2 weken terug ben ik weer ingestort. Ja weer, 5 jaar geleden ook al enorm. En in de tussentijd regelmatig een paar weekjes licht. Ik ben gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis, en depressieve gevoelens. Veel therapieën gevolgd, psychologen bezocht, en slik medicatie, Sertraline 100mg. 3 kids en een lieve man. Het afgelopen jaar ging het best redelijk goed met me. Wat lichte terugvalletjes, maar ik accepteerde dat dat erbij blijft horen. Dacht dat ik met de therapieën en de medicatie de boel redelijk op orde had, en ben dus 2 ochtenden gaan werken in eerste instantie. 10 weken terug kreeg ik een leuke functie aangeboden voor 7-10uur per week, onregelmatige diensten, en deze heb ik ook aanvaard, me vol overgave gestort hierop, en dacht er ook plezier in te hebben, ondanks allerlei dingen opstarten zoals gastouder ed. Maar dat doet toch iedereen? Ineens was t weer mis. Goed mis. Huilen, huilen, huilen, angstig en depressief. Raakte zo in paniek dat ik bijna bij de crisisdienst ben beland. Ik voel me zo verloren nu, de Sertraline is sinds 3 dagen opgehoogd naar 125, en ik slik zonodig Oxazepam (waar ik ook weer bang voor ben ivm verslaving). Zijn er hier meer die ondanks antidepressiva door een trigger een enorme terugval krijgen? En wat kan ik er in t vervolg tegen doen? De psych is weer opgestart, antidepressiva verhoogd en hulp is er genoeg. Voel me zo afhankelijk van iedereen direct. Misschien een hele warrige post maar het is fijn even van me af te schrijven, en hoop op wat herkenning en tips. Ik ben er zo klaar mee.
Geen gerichte tips betreffende depressies en/of angsstoornissen an sich, maar ben je al eens getest op je schildklier? Ik weet uit ervaring dat een traagwerkende schildklier extreme klachten kan veroorzaken (nervositeit, paniekaanvallen, slapeloosheid, depressiviteit).
Weet je de waarden? Het is mogelijk om met je waarden nog net binnen de normen te zitten, maar je toch niet goed te voelen, en ook zijn er huisartsen die het niet serieus genoeg nemen. Die van mij waren dermate niet OK dat niemand daar onderuit kon (hoewel de ha het ook bij mij niet uit de resultaten had opgemaakt (lees: er overheen had gelezen, de resultaten waren dubbelzijdig geprint, maar hij had alleen de voorpagina's doorgenomen ). Gelukkig krijgen we hier in Frankrijk zelf alle resultaten rechtstreeks thuisgestuurd, dus met een beetje Googlen komt men een heel eind.
Hoi ninosz, ik had ook al op je andere post gereageerd. Ik heb in het voorjaar ook een ernstige dip gehad nadat ik mijn anti depressiva had afgebouwd. Ik ben weer begonnen met antidepressiva en oxazepam. Inmiddels oxazepam bijna afgebouwd. Ik zou mij daarover geen zorgen maken en ze gewoon tijdelijk nemen. Ik weet hoe erg die angst kan zijn en de verschrikkelijk wanhoop die erbij komt. Het is tijdelijk, blijf dat herhalen want je komt hier ook uit weer uit. Ik had trouwens ook vitamine d tekort.
Zou het ook niet kunnen dat de antidepressiva die je slikt gewoon niet goed bij jou werkt. Heeft het je eerder wel geholpen?
Ik heb het ook ( alleen geen depressieve gevoelens) gegeneraliseerde angststoornis en hypochonder. Ik weet hoe je je voelt. Het is erg zwaar. Op dit moment doe ik het nog altijd zonder medicijnen. Ook al zijn mijn angsten soms echt te erg... ik red het nog steeds met sport, meditatie en praten( afleiding) Die paniek herken ik. Zo in paniek raken dat je wel tegen de muren op kan vliegen. Bang om gek te worden....bang om dood te gaan. Bij mij is het meestal een cirkel die ik nog kan doorbreken. Ik word angstig...ik ga hyperventileren ( niet die klassieke maar onbewust , chronische hyperventilatie) daardoor krijg ik hartkloppingen...en weer meer angst. Ik kan het doorbreken door meditatie en rust. Ik laat dan alles vallen. Behalve de kinderen doe ik alleen maar leuke dingen voor mezelf. Ik ben net 2 weken weer uit een angst. Dat heeft 1 week geduurd. Ik was alleen. Mijn man in het buitenland en ik alleen. Mijn kinderen moest ik verzorgen dus ik had geen keus. Dat was echt heel zwaar even. Ik wens je echt veel sterkte. Ik hoop dat je ook een methode vindt waarmee je het zelf kunt opvangen bij een terugval.
Wat vind ik t knap dat je er zelf binnen een week weer uit bent gekomen, en dat je t zonder medicatie doet. Denk je dat t bij jouw een oorzaak heeft?
Wel tegen de paniekaanvallen en hele heftige terugvallen. Niet persé tegen angsten denk ik, misschien heb ik daarvoor een hogere dosis nodig?
Ik slikte dagelijks voor het slapen 20 mg. Na vier tot zes weken heeft het geen effect meer, maar is je lichaam er wel aan gewend. Daarom ben ik het door blijven slikken tot het beter ging en ik het kon afbouwen. Ik slik nu nog wel 20 mg citalopram en 7,5 mg mirtazapine. Wat zijn jouw specifieke angsten?
Bang door te draaien. Bang dat de antidepressiva niet meer helpt en ik altijd zo blijf. Bang voor ziektes. Soms dwanggedachtes. Ook hele goede periodes gehad. Maar t komt er gewoon dwars doorheen nu.
Ja ik denk dat het bij mij heel erg door hormonen wordt versterkt. En door Chronische hyperventilatie. Maar ik ben ook erfelijk belast. Mijn oma had het, mijn vader, mijn broertje en zusje hebben het en mijn dochter nu ook. Ik heb het ook al sinds mijn jeugd. Vandaag bijvoorbeeld zegt mijn zoontje: mam ik heb hoofdpijn. Dan is het eerste wat ik denk: ojee...wat kan het zijn. Direct bezorgd. Maar nu ben ik daar op bedacht en ik ga dan niet op Google. Ik laat het nu gaan. Hoe moeilijk ook. Dat lukt soms wel en soms niet. Nu ben ik bijvoorbeeld in een rustige periode van mijn cyclus ( net na mijn ongesteldheid) en dan lukt het me beter om rustig te blijven. 1 week voor mijn menstruatie ben ik op mijn slechts. Erg vatbaar voor denkfouten. Ik laat het in elk geval niet aan mijn zoon merken. Maar ik klink nu echt heel kalm en verstandig. Maar in een angst kan ik dat dus echt niet. Ik lees wel vaker berichten van je...ik herken het vaak allemaal. De reden waarom ik geen medicijnen neem is omdat ik dat niet durf. Ik wil de controle niet verliezen ( past ook bij mijn ziektebeeld)
Je blijft nooit zo....echt niet. Wees daar niet bang voor. Angst werkt zo....het bouwt op...langzaam...dan krijg je een piek van paniek en angst....daarna gaat het altijd weer naar beneden en wordt de angst minder. Ziektevrees heb ik ook. Kan ik je niet mee helpen. Echt shit is dat. Dwanggedachtes heb ik ook. die moet je herkennen en dan het juist niet gaan doen. Super moeilijk...en vaak niet te doen. Maar dat moet je oefenen. En dat oefenen kan jaren duren...maar uiteindelijk lukt het bij sommige dingen echt.
Klinkt bekend.... En ik vind het heel erg dat je dit moet meemaken, want het is een hel. Ik dacht begin dit jaar ook dat ik er echt niet meer uit zou kunnen komen en nu voel ik mij weer gewoon mezelf. Wat voor therapie krijg je? Ik moest gedachtenschemas maken en na een tijdje werden de positieve gedachten mijn automatische gedachten. Ik zie dat je drie kinderen hebt, waarvan 1 de leeftijd van mijn zoontje heeft. Vandaar dat ik je heb onthouden. Dit zijn ook tropenjaren hé, er wordt zoveel van je verwacht dat je jezelf vaak voorbij loopt.
Oh wat klinkt dat bekend. Zit op 100 sertraline, oxasepam heeft bij nooit heel fijn gewerkt en gebruik ik sowieso niet vanwege borstvoeding. Ik slik antidepressiva al 17 jaar. Voor depressies en angsten. Inmiddels is wel duidelijk dat ik licht bipolair ben. Dacht dus dat je daarvoor compleet van het padje moest wezen maar dat is klinklare onzin. Begin komend jaar wel schematherapie om mezelf beter te leren begrijpen en met mijn valkuilen om te leren gaan. Ben er heel benieuwd naar. Het is niet zo dat als je antidepressiva slikt je niet meer depressief kunt worden of angstig. Het haalt de scherpe randen eraf en houdt het hanteerbaar. Maar gebeurtenissen met aardig wat impact, negatief maar soms ook positief, kunnen je teveel uit balans gooien en een depressie triggeren. Soms binnen een week, soms na een paar maanden. In mijn geval vaak het laatste. Wat mij helpt is dat ik inmiddels door ruuuuuime ervaring weet dat ik al zoveel depressies en angstepisodes heb overwonnen dat ik een nieuwe ook kan doorstaan. Hoewel dat stemmetje in je hoofd je wel probeert wijs te maken dat het dit keer anders kan zijn hoor. Maar op dit moment gaat het goed. Dus het stemmetje heeft nog nooit gelijk gekregen.
Hier ook een ervaren depressie kenner (met wat angst al zal je dat bijna nooit merken) Ik ben vorige week definitief afgekeurd door het UWV. Niet omdat ik nooit iets kan maar wel omdat ik regelmatig met flinke spoed ben opgenomen en ik na veel zoeken notrilen en lithium slik en ook dat me niet voldoende beschermt tegen een terugval die alles behoorlijk ontwricht. Ik heb sinds twee maanden bijna geen suïcidale gedachten en dat alleen is al heel fijn En ik vind me ook af en toe weer een leuke moeder Ook heel belangrijk . Met mijn man, dochter en moeder gaat het momenteel niet zo goed en ondanks dat ik niet werk wordt er een behoorlijk beroep op me gedaan . Wat ik me afvraag is of sertraline de enige antidepressiva is die je al geprobeerd hebt. Ondanks dat de medicatie niet helemaal beschermt is het met deze combinatie nog het best te doen. Ook heb ik crisis preventie actie plan In 5 fases staat beschreven wat ik zelf merk, wat anderen merken over hoe het met me gaat. Ook staat omschreven wat ik, mijn omgeving en de hulpverlening moet doen. En nog belangrijker wat moet ik doen als het wel goed gaat en hoe ik dat zo houd. Het heeft mij veel meer houvast gegeven over hoe ik goed voor mijzelf zorg en wat kan triggereren. Als ik ga denken dat het niet meer goed komt dan moet ik en iedereen om me heen in actie komen. Meer intensieve zorg thuis of een vroege interventie met een time-out opname op een afdeling waar ik nu twee keer ben geweest en ik me prettig voel. Ik begin te beseffen dat werken er nu niet in zit en dat ook niet hoeft maar ook dat ik toch best veel doe, ook voor een ander, en dat ik daar best tevreden mee mag zijn. ( Lukt lang niet altijd hoor maar ben goed op weg)