Egoïstisch of niet?

Wij zijn ook een samengesteld gezin. Mijn man heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie, ik een dochter en samen hebben we nog een zoontje. Zijn kinderen zijn om de 2 weken een heel weekend bij ons en de helft van de vakanties. We hebben het zo ingepland dat mijn dochter het weekend dat zijn kinderen er niet zijn, bij haar vader is. Hoewel we het belangrijk vinden dat we zoveel mogelijk met zijn allen leuke dingen ondernemen doen we ook genoeg met alleen ons zoontje wanneer de rest van de kinderen bij de andere ouders zijn. Ook wanneer mijn dochter thuis is. Onlangs heeft ze bv een studiedag gehad en heeft mijn man vrij genomen om met zijn 4ren op pad te gaan. We stellen het dus niet uit naar het weekend dat zijn kinderen er weer zijn, vinden we beide onzin want ze komen niks tekort. Ook zij doen veel met hun moeder.
Zomervakanties daarintegen doen we wel graag met zijn allen dus als een luxe vakantie financieel even niet mogelijk is dan passen we ons daar op aan en doen we iets wat wel haalbaar is zolang we maar compleet zijn.

Dat je man de zomervakantie graag met al zijn kinderen wil doorbrengen kan ik goed begrijpen. Maar verder vind ik hem er een beetje in door slaan. Ik zou in jouw geval een compromis proberen te sluiten. Zoveel mogelijk met zijn allen maar zo nu en dan ook gewoon met zijn 4ren.

 

Ik ben een kind van gescheiden ouders en mijn moeder is hertrouwd toen ik nog een tiener was. Hij had ook al kinderen, mijn leeftijd. Ze hebben samen geen kinderen gekregen.

Omdat mijn stiefvader zijn kinderen een stuk minder zag, gingen zijn kinderen altijd mee op vakantie en ik niet. Achteraf snap ik dat dit een uiterste poging was van mijn stiefvader en moeder om een moeizame relatie tussen hen en mijn stiefzussen in stand te houden. Maar destijds voelde ik me echt gepasseerd.

Ik zou dus zijn kinderen niet thuis laten als jullie op vakantie gaan. Dan maar iets goedkoper.

Wat betreft de weekenden, de echt speciale dingen zou ik met alle kinderen doen, waar mogelijk. Maar jullie kunnen echt wel naar de kinderboerderij, het zwembad en de binnenspeeltuin, zonder dat je zijn kinderen te kort doet.

 

Wat goed dat jij alleen met ze op pad gaat!
Want er zijn altijd 2 kanten aan het verhaal. Moeten jullie gezamenlijke kinderen het idee krijgen dat zij niet de moeite waard zijn om mee op vakantie te gaan?
Je kunt namelijk ook de situatie vanuit hen bekijken. Als zij er " alleen maar " zijn, is het niet nodig om wat bijzonders te doen.
Wij hebben alle scenario's hier of bij mijn exman gehad. Die is er ook van teruggekomen. Niet eerlijk voor zijn jongste kinderen.

Nu gaan we hier erg uit van het gelijkwaardige principe. Jullie zijn niet hetzelfde, jullie krijgen niet hetzelfde, maar vertrouw ons er maar op dat iedereen uiteindelijk hetzelfde meemaakt, er aandacht voor jullie is.
Het is namelijk niet te doen om maar te concurreren met de andere ouder, of alles te doen in het weekend dat alle kinderen er zijn.
Stiefkind doet de meest bijzondere dingen samen met diens moeder, dat kunnen wij niet betalen voor zijn vijven. Daarom zijn we naar het contrast gaan kijken.
Daar altijd pretparken, attracties, kind mag de vakantiebestemming bepalen.
Wij gaan voor de natuur, rust, actieve wandelvakanties. En beide wordt gewaardeerd.
Schuldgevoel is vaak een slechte raadgever...

 

Mijn man heeft ook twee kinderen uit een vorige relatie, 1 van zijn kinderen woont bij ons en 1 bij haar moeder. Wat uitjes betreft in het weekend houden we geen rekening met zijn jongste kind. Als ze hier is gaat ze mee, is ze er niet dan gaan we met z'n vijven. De vakantie doen we wel met z'n allen, ik bid niet dat je een kind daarin kan passeren

 

Ik heb zelf geen directe ervaring met een samengesteld gezin, maar was je verhaal aan het lezen.

Ik zie dat zijn kinderen in de vakantie al op vakantie gaan.
Dan worden ze toch niet achtergesteld als jullie ook op vakantie gaan terwijl zij met hun moeder op vakantie gaan?
Ik snap dat het het leukste is om met zn 5en te gaa, maar dat zit er niet in.
Dan kunnen jullie toch op vakantie als zij ook gaan?
Andsers gaan zijn kinderen 2x op vakantie en jullie gezamelijke kinderen maar 1x. Of zijn kinderen wel en jullie gezamelijke kinderen niet.

Ik snap eerlijk gezegd niet precies waarom je man een schuldgevoel zou moeten krijgen. Alle kinderen gaan zo toch op vakantie? Dat is toch fijn?

 

Wat herkenbaar is dit! Mijn man heeft twee kinderen uit een eerdere relatie en samen hebben wij er nog twee gekregen. Ook hij wilde dan het liefst met z'n allen weg maar financieel scheelt het nogal of je met 6 of 4 weg bent, en daarnaast is het leeftijdsverschil echt wel een ding. Wat voor de kleintjes leuk is, is voor de grote vaak saai en wat voor de grote leuk is daar zijn de kleintjes helemaal niet aan toe. Dat ziet hij zelf ook in dus nu gaan we wel gewoon dagjes weg als de oudsten er niet zijn, maar dingen zoals pretparken doen we wel alleen met z'n allen. Vakanties zijn ingewikkeld. Zijn oudste zoon is 20 en verstandelijk beperkt, woont in een gezinsvervangend tehuis. Wij kunnen de zorg voor hem in combinatie met twee kleine kinderen niet aan en dus nemen we hem niet mee. Dit tot groot ongenoegen van mijn mans ex want die neemt hem wel altijd mee en dat gaat prima. Heel fijn voor haar, en natuurlijk voor de oudste zoon, maar voor ons is het gewoon echt geen optie. Andere zoon nemen we wel altijd mee, ook omdat mijn man natuurlijk geen 6 weken vrij kan krijgen en zijn zoon is hier de helft van alle schoolvakanties. Maar met zijn moeder gaat hij ook altijd op vakantie, ik vind het af en toe bijna zielig zo'n druk vakantieschema, bent je 6 weken vrij van school en dan slaap je nog geen nacht in je eigen bed. Over the top vind ik het maarja, ik wil ook op vakantie.

Dit jaar gaan we voor het eerst een midweek weg in mei met alleen onze gezamenlijke kinderen. Ik heb er zo veel zin in, kijk mijn man heeft vier kinderen, maar ik heb er maar twee en ik wil heel graag ook eens alle aandacht voor alleen mijn eigen kinderen hebben, de hele dag doen wat leuk is voor hun, lekker daar met ze gaan fietsen (oudste van mijn man kan niet fietsen en de tweede vind fietsen saaaaai) paar keer uit eten (is ook een stuk goedkoper zonder twee extra eters die als volwassenen eten) en 's avonds de kindjes op tijd in bed leggen en eens alle aandacht voor elkaar hebben (een puber ligt er natuurlijk ook altijd pas laat in dus tijd samen heb je dan niet). Ik ben er echt aan toe, mijn man en ik zijn nog nooit samen op vakantie geweest, vanaf dag 1 waren er al kinderen en voelde hij zich bezwaard om zonder hun iets te gaan doen. Onze eerste vakantie samen was dus twee weken kamperen met de kinderen. Pas nu ziet hij zelf ook in dat we best eens zonder ze weg kunnen, met alleen onze gezamenlijke kinderen, dat zijn oudsten niets tekort komen want die gaan ook met hun moeder vaak (zeer vaak zelfs) dagjes weg, vaak uit eten, op vakantie enz enz. Daarnaast telt voor mij ook hel zwaar dat ik onze kinderen niet het idee wil geven dat alleen zij er niet toe doen, dat we het pas bijzonder moeten maken als hun broers er zijn. Gelukkig ziet mijn man dat nu in.

 

Ik herken het ook. Hier ook een samengesteld gezin. Mijn vriend heeft 2 zonen uit zijn huwelijk, nu 10 en 12. Samen hebben we een dochter van bijna 4.

Hij heeft ook een enorm schuldgevoel als we iets alleen doen met dochter. Alles moet dan gecompenseerd worden naar zijn kinderen. En het liefst worden uitstapjes alleen gedaan als alle Kids hier zijn. Waardoor alles dus ook duur wordt. En de kinderen houden ook nog allemaal van andere dingen dus extra moeilijk. Nu gaan we binnenkort samen naar plopsaland (oudste houdt niet van pretparken) dus dat wordt dan weer een gezamenlijk uitje. Nu is de middelste een echte durfal dus gaat hij met met mij en mijn broers/zus naar een ander pretpark in de zomer. Dan blijven de jongste en oudste dus bij papa. De jongste gaat met mijn ouders enkele dagen naar Disney. Dat is hier best nog wel een discussie geweest wat wij dan met de andere gingen doen om te compenseren. Want dat was niet eerlijk. Nu gaan zij met hun moeder ook vaak dingen doen en hebben ze dan verhalen bij.

Na ons pittig gesprek over de vakantie naar Disney begrijpt hij mij nu beter. Hopelijk snel Beterschap

 

Nee, ik vind jou niet egoïstisch.
Mijn vriend heeft een dochter van 17 en samen hebben we een zoontje van 2,5. Zijn dochter komt praktisch élk weekend en elk weekend slooft mijn vriend zich dan ook uit om het haar naar haar zin te maken. Wil ze met een vriendin naar de film, hij brengt haar. Wil ze een namiddagje de stad in, hij brengt haar. Het gevolg is dat wij daardoor haast nooit eens met ons zoontje iets samen doen en dat steekt me erg tegen.
Bijgevolg probeer ik ook soms op vrije werkdagen met mijn zoontje erop uit te trekken, maar ik vind het jammer dat zijn papa er dan niet bij is.

Ik heb er met mijn vriend reeds discussies over gehad maar hij ziet er echt het kwaad niet van in. Ik leg me er dus maar bij neer en wacht geduldig af tot zijn dochter stillaan op eigen benen meer gaat staan .

Ik bergijp jou dus volledig en vind het goed van je dat je dan zelf met je kinderen erop uit trekt. Het is niet ideaal want papa is er niet bij, maar veel andere opties heb je niet vrees ik.

 

Ik vind je niet egoïstisch. Uitstapjes kun je in mijn ogen best plannen als de andere kinderen er niet zijn.
Waar je in mijn ogen wel op moet letten is dat er geen dingen beloofd worden en vervolgens niet worden nagekomen. Zo heeft de vader van Q beloofd om haar mee op vakantie te nemen. Nu, 3 jaar later, is dat nog steeds niet gebeurt. Q verteld wel dat hij en zijn vrouw vertellen dat ze samen op vakantie zijn geweest. Dat vindt ze niet leuk (en dan druk ik dat genuanceerd uit). Hetzelfde gebeurt regelmatig met andere dingen die beloofd worden. Zo lang je dat dus niet doet is er in mijn ogen niks aan de hand.

En niet blij zijn met kleinere dingen zal denk ik wel meevallen. Q kan echt genieten van lekker uit eten te gaan, het liefste sushi. Daarentegen vindt ze het ook super leuk om een boterham op een picknickkleed in het bos te eten.

 

Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar ik vind dat je vriend overdrijft. Het lijkt wel alsof hij denkt dat zijn eerste kinderen nooit iets leuks hebben, als (omdat?) hij er niet bij is. terwijl ze zo te lezen genoeg leuke dingen meemaken. Met zo'n schuldgevoel doet hij zijn andere kinderen in mijn ogen inderdaad tekort. Ik zou eens kijken of en hoe je tot hem door kan dringen. Lijkt me voor hem ook niet fijn om met dat soort gevoelens te zitten, en nooit eens gewoon iets leuks te gaan doen met jullie.

 

Jouw partner draaft zo ver door in het zijn eerste leg niet tekort willen doen, dat zijn tweede leg er bij inschiet. Sneu voor jullie gezamenlijke kinderen.

 

Hoe hard het ook klinkt. Die andere 2 kinderen zijn zijn kinderen en niet die van jou. Ze maken deel uit van 2 gezinnen en die van jou niet. Goed dat jullie dingen samen doen. Maar in deze situatie doe je dus ook dingen met je eigen gezin. En ik zou ze dus niet iedere keer dingen onthouden. En zeker niet zoiets als een vakantie als ze daar met hun moeder toch al heengaan. Als ze niet op vakantiek zouden gaan is het wat anders.

 

Wij hebben samen twee jongens (bijna 3 en net 1 jaar oud) en vriend heeft een dochter van 11 jaar die hier (met vlagen) veel is. Met vlagen omdat ze een leeftijd krijgt dat ze veel met vriendinnetjes weg is en dus een weekend zo overslaat. Maar door de weeks komt ze ook. Ze heeft een tijdje hier gewoond maar toen haar moeder alles op de rit had hebben we soort co ouderschap geregeld. Ongeveer 60 moeder 40 bij ons.

Wij gaan als ze er niet is zat leuke dingen doen. Scheelt ook wel dat het leeftijdsverschil hier best groot is. Een dagje sprookjesbos vind ze voor een keer wel leuk , met haar broertjes mee maar is voor haar geen Walibi . Ze vindt het ook totaal geen probleem als wij een dagje weg gaan zonder haar. Ook een weekendje weg zonder haar geen probleem. Ze doet hier vaak zat wat leuks , bij haar moeder ook (daar heeft ze ook een broertje en zusje) of met haar oma van moeders kant of met haar vriendinnen.
Ze doet hier ook totaal niet moeilijk over , maar wij maken er ook geen heisa over , nooit gedaan ook. Wel zijn de uitjes vaak voor kleine kinderen , sowieso is het lastig te plannen voor een mini puber en peuters. Zelfde bijvoorbeeld met kerst heel vaak gaat ze met haar moeder dan weg (is de enige periode dat hun samen weg kunnen met het gezin) maar wij gaan dan ook leuke dingen doen met familie. Is ze er kan ze uiteraard mee.

Maar vakanties , zal ik haar altijd mee nemen. Ze is onderdeel van ons gezin en ik zou haar daar niet in achter stellen. Ondanks dat ze ook bij haar moeder op vakantie gaat , elk jaar ponykamp heeft etc. Ik zou mij er zelf heel naar door voelen. Ze is niet mijn "echte" kind maar wel ons kind nu hebben wij ook echt een hele goede band , ze was heel jong toen wij samen een relatie kregen , ze weet niet beter. En tuurlijk als ik eerlijk ben , ik heb diepere gevoelens voor mijn "eigen" kinderen maar ik hou super veel van dat grietje.

Ik vind dat je man qua weekenden dus overdrijft en ook niet eerlijk tegenover jullie kinderen. Over de vakantie snap ik wel , zeker als jullie al 3 jaar niet zijn gegaan. Dan snap ik dat hij misschien liever een jaar wacht en dan met ze alle gaat of zo iets. Maar als onze dochter straks over paar jaar zelf op vakantie gaat , gaan wij ook gewoon met onze jongens. Waarschijnlijk wil ze dan niet eens meer mee haha.
Wellicht met ze alle weekje Landa, ofzo , doen wij regelmatig (weekend) met ze alle 5 personen. Kost niet de hele wereld. Vaak nemen we een vriendinnetje van dochter mee (dus dan een 6 pers huisje) want daar krijg je het weer qua activiteiten is het lastig met de leeftijden. De meiden gaan overdag hun gang meestal gaan ze mee zwemmen maar gaan hun eigen gang. Als wij in de speeltuin hangen , hangen hun op het WiFi punt haha. De avond , als de jongens slapen zijn dan wel echt voor haar.