Dag lieve dames , Na de ontzettend gewenste geboorte van ons derde kindje heb ik totaal onverwacht een postnatale depressie gekregen. Inmiddels zijn we alweer 4 maanden verder en de ergste tijd lijkt achter de rug te zijn (man wat een hel, dit wens je je ergste vijand nog niet toe), maar ik heb het er dagelijks nog erg moeilijk mee. Na de crisishulp ben ik doorverwezen naar een psycholoog en ben ik gestart met cognitieve gedragstherapie. Maar ik heb het gevoel dat dit te algemeen is. Er moet toch meer gespecialiseerde hulp zijn bij een postnatale depressie? Of het nou regulier of alternatief is, ik sta overal voor open! Ik wil zo graag weer 'beter' worden. Hopelijk hebben jullie tips! Ik woon trouwens in het noorden van het land. Alvast bedankt!
Hoi, Het is echt heel pittig he. Blijf erover praten. En zorg goed voor jezelf. Neem af en toe echt even wat tijd voor jezelf als het lukt. Ik zou je echt adviseren om een verwijzing te vragen naar een pop poli. Zo heb ik ook een flinke tijd via de pop poli begeleiding thuis gehad. Ze kwamen 1x per week. Gewoon kijken hoe het ging, aandacht geven aan de hechting en ik kon mijn verhaal kwijt. Heb ik zoveel steun aan gehad! Heb je ook medicijnen?
Hee meid. Ik heb verder geen ervaring maar ik kon niet zomaar wegklikken. Ik heb vanaf het begin met jou en @1548 gekletst in het (on)geduldig topic. Wat vreselijk naar dat dit je is overkomen. Ik wil je heel veel sterkte wensen <3 Kun je er goed over praten met je man? Hele dikke knuffel!
Lieve Gruffalo, wat vervelend om te lezen dat je jezelf zo voelt .. Volgens mij heb ik het weleens verteld, maar ik ben me zo gevoeld na de geboorte van de 2e. Ik liep bij de pop poli in het zkh (dat is gericht op zwangere vrouwen/ vrouwen die pas bevallen zijn), misschien kan je een verwijzing vragen? Plan je ook wat tijd voor jezelf in? En kan je de zorg van de kinderen delen met je man? Misschien een cursus volgen (yoga, mindfullness, mediteren?) Rustig aan, denk aan jezelf, het komt goed! Dikke knuffel
Dankjewel lieve Liz!! Wat leuk dat je reageert! Weet je, ik schaam me kapot... Jij en 1548, jullie weten als geen ander hoe graag ik deze derde wilde hebben... En nu heb ik haar en dan krijg ik dit, dan voel ik me zo waardeloos. Ik heb tot nu toe maar met moeite van de babytijd kunnen genieten. Ik hoopte vooral dat de dagen snel voorbij zouden gaan. Ik voel me daar zo ontzettend schuldig te over. En het voelt ook zo stom!!! Ik wilde dit. En ik moet NU genieten. Dit is immers mijn laatste kindje! Ben er kapot van. Maar goed. Ik moet het positieve niet uit het oog verliezen. Het gaat godzijdank al een heel stuk beter. Hoe gaat het met jou en je kleine (meisje)?
Dankjewel voor je reactie LoveLoes! Ik heb geen medicijnen meer, wel een paar weken gebruikt toen ik niet kon slapen. Die begeleiding die jij gekregen hebt, zoiets lijkt me erg fijn! Ik vind het eerlijk gezegd nog wel erg moeilijk om hierover te praten, want ik schaam me zo. Ik weet dat ze zeggen dat je hier niks aan kan doen, maar zo voelt het niet. Waarom heb ik dit niet zien aankomen, waarom kan ik niet normaal doen? En als ik er dan over praat met anderen, moet ik meteen huilen. Schaam me kapot joh. Maar ja, kan er niks aan doen. En misschien is huilen wel goed? Hoe lang duurde het voordat jij je weer de oude voelde? En wat heeft jou het meest geholpen om te herstellen? Ik heb inmiddels contact opgenomen met de pop-poli en ze gaan kijken of ik in aanmerking kom voor een intake. Dankjewel!
Oh 1548, wat fijn dat je reageert. Ik schaam me ook tegenover jou en Liz, het voelt zo ondankbaar.... Heb ik eindelijk mijn ontzettend gewenste derde kindje, is het weer niet goed ;( Ik wist het echt niet (meer) dat jij dit ook meegemaakt hebt. Wat heftig. Al stelt het me ook een beetje gerust, met jou is het immers ook weer goed gekomen. Misschien zou je me er in een pb iets meer over willen vertellen als het jou uitkomt en als je wil? Het hoeft echt niet hoor! Ik voel me alleen zo enorm eenzaam staan in dit hele proces. Mijn man is een kanjer en neemt veel van mij over. Hij luistert naar me en troost me keer op keer. Maar hij weet niet hoe het is, voelt niet al die tegenstrijdige emoties die maar door blijven razen, alle onzekerheden waar je gek van wordt, ervaart niet dat enorme schuldgevoel, enzovoort. Vandaar dat ik ook verder zoek naar extra hulp van mensen die weten hoe een postnatale depressie verloopt en is. Ik heb inmiddels contact opgenomen met de popp-poli en ben nu aan het wachten op bericht terug, of ze me kunnen helpen. Ontzettend bedankt voor je berichtje!
Ik stuur je vandaag ook pb. Ik snap je gevecht met jezelf heel erg goed. Onthoudt: het komt goed, het wordt beter, echt!
Dankjewel! Het is zo moeilijk voor te stellen dat ik me ooit weer de oude ga voelen. Maar ik geloof je, ik ga volhouden!
Ik vecht er al 8 jaar tegen. Schakel hulp in, het wordt beter! Mijn jongste is 4 dagen oud en morgen start de thuisbegeleiding. Eindelijk... Sterkte!
Wat Wat fijn zeg, zo snel al. Hoe ziet die hulp eruit? Hoe vaak? Wat voor hulp? Sterkte ook voor jou!
Weet niet wat en hoe vaak, maar via de pop is de psychiater op dag 2 aan mijn bed geweest en besloten thuisbegeleiding meteen op te starten. Volgens mij vnl gericht op hechtingsproblematiek en gezinsondersteuning. Loopt via ggz
Jeetje joh, 4 dagen oud nog maar! Gefeliciteerd, maar ook heftig hè. Al die spannende gebeurtenissen, de hormonen die door het lijf gieren, slaaptekort. Ik ben blij dat je hulp krijgt en hoop dat je je goed gaat/blijft voelen!
Heb eindelijk bericht terug van de popp-poli.... Ze kunnen me niet helpen omdat ik tijdens de zwangerschap niet onder begeleiding was in het ziekenhuis. Mijn huisarts weet ook niks qua aanvullende, gespecialiseerde hulp... Dus wat ik nu maar ga doen is bij de hoofdbehandelaar /baas van de behandelend psycholoog aangeven dat ik de hulp te algemeen vindt en dat ik meer aandacht en informatie specifiek gericht op de PND nodig heb. Ik weet het anders ook niet Wat een tegenvaller dit! Het enige wat ik nog gevonden had aan gespecialiseerde hulp was een vrouw met een eigen praktijk, maar het eerste consult kost al 156,- euro! En dat wordt niet vergoed
Wat een domper! Maar heel knap dat je zelf nu actie onderneemt. Dat is de eerste stap verder. Kijk eens via het GGZ of soortgelijke instanties. Zij hebben echt gespecialiseerde therapeuten ook op het gebied van postnatale depressies. Dat de huidige behandelaar dit niet biedt, betekent niet dat het er niet is. Desnoods stuur je mij een pb met je omgeving en ga ik voor je op zoek want het is er echt. Het is onzin dat je via een particulier therapeut aan de slag zou moeten.
Ik heb mijn eerste gesprek gehad vanmorgen met de thuisbegeleiding. Er wordt een 6 weken programma opgestart, wekelijks de psychiater en daarnaast de vpk die de vinger aan de pols houdt. Indien nodig medicatie opstarten maar eerst gesprekstherapie om nu mij in de gaten te houden of ik wel of niet weer richting pnd ga. Wel duidelijk dat ik daarna door moet voor gespecialiseerde poliklinische therapie bij het GGZ of een andere instantie. Dit ivm mijn lange verleden en traumaverwerking, waar deze twee personen niet voor zijn dus. Maar het begin is er, en het traject is na 8 jaar eindelijk opgestart. Ik hoop dat jij ook heel snel bij de juiste therapeut terecht komt @Gruffalo !
Aller eerst dikke knuffel. Je gevoelens zijn heel herkenbaar, maar dit overkomt je echt en je kiest er niet voor. Belangrijk is, hoe kom je er uit. Er is binnen de GGZ echt meer gespecialiseerde zorg. Er zijn zeker therapeuten die hier meer op gericht zijn. Ik heb het ook meegemaakt en zit nu nog in de herstelperiode. 2 maanden lang opgenomen geweest samen met mijn zoontje. Nu gaat het de goede kant op door de juiste hulp en medicatie. Dus wacht echt niet te lang. Ik weet niet in welke omgeving je woont, maar ik wil best wel meedenken (stuur maar een pb) Ook is medicatie wel echt aan te raden als hulpmiddel tot herstel. Heel veel sterkte!
Lieve dames, bedankt voor jullie reacties. Even snel een reactie van mij (even druk met de kids) . Gister had ik weer een CGT sessie en mijn behandelaar had mijn behoefte serieus genomen en een andere hoofdbehandelaar gekozen die gespecialiseerd is in psychische klachten na de bevalling. Met haar zal ik weinig contact hebben, maar toch af en toe een gesprek om het PPD verloop te bespreken. Dat vind ik wel erg fijn. Hopelijk is dit genoeg. Medicatie vind ik nog wel wat eng, maar zal het met haar bespreken. Ik heb wel olanzapine, dat gebruik ik af en toe om dieper te slapen. Vanavond ook maar weer eventjes, want ik ben al een week om 4 uur wakker. Dat helpt ook niet echt . Ik reageer later even wat persoonlijker . Ik merk dat jullie reacties mij heel goed doen. Ik voel me al veel minder alleen staan bedankt!!
Hier ook cognitieve gedragstherapie gehad icm anti depressiva. Ik had een zware postnatale depressie. Na een jaar voelde ik me weer een beetje beter