Goedenavond! Ik heb in 2 maanden al deze bevallingsverhalen gelezen. Sommige in shock en sommige erg lachwekkend. Dus zal nu mijn verhaal met jullie willen delen 😊 Ik ben met 39 weken in t ziekenhuis geweest ivm minder leven. En met 40w weer controle en Ivm minder leven weer doorgestuurd na ziekenhuis. Daar gesprek gehad en hebben ze besloten me de volgende dag te gaan inleiden. Ben die dag gestript en de volgende dag moest ik me om 08:00 melden. 40w1dag 08:00 (1cm ontsluiting) baarmoedermond was nog niet rijp dus vaginaal tabletje gehad 12:00 (1-2 cm ontsluiting) weer tabletje Lekker geluncht in t ziekenhuis lekker na buiten met mooi weer 14:30 begonnen de weeën en zijn we niet meer na beneden gegaan Was allemaal nog erg onregelmatig 16:00 (3 cm ontsluiting) geen tabletje meer want lichaam ging zelf al aan de gang. Inleiden was dus ook niet meer nodig gelukkig 21:30 vond ik het niet grappig meer en vroeg om medicatie M'n moeder voelde zich niet goed. Net tegen flauw vallen aan. Dus ging op de vloer naast me liggen. M'n man (die bezig was met washandje koud maken voor mij) zei in paniek: WAT MOET IK NOU DAN?! Ik: nou gewoon, een washandje voor mij en een washandje voor m'n moeder. Was echt hilarisch hij stond met z'n handen in t haar van: nu heb ik er 2 die ik moet verzorgen 😂😂 en ik ben alleen. 22:00 (amper 4cm) besloten voor ruggenprik te gaan 23:30!!!!! Kwam pas de anesthesist 23:45 ruggenprik zit erin. Zal max kwartiertje duren en dan is t wel ingewerkt 00:00 - 01:45 rust, scherpe kantjes eraf 01:45 persdrang!! Zei tegen m'n moeder dat ik druk voelde onderin Ah zegt ze.. Dat hou je de hele bevalling.. Je had net nog maar 4 cm Ik denk bekijk t.. Dit is niet goed Dus drukte op een knopje (zodat gyn langskomt) Mijn man tegen m'n moeder: ze heeft op t knopje gedrukt hoor (Ik dacht echt wtf jullie voelen dit niet) 02:00 kwam gyn kijken.. 9 cm!! // ondertussen krijgt me moeder spontaan de zenuwen d'r van en valt flauw // Ik zeg dat kind komt eruit hoor Gyn: nog even wegpuffen tot je 10 cm hebt Ik: wegpuffen? Dat kind komt er nu uit ik kan het niet tegenhouden.. Doe wat je moet doen maar ze moet er nu uit! 02:09 dochter geboren! Dus 9 minuten persen. Eerste kindje. Weliswaar ingeknipt. 2 hechtingen. Maar persdrang ophouden is echt onmogelijk. M'n moeder was ondertussen naar de spoedeisende hulp gebracht. Want die liep na de gang en viel daar flauw.. Dus m'n moeder lag net voor de verloskamer haha. Uiteindelijk kwam ze 10 minuten na m'n bevalling weer terug van de spoed.. En ze was blij dat haar kleindochter geboren was en t dus achter de rug was haha. Ze waren allemaal in rep en roer en dachten dat er wat met haar hart was. Maar was gewoon combinatie van weinig eten, warmte (want airco gaat uit tegen t einde Vd bevalling voor de baby) en spanning van je dochter zien 'lijden') erg komisch allemaal. In t heetst van de strijd was ze er niet
Ik had eig ook een rare toestand 11 feb 2016: in de winkel als een gek zitten rondlopen voor mijn favoriete chips die ze nog niet hadden ook Om 22u ern raar gevoel in mn buik. Mijn onderbroek spande teveel dacht ik. Boxershort van ventje aangedaan. Om klopt middernacht nattigheid gevoeld. Ik dacht oei ik plas in mn broek. Boxershort 2 aan. Ik kruip in bed. TSUNAMI naar mijn gevoel Oke naar ziekenhuis. Niks van pijn. Hele nacht daar gelegen. Water was gebroken dus mocht niet naar huis. Nog ontbijtje gegeten daar. Rond 11u kreeg ik pijn in mijn rug. Lag aan een monitor maar hierop was niks te zien van een wee. Verpleegster zei oke loop maar wat rond. Die middag nog gegeten, warm zelf Rond 19u bleef ik maar pijn hebben. Eindelijk controleerden ze me. 4cm opening en een monitor die niet goed was aangesloten. Rond 21u30 kon ik niet meer van de pijn en vroeg epidurale. Nee we gaan eerst kijken hoeveel opening je hebt. 9cm al klaar om te duwen. Babytje geboren om 22u15 met knip Wat zal het in juni zeggen voor ronde 2 lol
Tijdens mijn laatste bevalling begon het allemaal heel zen thuis. Ik wisselde de hete douche af met mijn slaapkamer en ving de weeën heel goed op. Tot we merkten dat het hartje van mijn dochter te snel ging. Ze zat ruim 15 min op 180. Toen kreeg ik zeer pijnlijke maar nutteloze weeën. Zat ik daar te roepen dat ze moesten duwen tegen mijn rug. De kraam kwam nog even tussendoor, belde aan (het was 12 uur 's nachts, stampt naar boven en begint een heel gesprek tegen mijn zus) ik was spontaan uit mijn Mojo en riep, nu even stil allemaal!!! Door de hoge hartslag moesten we naar het ziekenhuis en liep ik te ijsberen tot we konden gaan 'Ik kan het niet hoor jongens, ik kan dit niet meer!' En op straat midden in een wee riep ik 'Nee hoor *naam vk dit kan ik echt niet!' Ik kon het geestelijk niet aan om in die auto te stappen, wat een helse rit was dat! Eenmaal op het ziekenhuisbed schreeuwde ik tegen mijn zus en vriend dat ze me niet aan moesten raken en sloeg ik ze op hun armen zodat ze naar me luisterden. Mijn zus mocht ook ab-so-luut geen foto's maken en ze waren constant dekens op en af aan het doen omdat ik het tijdens de weeën zo gruwelijk warm had. Bij het persen gilde ik het uit (ze was een sterrenkijker en het deed f&?;:ing veel pijn) en riep ik dat ik géén knip wilde. Toen sprak de vk me streng toe en zei dat ik nu heel goed moest luisteren en dat ik er bijna was. Ik kwam uit mijn delirium en perste uit alle macht en voelde zo de baby eruit komen. Echt ik kan me dat gevoel zò weer voor de geest halen, het gaf net zo'n voldoening als niezen. En plots was alles ook direct voorbij en vergeten, zo apart!
Mijn bevalling ging best soepel. 13 feb schrok ik om 06.00 wakker van een enorme drukke baby en krampen. Maarja die oefen weeën had ik al dagen dus dacht er niet bij na dat het wel eens echte weeën konden zijn. Rond 13.00 voelde ik ze toch wat beter maar maakte me nog steeds niet druk. Nog even naar de winkel geweest. Er kwam nog een vriend langs die mee bleef eten dus nog eens extra boodschappen gedaan. Rond 17.00 kreeg ik toch wel echt pijn en rond 18.00 voorzichtig tegen m'n vriend gezegd dat ik echt weeën had. Mijn vriend heeft gelijk m'n moeder gebeld in paniek want wat moest hij doen!?! Onze gast is na het eten vertrokken (hij moest blijven eten van mij want waarom was ik anders nog een x naar de winkel gegaan) Om 19.00 kwam mijn moeder en de vk. Pas 3 cm ontsluiting. Man ik baalde zo hard, ik had verwacht dat ik al zeker op 7 cm zou zitten Om 23.00 opnieuw controle en zat ik pas op 4cm. Ik wou in het ziekenhuis bevallen dus we maakten ons klaar om te gaan rijden. In de auto kreeg ik een heuse weeënstorm en ben ik van 4 naar 8 cm gegaan in nog geen 15 min tijd. En mijn moeder maar roepen dat m'n vriend sneller moest rijden. Eenmaal geïnstalleerd in het ziekenhuis mocht ik rond 01.00 gaan persen. En vanaf daar ben ik de draad half kwijt. Ik viel steeds weg tussen de weeën door. Tot het hoofdje stond en onze dochter om 02.58 geboren werd. Ik werd direct ondergepoept en geplast dus ze maakte een goede eerste indruk Het hechten vond ik nog het ergste van allemaal, doordat ze haar vuistje naast haar hoofd had was ik boven en onder in/uitgescheurd? M'n vriend heeft wel goed gekeken of ze er wat moois van maakte en ging bijna over z'n nek toen ze de placenta lieten zien hahaha.
Whaha wat een verhalen zeg! Ik was tijdens mijn bevalling juist uiterst vriendelijk volgens mijn moeder. Ik stelde me aan elke dokter en verpleegkundigen netjes voor en maakte een praatje, hoe ze het werk vonden enzo. Terwijl ik echt helse rugweeen had en ik juist voor mn gevoel heel de boel bij elkaar schreeuwde. Toen ik tegen het einde ook morfine kreeg heb ik alleen maar vreedzaam zitten glimlachen. Met de persweeen hadden ze alleen het briljante idee om me op een baarkruk neer te zetten. Dat deed ik 1 seconde waarna ik geschreeuwd heb dat ze dat k*tding onmiddellijk weg moesten halen. Toen mijn meisje op mijn borst lag zei ik als eerste "het is echt een baby!"
Toen ik 36+6 weken zwanger was van mijn zoontje, waren we smiddags nog bij de gyn geweest voor een groei echo. Mijn zoontje liep zo'n 3 weken voor op de groei, dus dat werd goed in de gaten gehouden. Die avond heb ik nog gekookt, mijn dochtertje in bad gedaan en naar bed gebracht. Wel had ik de hele middag al last van harde buiken, ben toen even onder de douche gaan staan en het leek door te zetten in weeën. Het ziekenhuis gebelt dat we eraan kwamen (ik had een medische indicatie ivm vastzittende placenta en fluxus de vorige keer, en een snelle bevalling, dus ik moest ook direct komen). Dochter uit bed gehaald en bij opa en oma afgezet, aangekomen in het ziekenhuis bleek ik op 5/6 cm te zitten. De bevalling zelf verliep vlot en heerlijk rustig! Ik had in mijn bevalplan gezet dat ik geen vragen of geklets wilde tijdens mijn weeën dat vond ik zo irritant de vorige keer! De verpleegkundige toen die een hele vragenlijst met mij wou afnemen midden in een weeën storm De bevalling duurde in totaal 4 uur waarvan 2(!)minuten persen. De gyn zei: je hebt hem gelanceerd Geen hechtingen, geen pijnbestrijding, een placenta die vanzelf kwam en weinig bloedverlies. Mijn zoontje is op 37 weken precies geboren en woog 3310 gram, ondanks de lancering deed hij het prima en mochten we binnen een paar uurtjes het ziekenhuis verlaten. Midden in de nacht kwamen we thuis, ik vond het heerlijk nog even alleen met zijn 3tjes! Lekker met de kleine naast ons in de co-sleeper geslapen en de volgende ochtend om 9 uur kwam de kraamzorg en rond 11 uur kwam mijn dochtertje met oma. Ik kijk terug op een hele fijne bevalling en hopelijk verloopt de 3de weer zo voorspoedig!
2 dagen lang gebroken vliezen... geen wee te bekennen wel veel vruchtwater..... eind van de ochtend maar staan dansen want je probeerd echt van alles!. Ja een wee!!! Hup naar het toilet gewandeld... van 13:00 tot 18:30 op het toilet gezeten in mijn uppie om daar mijn weeën op te vangen haha. Toen naar het ziekenhuis..ik rende gelijk naar t toilet om daar de weeën verder op te vangen,helaas mocht dit niet moest in bed liggen aan de monitor... 2.21 zoonlief geboren naar 56 minuten persen. Tussen het persen viel ik steeds in slaap als er minuut rustmomenten kwam (hoge suiker zwangerschap diabetes en koorts). Na een uur zoonlief geboren. Letterlijk slapend bevallen en wakker worden om te persen haha manlief schrok van het brom geluid die ik maakte , de verloskundige zei lachend dat ik aan t snurken was 😂
Ik riep bij de persweeën dat er ook nog iets anders uit kwam....geen plas dus, maar je weet wel. Reactie van vk en verpleegster; maakt niet uit, gebeurt iedereen!!
Geweldig al die verhalen! Nou hier de mijne : Op dinsdagavond surprise babyshower gehad van familie/vrienden. Zelfs mijn beste vriendin uit Nederland (woon op Curacao) hadden ze laten overkomen en zou 2 weken blijven logeren want ik was nog maar net 37 weken, dus tijd zat toch?! Vriendlief had voor ons zelfs 2 nachten hotel geboekt om even lekker uit te rusten en te genieten. Volgende ochtend heerlijk ontbeten en op naar de gyn. Zodra ik binnenkwam zei hij ; hey je hebt iemand anders meegenomen, (vriendin uit nl) ik vol trots vertellen over mijn babyshower etc waarop hij antwoordde : Uhmm die babyshower is al geweest toch?! Bloed dubbel zo dik als normaal, waardoor doorstroming placenta niet meer optimaal was en het elk moment kon gebeuren dat de kleine man zonder zuurstof zou komen te zitten dus we gaan NU naar het ziekenhuis en je wordt ingeleid. Nou kan ik je vertellen na mijn ervaring dat het er in het ziekenhuis hier heel anders aan toe gaat dan in Nederland. We kwamen 3u aan in het ziekenhuis (dus alleen ontbijt gehad) eenmaal aangemeld onderzocht en ballon geplaatst werd ik naar de afdeling gebracht rond half 7. Het was een zaal met 6 bedden en raad eens waar ik lag ; meteen voor de deur.. die dus niet dicht gaat en waar iedereen langs loopt je kan je voorstellen dat het hier nogal warm is dus ik vroeg om een ventilator... die hoor je dus zelf mee te nemen kregen we te horen. Oke geen probleem vriendlief op pad gestuurd. Eenmaal bij mij met de ventilator hadden ze dus ook geen goede stekkers.... *zucht* Ook kreeg ik geen eten/drinken en toen mijn schoonmoeder vroeg waarom ik niks kreeg was het antwoord omdat de zuster dat niet doorgegeven had.. nee zelfs een cupje water ging niet lukken. Dusss vriendlief weer op pad gestuurd voor de juiste stekkers en wat te eten. Volgende ochtend werd ik wakker gemaakt om 05:00, dat zijn de eerste rondes wat ze doen. Bloeddruk skyhigh dus werd me verteld meteen gaan douchen want je gaat nu aan de CTG. Ik als een gek onder de douche, en word welgeteld om 08:15 opgehaald voor de CTG (ik lach me weer dood nu ik het verhaal typ, en nee niet sarcastisch hahaha ). Ik inmiddels vriendlief al wakker gebeld om 5uur met de mededeling blijf standby want me bloeddruk is niet goed dus het kan zijn dat je zo moet komen.. en zo niet zorg dat je om 8 uur hier bent. Toen het meisje me kwam halen voor de ctg bleek ik haar te kennen, vriendin van vriendin je kent het wel... gelukkig mocht hij van haar naar de ctg komen zodra hij er was. (mag normaal niet). Vriendlief netjes zoals afgesproken om 7:45 uit het hotel vertrokken zodat hij op tijd bij mij zou zijn, het was maar 3 min rijden. Poging 1 meneer heeft zich verreden... poging 2 er was geen parkeerplek meer op de normale parkeerplaats want het was al spits.. poging 3 ging hij ruzie maken met de parkeerwacht want hij moest naar mij toe en moest en zou een plek vinden. Toen hij eenmaal in zijn haast en half-lezen-van-appjes in het ziekenhuis aankwam is hij de verkeerde ctg kamer ingelopen waar dus een andere vrouw lag *oepsss*. Toen hij eenmaal bij mij was was hij net op tijd toen ze mijn vliezen gingen breken. Bleek door de ballon al ruim 3cm ontsluiting te hebben maar hij was blijven hangen dus vandaar niet uitgevallen. Was inmiddels half 9, 9 uur hebben ze het infuus aangezet. Ween kwamen meteen heel erg heftig, binnen een uur had ik al ween om de minuut die een minuut aanhielden. Schoonmoeder kwam even kijken en vertelde me dat ik verkeerd puftte waarop ik antwoorde half huilend ''Maar dit helpt zo nieehieeett''. Uiteindelijk toch haar puftechniek onder de knie waar ik haar nog steeds dankbaar voor ben (thanks ma ) Rond half 11 trok ik het slecht doordat de ween achter elkaar kwamen en ik geen rust had.. Ik wilde pijnstilling! Maar daar dacht vriendlief anders over.. zijn theorie was : als je nu nog even wacht tot je een paar cm meer ontsluiting hebt dan gaan die laatste dan vast sneller. Tot op heden snap ik zijn logica nog steeds niet maar dat heb ik hem op dat moment ook heel duidelijk gemaakt door te zeggen : En dat beslis jij?! Ik lig hier en ik beslis. Uiteindelijk om 10:30 gekozen voor een pethidinespuit met inmiddels wel al 4cm ontsluiting. Vanaf de spuit ging het een stuk beter, ik doezelde steeds weg en het nam echt de scherpe randjes er vanaf. Vriend was heel lief, legde steeds natte handdoek op mijn hoofd en wist precies wanneer ik een slokje water wou. Ik kon ook niet praten dus we deden alles met gebarentaal, lachen! De tijd vloog om en om 14:00 kwam de gyn weer kijken, ik had inmiddels al 8cm! Ik vergeet nooit dat mijn vriend zei : Baby je hebt al 8cm, kun je dat geloven?! 8cm!!!! En hij was maar aan het rekenen hoelaat de kleine dan geboren zou worden. Ik heb hem nooit geantwoord haha. Om iets voor 3 voelde ik dat ik moest persen, vriend snel de gyn gaan halen en ja hoor 10cm. Maar helaas meneer lag nog niet volledig in het geboortekanaal dus ik mocht op mijn zij gaan liggen en meepersen met de persween.. alleen het op me zij liggen leek al onmogelijk. Na veel zuchten en steunen op mijn zij en maar zachtjes meepersen.. na een paar keer voelde ik gewoon zijn hoofdje staan (dacht ik) maar ik kon dus niet praten door de pijn. Na een paar minuten had mijn vriend door dat er iets aan de hand was en zei moet ik iemand halen? JA!!!! was mijn antwoord. Gyn kwam kijken en schreeuwde heel hard STOP! (dus toch het hoofdje :-D) Sprong op, deur open en riep : we gaan hier persen NU!. Zo gezegd zo gedaan weer terug op mijn rug benen omhoog en persen. 1x persen en het hoofdje stond bijna, bij 2 stond het hoofdje en werd er gezegd : Oohh hij heeft de haren van papa, wil je het zien? Waarop ik heel hard riep : Ikke niet!!! ... En bij de volgende pers werd ons kleine lieve mannetje geboren met 47cm en 2370 gram. Heel klein maar heel sterk. En hoe cliche ik het altijd vond : je bent alles meteen vergeten! Ik was vooraf altijd bang voor het hechten maar ik riep erna letterlijk : hecht maar, maakt me niks uit! Ik kijk heel positief op de bevalling terug.. alleen bij een eventuele volgende wil ik toch heel graag dat het gefilmd wordt, hoe erg ik ook schreeuwde van niet. Ik zou het nu nog graag terug willen kijken. Volgens het personeel in het ziekenhuis mocht ik nog wel vaker terugkomen om te bevallen, geen woord gezegd in al die uren en geen geschreeuw haha.
Ik ben vrijdag 12-05 bevallen van onze tweeling (35+1). Donderdag had ik een heerlijke ochtend met mijn zoon van bijna 3. Ik ben met hem naar de kinderboerderij gefietst (3km heen en 3 km terug) op een rustig tempo, en hij heeft daar lekker gespeeld en diertjes gekeken, terwijl ik het grootste deel lekker op een bankje in de zon zat. Ondertussen was ik me licht bewust van het feit dat ik 1 van de jongens in mijn buik nog niet gevoeld had. Maar ik had ook veel harde buiken (dacht door het fietsen en lopen) en zou thuis even rustig gaan liggen of douchen. Toen zoontje sliep op de bank gaan liggen, alles geprobeerd maar slechts 2x beweging. Douchen hielp ook niet.. Toen mijn vriend thuis was alles verteld en die zei, bedenk wat je wil dan regel ik iemand die vanavond een uurtje op kan passen. Om 8 uur lag zoontje op bed en was mn hoogzwangere schoonzusje hier om op te passen en zijn wij naar het ziekenhuis gegaan. Na 30 minuten ctg mocht ik er niet vanaf, 30 minuten werd een uur, een uur werd 1,5 uur. Eindelijk was daar de verloskundige, een van de jongens dipte regelmatig met zijn hartslag, dus ze wilde ook nog een echo maken. Op de echo was geen beweging te zien en het vruchtwater was afgenomen. Ze wilde voor de zekerheid toucheren omdat ze op de CTG ongeveer 6-8 harde buiken per uur zag en jahoor, ik had 4 cm dus werd gelijk opgenomen. Vriend heeft spullen opgehaald en schoonzusje bood aan dan maar bij ons thuis te slapen ivm ons zoontje. Ik werd in een verloskamer op een normaal bed opgenomen, met de ctg aan en aan het infuus voor antibiotica omdat ik GBS draagster ben. Om 3 uur snachts hebben ze me even losgekoppeld zodat ik ook op mijn zij kon slapen. Om 5 uur werd ik wakker van een knap in mijn buik, gevolgd door een pijnscheut, een wee! Ik heb op de bel gedrukt en gelijk volgde nog een wee. Ik ben rustig naar het toilet gegaan en toen ik er weer vanaf was wist ik de verloskundige te vertellen dat het niet lang zou duren. Ze was om 8 uur klaar voor die dag en vroeg of ik dat zou halen, ja hoor, dat lukt wel! Ondertussen was mijn vriend wakker geworden van alle mensen in de kamer en kreeg hij een lekker kopje koffie aangeboden. Ik had ondertussen opeens al 6 cm dus alle spullen werden gehaald. Echter de verloskundige was nog niet terug en ik kreeg persdrang. Tegen de assistent gezegd dat ik moest poepen en dat i keen ruggenprik wilde. Zij belde de verloskundige en zei heel droog: mevrouw moet nu persen. Hahaha ik dacht nog bij mezelf: natuurlijk krijg je geen ruggenprik je bent al bijna klaar Toen de verloskundige terug was had ik inderdaad 10 cm en stond het hoofdje al, na 4 minuten persen was onze eerste er. Helemaal gezond! Toen moest de tweede nog die dwars lag, de weeën zakten weg dus ik ging aan het infuus. Ondertussen werd onze tweede jongen gedraaid. Maar het handje lag boven zijn hoofd dus hij kon er niet uit. Er werd gewacht op de gyneacoloog dus ik moest de persweeën wegpuffen. Uiteindelijk viel zijn hartslag weg dus de gyneaceloog kwam met de pomp al in haar hand binnen. Ik merkte dat ik in paniek raakte en wilde de weeen nog even wegpuffen, maar dit mocht absoluut niet. Heel rustig maar kordaat was haar reactie: We gaan NIET wachten, hij moet er NU uit! Niet eens meer gewacht op een wee maar op volle kracht is hij uiteindelijk wit en slap als een vaatdoek geboren. Navelstreng zat meerdere keren om zijn nek. Gelukkig huilde hij vrij snel. Na een kort moment bij mij is hij met de kinderarts mee gegaan, hij kreeg zuurstof en dat hielp hem gelukkig heel snel. Terwijl ik werd gehecht is vriend met de babys en de kinderarts naar de kinderafdeling gegaan, waar ze beiden werden opgelapt. We zijn nu 6 dagen verder en ze doen het heel goed! Ondanks prematuur (35 weken) en dysmatuur (1795 en 1890 gram) is liggen ze zonder monitor in gewone wiegjes. Het enige waar ze in ondersteund worden is warm houden (met kruik) en eten (deels sonde, deels fles). Voor nu gaat het om aansterken en aankomen. De dag na de bevalling heb ik de verloskundige die besloot mij op te nemen, de gyneceloog die onze tweede jongen heeft gehaald en mijn eigen gyneceloog nog op bezoek gehad. Allemaal waren ze onder de indruk en hebben ze me gezegd dat ik echt geen halve dag langer had moeten wachten met bellen en langskomen en baby II echt geen 5 minuten later geboren had moeten worden. voor nu ben ik alleen maar blij en gelukkig dat het zo goed is afgelopen en mijn moedergevoel/intuitie het juist hadden.
Wauw @LW85 wat een verhaal! Heel erg gefeliciteerd met je zoontjes en fijn dat het zo goed gaat nu! Klinkt alsof je vrij kalm ben gebleven en gewoon adequaat hebt gehandeld ! Lekker uitrusten nu en genieten! Hopelijk mogen ze snel mee naar huis.
@LW85 wow wat een bevalling zeg. Zo snel allemaal. Maar ook erg heftig met je 2e (3e) zoontje. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Gefeliciteerd! Hopelijk mag je ze snel mee naar huis nemen (als dat nog niet het geval is)
Pff wat een bevalling heb je gehad zeg! Hihi nou dat hechten vond ik het ergste van de gehele bevalling.
Toen ik 6 jaar geleden zwanger was van mijn eerste heb ik tijdens mijn verlof bijna alle verhalen hier gelezen. Wat een aanrader als je nog nooit bevallen bent. Heb me rot gelachen en wist ook dat het altijd erger kan. Ben nu zwanger van mijn 3e en dus 2 bevallingen rijker. Beide keren thuis bevallen en weinig gekkigheid mee gemaakt. Mijn eerste bevalling was erg ontspannen en relaxed. Kon de weeën goed opvangen en genoot zelfs van het feit dat ik aan het bevallen was. Wel had ik tijdens de pers weeën mijn ogen steeds dicht (tussendoor ook trouwens) de vk zei dat ik m'n benen wel mocht laten zakken tussen de weeën door en daarbij heb ik haar in haar gezicht geschopt...want ja ik zag niks. Moest op een bepaald moment op m'n hurken als ik een wee had en tussen door voorovergebogen op bed. De kraamhulp stond achter me en aangezien het mij niet bepaald een charmant uitzicht leek voor haar deed ik steeds m'n shirt omlaag. Tijdens de 2e bevalling ging alles heel snel en was ik het grootste gedeelte alleen. Mijn man kwam thuis en moest een extra matras op ons bed leggen (konden geen klossen onder.) Behoorlijk zwaar en dik matras en elke keer als hij hem wou pakken kon hij terug komen omdat ik een rug wee had en hij met z'n knokkels in m'n rug moest draaien. Uiteindelijk was het gelukt. De vk komt binnen en blijkt nogal klein te zijn... Kon het matras er weer af.