al enige tijd heb ik last van chronische hyperventilatie/paniekaanval/angststoornis. Ik was in behandeling van een psychotherapeut, maar omdat het budget op was sta ik nu elders op de wachtlijst en staat de behandeling stil. Om de tijd wat door te komen ga ik eens per week naar psychomatische fysio voor wat ontspanningsoefeningen. Het helpt wel iets maar niet veel. Ik merk dat de klachten soms erg toenemen. Overigens is er een vermoeden dat ik add heb en hooggevoelig ( weet niet of ik dat laatste goed zeg). Dit laatste moet dus ook onderzocht worden bij de psychotherapeut. Ik vroeg mij af zijn er meer mensen met chronische hyperventilatie etc etc die wat tips kunnen geven om te ontspannen. Ik heb de laatste tijd ook vaak dat me hele nek en schouders plots vast schieten. Ik zie dan ook wazig en ben dan wat duizelig. Komt dit bekend voor bij jullie ? Ook heb ik vaak het gevoel dat me ogen plots snel heen en weer bewegen. Me zicht is dan ook erg wazig en mijn ogen voelen soort gespannen. Soort kramp. Heel raar. Missxhien is dit ook herkenbaar.
Heel herkenbaar... Ik heb een tijdje NLP gevolgd en dat was heel prettig. Ik zou het liefst daar mee verder zijn gegaan, maar ook hier is het budget op Ben nu aan het kijken voor cognitieve gedragstherapie, ben benieuwd of dat iets is. Tips heb ik niet, maar het had volledig mijn verhaal kunnen zijn, dus herkenning sowieso.
Ik herken je klachten. Naast therapie kun je ook iets heel praktisch doen. Wandelen.in het begin kun je merken dat het meer wordt, maar dat gaat al snel beter. Vooral als je je kunt focussen op het looen. Dan word het meer een meditatie en dan kom je wel goex in je ademhaling. Althans.. ik wel. en ivm je hooggevoelig zijn, helpt het je om wat steviger te staan. Sterkte
Hier helaas ook chronische hyperventilatie. Ik word er zo moe van. Het heeft echt een grote invloed op het dagelijks leven. Ik heb in het verleden o.a. ademhalingstherapie gehaald. Ik merk nu dat ik juist hyperventilatie aanwakker als ik op mn ademhaling let Ik weet niet zo goed wat voor mij zal werken, dus ga het topic volgen..
Ik heb ook last van chronische hyperventilatie. Wel wat minder erg dan jij denk ik maar weet wel goed hoe zwaar het is. Wat mij echt helpt is mindfullnessoefeningen doen. Er is een gratis VGZ app en baat het niet dan schaadt het niet. Misschien helpt het je om de tijd op de wachtlijst draaglijker te maken. Heel veel sterkte hoor!
Mijn vrouw heeft een angststoornis en volgt momenteel cognitieve gedragstherapie. Dit helpt haar heel erg! Daarnaast slikt ze antidepressiva sinds juli vorig jaar en dit heeft voor haar de scherpe randjes er wel vanaf gehaald zodat ze goed genoeg was om de oefeningen te doen voor de therapie.
Heel herkenbaar allemaal. Ik heb het ook gehad, en gelukkig ging het uiteindelijk over. Waar ik veel aan gehad heb zijnd e mindfullness oefeningen audiofragmenten. Deze kun je vinden via google. Regelmatig oefenen, zorgt ervoor dat je ook rust leert vinden op paniek momenten. Je moet het echter wel oefenen, zodat het een 'gewoonte' in je hersenen wordt.
Mindfullness ben ik op advies van de fysio ook mee begonnen. Ik vind het wel een beetje zweverig, maar als het helpt dan doe ik het maar al te graag. Wandelen is ook een goede tip. Heb dit al een weekje geprobeerd, maar de klachten verergeren. Misschien moet ik toch doorzetten. Ik heb tijd terug ook medicatie gehad. Lorazepam voor de zware aanval en paraxtine ( als ik het goed heb) voor dagelijks gebruik. Heb eenmalig de paraxtine gebruikt maar raak daar compleet van in paniek. Voelde me zo raar en duizelig. Heb toen ook aangegeven dat ik geen medicatie wil. Ik probeer ook wat meer rust in me leven te vinden. Wat ook best lastig is vind ik. Ik ben op zoek naar een baan voor minder uren. Mijn man wil dat ik stop met werken, maar alleen de gedachte daar aan dan wordt ik al gek. Maar een baan voor minder uur vinden is deze tijd best lastig, ondanks dat de arbeidsmarkt verbeterd. Hulp in huis hebben we al. Sporten doe ik niet meer. Als ik de trap al oploop komen me klachten al gelijk opzetten. Ik heb het overigens ook met gesprekken met mensen en voorlezen aan de kleine. Dan wordt ik duizelig. Heel raar. Net of ik verkeerd adem ofzo. Ik merk dat ik wel depri wordt van al die stomme klachten. Ik durf zelfs niet op vakantie te gaan. Ik merk als ik leuke dingen doe waarbij ik kan ontspannen dan krijg ik ook die klachten weer. Ik kan gewoon niet genieten van leuke dingen. De psychotherapeut zei toen dat dit kwam dat het lichaam ontspanning niet gewend is en dan gelijk in de stress schiet. Geen idee of dat kan, maar aangezien de psychotherapeut het zegt zal het zo zijn denk ik.
Vervelend hè dat het je leven zoveel beïnvloedt... mijn vrouw heeft vanaf november 2015 een angststoornis en vanaf dat moment ging het meteen heel erg slecht. Ze heeft trouwens ook de diagnose autisme en daardoor js ze altijd al veel gevoeliger geweest en angstiger dan andere mensen maar nu werd het heel erg... Meerdere grote aanvallen per dag en continu het gevoel dat ze dood zou gaan. Ze heeft toen bewegingstherapie gehad omdat al haar spieren vast zaten en ze kreeg antipsychotica voorgeschreven omdat ze soms het idee had dat alles om haar heen niet echt was. Die medicatie was te heftig dus na 2 weken mee gestopt. Uiteindelijk via de huisarts gestart met AD (sertraline in de laagste dosering) en dat slikt ze nog steeds. De eerste 2 weken verergerden de klachten maar daarna begon het te werken en nu heeft ze er heel veel aan gehad. Over een maand mag ze onder begeleiding vd psychiater langzaam afbouwen. Ze heeft sinds februari ook al geen echte aanval meer gehad. Wel af en toe het gevoel dat er eentje komt maar die kan ze dan goed onderdrukken. Dit komt ook heel erg door de therapie! Als advies wil ik nog even zeggen dat het idd goed is om dingen te blijven doen... als je dat niet doet wordt het de volgende keren alleen maar moeilijker om te gaan (vermijding).. dat heb ik hier ook van heel dichtbij mee gemaakt . Sterkte hoor! Hou vol!
Ik heb het gehad, durfde de straat bijna niet meer op zo erg werd het. Bij mij bleek het een vitamine b12 tekort te zijn of de hormonen van de pil (of combi natuurlijk). Maar toen ik injectie's kreeg ging het over. Sterkte, het is een rotgevoel.
Hebben jullie ook meer last van de klachten als je moe bent? Merk als ik s avonds moe ben of slecht geslapen hebben dat de klachten dan erger aanwezig zijn.
Wel herkenbaar maar in mindere mate.. Na een aantal paniekaanvallen naar de psycholoog geweest en uit de testen kwam ook een angststoornis naar voren. De tips die zij me gaf hebben me wel geholpen. Ik kon de oefeningen ook niet doen, hartslag ging dan omhoog en ademhaling werd alleen maar slechter. Ik deed ze altijd als ik een aanval had, me gespannen voelde of in bepaalde situaties kwam waar de angst groter werd. (Verjaardagen, drukte wb mensen, enz) De truc is om de oefeningen te doen wanneer je je goed en ontspannen voelt. Zowiezo heeft het tijd nodig om het jezelf eigen te maken. Wanneer dat dan zo is, kun je het makkelijker toepassen wanneer je ze echt nodig hebt. Ook minder focussen op jezelf is belangrijk. Dat doe je door bijvoorbeeld probere te voelen wat je lichaam ervaart. Heb je het warm, of koud, is je stoel hard of zacht, hoeveel mensen hebben iets blauws aan bijvoorbeeld of heb je iets in je handen en is dat klein, warm of koud, enz. Vooral uit je hoofd proberen te komen. Mn vriend legt weleens een hand op mn onderrug en daar ga ik dan met mn ademhaling en focus naar toe. Werkt vaak ook. En daarbij ben ik ervan overtuigd dat sporten, yoga, wandelen of wat dan ook een goede manier is om meer in balans te komen. Ik ben een tijdje bij een haptonoom geweest. Vond t wat zweverig en was sceptisch maar toch heeft ze me aangeleerd mn lijf beter aan te voelen. Het duizelige komt door je ademhaling. Als ik onrustig ben ga ik ook weer oppervlakkig en te snel ademhalen. Dan word ik ook duizelig en heb het gevoel niet met beide benen op de grond te staan.
Mijn therapeut zei altijd: Leuke spanning, is ook spanning. Het lijkt op negatieve spanning, omdat je adenhaling en hartslag ook omhoog gaan als je enthousiast bent om iets. Je lichaam en hoofd zien dat dan niet als ontspanning.
Ik heb door een aantal trauma's ook last van een tsja, soort van angststoornis. Alleen zo noemt mijn psychotherapeut het niet. Wel vind ik zelf dat ik het heb. Het kwam voornamelijk door een bepaalde fobie die ik heb. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik zelf bang was in mijn eigen huis. Paniekaanvallen, vooral bang om dood te gaan. Opzich gaat het wel ietsje beter. Heb op het moment weinig angst (in huis ) Maar een dagje weg ofzo is voor mij echt een grote ramp en vermijd ik dus ook het liefste. (Door mijn fobie) Alleen boodschappen doen durf ik niet. Want stel ik word niet lekker kan ik niet zomaar weglopen en mijn boodschappen laten staan. (Feitelijk zou dat opzich wel kunnen, maar in mijn hoofd dus niet) Alleen naar de dierenarts bijv kan ik ook nog niet handelen. (Want bij een spreekuur moet je 45 minuten wachten, stel dat ik niet lekker word en weg moet lopen) Sinds ik in verwachting ben voel ik mij wel een stuk beter, en heb ik geen last meer. Af en toe slaat mijn hart over en daar schrik ik dan wel van, maar ik raak niet volledig meer in paniek. Zelf heb ik het idee dat het komt door de veranderingen in mijn hormonen. Want toen ik dus gestopt was met mijn pil, begonnen de hevige angsten. Nu ik zwanger ben heb ik weinig last (wel van mijn fobie, maar geen paniekaanvallen) Heb dit ook al aangekaart bij de dokter en bij mijn psychotherapeut. Maar blijkbaar hebben ze het nog nooit eerder gehoord ofzo. Ik houd me sterk vast aan het idee dat ik straks een kindje heb om voor te zorgen, en dan minder met mijn "eigen" angsten bezig kan zijn. Ik heb trouwens wel voor twee soorten trauma's EMDR gehad. Het heeft misschien een beetje geholpen, maar mijn fobie is nog wel aanwezig. Sorry voor het onsamenhangende verhaal, maar er kwam opeens zoveel in me op haha.
Oja en daarbij heb ik ALTIJD al het idee gehad dat ik een stofje mis in mijn hersenen. Dat ik daardoor bijvoorbeeld niet zo goed kan relativeren en zakt de angst niet zo snel als bij een gemiddeld persoon. Mijn moeder slikt trouwens ook een medicijn (al 25 jaar ofzo) omdat ze na het overlijden van haar vader ook extreem last kreeg van paniekaanvallen.