Wie vind het ook zo moeilijk om afscheid te nemen? Wij zijn zwanger van ons 3e kindje en weten zeker dat het ons laatste kindje zal zijn. En hoewel zwanger zijn eigenlijk helemaal niet heel leuk is met al die kwaaltjes, heeft het wel iets bijzonders. Ik vind het moeilijk dat dit de laatste keer is en hierna nooit meer zwanger zal zijn.. De laatste keer de vreugde van een positieve test in je handen, de echo's waarbij je je zo verschrikkelijk gelukkig voelt, de laatste keer dat je je baby voelt bewegen in je buik, de laatste keer bevallen (oké dat is niet zo erg), de laatste keer een nieuw kindje mogen ontmoeten met geboorte, de laatste keer een kraamweek waarbij je lekker kunt genieten en ook de laatste keer de baby tijd in gaan, bv geven, de 1e stapjes, 1e woordjes... Ik ben nog vrij jong en vrienden en familie om me heen beginnen nu pas met kinderen dus ik zal hier nog wel regelmatig mee geconfronteerd worden. Ik ben heel dankbaar dat ik het überhaupt mee heb mogen maken en dat houd ik me ook voor. Maar ga het wel heel erg missen denk ik. Hebben jullie dat ook??
Ja heel herkenbaar. Dit is mijn 4e kindje en ik vind het (nu al) lastig. Ik heb veel jongere vriendinnen die nu pas aan kinderen denken. Ik ben 36 nu en de meeste vriendinnen zijn rond de 30. Dus ik zit een beetje in hetzelfde schuitje als jij.
Heel herkenbaar.. Heb ook een topic geopend dat ik ineens toch weer twijfel over een vierde kindje.. Mede om de redenen die jij ook noemt, ik vind het zo gek dat het allemaal de laatste keer was.. Maar ik vraag me ook af, ga ik dat volgende keer weer niet hetzelfde voelen, kan immers niet aan de gang blijven
Merel80, dubbel dan he! Ik kijk er ergens heel erg naar uit om dit kindje te ontmoeten maar tegelijk wil ik weer niet dat het dan echt klaar is Lizzy1986, ik denk dat je dat idd altijd blijft voelen! Het zal een keer klaar moeten zijn.. maar ja wanneer
Ik vind het ook echt jammer. Zwanger zijn is best pittig maar ik vind het heerlijk. Zo onwijs bijzonder om leven in me te voelen. Ik sluit een vierde niet compleet uit maar vooralsnog wordt dit de laatste.
Ik ben dan wel pas net zwanger maar wij houden het bij 2 kindjes. Ik heb de eerste zwangerschap zo ontzettend genoten en vond het heel bijzonder om mee te maken. Vind het zo fijn dat ik dit weer mag gaan meemaken. Ik kijk ook weer uit naar alle eerste dingetjes en bijzondere momenten. Vind het ook wel lastig om te beseffen dat dit de laatste keer zal zijn.
Ja en nee. Nou is het bij ons nog niet definitief: ik wil het bij 2 houden (ivm werk, financiën, aandacht etc) maar mijn man wil eigenlijk een derde. We hebben nu besloten af te wachten hoe we de tweede ervaren (eerste was huilbaby) Maar ik houd rekening mee dat het de laatste keer is en zo beleef ik hem ook. Ik probeer het als een fase in ons leven te zien: heel mooi en van genieten maar er komen weer andere voordelen en mooie fases. Ik kan niet door blijven gaan met kinderen krijgen om sentiment want eens zal de laatste keer toch zijn Maar jammer is het zeker! Neem bewust afscheid, geniet maar focus je ook op de voordelen van geen baby's
Ik dacht er van de week ook aan. Het is wel een gek idee dat dit de laatste keer is. Al vind ik deze zwangerschap echt de pittigste van alle 3 en zou het lichamelijk echt niet goed zijn om nog een keer zwanger te zijn en ik vind het hele zwanger zijn niet eens zo heel leuk. (Ik doe liever 2 bevallingen dan 1 zwangerschap) het blijft toch wel heel raar om te denken dat ik nooit meer een kindje zal dragen.
Ik sluit me erbij aan. Hier ook 3e en laatste, maar dat gevoel blijft toch wel. Zal wel schelen eens ze ouder zijn, nu zitten wevolop in de baby-kleuter periode. En elke periode heeft iets speciaals. Ik zal proberrn zoveel,mogelijk te genieten maar merk ook dat alles sneller gaat dan bij een eerste dus extra genieten!!
Ben eigenlijk helemaal niet bezig met dat dit mijn laatste zwangerschap zal zijn. Mijn dochter heeft haar leven niet cadeeau gekregen en deze heb ik verre van cadeau gekregen. Ben dankbaar dat ik uberhaupt nog een tweede mag krijgen! Hier absoluut geen derde! Ben nu 33 en heb heb er 8 jaar over gedaan om 2 kinderen te krijgen. Als dit meisje gezond uit mijn huik komt, dank ik moeder aarde op mijn blote knietjes
Niet herkenbaar! Wij hebben 1 kind, willen maar 1 kind, maar heb er totaal geen moeite mee da tik nooit meer zwanger zal zijn.
Ja, herkenbaar. Ik ben ook zwanger van de derde en ik denk dat het onze laatste is. Ik denk het, want mijn man maakt er geen geheim van dat een vierde ook welkom is. En zelf ben ik er dus ook helemaal niet zeker van. Aan de ene kant denk ik: drie is fantastisch, en het zwanger zijn is inderdaad helemaal niet leuk (ik geniet pas een beetje sinds week 28, daarvoor allerlei kwalen en tot week 18 elke dag moeten spugen, ziek en ontzettend moe). Wil ik dat nog een keer meemaken? Dus wordt het ook afscheid nemen? Ik ben ook nog jong, en dat maakt het niet bepaald makkelijker.
Nou ja ik heb dat ook maar we zijn nu voor 3de bezig en een 4de sluiten we niet uit.. Maar ik denk soms,zal je dit gevoel niet altijd blijven houden in,vooral de eerste tijd na de laatste.. je kan moeilijk blijven baren haha al zouden we soms wel willen.. Ach ja eens worden we oma en mogen we weer babys vasthouden en verzorgen
Ik ben nu zwanger van de derde en wil heel graag nog een vierde, maar manlief is heel stellig dat het bij drie blijft. Dit is dus ook voor mij de laatste keer. Ik probeer alles heel bewust mee te maken, maar ongemerkt zit ik alweer bijna op de helft en gaat het toch ineens snel. Ik hoop ergens ook op een kleine baby. De tweede was bijna 4,5kg en dan is het baby-achtige er zo snel af. Zou dat het liefst zo lang mogelijk willen vasthouden. Al met al vind ik het toch lastig dat dit de laatste keer zal zijn. Heb er nog niet echt vrede mee ofzo.
Dit is voor mij mijn eerste zwangerschap maar kan me wel iets bij je gevoel voorstellen. Ik heb dat soms zelf nu al als ik eraan denk dat m'n buik straks leeg is en ik geen getrap, gedraai etc. meer in m'n buik voel. Ondanks dat het niet altijd leuk is en ook wel zwaar is het toch ook een hele mooie periode waar je weer afscheid van neemt, het gaat ook zo snel voorbij
Ik had bij de derde zwangerschap ook heel sterk het gevoel dat het echt de laatste keer was en dat ik iets bijzonders wilde doen om er 'afscheid' van te nemen. Ik wilde graag een foto shoot doen met mij bolle buikje. Helaas door omstandigheden is het er niet van gekomen. Het maakt me erg verdrietig dat ik de laatste 2 maanden in een roes beleefd heb en dus weinig heb kunnen genieten van die bijzondere laatste weken. Ik snap je gevoel dus heel goed. Probeer anders iets symbolisch te doen (zoals misschien een mooie foto shoot?) zodat je een mooi aandenken hebt aan deze bijzondere tijd.
Nope, geen last van. Vind het nog steeds bijzonder hoe zoiets kan groeien, en t is dat het moet om zo'n leuk klein frommeltje straks weer rond te hebben lopen. Maar de hele zwangerschap en de eerste 2 jaar ook overigens, kunnen mij niet snel genoeg gaan!
Hier ook laatste zwangerschap. Eerste via mmm en 2e spontaan. Nu is ons huisvol en zijn er dankbaar dat we straks 2 kindjes hebben. Ik vind zwanger zijn echt alles behalve leuk dus wil het hier bij laten. Alhoewel vriend wel 5 dochters wilt Anyway toch neem ik een soort van afscheid. Wil een gipsafsruk van mn buik laten maken, straks een bortvoedingssierraad etc.
Ja ik denk er ook vaak aan, de laatste keer zo bizar en moeilijk soms! Ik ben zelf ook nog vrij jong, dit is onze Derde terwijl vriendinnen net hun eerste hebben gekregen of zwanger zijn van de eerste/tweede. Ben net als jij ook zeker dankbaar.. ooit houd het op en ik hoop dat andere dan het geluk mogen beleven Ik hou mezelf ook steeds voor dat dit voor ons haalbaar is, de kamers vol zijn straks ect
Erg herkenbaar...ons (mij) ook laatste. Ook al zeg ik het hardop..wil het nog niet geloven...Maar probeer idd zoveel mogelijk te genieten..ik zit nu thuis vanaf eind week 20 begin week 21.. Dat is al een tijdje. Dus. Gaan nu eigenlijk er alle tijd aan besteden..daar ben ik ook weer dank naar voor.... De rust wanneer het moet. De kleine lekker. Voelen... En terug drukken af en toe.. Heerlijk. Ik geniet zelfs van het hikken.wat ik als best vervelend gevoel vond bij de 2e... Ik geniet nu ervan... En merk ook ik lach gewoon bij de bepaalde bewegingen dat lijkt dat er binnenin Gekriebeld word. Ik denk vingertjes haha.. De kleertjes ook zoiets... Ze groeien zoooooo snel... Dat kleine spul. Mijn man kan ook niet wachten. En zegt dat ook. Dat hij dat enorm gaat missen En daarom echt stom Zijn we zo bewust van deze zwangerschap... Het is niet dat de andere 2 niet.bijzonder waren maar. We voelen ons anders bij deze..... Staan ook anders in het leven. De oudste 2 zullen ook echt de oudste 2 zijn. 8 jaar verschil met de jongste... 10 jaar verschil met de oudste.. Dus alles mogen nu opnieuw mee maken. En ook letterlijk sommige dingen. Weten we niet eens meer.. Dat maakt het ook weer bijzonder. En de oudste 2 maken het nu bewuster mee. De oudste helemaal. Hij was 2,5 toen hij een broertje kreeg... Ohhh meid probeer echt te genieten... Van elk klein momentje..