Hoi allemaal, Jullie kennen mij helemaal nog niet, plaats normaalgesproken ook niets, maar ik zit op het moment in een situatie waar ik zelf niet meer uit kom. Mijn vriend heeft aan het begin van onze relatie verteld dat er een kindje rondloopt waarvan hij misschien de vader is. Dit is niet zeker omdat de moeder vaker vreemdging en pas over een zwangerschap begon toen ze al uit elkaar waren. Hij heeft toen aangegeven niets met het kindje te maken te willen hebben. Ik heb de afgelopen jaren vaker 'gepushed' om uit te vinden of hij wel of niet de vader is, maar hij heeft dit nooit zien zitten. Tot ik begin dit jaar zelf zwanger raakte en er onder mijn zwangerschapsaankondiging op facebook een berichtje van zijn ex verscheen over hun kind. Nooit iets van haar gehoord en toen ineens wel openbaar op facebook. Ik heb toen zelf contact met hen opgezocht (met toestemming van vriend). Het balletje is gaan rollen en er zou een gesprek komen over een dna-test. Hier hebben zij maanden mee gewacht en ineens wilde zij twee weken geleden rond de tafel gaan zitten. Ik 31 weken zwanger. Dit hebben wij gedaan en overal was ze positief over. Ze wilde geen alimentatie, hij mocht zijn dochter wel erkennen en hij zou ouderlijk gezag krijgen. Nu het zo ver is om een dna-test te gaan doen begin ik heel erg te twijfelen. Ik vind ex heel makkelijk overkomen. En omdat ik er zo gestrest van raak begint ook mijn vriend weer te twijfelen. Mijn vraag, over dit misschien wat onduidelijke verhaal is dan ook: wat het beste te doen in een situatie als deze. Is de stress met een pasgeboren baby en een extra kind niet teveel of is het te doen? En is zo een dna-test wel verstandig? Dalijk gaat zij wel vanalles eisen. Wij zijn vooral bang dat dit misschien de enige kans voor mijn vriend is om zijn kind te leren kennen.
Wat is het beste voor het kind? Want ik mis dat een beetje in je verhaal... Mocht het zijn kind zijn dan kun je natuurlijk niet verwachten dat je alleen de lusten krijgt. En ex kan misschien vanalles eisen, maar het kind moet krijgen waar ze recht op heeft. Want stel hij moet gaan bijdragen als het zijn kind is, is dat dan een reden om het niet te willen uitzoeken? Want het is of zijn kind niet en dan is het hele verhaal van de baan en hoeft ie zich nergens zorgen over te maken, of het is zijn kind wel maar is ie te beroerd om er voor te zorgen? Waarschijnlijk bedoel je het niet zo, maar zo komt het nu op mij over in ieder geval.
Als jullie denken dat het de enige kans is, waarom wil je dan wachten? Ik zou zelf wel een DNA test doen. Het gaat wel om het welzijn van een kind. Waar ben je het meest bang voor? Dat zijn ex moeilijk gaat doen en veel gaat eisen? Voor mij zou dat dus geen reden zijn om het niet te doen. Of spelen er nog andere dingen waardoor jij twijfelt? En stress tja, dat zou het zeker opleveren als blijkt dat het zijn kind is maar zo is het leven nou eenmaal. Maar ja ik ben nogal van mening dat men niet alleen de lusten kan krijgen en de verantwoordelijkheid moet nemen, dat is volwassen zijn.... en dat bedoel ik niet naar maar is wel realistisch.
Sterkte met dit alles, want hoe dan ook. Jij hebt hier ook niet voor gekozen en dat lijkt me erg moeilijk. Helemaal nu je jezelf wilt richten op je baby die er binnenkort is.
Sterkte voor je, het lijkt me niet fijn om in jouw schoenen te staan. Kondig je je zwangerschap aan op Facebook, komt er iemand aan met een mogelijke halfzus van je ongeboren kind. Ik zou zelf (als jou zijnde dan he) totaal niet zitten te wachten op een DNA-test, beetje rare timing net nu jullie een kindje verwachten. Van je vriend zou ik het wel snappen als 'ie het wel weten. Oh, en denk even verder dan alimentatie die zij wel of niet eist. Bezoekregeling, erfrecht, allemaal dingen waar je rekening mee moet houden omdat je ermee te maken zult krijgen als het kindje inderdaad van hem blijkt te zijn.
Oke dus hij geeft je aan bij het starte van de relatie dat er misschien ern kind van hem rondloopt waar hij niks mee temaken wilde hebben. Ik had hem direct laten opkrassen. Echt ik kan nul respect opbrengen voor dit soort types maar dat terzijden. Het is A zijn kind of B niet zijn kind. Doe die DNA test en vind het uit. Als het zijn kindje is dan komt daar ook een financiële verplichting bij en daarvoor hoeft een kind niet erkend te worden die plicht geldt ook voor een biologische vader. Als het meisje nog geen 5 is kan moedet dat gewoon succesvol afdwingen bij de rechter. Ik denk dat je weinig keus hebt om eerlijk te zijn maar behoudt wel het welzijn van dit meisje op de voorgrond. Het is allemaal niet niks en als ik die moeder was zou ik je vriend echt linchen zodra hij er weer vanaf stapt. Vooropgesteld dat het zijn dochter is. Voor jou snap ik dat het allemaal heel lastig is. Zeket nu aan het eind vd zwangerschap dat moet een fijne periode zijn.
Precies dit! Sorry het is echt vreselijk voor jou, zeker nu met je eigen zwangerschap, maar dat kindje heeft ook rechten. Daar kun je wel of geen zin in hebben, maar je vriend moet vooral in haar belang denken. Sowieso als je gemeenschap hebt weet je altijd dat er een risico is, neem je verantwoording.
Ik begrijp niet dat die moeder van dat meisje niet eerder kwam. Het is niet alleen zijn verantwoordelijkheid maar zeker ook van haar. Nu wordt dat leven van dat meisje op de kop gezet waarin de moeder dat meteen had kunnen laten testen. Sneue bak dit, hoe dan ook. maar ik zou het willen weten want het is dan ook het half zusje van jullie kindje.