Ik ben er wel aan toe om in het kort ook mijn verhaal te doen. Sommige stukjes ben ik echt helemaal kwijt, maar gelukkig heb ik eind maart een nazorg gesprek met de gyn in het ziekenhuis! Mijn bevalling duurde vanaf het breken van de vliezen 2 en een half uur Dinsdagochtend 12 februari om 5 uur naar de toilet om te plassen en tot mijn verbazing zit heel mijn inlegkruisje vol bloed. Het was niet echt met slijm. Wel had ik heel de week ervoor al veel slijm verloren, maar niet dat je dacht dit was een slijmprop of iets. Ook had ik een paar keer voorweeen gehad, maar nog niet heel heftig of zo. Ik ben nog even in bed gaan liggen en bedacht of ik moest bellen. Toevallig was ik de dag ervoor bij de vk geweest en had toen een A4 gekregen met wanneer je moest bellen. Ik was die dinsdag 35 w 6 dagen. Er stond op bij helder rood bloedverlies bellen. Dus ikke gebeld en VK was er om 6 uur. Ze toucheerde en ze schrok want ik bleek 2 cm ontsluiting te hebben. Ze was de eerste die Sam had aangeraakt en Sam liet van zich horen door heftig te trappelen. Op dat moment had ik wel wat lichte ongikrampen, maar verder niet. Ze zei ons langs het ziekenhuis te gaan en vertelde ons dat het nog uren, dagen of weken kon duren. Ze belde het ziekenhuis en vertelde dat ik er aan kwam en dat ik licht contractueel was.We namen voor de zekerheid de vluchttas mee. Eerst hebben we nog even rustig ontbeten thuis en zijn daarna om 7 uur aangereden naar het ziekenhuis. In de auto kreeg ik iets meer krampen en moest ze opvangen door te gan hangen, maar was goed te doen. Om 7.15 ben ik rustig het ziekenhuis in gelopen en belden we aan bij de verloskamers. Ik werd daar aan de ctg gelegd en het voelde wel heel raar om op de verloskamers te zijn! Ronald en ik hadden zo iets van daar gaan we weer. Weer uren in het ziekenhuis om vervolgens weer weg te gaan. We hebben nog grappige fotos gemaakt. Ik moest een uurtje blijven liggen. De VK van het ziekenhuis kwam even kijken en zei nog ach u heeft maar hele lichte weeetjes Een uur later om 8.15 waren de krampjes nog net ongikrampjes en ineens voel ik iets warms tussen mijn benen lopen. Ik roep nog naar Ronald broek uit! Dat deden we en mijn vliezen waren dus gebroken .en toen brak de hel los. (logisch als je bedenkt dat ik dus in anderhalf uur van 2 naar 10 cm ging) De VK kwam weer en toucheerde me (8.30) en gaf Sam een sensor op zijn hoofdje voor zijn hartslag. Ik had toen 5 cm ontsluiting door het breken van vliezen. Vanaf toen is er een weeenstorm begonnen die ik echt niet te baas kon. Maar doordat ik al teveel ontsluiting had konden ze me alleen nog maar lachgas aanbieden. Dit haalde echt alleen maar de scherpste kantjes eraf, maar doofde de pijn niet! Ik was er soms helemaal van de wereld van en draaide met mijn ogen hoorde ik van Ronald. Ik zou bij een volgende bevalling ook nooit meer lachgas willen gebruiken! Om 9.15 weer getoucheerd en toen had ik 7 cm. Ze hebben toen een forse rand weggemasseerd (AUW AUW ) en toen had ik bijna volledige ontsluiting. Ook hebben ze toen zetpillen ingebracht om de ontsluiting nog meer te bevorderen. Ze hebben ook een katheter in gebracht om de blaas leeg te laten lopen en Sam makkelijker naar buiten te laten komen. (AUW dat deeed pijn ) Ook kreeg ik rond deze tijd spuiten in mijn vagina ik denk voor de verdoving van de knip (AUW dat deed nog meer pijn. Ik heb het uitgeschreeuwd en dat terwijl ik altijd heb gezegd dat ik geen geluid zou maken) Om 9.40 had ik volledige ontsluiting en mocht ik mee gaan persen. Maar mijn weeën waren niet krachtig genoeg. Waarschijnlijk door combinatie lachgas en dat het zo snel is gegaan enz enz. Tussen de persweeën door huilde ik en riep dat ik niet meer wilde en dat het niet lukte. Om 10.15 kreeg ik een infuus dat ze drie keer opnieuw hebben moeten prikken met weeën opwekkers. Sam zijn hoofd lag verkeerd in de geboortegang en toch had ik bijna op eigen kracht hem eruit geperst, maar het laatste stukje lukte niet meer en toen hebben ze de vacuumpomp er op gezet. Eerst hebben ze daarvoor een knip gezet waarop mijn mannetje net voor het eerst aan het kijken was Na drie persweeën is Sam toen geboren. Hij was 2860 gram en dus niet heel licht voor 35w6dagen. Ze bleven maar vragen of ik me niet vergist had in mijn cyclus, aangezien Sam dus best op normaal gewicht was. Apgarscore eerst 8 en daarna 9. Sam heeft 10 minuutjes op mijn borst gelegen en is aangelegd, maar Sam had de zuigreflex nog niet ontwikkeld doordat hij prematuur was. Na 10 minuutjes moest hij toen mee voor de onderzoekjes en werd aangekleed. Mijn mannetje is toen mee naar boven gegaan naar de couveuse, omdat ik niet wilde dat Sam alleen weg ging. Ondertussen heb ik nog 3 uur in de verloskamers gelegen. Placenta werd om 10.51 geboren en was helemaal goed! Toen werd er gehecht. 5 uitwendige en een hoop inwendige hechtingen. Dit vond ik echt middeleeuws, want het heeft me heel veel pijn gedaan. Ook waarschijnlijk omdat Sam niet meer bij me was! Ik heb hier weer tegen het plafond aangezeten door de pijn. Maar ook door de snelle bevalling maak je bijna geen endorfines aan vertelde de vk me. Na 3uurtjes mocht ik eindelijk naar sam toe. Mijn mannetje kwam me halen en we reden naar boven. Boven was het in Sams kamertje druk met artsen. Ik sloot eindelijk mijn mannetje in mijn armen en kreeg toen binnen 10 minuutjes te horen dat ze Sam verdachten van het Downsyndroom. En dan .. Zakt de grond onder je voeten weg en weet je niet meer wat te doen. (mijn hormonene gierde natuurlijk ook nog eens door mijn lijf) Zo oneerlijk allemaal Vervolgens werd ons verteld dat een bloedtest op de chromosomen de enige zekere uitkomst zou bieden. Maar het verschrikkelijke onmenselijke was dat die test 7 dagen zou duren. Ze verdachten Sam ervan aangezien hij door de pomp hele scheve oogjes en oortjes had. Toen Sam geboren werd heeft iets in mij ook gedacht aan down. (zeker toen ze me op de verloskamers kwamen vragen of ik een nekplooimeting heb laten doen). Ook had Sam een hartruisje dat nu gelukkig weg is. En Sam heeft een brede mond en daardoor zag je het tongetje goed en dachten ze dat hij een grote tong had. Ook heeft Sam aan elk voetje teentje 2 en 3 aan de onderkant nog vast zitten alsof er een vliesje tussen zit. Maar ook dit hebben meerdere bekenden van ons. Sommigen kinderartsen vertelden dat ze het absoluut belachelijk vonden dat hij van down verdacht werd en anderen waren het er juist wel mee eens. Na deze mededeling zijn we een hele zware week tegemoet gegaan. Heel het ziekenhuis wist er van en we zijn enorm geholpen daar! Alleen op een gegeven moment wilde iedereen Sam bezichtigen en voelde het af en toe als een freakshow.Ik heb me afgesloten van de buitenwereld. Er heeft in die week wel 60 man gebeld en we hebben 200 smsjes gekregen. De steun was enorm en die hebben we ook zo gevoeld. Mijn mannetje mocht 6 nachten bij Sam en mij blijven. Dat was wel heel erg fijn. We hebben heel veel tranen laten gaan en waren al bezig met ons voor te bereiden op de uitslag. Al deed de uitkomst niks af aan de liefde voor ons knulletje!Toen kregen we vrijdag ineens een voorlopige uitslag en die was positief, dus geen Downsyndroom. We waren door het dolle heen. Het rare was toen wel dat we toen emotioneel ook echt moesten omschakelen. Dat was voor sommigen moeilijk te begrijpen, maar de nodige traantjes hebben nog gevloeid in de week erna! Sam moest nog wel blijven, want vrijdags zijn we met fototherapie begonnen tegen het geel zien. Zaterdagmiddag er onder uit en zondag weer terug er onder. Zondag kreeg ik er buikgriep bij met 39,5 koorts en ik mocht niet meer bij ons knulletje ivm infectiegevaar. Gelukkig was dinsdagochtend mijn koorts weg zodat we alledrie naar huis toe mochten! We kregen gelukkig nog tot en met dag 11 als hoogste uitzondering kraamhulp en vanaf afgelopen zaterdag doen we het eindelijk met zijn drietjes en zijn we volop aan het genieten! We zijn zo trots op Sam! \/
ik zit echt met een brok in mn keel te lezen. Als eerste ontzettend gefeli met jullie zoon! En ook met de positieve uitslag mbt downonderzoek! Het is niet verkeerd om daar blij mee te zijn! Fijn dat het ruisje ook weg is! Nu lekker thuis aan het genieten! Wat goed joh, om te horen! Enjoy! Liefss, Taliaa ps heb op couveuseafdeling gewerkt en diverse ouders in de onzekerheid gezien mbt down waar jullie in hebben gezeten, moet zo tegenstrijdig zijn geweest...
pff heel heel pittig ennuh wat je zegt 3 uur is te snel ik kan je de hand schudden en ook ik vind dat enw eetje wat ik nog zo eg vond? mensen oordelen; zon bevalling wil iki ook das gemakkelijk! pfff ik heb het niet als negatief ervaren {maar goed hele ander bevalling als jij} maar makkelijk now way... maar goed je hebt een mooit manneke! en tcoh wel gelukkig geen down! al had het idd niks uitgemaakt! geniet van hem!
jeetje mina zeg, jullie hebben het niet makkelijk gehad de eerste dagen! Ik hoop dat je het allemaal een plekje kunt geven. Gefeliciteerd met jullie zoontje, geniet er maar lekker van!
Allereerst, gefeliciteerd met je kereltje! Ik hoop dat jullie nu een beetje kunnen gaan genieten. Hoe gaat het met Sam momenteel?
Hallo, Dat is echt heel snel voor je geweest en dan die diagenose. Ben blij voor jullie dat het positief en hoop dat jullie nu kunnen van jullie wondertje. Van harte. Ally
Het gaat gelukkig super met Sam! Helemala gezond en drinkt heel goed ana de borst en groeit goed! We zijn nu super aan het genieten sinds dat we een week geleden thuis kwamen! Bedankt voor jullie lieve reacties!
hey meid jeetje wat een verhaal en gelukkig maar met een goed einde voor zowel jullie als jullie zoon van harte gefeliciteerd met jullie zoon lekker genieten groetjes nathalie
wauw wat een verhaal,wat moet dat zwaar voor jullie geweest zijn! ben heel erg blij voor jullie dat Sam niet het syndroom van down heeft,ook al veranderd dat niets aan de liefde voor je kind,toch is dat heel zwaar... heel veel succes en plezier met zn drietjes! Groetjes!
Tjee meis! Wat een verhaal zeg! In ieder geval van harte met jullie lieve zoontje Sam. Geniet ervan! Gelukkig toch nog een goede uitslag want logisch is dat een hele zorg minder!
Wat fijn om te lezen, dat hij het zo goed doet. Super dat de bv zo goed gaat, nu vooruit kijken, en genieten van al het moois wat je hebt.
Zo meid wat een verhaal zeg! Heb het aandachtig gelezen ook omdat ik nog eigenlijk niet wist of Sam het Down syndroom had (had wel gelezen van het vermoeden) maar ben blij voor jullie drietjes dat het allemaal is goed gekomen. En natuurlijk ook omdat bevallingsverhalen nu ook erg interessant zijn met het oog op het aftellen.......nog eventjes Maar dit is wel een hele heftige bevalling zeg, was je al van plan om in het ziekenhuis te bevallen? Nou dikke knuf meid, geniet ervan!
@ Lafo nee ik wilde thuis bevallen! Maar doordat Sam met 35w6d kwam moest ik naar het ziekenhuis! En achteraf maar goed ook, want anders had ik toch nog daar naar toe gemoeten! Lieve meiden bedankt voor jullie lieve reacties! Enne genieten doen we nu zeker!