Stond in een tijdschrift, ik heb het zelf ook gelezen. En ik zou idd wat Kalush zegt, stiekem een DNA test doen. Abortus is voor mij geen optie! Als het kindje dan van degene blijkt waar ik mee ben, zou ik het misschien niet opbiechten
Ik zou het opbiechten al zou dat het einde van mijn huwelijk betekenen. Vreemdgaan is extreem pijnlijk voor de gene die bedrogen wordt. Ik zou van mijn man af laten hangen hoe verder te gaan. Misschien zou hij de relatie willen stoppen (wat ik dan kan begrijpen), misschien zou hij eraan willen werken. Persoonlijk zou ik het niet kunnen verdragen een kind te dragen waarvan ik niet zeker ben wie de vader is terwijl ik een vaste partner heb. Ik zou niet kunnen leven met de pijn die het me doet te weten dat ik mijn man bedrieg en eventueel het kind van een ander draag. Dan nog liever mijn huwelijk naar de knoppen, maar dat ik wél eerlijk ben geweest. Dat is op dat moment misschien pijnlijk voor mijn man, maar des te minder pijnlijk naderhand. Stiekem een test laten doen met het bloed van de ander (ik neem aan dat je aan je vaste partner niet kan vragen bloed af te staan), erachter komen dat het het kind van de ander is, en het dan vervolgens verzwijgen aan je man ? Dat is pas laag.... Als ik zoiets zou doen, ik zou mezelf niet meer aan kunnen kijken in de spiegel... Als je écht niet egoïstisch wil zijn, werk dan aan je relatie op het moment dat je de drang voelt om vreemd te gaan. Maak dat kenbaar nog vóórdat er slippertjes komen, zo krijgt je partner ten minste nog een kans om te verbeteren wat in zijn macht ligt.
Tja, je kunt nu wel van alles roepen hoe jij het zou doen, maar ik denk dat je dat toch echt niet zeker weet als je niet in zo'n situatie zit... Enne, een DNA test kan ook met een haar toch? Of met mondslijm. Tenminste, als ik GTST moet geloven
Een paar jaar geleden ging het niet zo goed tussen mij en mijn man, en ik verloor mijn interesse in hem merkte ik. Ik ben ook iemand tegen gekomen in wie ik eigenschappen zag die ik bij mijn man (toen nog vriend) gewoon miste en waar ik wel behoefte aan had (nee ik was niet verliefd op de ander, maar deze heeft wel een gevoelige snaar bij me weten te raken) Toen ben ik eens heel goed gaan nadenken over wat ik nu wilde, en toen heb ik mijn man (toen dus nog vriend) dat eerlijk verteld. We hebben eraan gewerkt en zijn er 10 keer sterker uitgekomen en daar ben ik héél erg blij om! Ik voelde me toen al vreselijk eronder, laat staan als ik ook nog zwanger kon zijn van een ander... ik kon niet eens verliefd worden op een ander omdat ik zoveel van mijn man hou! Stel ik had dat laten verloederen, dan weet ik zeker dat we vroeg of laat écht uit elkaar zouden zijn gegroeid. En dán kom je, en dat is mijn mening, in het stadium dat je überhaupt vreemd KAN gaan en zwanger raken van een ander... Ik kan dus voor mezelf wel met zekerheid zeggen dat ik daar niet mee zou kunnen leven.
Ik weet het niet. Hoop het ook nooit mee te maken want dan zit er iets goed fout in mijn relatie. Mijn moeder kon ons altijd goed kwetsen met de opmerking "Alleen ík weet wie jullie vader is" Ik denk wel dat mijn vader mijn vader is hoor, maar ik vond het altijd een zeer kwetsende opmerking (ook tegenover mijn vader). Als mijn man ooit zou twijfelen aan zijn vaderschap... hij doet maar een dna-test. Ik zou beledigd zijn.
ik heb mijn man beloofd hem trouw te zijn. als ik die belofte verbreek dan is onze relatie ook afgelopen. ik zou het opbiechten en zou stoppen met mijn relatie.
Ja, krijg je ervan he, ben blond en nog niet bepaald uitgeslapen Maar in ieder geval, wij vrezen beide voor onze relatie en ons leven!
Ik ken dus zo iemand. En heel het dorp weet het natuurlijk Ze hadden een kast van een huis, een kindje van 6 en wilden nog graag een kindje erbij. Toen het tweede kindje er eenmaal was, is zij bij haar nieuwe vriend gaan wonen. Blijkbaar had zij al langer een verhouding. Iedereen vraagt zich nu af: wie zou de vader zijn? Leuke situatie voor die kinderen, NOT! Wat een ellende voor hen. Echt zielig. Ik vind het niet slim van die vrouw.
pfff... das wel erg moeilijk.. mijn vriend is nederlands (blank) en stel ik ben vreemd gegaan met een neger?... mijn vriend weet genoeg als er strax zo'n lief klein zwart kindje uit me komt...
whaha ken je me,myself & Irene? dan krijgt de vrouw van Jim Carrey (weet ff niet hoe hij in de film heet) 3 negers, en iedereen zegt om hem de schande te besparen: Wow, wat lijken ze op je!
hahaha neejj die ken ik niet!... naja... is je man trots zijn kind aan het tonen... Jaah hij heeft jou krullen
Ik heb ooit tegen mijn vriend gelogen,en hij was echt ontzettend gekwetst. Het ging om geld niet eens om zoiets! Ik zou het dus ook zeker opbiechten. Nooit meer zou ik tegen mijn liefste liegen. Maar goed,zoiets zal mij gelukkig niet overkomen Las laatst wel in de viva of zo een soortgelijk verhaal en die dame besloot het kindje te houden en dr mond te houden