Mijn oudste moet gewoon iets eten, die is 8 en moet in elk geval proeven of de helft opeten van wat er op zijn bord ligt, zeker als ik weet dat hij iets wel vaker op heeft. Iets laten liggen omdat hij vol zit betekent ook geen toetje. Mijn jongste hoeft niet per se te eten, wij voeren niets dus laten hemzelf aanmodderen. Hij it net in een periode dat hij bij het avondeten vrijwel niets eet. Prima, hij zal er wel geen behoefte aan hebben. Ik kook voor niemand apart.
Ik heb gelukkig geen slechte eter, ze heeft d'r avonden dat ze minder eet. Soms vraagt ze ook na een halve warme maaltijd om een boterham, die krijgt ze dan ook. Ik weet dat ze bepaalde groenten echt niet lekker vind dus die maak ik dan niet voor haar. Als wij dat wel eten kook ik voor haar dus apart iets. Tot nu toe vind ik dat geen probleem, geen moeite ook (maar ik heb er nu nog maar eentje ) De vaste regel is wel dat ze altijd 3-5 happen moet eten, helemaal niks eten vind ik niet goed. Toetjes eten wij eigenlijk niet. Ze eet meestal nog een schaaltje pap met lijnzaad en een beetje fruit na het avondeten om d'r darmen goed op gang te blijven houden.
2,5 jaar is nog jong, je zit nog midden in de dwarse peuterfase. Zou er voorlopig dan ook niet te zwaar aan tillen. Loslaten is echt een kunst hierin. Maak de regels aan tafel duidelijk (en blijf reëel) en handhaaf ze (super)consequent. En dan vooral uitstralen dat het jou allemaal niet uitmaakt, dat jij er geen strijd van gaat maken. Persoonlijk ben ik ook voor geen alternatief aanbieden, al maak ik nog steeds wel uitzondering als ik iets kook dat wij volwassenen lekker vinden, maar ik me goed kan voorstellen dat mijn kinderen het niet lusten. Dan kook ik voor kinderen apart iets anders. Denk dan aan gekruid (Oosters) eten of witlof. Afspraak is dan overigens nog steeds dat er wel 1 hapje geproefd moet worden. De kinderen komen steeds vaker tot de ontdekking dat ze bepaalde (nieuwe) dingen toch wel lekker vinden ... Mijn oudste at ook slecht. Als baby goed, veranderde abrupt rond 1e verjaardag, toen wilde hij alleen nog potjes babyvoeding. Een tijdje heb ik gedacht, nou groente uit potje is beter dan geen groente, maar op een gegeven moment wilde hij die ook niet meer. Toen dacht dus: met de pot mee-eten en anders niet. Mijn zoon koos bijna een jaar voor NIET ... At wel brood en fruit en dronk melk, dus tja... Aanvankelijk nog wel toetje gegeven, daarna niet meer. Heb het toetje als 'lokkertje' kunnen gebruiken om hem te motiveren toch af en toe een hapje te proeven en heel langzaam breidde hij uit. Eerst alleen aardappelen, macaroni en vlees, later ook groenten (eerst 1 hapje voor een toetje, toen 2 hapjes etc). Tegen de tijd dat hij 6 jaar was, at hij prima met de pot mee. Het is nu echt een uitstekende eter. Bij mijn dochters heb ik Rapley toegepast, zij hebben nooit babyvoeding gehad. Beide goede eters. Maar ook zij, en dan vooral de jongste, weigerden regelmatig in die peuterfase. Hetzelfde gedaan als bij oudste. Jongste is vaak zonder maaltijd gaan slapen. So be it.
Zoontje heeft hier het liefste aardappels en groente en dat prak ik door elkaar. Vlees wil hij niet los dus dat doe ik soms door zijn prak heen. Pasta en rijst gerechten is hij niet zo van. Soms laat ik hem er een paar happen verplicht van eten en soms krijgt hij een opgewarmd prakje van de vorige dag of heeel soms een potje olvarit. Daarna krijgt hij altijd een toetje. Bij weinig warm eten meer als normaal. Met een leeg maagje naar bed brengen vind ik zo naar. Kan zelf ook niet slapen met een knorrende maag