het komt wel goed.. alleen redt je het wel.. je zal er zelfs sterker uotkomen dan dat je zelf voor ogen had (been there done that, vandaar dat ik dat wel hardop durf te zeggen)
Hey meid, Ik heb nog even in je topic gelezen en wat jammer om te lezen dat de situatie helemaal uit de hand is gelopen. Toen ik net zwanger was wist ik ook echt niet hoe ik het allemaal zou gaan doen en ik zag wel 100 problemen waarvoor ik geen oplossing wist. Een collega zei toen tegen mij "doe nou maar even rustig, je hoeft het echt niet allemaal vandaag op te lossen". En ze had gelijk, ik ben later in de zwangerschap, punt voor punt alle problemen doorgelopen en voor echt alles een oplossing gevonden". Aan het einde van de zwangerschap toen ik echt alles had geregeld heb ik nog vaak aan deze woorden teruggedacht. Inmiddels voed ik mijn zoon al 3 jaar alleen op en ik zal niet zeggen dat het nooit moeilijk is. Maar het valt allemaal ook wel reuze mee. Ik denk niet dat het als alleenstaande persé allemaal veel zwaarder is.
Neem fysiek en mentaal afstand van hem. Vraag hulp aan maatschappelijk werk of een jonge moeder groep en natuurlijk aan je omgeving. En geef geen toestemming voor erkenning of gezag. Dan bepaal jij zelf in welke mate hij betrokken kan zijn.
In februari 2014 kwam ik erachter dat ik al 12 weken zwanger was. Bij mijn toen al ex knapte er iets en hij wilde er niets van weten (heeft later ook nog hele lelijke dingen gezegd, maar dat terzijde). Ik wist toen ook even niet zo goed wat ik er allemaal mee aan moest. Volgende maand wordt mijn dochter vier. Ik heb haar alleen opgevoed, en ik vond en vind het (alleenstaand)ouderschap zo leuk dat er, als alles goed mag gaan, in april volgend jaar nog eentje bijkomt! Het is zwaar, ja. En een hoop geregel. Maar het is het zèker waard.
Hey, sorry voor de late reactie. Hier is de rust wedergekeerd. Helaas lig ik vaak kotsmisselijk in m’n bed. Hoop dat dat gauw overgaat... Nog even doorbijten dus... Wat m’n ex betreft. Het is een lastige en verdrietige situatie. Hij zit nu in dat hij erg verkeerd bezig is geweest en hij wil het graag “goedmaken”, maar ik ben huiverig voor een terugval of iets dergelijks. Ik wil zo’n situatie namelijk nooit meer....
Ik zou er niet aan beginnen. Je moet je nu even focussen op jezelf en je kind en die man zorgt alleen maar voor drama. Vanaf het begin af aan. Hij is niet ineens verandert. En volgens mij begrijp ik dat hij wel vaker zijn fouten in zag maar dan vroeg of laat slaat hij weer om. Klinkt als een slecht man om in je gezin te hebben.... sorry
Als hij alcohol problemen heeft en daar niks aan doet, zal hij altijd de alcohol belangrijker vinden dan wat dan ook. Misschien als advies: laat hem eerst maar bewijzen dat alcohol niet meer belangrijk is. Ik bedoel dan dat hij zeker een jaar of langer geen drup alcohol heeft gedronken. Ik wil je heel veel sterkte toewensen in deze tijd. Ik hoop dat je toch heerlijk kunt genieten van je zwangerschap. Gelukkig heb je genoeg mensen om je heen die je helpen en steunen.
Het is gewoon een hele moeilijke en verdrietige situatie en 9/10 keer weet ik me er geen raad mee. Hem vertrouwen zal ik nooit meer 100% kunnen. Alles wat hij zegt, daar zitten zoveel haken en ogen aan. En wat heeft iemand eraan als alles geverifieerd moet worden ergens. Juist, helemaal niets... Van de zwangerschap genieten is lastig... M’n moeder is heel blij. Dat gelukkig wel. En áls ik er even gelukkig mee ben, dan wordt alles overschaduwd door deze verdrietige dingen. Ja, dat doe ik voornamelijk zelf, maar ik krijg het gewoon niet uit m’n gedachten. Als ik hem al zie/spreek dan komen al die nare herinneringen weer naar boven en dat is het laatste wat ik wil. Ik geloof ook wel dat hij dit nooit zo bedoeld heeft, maar hij deed het wel. Ik ben iemand die gelooft in tweede kansen, maar in dit geval lijkt het me niet verstandig en ben ik me ervan bewust dat ik alles op eigen kracht ga doen en dat is best een eenzaam gevoel. Ben gewoon kapot, maar ik probeer er alles aan te doen dat het kleintje in m’n buik er zo min mogelijk van mee krijgt..
Bedenk ook dat als er een kindje is en er is een escalatie zoals je al eerder hebt meegemaakt waar de politie bij betrokken is, dat er altijd een melding bij Veilig Thuis gedaan wordt. Misschien kan de gedachte dat je jezelf en je kindje dat kan besparen je helpen. Want echt, zo'n man kan je beter kwijt dan rijk zijn!
Ik denk dat hij van jou al meer heeft gehad dan die tweede kans waar je in geloofd. Maar goed, je klinkt objectief en verstandig. Dat vind ik heel knap. En dat je er erg veel mee bezig bent dat is logisch. Het zou gek zijn als je dat niet deed. Natuurlijk wil je voor je kindje graag anders. Maar je denkt nu al zo goed in belang van je baby, dat hij of zij als het mogelijk zou zijn alleen maar heel trots was en zich geliefd zou voelen. Ik vind het echt knap hoor!
Ik vind het ook heel knap van jou. Ik begrijp je ook heel goed. Hoe triest het ook is, je ex maakt meer kapot, dan ie lief is.
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Dat doet me echt goed. Ik ga gewoon alles op alles zetten om dit kleine mensje een zo goed mogelijk leven te geven, ook al is het verdrietig en naar. Dat kleintje is zo welkom bij ons. Zelfs m’n hond snuffelt soms aan m’n buik. Lijkt wel alsof hij razend nieuwsgierig is .
Ik denk ook dat jij onderschat hoeveel hormonen met jou gevoel en visie op deze ruzies doen... Het lijkt nu of jou vriend is verandert sinds de zwangerschap, dat kan natuurlijk heel goed met de stress te maken hebben. Maar ik denk dat het ook een groot deel jou hormonen zijn de eerste weken gaan je hormonen echt van niets naar heel veel...... en daardoor kan jij dingen totaal anders zien en ook zelf totaal anders en onredelijk reageren.......
Denk het ook niet nee..... Sorry voor de late reactie! Hier gaat alles z’n gangetje. De baby groeit goed en ben gisteren voor de 20 weken echo geweest. Alles was gelukkig in orde. Hoop dat met jullie ook alles goed gaat.