakt echt niet gelukkiger. Mijn man heeft ruim 5 jaar voor onze zoon gezorgd omdat het de beste oplossing was. Financieel konden we rondkomen, maar extraatjes zaten er niet in. Toch hebben we dit nooit een obstakel gevonden. Je leeft naar wat je hebt!
GA MINDER WERKEN. Love it. En ja ik heb thuis de best betaalde baan en ja ik werk minder dan mijn man. Kennelijk vinden mensen het onlogisch dat de best betaalde het minste werkt. Maar het brengt ons heel veel geluk. Onze kids gaan maar 1 dag per week naar de opvang en 1 dag per week naar opa en oma. Ik werk 3 dagen en mijn man 4. Er is dus vrijwel altijd een van ons thuis. Ruimte om straks te sporten, vriendinnetjes mee naar huis te nemen, weinig breng en haalstress etc etc etc. Zijn we de sjaak als we ontslagen worden? Zeker. Lekker belangrijk, dat zie ik dan wel weer.
Zojuist het hele topic doorgelezen en ben het absoluut NIET eens met de kritiek die je krijgt (en soms botte opmerkingen). Tuurlijk heb je het over je eigen wensen en afwegingen, jij hebt ten slotte dit topic geopend omdat je daarmee zit. Als ik het zo lees dan schuif je helemaal niets op je man af maar neem je juist je verantwoordelijkheid door, naast je werk, ook nog de kinderen veilig van A naar B te verplaatsen. Eerlijk, ik vind het vrij makkelijk om te zeggen: 'ja ik moet 7 uit huis en kan ook niet eerder weg dus jammer, jij moet die taken op je nemen.' En daarnaast kook je ook nog als ik het goed lees. Kan hij dat dan niet op zich nemen? Ik zou als ik jou was, en al is gezegd, gewoon een gesprek aangaan met je man. Daarin duidelijk maken dat deze situatie niet houdbaar is voor jou en dat hij zijn verantwoordelijkheid moet gaan nemen voor de kinderen die jullie SAMEN hebben. Want volgens mij (hoe ik jouw verhaal interpreteer) neem jij eigenlijk de grootste verantwoordelijkheid voor de kinderen op je terwijl jij ook voor de financiële zekerheid zorgt. Dat zijn twee nogal belangrijke onderdelen van het huishouden. Dus ik ga precies het tegenover gestelde zeggen van de andere hier. Blijf werken en laat je man zijn verantwoordelijkheid pakken voor de kinderen. Als dat betekent dat hij niet met deze baan kan doorgaan is dat, nogmaals, zijn verantwoordelijkheid. Als ik in de schoenen stond zou ik het persoonlijk net even wat belangrijker vinden dat de kostwinnaar niet zijn positie in gevaar brengt dan dat ik wellicht 2 jaar thuis zit. Zeker als hij meermaals zegt dat eigenlijk wel te willen. Maar goed. Lang verhaal kort: praat met je man en zorg dat de taken verdeeld worden. Daarnaast, dikke pluim voor je sportiviteit! Sommige opmerking vind ik echt super bot en kort door de bocht maar die laat je lekker links liggen. Knap! Succes!
Moederschap met 3 kleintjes onder de 5 vond ik ook superzwaar hoor! En ik had ook niet die volgzame kindjes die je in 1 keer alles laat doen. Maar het wordt echt makkelijker! Duurt voor jullie nog een paar jaar, maar mijn jongste is nu 4 en het scheelt zoveel.
Ik benijd TS niet, maar dan vooral omdat ik haar man nogal zeurderig over vind komen. Wij werken beiden fulltime en dan verdeel je het 'gezinsgebeuren' ook gewoon samen. Maar als een van beiden significant minder zou werken, dan zou die meer oppakken.
Hier zou ik ook gek van worden. Als je beiden werkt, moet je daar beiden flexibel in zijn. Ik moet soms werken in een andere stad op meer dan een uur rijden (mijn man werkt in ons dorp), dus dan moet hij inspringen bij ziekte. Als ik gewoon op kantoor ben, dan kan ik het ook doen. Ik zou er niet tegen kunnen als hij niet mee zou werken, en al helemaal niet als zijn inkomen niet tegen die inflexibiliteit opweegt.
Dat zal niemand je verwijten, denk ik. Je hebt drie kleine kinderen en werkt fulltime, er komt gewoon veel op je schouders. Als ik toch eens mijn gedachten terug laat gaan naar 3 jaar terug ongeveer, oh wat was het leven toen toch makkelijk.
Ik heb alles doorgelezen maar denk dat 1 oplossing al heel veel stress kan wegnemen. Ga op zoek naar flexibele opvang of een gastouder. ik breng mijn kinderen om kwart voor 7, mijn man haalt ze om kwart voor 5 weer op. Bij een verhoging mogen de kinderen gewoon komen, bij een studiedag is ook de oudste de hele dag welkom, net zoals in de schoolvakanties die ik wel gewoon moet doorwerken. Ik heb in 5 jaar tijd maar 3 keer een vrije dag moeten opnemen ivm ziekte van de kinderen. Studiedagen weet je trouwens ver van te voren vind dat je man dan ook wel eens vrij mag nemen. Wanneer jullie kunnen regelen dat de ene brengt en de ander haalt ben jij al de helft van je stress kwijt. Trouwens met jouw voorstel van ieder 4 dagen werken heb jij nog net zo goed de stress van 3 dagen opvang!
Ik denk dat het tijd wordt voor een goed gesprek met je man, waarin je alle opties bespreekt en vooral keuzes maakt. Ik werkte zelf altijd full time en kon dat na de geboorte van de kinderen nog lange tijd zo houden (op papier) met ouderschapsverlof en gedeeltelijk thuiswerken. Na mijn ouderschapsverlof zat ik ook in zo'n spagaat. Bang dat als ik uren teruggaf, ik ze nooit meer terug kon krijgen. Bang om financieel er heel erg veel op achteruit te gaan en niet meer rond te kunnen komen. Aan de andere kant vloog de gedachte weer full time te moeten werken (of in mijn geval 4x9) me ook naar de keel. Daarnaast stond mijn leidinggevende niet meer toe dat ik gedeeltelijk wat thuis kon werken. Ik vond het ook erg eng, omdat ik ook erg van zekerheden ben. Mijn man staat daar gelukkig wat makkelijker in en zei dat er altijd wel weer een oplossing komt. Ik ben toen een dag minder gaan werken. Werk nu 3x9. Het was financieel inderdaad even slikken, maar we hadden het geluk dat net onze hypotheek afliep en we die over konden sluiten met een veel lagere rente en daarnaast hebben we alles nog eens nagelopen (energiebedrijf geswitcht, verzekeringen en abonnementen tegen het licht aangehouden). Dat gaf voor ons voldoende besparing dat het gat enorm meeviel. Achteraf gezien de beste beslissing ooit om minder te gaan werken.