Het is voor jou ook lastiger omdat je contact moet onderhouden vanwege jullie dochtertje. Misschien eens met een advocaat in contact gaan over een eventuele omgangsregeling en daarin opnemen dat jullie alleen contact hebben als het over je dochter gaat? Ik begrijp hoe moeilijk het is om heel het contact te verbreken, je gevoelens zijn niet zomaar ineens weg...
Je hebt er waarschijnlijk geen klap aan, maar wil het toch gezegd hebben. Vind het echt heel dapper en goed hoe je hiermee bezig bent en ermee omgaat. <3 Jij komt er wel!
Wauw wat een waardeloze vent! Echt dat snap je gewoon niet! Ik hoop dat hij heel hard maar dan ook echt heel hard op zn bek gaat en dan met hangende pootjes terugkomt bij jou, zodat jij vervolgens heel hard de deur tegen zn neus aan kan gooien! Heel veel sterkte voor jou en je kindjes!
Ik voel me al stukken beter, geen onzekerheid meer enzo. Nu wil ik wel met hem een omgangsregeling treffen, maar ik durf er niet alleen mee zijn. Hij weet perfect hoe hij mij kan klein krijgen. Verder wil ik hem zeker niet van onze dochter weghouden dus ik ga ervoor zorgen dat ik met dat gesprek niet alleen ben.
Ik denk ook dat het heel verstandig is om niet alleen met hem aan tafel te gaan zitten! Zou zeker iemand zoeken om dat met jou/jullie te gaan doen. Wel fijn dat je je verder beter voelt!
Het gebeurt niet vaak dat ik 19+ pagina's in één trok uitlees. Over gedane zaken kunnen we niet oordelen, die zijn nu eenmaal hoe ze zijn. Ik kan me voorstellen dat mensen soms overhaaste of soms misschien (durf ik het zeggen) domme dingen doen. Wat telt, is wat je nù doet. Daar heb je wel controle over. Ik snap dus de reacties die soms erg hard overkomen, maar daar heeft niemand wat aan. - je maakt je zorgen over zijn middelvinger? Ik zou me eerder zorgen maken over zijn ringvinger , was zowat het eerste wat ik moest denken. - stel je eens voor dat je dochter binnen tig jaar met dit verhaal naar huis zou komen. Hoe zou je reageren? Is dit het voorbeeld dat je haar wil stellen? Zoals ik zei, gedane zaken nemen geen keer. Fouten maken is menselijk. Dat mag zij ook leren. Maar nog belangrijker: zij heeft een rolmodel nodig dat wel de kracht vindt om uiteindelijk de juiste keuze te maken. En dan zeg ik niet, boef bam gooi hem buiten (al lijkt me dat met deze info wel de juiste keuze), maar stel hem wel voor een laatste ultimatum, want hoe hij met jou EN jouw dochter omgaat door de situatie met zijn dubbelleven, is NIET respectvol. Als je dat blijft slikken, zal je dochter dat ook doen met haar toekomstige foute vriendjes (want hoe dan ook, we komen ze allemaal wel eens tegen in ons leven). Dit! Trouwens, als je zijn sms nog hebt waarin staat dat hij met een tool jouw gsm kan inkijken... Ook bijhouden en meenemen naar de politie. Dit is schending van de privacy. Ik had ook ooit een manipulatief narcistisch lief en ik kan je zeggen, dat ging echt schandalig ver. Als ik hem moet geloven, pleegde hij dagelijks zelfmoord. Hij at ook van minstens twee walletjes toen... Zeker eens gaan googlen over narcisme!! Als het inderdaad allemaal waar is, dan is het echt 5na12, wat zeg ik, 10na12 om professionele hulp te gaan zoeken. Dit is niet verwijtend bedoeld, integendeel. Hoe gaat het intussen? Ik zie dat ik al wat dingen gequote heb die vijgen na Pasen zijn, maar goed. Alleszins heel veel sterkte..
helemaal mee eens. Heb zelf in ongeveer dezelfde situatie gezeten, heb 4 jaar een relatie gehad met een getrouwde man, maar wist dit dus niet. En veel, héél veel mensen om hem heen wisten het. Ook zijn moeder om even iets te noemen. En ook zij heeft mij nooit iets gezegd (dat hij getrouwd was dus). Wij hebben geen kinderen gekregen samen, gelukkig. Maar hij had bijv wel een huwelijksaanzoek gedaan om even iets te noemen. Ik voel me er niet schuldig onder, want ik wist het niet en toen ik het wel wist had ik ook zoiets van: ik heb die eed niet afgelegd. Deze relatie is ook daarna nog even doorgezet, want ik vond het ook heel moeilijk om hem te verbreken na zoveel jaar. Uiteindelijk toch een streep onder gezet, maar dat was echt heel moeilijk.
Ik heb vandaag met hem afgesproken in een rustige gelegenheid omdat ik niet meer wil dat hij bij mij binnenkomt. Hij heeft een advocaat geraadpleegd en hik heeft mij verteld wat zijn eisen zijn, dus wat er in die brief gaat staan. Hij eist dus dat hij 3 keer per week, BIJ MIJ THUIS komt, anderhalf uur om haar te zien.
Hij mag zeggen wat hij wil. Jij hebt hier ook wat in te zeggen. Probeer samen tot een compromis te komen. 3x1,5 uur is op zich niet heel gek. Maar dat hoeft niet perse bij jouw thuis.
Nou meid, daar ben jij zelf ook bij en meneer heeft weinig te eisen. Dus zelf ook een advocaat raadplegen en jou zienswijze loslaten. Hoe zie jij het voor je en wat is voor jou haalbaar en wat is redelijk. Laten we wel wezen, het gaat om de kleine en die zal er nog niet veel aan hebben de anderhalf uur. Dus 3 keer per week bij jou thuis kan hij echt niet eisen hoor. Hij wil je gewoon etteren. Hij heeft zelf een huis toch, dan neemt hij zijn kind maar daarheen. Dat recht heeft hij, wat een ander (ook jij in principe) er van vind. Hij is wel de papa. Mijn ex echtgenoot en ik gingen uit elkaar toen onze dochter nog geen 6 maanden was. De rechter heeft besloten dat hij haar elk weekend van 10 uur tot 17.00 mocht zien, gezien ik geen bv meer gaf was dat mogelijk. Hij wilde veel meer maar daar ging de rechter niet in mee omdat de kleine op die leeftijd meer rust nodig had.
3x 1,5 uur klinkt goed. Maar natuurlijk niet bij jou thuis. Dat mag je best eisen. Hij kan haar meenemen naar zijn huis, huis van zijn ouders of whatever. Maar jouw huis is jouw huis, jij bepaalt wie er in jouw huis komt en wie niet.