Wij brengen onze meiden 8 en bijna 11 nog naar bed. Wel zelf boven je pyjama aan en tandenpoetsen. Bij de oudste lezen we soms voor. Is een slechte slaper en zit niet zo goed in haar vel. Voorlezen helpt echt daarbij. Samen nog bidden en een dikke knuffel. 5,5 is wel erg jong vind ik eigenlijk.
Mijn middelste van 11 breng ik 9 vd 10 keer ook naar bed. De jongste van 5 laat ik vast nog niet alleen gaan. Zelfs de oudste van 15 breng ik heel vaak nog een kus.
Ik vind 5,5 jaar echt nog te jong. En dat vindt zij ook, door de manier waarop ze zich gedraagt.. Je kan haar wel zelf alles laten doen, wassen, pyama aan etc maar toch lekker ff instoppen. Hier doen onze kids (bijna 11 en 8) alles zelf maar we gaan toch altijd even naar boven op een kus/ knuffel te geven.
Nu zal ik wel een heleboel shit over me heen krijgen maar ik gok het erop... Onze Jesse is 6 en is erg van de veiligheid en geborgenheid. De laatste maanden heeft hij veel last van onrust in zijn koppie en weet het vaak allemaal niet (ASS). Hij valt dus bij ons op de bank in slaap en wij leggen hem dan in bed als hij slaapt. Dit zorgt voor hem voor veel rust maar ik vroeg me af of er meer ouders zijn die dit 'probleem' hebben met hun kind..
Dat is toch geen probleem? Dat is een oplossing voor een kindje dat anders waarschijnlijk moeilijker in slaapt valt. Hier blijf ik altijd bij de jongste tot hij slaapt. Deed ik eerst ook bij de middelste, maar dat is niet meer nodig. Als het voor jullie werkt is het goed toch? Ze gaan echt vanzelf wel een keer zelf in slaap vallen.
Kan je hem dan niet beter in slaap laten vallen in zijn eigen bed, terwijl je erbij blijft tot hij slaapt? Dat doen wij met de oudste ook, omdat ze ook veel nood heeft aan die geborgenheid. Ik zit dan ondertussen wat op mijn gsm te prutsen. Of lukt dat ook niet?
Dank je wel! Ja hij sliep eerder altijd heel fijn in in zijn eigen bed maar sinds een paar maanden is het drama. Hij is dan echt in en in verdrietig en in paniek... Deze manier werkt tot op heden het beste.. @Shakes dat hebben we geprobeerd maar helaas gaat dat niet... Zodra we dan weg willen gaan is het echt blinde paniek.. Ik ben geen voorstander van deze manier die we nu hanteren maar het is wel het enige wat werkt nu. Daarom dat ik het hier toch maar even plaatste...
Maar als het paniek is als je weggaat, slaapt hij toch nog niet? Of toch niet even diep als beneden, als je hem dan kan oppakken en wegleggen...
Hij valt gewoon niet in slaap omdat hij weet dat ik uiteindelijk weer naar beneden toe ga. Als hij beneden ligt heeft hij op de een of andere manier wel de rust en valt hij dus gewoon goed in slaap. Zo goed dat we hem gewoon kunnen oppakken en in bed kunnen leggen...
Vandaar. Moeilijk. Misschien kan je een tijdje een matras naast zijn bed leggen en daar slapen. Zodat hij hopelijk wél de rust vindt in zijn bed om daar in slaap te vallen. Dan als dat een tijdje goed gaat, de matras weg en bij hem blijven tot hij slaapt.
Het naar bed gaan is niet leuk meer. Ik heb me gisteren boos moeten maken. Voorbeelden? Niet luisteren. Met zusje klieren. Alles oneindig rekken. Ik heb elke keer gezegd: als je in je ondergoed door de kamer blijft rennen hebben we minder tijd voor een verhaaltje. Het doet haar allemaal niets. Op voorhand maken we altijd duidelijke afspraken. Ze mogen kiezen wie boven blijft, mama of papa. Dan heeft ze gekozen en begint ze na het verhaaltje toch luidkeels om de ander te roepen. We gaan hier niet op in, maar ik heb het even gehad. Ze geeft aan dat ze wil dat een van ons meegaat, dan doen we dat en doet ze zo vervelend... ze is ook gewoon moe, maar begint hyperactief te doen, zusje wakker te houden. We hadden altijd zo'n fijn avondritueel. Sinds een half jaar is het gewoon om zeep. Vandaar dat we haar een nieuwe uitdaging wilden geven. Maakt niets uit dus.
Mijn dochter is dus even oud, en doet tegenwoordig hetzelfde. IPad eisen terwijl ze weet dat het voorlezen is, alles ellendig lang laten aanslepen... Ik vind het ook niet leuk zo, want ik haat het om me boos te moeten maken op een moment dat het eigenlijk vooral rustig en gezellig moet zijn.
Precies dit. Het zal de leeftijd zijn misschien? Merk je ook veranderingen op ander gebied? Mijn dochter begint met haar schoolvriendinnen soms zo'n kliekje te vormen.. Al echt meidengedrag. Misschien zit dat er ook tussen voor een deel.
Ik merk dat ze het een beetje moeilijk met zichzelf heeft. Ze spreekt soms tegen als een echte puber, om meteen daarna te schrikken van zichzelf en bijna weg te kruipen van miserie omdat ze zo stout geweest is... Ze wordt groot, is nu bij de grote kleuters in haar school, probeert uit.. Ik denk dat ze zichzelf een beetje in de weg zit. Wil veel vrijheid omdat er stoere meisjes in haar klas zogezegd veel meer mogen dan zij, maar is eigenlijk op zichzelf nog een klein kindje...
Goh, het is net of je mijn dochter beschrijft. Ze is ook heel gevoelig en ook 'klein', maar wil zich stoerder voordoen. Ze kijkt ook veel naar de kinderen in haar klas. Heeft een enorme fantasie en experimenteert met liegen/onwaarheden vertellen en hoever ze daarin kan gaan. Ze spreekt ons ook luid en duidelijk tegen om vervolgens te schrikken van de consequentie of gewoon van zichzelf. Ook haar gevoelens uiten is moeilijk. Het komt er wel uit, maar dan eerder in de vorm van boosheid/koppigheid of huilen. Er hoeft maar dit te gebeuren of ze huilt. Ik heb de indruk dat ze soms nog heel klein wil zijn en geborgenheid zoekt, net als haar jongere zusje van 3 en nu helemaal haar babyzusje. Hoe ga jij hiermee om? Verder dan haar gedrag/gevoel benoemen kom ik nu niet. Hier tekent ze graag, dus wat ik nu vaak doe is even met haar samen gaan zitten om rustig te kleuren/tekenen. Ik hoop dat ze snel wat lekkerder in haar vel gaat zitten.
Nou, als dit nu werkt dan is het toch goed. Op termijn kan je het dan weer af gaan bouwen cq anders gaan aanpakken.
Goh. Ik heb nog niets sluitends gevonden eigenlijk. Heb wat boekjes om te lezen over dat gedrag. Het tritratranenboek is wel een goede. Verder probeer ik vaak genoeg alleen met haar te praten. Wij hebben hier net zoals jij een baby in huis (hier wel al vijftien maand), en ik denk dat dat haar vaak ook hoog zit. Ze heeft nu sinds kort een eigen bureau op haar kamer, daar gaat ze graag op haar eentje kleuren na school. Verder is het inmiddels wel duidelijk dat ze bij papa beter haar ei kwijt kan. Of dat nu is omdat hij sowieso beter is met gevoelens, of omdat ze toch een beetje boos is op mij omdat ik veel met haar broer bezig ben... Geen idee.
Bedankt, ik zal eens zoeken naar dat boek. Ze lag vannacht in bed te roepen: 'ik wil niet naar school!', en 'niet binnenkomen!' Dat heeft ze nog nooit eerder gehad, maar vanmorgen vertelde ze me dat ze op school een 'enge film' hadden gekeken omdat het regende buiten. Papa is hier ook favoriet. Ze vertelt tegen hem veel meer, ze houdt zich dan niet groot. Hier heeft het zeker met de baby te maken.
Vanaf het 4 gaat hij al zelf douchen afdrogen aankleden Ik zit er een beetje voor spek en bonen bij Naja goed het is best gezellig kan even lekker bijkletsen over de dag Vind het boekje lezen super knus moment dus hou dat er voorlopig lekker in En sowieso tandenpoetsen wil ik dat het fatsoenlijk gebeurd
Mijn oudste is 8 en die breng ik nog elke avond naar bed. Hij gaat vaak voor het eten vast douchen en komt dan in pyjama beneden. Na het eten brengen we allebei 1 zoon naar bed, omdat mijn bekken het gesjouw met de jongste niet tof vind neem ik meestal de oudste voor mijn rekening. Hij ruimt zijn kamer op, ik poets zijn tanden (nodig i.v.m. motorische achterstand) en dan sluiten we samen de dag af. Ik lees ook altijd nog een poosje voor. Momenteel zijn we ons door de serie van de Kameleon aan het lezen, ik geniet er zelf ook erg van. Door zijn ADHD en de medicatie die hij daarvoor gebruikt is hij overdag vaak bozig en op deze manier kunnen we de dag toch positief afsluiten.