Oh nee, dat begrijp je volledig verkeerd. Ten eerste was het geen doorgaand verkeer, het was iemand uit de wijk die zo de hoek om gestoven kwam. Je hoeft echt niet op een drukke baan te zitten om gevaarlijke situaties in het verkeer te krijgen. Verder leer ik haar net wel om zelfredzaam te zijn. Ik haal haar nooit zelf uit een speeltuig, ik vertel haar hoe ze het kan oplossen. Dat deed ik al toen ze nog maar net kon lopen. Ik sta op een speeltuin ook echt niet na haar om haar te zeggen wat mag en wat niet. Maar ik hou haar wel in het oog, zodat ik het weet als ze in zo'n gevaarlijke situatie zit en kan evalueren wanneer hulp nodig is. Maar als het geen buurtspeeltuin is, dan kan je ook niet vertrouwen op buurtkinderen die je komen halen of die helpen. Toch? En uit nieuwsgierigheid: hoe weet een vijfjarige wat een kwartier is? Geef je dan een wekker mee?
Ik denk dat het per kind ook gewoon erg verschillend is. Ik rende vroeger zo de straat over en keek nooit goed uit. Mocht pas naar de middelbare school alleen fietsen. Ik was een dromer en keek gewoon echt niet goed, nam bochten veel te wijd. (Gelukkig goedgekomen haha) Mijn zus daarentegen mocht al wel veel vroeger alleen buiten spelen, alleen naar school fietsen. Zij liet zien dat ze dit echt goed kon. Is nog steeds de meest verantwoordelijke haha
Maar in mijn voorbeeld kwam de gevaarlijke situatie niet vanuit mijn dochter die niet goed uitkeek, maar die chauffeur die een gevaarlijk moment creëerde. En zij is op bijna vijf jaar prima in staat om mijn instructies op te volgen inzake goed kijken voor ze oversteekt, maar heeft uiteraard nog niet het verkeersinzicht om op zoiets te anticiperen.
Hahahah, oh nee ik ga er zeker niet vanuit dat jouw dochter zielig is 😉. Ik snap dat als er geen speeltuin in de buurt is dat dat het al lastiger maakt. Ik denk dat als er niet een echte leuke speelgelegenheid in de buurt is de kans op een beetje rond gaan zwerven groter is. Van de rest, voornamelijk over het niet meer naar beneden kunnen, hm ja, misschien gebeurt dat bij mijn zoontje dus ook wel, maar dat weet ik dus niet. Hij is iig altijd weer naar beneden gekomen 😉. Verder ben ik het er wel mee eens dat het ook per kind verschilt. Misschien is het voor nu inderdaad nog te moeilijk om haar impulsen te beheersen en heeft zij nog wat "rijping" nodig.
Horloge om en als de grote wijzer op 3,6,9,12 staat is een kwartier om 😉. Ook een prima methode om snel klok te leren lezen. Met 5j konden ze prima kloklezen op hele, halve uren en kwartieren.
Misschien is het dan toch een kwestie van karakter. Kan me niet inbeelden dat mijn dochter als ze volop aan het spelen is elke vijf minuten op haar horloge kijkt om te checken of het al tijd is om te gaan.
Klopt. Maar dit kan ook gebeuren als ze naast me fietst. Laatst schoot een auto ineens voor ons langs. Kon haar nog net in de kraag vatten. Er zit overal gevaar. En zelfs in de meest gekke hoeken. Ik ben als 6 jarig meisje 3 meter van ons huis vandaan aangesproken door een pedofiel. Gelukkig had ik het besef niet mee te gaan. Mijn vader stond letterlijk 3 meter hier vanaf in de tuin te werken, op klaarlichte dag. Ik zat alleen een schutting tussen bij wijze van spreken. Ik probeer haar maar zo goed mogelijk op te voeden en haar op deze manier te behoeden voor gevaarlijke situaties.
Als je het zo extreem voor je ziet kan ik me de tegenstand voorstellen. Speelde jij als kind ook niet zelf buiten dat dit zo vreemd klinkt? Kinderen groeien hierin en leren zo ook dat besef, ze krijgen ook steeds sneller besef van tijd. Daarvoor hoeven ze echt niet getraind te worden of dat een volwassene voor ze moet bijhouden hoeveel tijd verstreken is ed (dit is dus ook een stuk zelfredzaamheid waar ik het over had). We zijn nu 2jaar verder, en de kinderen spelen de ganse dag lekker buiten, inmiddels hoef ik alleen te zeggen 'we eten om 18h'. Ze komen dan iets eerder thuis zodat ze ook ff naar de wc kunnen. Ik kan me van andere kant niet voorstellen dat een 7jarige dit niet zou kunnen. Bij ons in de wijk groeien alle kinderen zo op, en ongeacht hun karakter kunnen ze dit. Ze oefenen al jaren immers. Het is niet zo dat ze tot hun 7de constant onder toezicht zijn rn dan ineens al die vaardigheden ineens moeten kunnen.
Ik ben opgegroeid in een straat met gigantische tuinen waar we afwisselend gingen spelen. Dus ja, wel altijd alleen buiten. Maar altijd op privé grond. Ik denk dat dit gewoon zo'n situatie is die we niet van elkaar kunnen begrijpen. Zoals gezegd, in België zijn gewoon zo geen speeltuinen op wandelafstand van quasi elk huis. Dus de situatie doet zich hier niet voor. En inderdaad, kinderen kunnen hier ook niet opgroeien met steeds meer van die verantwoordelijkheid, omdat er geen optie is om je kinderen alleen de straat op te sturen. Nederland en België zijn daarin gewoon niet vergelijkbaar. En jullie zijn dan niet zo onverantwoord als ouders als ik in mijn initiële reactie denk (ik bedoel dit echt niet onaardig hoor, ik snap echt wel dat de situatie volledig anders is, maar in een eerste reactie vergelijk je met de situatie zoals je die zelf kent), en wij zijn echt niet zo overbeschermend als jullie misschien denken. De startsituatie is gewoon anders.
Ik snap jou hoor 😉😉 Als wij bij vrienden in buitenwijk Antwerpen zijn denkt geen haar op mijn hoofd om de kinderen buiten rond te laten lopen door de straten. Hier in het Brabantse gat waar we wonen heerst gewoon een andere sfeer en cultuur. Uiteindelijk zijn beide prima
Nou idd. De eerste speeltuin die ik hier weet liggen is op 10 km afstand. Beetje ver om te doen. De andere speeluinen. Zijn Door de jaren Door verandert in woonwijken. Zonder speeltuin.
Ik denk dat dit een beetje van de omgeving afhangt, hier zijn namelijk wel 3 speeltuinen waar we te voet regelmatig heen gaan.
Toen mijn zoon 5 was speelde hij ook al alleen buiten hoor, (dus ik vind je niet ontspoort 😉. Wij wonen in een autovrij hofje met in het midden een speeltuin. Via de laan (achter de tuinen langs) kom je op het volgende hofje en daar is in het midden een voetbal veld maar daar kon ik hem niet zien. Ik had dezelfde afspraken als jou met hem plus nog de afspraak dat hij zich elk kwartier even moest melden om te vertellen hoe het ging (timer op zijn gps horloge). Soms vond hij dat echt vervelend omdat hij dan net lekker in zijn spel zat maar het was dat of op ons eigen hofje blijven. Hij speelde trouwens met 3.5 a 4 jaar al alleen buiten (als ik eens geen zin had mee te gaan of als ik bezig was met iets) in ons eigen hofje (dan keek ik elke 5 minuten even door het keukenraam). Edit... voor je eigen gemoedsrust, via ali express kun je redelijk goedkoop gps horloges voor kinderen kopen. Die van mijn zoon kan ik volgen via een app op mijn telefoon en er zitten 2 noodknopjes op. Als hij op de ene drukt dan belt het horloge mij als hij op de andere drukt gaat mijn telefoon loeien als een luchtalarm (via die app waarmee ik hem ook kan volgen). Hier is dus de afspraak dat hij deze knoppen alleen mag gebruiken als er echt iets ergs aan de hand is en hij weet dat ik dan binnen no time bij hem ben!
Zo te lezen was haar schrik op zich al straf genoeg. Maar nu weet ze ook dat als ze de regels overtreed daar concequenties aan verbonden zijn. Ik had het denk ik precies zo als je nu hebt gedaan aangepakt.
Het moment dat je hier de deur uit gaat kom je in de autodrukte. Deze weggetjes zijn ontzettend onoverzichtelijk (grote garage met veel bochten en muren). Als ik hier rij hou ik zelf al mijn hart vast. Maar daar eenmaal voorbij kom je in een waterrijk maar auto vrij deel. Ik weet het nog zo net niet wanneer de kinderen daar zelf mogen lopen. De kinderen verschillen een jaar. Dus ik wacht sowieso tot de jongste er klaar voor is. Anders vind ik het niet eerlijk. Omdat er veel water is vind ik diploma a ook belangrijk. 5 jaar zou ik (met mijn omgeving) te jong vinden.
Jeetje dat is schrikken, een GPS horloge lijkt me wel heel handig. Wat betreft de discussie wel/niet alleen buiten laten spelen, denk dat het afhangt van de (woon)situatie en het kind. Mijn zoon wordt in mei 4 jaar, is een dromerig type en de auto's rijden best hard hier in de straat en er zijn veel sloten waar hij in kan vallen en geen speeltuin in de buurt dus hier zou ik hem niet alleen buiten laten spelen.
Wat betreft die GPS...Google eens op helicopterouders...is dat wat we willen? Zomaar een vraag die me nu te binnenschiet hoor. Het liefst zou ik ook mijn kind volgen als hij zelf naar de training fietst, maar het liefste wil ik hem vrijheid en vertrouwen geven en hem loslaten...
Ik ben mijn dochter van nu 10 zo ontzettend vaak kwijt geweest en dat voelt zó eng!! Ze is vanaf dreumes af aan een kind waarbij je, als je met je ogen knippert, haar alweer kwijt was. Het is zo'n dromerig, onderzoekend, zelfregelend kind dat weg is zo dra ze iets ziet en zich tótaal niet bewust is van haar omgeving of ouders die haar zoeken. Consequenties in de vorm van 'dan mag dit niet meer of dat' hebben hier geen effect op. Ze vind het dan wel jammer dat er iets niet mag of zo maar het helpt haar gewoon weg niet om beter op te letten om het te voorkomen. Ze heeft het echt niet zelf in de gaten en zat dan neuriënd ergens bloemetjes te plukken. En dat kon dus gerust zijn als ze je aan het meehelpen was ergens buiten of je even omdraaide voor een seconde. En die angst elke keer als het net wat langer duurt voor je ze gevonden hebt brrrr. Ze is inmiddels wat groter en we kunnen iets beter afspraken maken. En soms lukt het haar echt om er zich aan te houden. Maar regelmatig gaat het ook nog mis en is ze weer te laat of zo. En altijd 'kwam ze dan iets tegen'. Grijze haren! die krijg je er inderdaad van.