Heel stom, weet ook eigenlijk niet wat ik met dit topic wil, misschien herkenning vinden? Ons meisje is nu ruim 7 weken geleden geboren. Alles gaat super goed, tevreden kindje. Voel mezelf super goed.. Het is ons derde kindje en ik was heel resoluut, hierna is het echt klaar.. Het is mooi geweest. Mijn man zou zich laten helpen maar omdat we nog zo jong zijn en het ons werd afgeraden door de verloskundige dit met 5 jaar uitgesteld. Ik neem een spiraal en over 5 jaar staan we weer helemaal ergens anders. De derde zwangerschap is me zwaar gevallen, zeker met twee kids die al rondlopen en elke dag op en neer naar school.. Maar ineens denk ik goh.. wel gek dat het nu echt klaar is. Nooit meer zwanger.. Stel dat er nog een vierde bij zou komen.. Gaat het gevoel daarna dan wel over? Of blijf je dit gevoel altijd houden.. Heel gek.. Meer dames die dit herkennen?
Ik heb 2 kinderen, de 1 is bijna 4 en de ander is 17 maanden. Tijdens de zwangerschap van de jongste en vooral na de bevalling heb ik ook vaak gedacht wat jammer dat het nu klaar is (mijn man vind 2 kinderen mooi en wil zich ook laten steriliseren). Aangezien ik nog zo jong ben krijgen veel vriendinnen nu rammelende eierstokken en raken zwanger en ik ben jaloers en kan me niet voorstellen om nooit meer kinderen te krijgen, soms denk ik dat ik ook na een 3e deze gevoelens zal blijven hebben... misschien is het verslavend
Jaa stomste is nog dat ik eigenlijk na ons tweede zoontje echt dacht dat we klaar waren. Maar zoals ik het nu voel kan ik idd wel aan de gang blijven haha Scheelt misschien ook dat ik een super bevalling heb gehad .. En onze dochter heel relaxed is
Ik herken het wel. Vanuit realistisch oogpunt is met twee kinderen ons gezin compleet. Echter, nadat de jongste was geboren, had ik kriebels voor nog wel drie(!) meer. Nu de jongens 2.5 en 1 jaar zijn, kan ik bijna met honderd procent zekerheid zeggen 'nee, toch liever niet. Het is mooi zo'. Dit komt doordat ik het echt als pittig ervaar. Vandaag een uitje gehad met ze en ik was zo blij dat een vriendin mee was. Ze zijn vliegensvlug en heb echt mijn handen vol aan ze. Mijn man heeft het soms over een derde over een aantal jaar of zo als de situatie het toe laat. Als ik daar nu al aan denk, blijven mijn gedachten bij 'nee, dank je. Het is goed zo'. Om je vraag dus te beantwoorden: bij mij zijn de kriebels (nu iig) over.
Herkenbaar! Ik had het na 2 weken al dat ik heel graag een tweede wilde! Dat gevoel werd wel minder door alle drukte en stress die een baby, een opleiding en werk met zich meebrachten. Nu zwanger van de 2e moet ik zeggen dat ik het niet weet of ik nog een 3e/4e etc wil. Mijn man sowieso niet, maar die zwangerschap blijft toch best wel heel pittig, dat vind ik nu al met maar 1 kleintje thuis (nu loopt deze nog niet en lijkt dit ook nog niet heel snel te gaan doen, dus veel tillen, tandjes en sprongetje dus hij is ook niet te genieten, niets is goed). We gaan het zien, waarschijnlijk denk ik straks na die 2e kraamweek weer 'ahhh leuk een 3e' maar zal mijn verstand hopelijk wat anders zeggen. En dan nog zien of mijn hart daar ook zo over denkt (en of mijn man ooit nog voor een 3e zou willen gaan, haha!)
Tijdens 3e zwangerschap wist ik het zeker: dit was echt de laatste. Na bevalling liep alles eigenlijk behoorlijk soepel, viel allemaal erg mee zo'n baby erbij en toen jongste een weekje of 8 was borrelde de gedachten boven: waarom geen 4e? Begon serieus te kriebelen, ging nadenken hoe ik dat dan ging doen e.d. Terwijl ik verstandelijk dacht !?! wat denk je nu dan toch?? Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik sowieso NIETS zou doen met die kriebels tot ik fatsoenlijk ontzwangerd was. Als het gevoel na een jaartje er nog zou zijn, tja, dan zou ik misschien echt gaan nadenken. Tegen de tijd dat mijn jongste 4 maanden was zakte het gevoel af, tegen de tijd dat ze 9 maanden was verklaarde ik mezelf voor gek dat ik ooit een seconde aan een 4e had gedacht. En hoe ouder mijn jongste werd, hoe meer ons gezin compleet aanvoelt. Ik moet er echt niet meer aan denken om nog een kind te krijgen! Bij mij was het dus een gevalletje hormonale-roze-wolk ... Mijn advies zou zijn om in ieder geval nu geen drastische beslissingen te nemen en straks te kijken hoe het is als alle hormonen weer een beetje op zijn plek zitten.
Heel herkenbaar, Jongste is nu 8 weken en het begint ook alweer te kriebelen. Mijn man en ik hebben ook afgesproken om het over een jaartje te bekijken. Nu al wel pittig met een kindje van ruim 20 maanden en een van 8 weken, handen te kort soms! Over 3 weken weer tijdelijk aan het werk, maar eens afwachten hoe dat bevalt!
De jongste is net één en we hebben nu onze handen vol aan ons drietal, toch vind ik het een vreemd idee dat er geen baby meer bij zal komen. Mijn zus haar gezin is ook compleet, dus zoals het er nu naar uitziet geen nieuwe familieleden de komende 20+ jaar. Toch gaat er hier geen baby meer bijkomen, ik ben de babyspullen aan het wegdoen en dat kost me nog best veel moeite. De kriebels worden wel minder, maar weg zijn ze zeker niet.
Hier ook net bevallen van derde ( 24-04) zware zwangerschap ook en ik plus partner zeiden dit is de laaste maar ik vind het toch raar dat ik het nooit meer mee ga maken deze prachtige tijden hoewel ik wel bewust de zwangerschap en nu eerste momenten meemaak als laatste keer kan ik me er toch niet helemaal bij neerleggen maar eerst maar even genieten en kijken hoe het gaat komende tijd ik ben nog jong (29) dus wie weet over 5 jaar? Haha ik denk dat ik altijd wel deze gevoelens zal houden
Herkenbaar! Eind januari bevallen van onze dochter Ik had het binnen een maand al over een tweede. En dit terwijl ik altijd zei er toch wel 2 jaar tussen te willen hebben. Onze dochter is zo heerlijk rustig, tevreden, vrolijk. Slaapt al sinds 6 weken mistens 8,5 uur per nacht. Ik voel me helemaal prima en fit. Kortom: waarom niet! Ik ben deze week weer met de pil gestopt en vanaf augustus gaan we er weer voor
Wij waren 9 maanden na bevalling van de eerste zwanger van de tweede. Pittige tijd hoor.. Misselijkheid en vermoeidheid tijdens kruip- en eerste loopfase, en zeker ook tegen het eind! Onze eerste zoon is ook rustig en makkelijk, maar toch heb je je handen vol en al je energie is nodig om ze bij te houden! Bij deze wens ik jullie alvast veel succes en energie en hopelijk een zorgeloze zwangerschap!
Herkenbaar. Ik ben net bevallen en geniet volop van onze kleine meid, maar mis het zwanger zijn echt. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er geen derde kindje komt. Maar voorlopig gaan we eerst verder met genieten en ga ik mijn opleiding afronden.
Ik heb nu tijdens deze zwangerschap wel het gevoel dat het de laatste is, terwijl ik dat niet had tijdens mijn derde zwangerschap (terwijl dat eigenlijk de laatste zou zijn ) Gelukkig had mijn vriend ook nog een wens voor een vierde kindje. Ik hoop wel dat het gevoel: 'het is goed zo' blijft. Maar de tijd zal het leren.
Ohhh zo herkenbaar!!! Nooit van mezelf gedacht dat ik nog een vierde zou willen. De derde zw was ook behoorlijk zwaar (m.n. door de twee druktemakers die ik al had, de zw op zich verliep prima). Wel heb ik er intens van genoten met het idee dit is de allerlaatste. Bij m'n allerlaatste perswee dacht ik nog 'ik hoef dit gelukkig nooiitttt meer te doen'... Vijf minuten na de bevalling stortte het gevoel over me heen 'ik wil er nog een'.. hoezo hormonaal bepaald ?! Maar het is heel lang blijven kriebelen. En eigenlijk nu nog. Wat het voor mij wel duidelijk maakt is dat het gewoon echt niet gaat gebeuren, dat is voor mijn man heel duidelijk. En dat is ook de beste keuze. Wat ineen mooi idee vond is dat ik het gevoel van 'ik wil nog een kindje' gewoon heb laten bestaan. Ik heb het niet weggedrukt, maar echt gevoeld, er over gepraat, er over gedroomd, serieus over nagedacht. En nog steeds tot dezelfde conclusie gekomen; het zou voor mij zeker welkom zijn, maar het gaat niet meer gebeuren en dat is ook goed. Gek genoeg heb ik dus totaal geen moeite met het wegdoen van spullen. Des te meer met het afsluiten van 'fases' (niet meer in het wiegje, van alleen flesjes naar hapjes, toen ze 1 werd heb ik twee dagen gehuild... etc ) Veel succes met je gevoelens TO. Maar vergeet ook vooral niet te genieten van je baby en te leven in het nu
Thanks voor alle reacties dames, het is dus helemaal niet zo gek.. Al had ik nooit verwacht dat ik ook oooooit maar over een vierde zou nadenken Na de eerste wist ik al zeker er komt nog een kindje bij, maar ik blijf aan de gang Ik ga eerst eens genieten en laat het gevoel er idd zijn. We plannen het niet, maar we sluiten het ook niet uit voor de toekomst.. Voor alle zwangeren, fijne zwangerschap! Voor alle planners hopelijk zijn jullie snel zwanger.. En voor de rest.. Geniet!
Ik kan me er niks van voorstellen.. Ik heb sinds de bevalling (bijna 15mnd geleden) geen moment gedacht over een tweede. we zijn er beiden totaal nog niet aan toe. Af en toe heb ik het gevoel dat het er maar bij één blijft.. we voelen ons voor nu compleet! De babyspullen heb ik bijvoorbeeld bijna allemaal alweer weggedaan.
Grappig Lady H88 dat kan dus ook heel anders gaan Geniet lekker van jullie kleintje; als het bij 1 blijft is dat toch ook prima!
Ja zo zie je dat het toch een gevoelsdingetje is.. En groot gelijk, als het zo ok is dan lekker bij 1 laten..
Zo grappig om de verschillen te lezen! Voor ik zwanger werd, wilde ik er max 1 en mijn man het liefst 2. Tijdens de zwangerschap, die niet heel makkelijk was, wilde mijn man het bij 1 houden en begon ik te twijfelen over een 2e. Toen ik hoorde dat het een keizersnede werd, wist ik zeker dat ik een 2e wilde. Na de keizersnede wist ik zeker dat het er bij 1 zou blijven en 10 weken later sta ik daar nog achter