hier ook nog met 8,5, groep 5 en eigenlijk is de hele klas nog gelovig aldus de juf. Ik vertel het pas als ze er echt naar vragen. de oudste was 10, toen we de hond aan het uitlaten waren, hartje zomer. Gevraagd: wat denk je zelf? en bleek dat hij dacht dat de sint niet bestaat. Wel beginnen ze hier al: alle mensen gaan dood he mama? Maar sinterklaas niet! Het kwartje zal vast wel een keer vallen
Mijn oudste hebben we het met 9 verteld. De middelste begon vorig jaar (net 8) zoveel vragen te stellen dat we bang waren dat haar jongere broertje in verwarring werd gebracht, dus hebben we het verteld.
Dochter was 8 jaar. Ze twijfelde en toen ze vroeg of hij bestond de waarheid gezegt. Nee dus. Oké was prima. Je altijd gezegt als ze vragen gaan stellen ben ik eerlijk Ga het niet zelf verklappen. Zoontje sinds vorige maand. Hij is 9 (niveau 6/7 jaar) en vond bon van de nintendo switch die hij heeft gehad vorig jaar met onze naam er op (bestelling media markt haha.) mam heb jij deze echt gekocht, Uhh ja. Dus hij bestaat niet. Nee klopt jongen. Echt mijn hart brak . Hij voelde zich echt genaaid Gelukkig nu wel trots op zijn grote mensen geheim.
Ik hou heel stiekem een beetje bij hart vast, als mijn dochter net zo vlot is als mijn man is dit het jaar dat zij geloofd en dat zou ik eigenlijk toch wel heel erg jammer vinden..
Wij hebben altijd verteld dat Sint niet echt bestond maar dat het gewone mensen zijn die zich verkleden en doen alsof.
Mijn dochter gelooft sinds dit jaar niet meer. Inderdaad had een klasgenootje gezegd: sinterklaas bestaat niet. Toen gevraagd? Wat denk jij? Toen zei ze: ik denk ook dat jullie de cadeautjes kopen. Dus toen bevestigend geantwoord. En toen was het ook klaar en goed
Mijn zoontje was bijna of net 4. Begreep er helemaal niks van, want er gebeurde dingen die nooit konden kloppen. Alleen ik wist wat hij wilde dus toen heb ik alles uitgelegd. Overigens heb ik ook vantevoren nooit echt bewust mee gedaan met het hele spel om hem erin te laten geloven zegmaar. We deden echt wel mee met alles,maar verhalen als 'je moet luisteren want anders krijg je geen cadeautjes' heb ik nooit gedaan.
Ik heb het in groep 5 gewoon verteld, bijna 9 jaar. Kinderen worden dan ineens zo groot en dan vind ik het wel mooi geweest met die verzinsels. Hier geloofde ook de hele klas niet meer en mijn oudste dochter begon hard te lachen toen ik het vertelde want die wist het allang. De jongste is nu 6 jaar en die ga ik het ook met die leeftijd vertellen mits het Sint feest dan nog bestaat en of ze het dan zelf al niet heeft uitgevogeld.
Hier is het hoge woord eruit: meneer heeft het door en het zelf ontdekt. Veel fijner dat hij het zelf heeft ontdekt, dan dat het verklapt is. Hij was niet boos, niks aan de hand en houdt zijn mond ook dicht.
Daar hebben wij ook over nagedacht, want ik vind dat hele "liegen" en dingen verzinnen echt heel vervelend. Zeker omdat we onze kinderen willen leren dat ze dat juist níet mogen. Maar ik wilde ze ook niet opzadelen met een geheim dat ze niet tegen hun vriendjes en klasgenootjes mochten vertellen dus we hebben het uiteindelijk toch maar wel zo gedaan. Maar het heeft me nooit helemaal lekker gezeten.
Hier zijn de jongens 7 (gr4) & 4(gr1) en ze geloven beide nog. Ik ga het de oudste nog niet vertellen tenzij hij zelf al met vragen komt. En dan hoop ik maar dat hij zijn mond kan houden tegenover de jongste.
Daar hebben we nooit over nagedacht. Vind ik, eerlijk gezegd, ook niet ons probleem. Hij kijkt altijd uit naar het sinterklaasjournaal, gaat daar helemaal in op en twijfelt eerder aan onze uitleg dan aan het feit of ze wel echt zijn....
Na groep 3 in de zomer heb ik mijn oudste dochter (toen 7 jr) de waarheid verteld. 1) omdat ze echt enorm veel stress en angst had ervaren tijdens sinterklaasperiode, was gewoon niet meer leuk, voor niemand van ons 2) omdat ze al meerdere slimme vragen had gesteld en sowieso niet lang meer te 'foppen' zou zijn geweest Ze zei tegen mij 'ik dacht het al' en later dat jaar (in groep 4) toen het weer sinterklaas was heeft ze (voor eerst) echt enorm genoten van het hele feest, nu de stress weggevallen was... Ze houdt het ook goed geheim voor de andere 2 kinderen (die wel geloven) en vindt het heerlijk om het spelletje mee te spelen...
8 jaar beide. Groep 5. Dan beginnen ze ook met surprises op school. Onze zoon heeft het van onze dochter gehoord deze zomer. Geen idee waarom ze het heeft verteld...ze vond het blijkbaar tijd
Ooooh ik ben zo aan het twijfelen. Had me voorgenomen mijn oudste in te wijden in het grote geheim. Hij is 8,5 jaar en zit in een combigroep 5/6. Volgens mij is hij een van de zeer weinigen die nog gelooft. Vorig jaar werd er al flink gespeculeerd in de klas. Dus ik heb het boek Sinterklaas voor grote kinderen besteld en wilde het met hem gaan lezen. Nou ja, eigenlijk wil ik het helemaal niet, maar ik ben zo bang dat ze hem uitlachen op school. In zijn klaszitten dus kinderen van 10-11 die vorig jaar al een grote mond hadden van het is nep. Want ik zag hem gisteren met het eerste speelgoedboekje. Ooooo mama ik heb zo veel zin in Sinterklaas. Zal ik dit vragen? Komt hij op papa's werk? Samen met zijn broertje en zusje helemaal blij. Dan denk ik weer.... moet ik nog wachten? Ik kom er niet uit. Maar moet echt wel de knoop door gaan hakken Wat zouden jullie doen?
Hoe reageerde hij op toespelingen van andere kinderen dat het nep is? Stelt ie vragen over Sinterklaas? Heb he het idee dat ie erover nadenkt? En het eerste jaar de onthulling geloven ze nog steeds half hoor. Vooral als het eenmaal zover is, dan neemt de magie het over en genieten ze er net zo hard van. Mijn dochter wist het vorig jaar wel bijv, maar na de intocht had ze zich wijsgemaakt dat die verklede man op het paard van de intocht dan kado's kwam brengen. Was ze net zo gespannen en zenuwachtig . Net als haar broer en zus die wel gewoon alles wisten, maar net zo hard mee stonden te zingen naast hun schoen. Want tja, wie weet hebben wij de ouders het niet helemaal begrepen Wij hebben het met 8jr verteld. Er werden te veel vragen gegesteld.
Dan vertelde hij bijvoorbeeld: .... zegt dat Sinterklaas niet bestaat. En dan zei ik: Oja? Jaaaaaa, dom he?! Riep hij dan. Maar stelde wel de vraag. Ik dacht eigenlijk dat hij het vorig jaar al zou ontdekken zeg maar. Het is een hele slimme jongen. Dit jaar heeft hij nog geen enkele vraag gesteld.
Ze komen vanzelf met vragen en logische redeneringen. Hier begon dat rond 6-7 jaar. - het kan toch helemaal niet dat iemand zolang leeft? - waar koopt ie al die miljoenen kado's van? - wat op die boot op tv ligt is lang niet genoeg voor alle kinderen in NL? - hoezo neemt ie de kado's mee vanuit Spanje, ik krijg gewoon speelgoed in het Nederlands (mijn zoon vroeg dit aan de Sint op mijn werk, in de kring met alle kinderen erbij, was niet handig); En zo ging het maar door. Wij hebben geen verhalen erbij verzonnen om dit goed te praten, maar toch bleef de magie het overnemen op het moment zelf. Veel kinderen kiezen er ook voor om nog even te blijven geloven, wat de anderen ook zeggen