Wens voor een 3e wordt sterker,maar man wil niet.

Discussie in 'Zwanger worden' gestart door vita, 14 dec 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht
    Hoi ik wil het even van me afschrijven,omdat ik het niet echt met iemand kan bespreken.
    Ik ben al lang niet meer actief geweest op het forum. Ik ben gezegend met twee gezonde kinderen...dus heb eigenlijk niets “te klagen” in tegenstelling tot vele van jullie...daar ben ik me echt bewust van. Maar toch knaagt er dit gevoel...sorry.
    Ik hoop niemand te kwetsen of tegen de borst te stuiten.

    De afgelopen jaren zijn heel zwaar geweest,met ziek zijn,depressie,veel slaapproblemen etcetera.
    Mijn partner heeft altijd aangegeven dat hij graag 1 kindje zou willen,enniet meer,ivm overzicht en drukte. Onze tweede was een cadeau,zeer gewenst en blij mee. Maar een derde ziet hij echt niet zitten. Ik wilde altijd (mocht het lukken) graag een groot gezin. Door mijn ziek zijn,staat dat niet voorop en verdwijnt dat.
    En nu ik weer beter ben,en het steeds beter gaat,komt de wens in alle hevigheid weer terug.
    Deze maand dacht ik echt dat ik zwanger kon zijn. (Per ongeluk dus)
    Heb net getest,maar die is negatief.
    En nu merk ik echt,hoe groot de wens toch nog is.
    Hoe ga ik daarvan af komen? Hoe ga ik ermee om? Hij wil echt niet...dat weet ik. Ik kan meer redenen bedenken ook voor mijzelf,dat het niet verstandig zou zijn...maar de wens blijft. Zijn er meer meiden die dit herkennen? Hebben jullie dat een plekje kunnen geven en hoe lang duurde dat?

    Weet eigenlijk niet of dit de goede plek
    hier is...

    Groetjes Vita
     
  2. Lilly2

    Lilly2 Lid

    13 nov 2018
    71
    54
    18
    Vrouw
    Hoi Vita,

    Ik weet precies hoe je je voelt. Die onmacht en het verlangen naar een zwangerschap en babytijd. Toch moet je oppassen met per ongeluk of lichtelijk expres zwanger worden. Ik hen een voorbeeld om mij heen waarbij dit niet goed is afgelopen. Ik heb in ieder geval precies hetzelfde meegemaakt. Wellicht helpt het als ik mijn verhaal vertel. Mijn vriend had liever zich gister laten helpen dan vandaag ( knip knip). Ik heb dat gelukkig altijd kunnen uitstellen door te benoemen dat hij er mogelijk na een aantal jaren anders over zou gaan denken. Hij gaf dat toen der tijd niet meer dan 1 procent. Nu zijn onze 2 kinderen ouder. Ik heb het afgelopen jaar met hem meegepraat door te zeggen dat ik er niet aan moest denken. Heel diep van binnen wist ik wel dat als hij ja zou zeggen we morgen al zouden beginnen. Soort beschermingsmechanisme? Herken je dit stukje van af en toe? Het afgelopen jaar heb ik niet gepushed, ik heb gedaan alsof ik het accepteerde en maakte af en toe een opmerking met hoe mooi het zou zijn voor later, dat het mijn grootste wens was maar dat ik wilde dat we er allebei 100% achter stonden. Ik heb geen 1 keer gepushed. Op het moment dat hij zag dat de oudste heel leuk met kleintjes op vakantie om gingen en de rust in de nacht is teruggekeerd, alle positieve veranderingen om ons heen en in onze relatie veel rustiger werd, begon hij af en toe te zeggen dat het misschien wel een optie was maar dat hij de tijd nodig had om te achterhalen of het echt was wat hij wilde. Tot hij op een moment zei dat hij er voor wilde gaan, maar dat ik niet meteen alles moest stoppen ed. rustig aan. Dat is heel moeilijk natuurlijk.. maar het onmogelijke is dus echt mogelijk.

    Hoe oud zijn jullie 2 kindjes nu? als ze allebei al op school zitten en het nog echt geen ruimte krijgt kan ik je alleen de tip geven om het los te laten. Schrijf voor jezelf dingen op waarom dit echt niet wenselijk is een derde. het heeft mij erg geholpen om ook te denken dat ik het niet wilde en het dus van mij af te zetten.
     
  3. Yaisa

    Yaisa Fanatiek lid

    31 jul 2013
    1.200
    1.246
    113
    Wat een herkenbaar verhaal! Bij mij is de wens voor een 3e ook heel erg aanwezig en mijn man wil ook echt niet. 2 is voor hem genoeg, bij een derde moeten we een andere auto, verbouwen en weet ik veel wat voor beren hij nog meer op de weg ziet. Bovendien vindt hij de baby tijd gewoon echt niet leuk. Nu de jongens wat groter zijn en hij er meer mee kan geniet hij er veel meer van.
    Ik kan het nog niet naast me neer leggen, ik zou nog zo graag nog minimaal 1 kindje erbij willen. Ik heb m’n laatste zwangerschap ook helemaal niet beleefd als zijnde m’n laatste zwangerschap, ik kan nog geen afscheid nemen van kleertjes, wiegje, badje enz. Ik heb wel altijd gezegd dat ik pas een 3e zou willen als minimaal 1 van de kinderen naar school zou gaan. En dat is sinds september het geval. En de jongste is nu net 2 en het begint nu echt weer te kriebelen. Maar ik zie ook wel in dat als we nu een 3e erbij zouden krijgen dit waarschijnlijk funest is voor onze relatie. We zaten tot nu toe echt in de tropenjaren met weinig tijd voor elkaar enzo. Ik denk dat we daar nu net een beetje uit beginnen te komen. Ik heb m’n droom dus ook nog niet opgegeven. Ik begin er ook niet over, ik laat het gewoon nog rusten.
     
  4. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht
    Dank je wel voor je open verhaal!
    Het is idd heel herkenbaar. Ik heb ook “mee gepraat” en duw het dus ver weg. Ook omdat ik weet dat het niet makkelijk zal zijn. Maar het er niet over kunnen praten met hem,vind ik misschien nog wel het moeilijkste. Ik voel me niet serieus genomen. Omdat ik degene ben die ziek was, omdat ik toen het zwanger zijn als zwaar heb ervaren,maar vooral het niet slapen daarna. Nu denk ik...er zat al zoveel onder...ik snap dat het extra heftig was. Wij zijn nu een dynamisch gezin ( positief uitgelegd) met een meisje van 8 en zoonvan 5. De laatste is pittig...behoorlijk pittig! Zo lief, sociaal, knuffelig als hij is, zo druk,aanwezig, hooggevoelig met een hele sterke wil is hij .
    Hij legt een behoorlijke druk op het gezin,en dat vooral is voor mijn partner een reden.

    Onze zoon was (nog) niet gepland, een vroeg snel eitje/zaadje, maar meteen zeer gewenst. We weten op precies wanneer hij
    gemaakt is,en beide dachten we dat “het” wel kon....

    Ik zou nu nooit expres per ongeluk dit willen riskeren hoor, maar we spelen met vuur, al 5 jaar dus.
    Anticonceptie gaat niet, dus moeten het condooms zijn, en die gebruiken we niet. Om de vruchtbare dagen heen ,zeg maar.
    Maar ja... dat kan dus ook weleens spannend zijn.
    En ergens denk ik dan...dan wil je misschien, diep van binnen toch wel?
    Zucht... lastig gewoon.
    Luxe probleem!

    Ik ga het opschrijven..goed plan,dank je!

    Wat fijn dat jouw man nu wel wilt zeg!
    Heel spannend dus weer!
    Hoe oud zijn jouw kinderen?
    QUOTE="Lilly2, post: 22020050, member: 113157"]Hoi Vita,

    Ik weet precies hoe je je voelt. Die onmacht en het verlangen naar een zwangerschap en babytijd. Toch moet je oppassen met per ongeluk of lichtelijk expres zwanger worden. Ik hen een voorbeeld om mij heen waarbij dit niet goed is afgelopen. Ik heb in ieder geval precies hetzelfde meegemaakt. Wellicht helpt het als ik mijn verhaal vertel. Mijn vriend had liever zich gister laten helpen dan vandaag ( knip knip). Ik heb dat gelukkig altijd kunnen uitstellen door te benoemen dat hij er mogelijk na een aantal jaren anders over zou gaan denken. Hij gaf dat toen der tijd niet meer dan 1 procent. Nu zijn onze 2 kinderen ouder. Ik heb het afgelopen jaar met hem meegepraat door te zeggen dat ik er niet aan moest denken. Heel diep van binnen wist ik wel dat als hij ja zou zeggen we morgen al zouden beginnen. Soort beschermingsmechanisme? Herken je dit stukje van af en toe? Het afgelopen jaar heb ik niet gepushed, ik heb gedaan alsof ik het accepteerde en maakte af en toe een opmerking met hoe mooi het zou zijn voor later, dat het mijn grootste wens was maar dat ik wilde dat we er allebei 100% achter stonden. Ik heb geen 1 keer gepushed. Op het moment dat hij zag dat de oudste heel leuk met kleintjes op vakantie om gingen en de rust in de nacht is teruggekeerd, alle positieve veranderingen om ons heen en in onze relatie veel rustiger werd, begon hij af en toe te zeggen dat het misschien wel een optie was maar dat hij de tijd nodig had om te achterhalen of het echt was wat hij wilde. Tot hij op een moment zei dat hij er voor wilde gaan, maar dat ik niet meteen alles moest stoppen ed. rustig aan. Dat is heel moeilijk natuurlijk.. maar het onmogelijke is dus echt mogelijk.

    Hoe oud zijn jullie 2 kindjes nu? als ze allebei al op school zitten en het nog echt geen ruimte krijgt kan ik je alleen de tip geven om het los te laten. Schrijf voor jezelf dingen op waarom dit echt niet wenselijk is een derde. het heeft mij erg geholpen om ook te denken dat ik het niet wilde en het dus van mij af te zetten.[/QUOTE]
     
  5. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht
    [
    Dank je wel voor je open verhaal. Ik denk dat het bij ons ook voor grote problemen zou zorgen. Wij hebben ook de afgelopen jaren zwaar gehad,en krabbelen er nu uit.
    Ik denk ergens dat ik moet gaan accepteren dat hij een groot gezin niet “ aan kan”. Hij kan zich nu al moeilijk verdelen, en het overvalt hem allemaal, laat staan met nog 1 er bij. Daarbij net zoals bij jou de praktische overweging.
    Toen ik vd week voorzichtig benoemde dat we misschien wel te onvoorzichtig zijn geweest deze maand, schoot hij inde stress en zei: “moet er niet aan denken, dat is niet zoals ik mijn toekomst had bedacht!”
    Tja...duidelijke taal...en ik dacht...” dat is nou juist zoals ik mijn toekomst had bedacht!”
    Maar dat zei ik natuurlijk niet

    Tja..er zit niets anders op, net zoals bij jou om te wachten. Maar vind het knap lastig.

    Voor jou ook moeilijk he?

    QUOTE="Yaisa, post: 22020085, member: 77788"]Wat een herkenbaar verhaal! Bij mij is de wens voor een 3e ook heel erg aanwezig en mijn man wil ook echt niet. 2 is voor hem genoeg, bij een derde moeten we een andere auto, verbouwen en weet ik veel wat voor beren hij nog meer op de weg ziet. Bovendien vindt hij de baby tijd gewoon echt niet leuk. Nu de jongens wat groter zijn en hij er meer mee kan geniet hij er veel meer van.
    Ik kan het nog niet naast me neer leggen, ik zou nog zo graag nog minimaal 1 kindje erbij willen. Ik heb m’n laatste zwangerschap ook helemaal niet beleefd als zijnde m’n laatste zwangerschap, ik kan nog geen afscheid nemen van kleertjes, wiegje, badje enz. Ik heb wel altijd gezegd dat ik pas een 3e zou willen als minimaal 1 van de kinderen naar school zou gaan. En dat is sinds september het geval. En de jongste is nu net 2 en het begint nu echt weer te kriebelen. Maar ik zie ook wel in dat als we nu een 3e erbij zouden krijgen dit waarschijnlijk funest is voor onze relatie. We zaten tot nu toe echt in de tropenjaren met weinig tijd voor elkaar enzo. Ik denk dat we daar nu net een beetje uit beginnen te komen. Ik heb m’n droom dus ook nog niet opgegeven. Ik begin er ook niet over, ik laat het gewoon nog rusten.[/QUOTE]
     
  6. Loetje88

    Loetje88 Fanatiek lid

    26 jan 2015
    2.765
    1.028
    113
    Vrouw
    Dit had ik kunnen schrijven:eek: alleen is bij ons de knoop inmiddels wel doorgehakt.....gelukkig
     
    Yaisa vindt dit leuk.
  7. Loetje88

    Loetje88 Fanatiek lid

    26 jan 2015
    2.765
    1.028
    113
    Vrouw
    [/QUOTE]
     
  8. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht
    [/QUOTE]
    Yep... ik heb hem dat ook al vaker gezegd
    Hij is bang om zich te laten steriliseren.
    Bang voor de pijn.

    Na de 2e heb ik eigenlijk last van een 1e klas verzakking van Mn blaas. Daar kan iets aan gedaan worden, maar dan willen ze wel dat je zeker weet dat je gezin compleet is. Toen dat (3 jaar geleden ofzo) gezegd werd, moesten we er allebei serieus over nadenken. Daarna is het niet meer geopperd. Omdat ik vervolgens in een depressie ben beland, zijn de lichamelijke dingen uitgesteld. Dit dus ook. Nu gaat het gelukkig goed,dus die operatie hoeft nog niet. Na een 3e zwangerschap wel .

    Ik vind hem ook “ dom” ...speelt alsof hij zich er niet bewust van is ‍♀️..maar ja .. dat is hij natuurlijk wel!
     
  9. Yaisa

    Yaisa Fanatiek lid

    31 jul 2013
    1.200
    1.246
    113
    Wat is dat toch met die mannen... de mijne doet dat soms ook.
    Ik weiger aan de pil of spiraal te gaan. Ik heb geen zin in hormonen in m’n lijf. Dus we gebruiken condooms. Maar soms heeft meneer daar ook geen zin in en gaat dan voor het zingen de kerk uit.
     
  10. bubblybaby

    bubblybaby Fanatiek lid

    3 sep 2013
    3.020
    995
    113
    Vrouw
    Wooow, alsof ik dit zelf heb getypt :)
    Echt precies hetzelfde. En wij gaan deze zomer proberen voor een derde! Hij wil wel even wat tijd nog namelijk, maar hij wil het nu ook graag. En dit inderdaad omdat ik het precies heb aangepakt zoals jij het getypt hebt. Ik heb het echt geprobeerd los te laten, niet te pushen, maar af en toe maakte ik wel een opmerking. Hij is echt gegaan van "nee, absoluut, nee", naar "hmmm, misschien wel leuk he?" naar "Ja, ik wil het! Maar wel pas over een paar maanden gaan proberen".

    In eerste instantie heb ik het geprobeerd te accepteren en ben ik me volop gaan focussen op mijn kinderen en mezelf terug vinden (veel met hobbies bezig geweest en een nieuwe opleiding gedaan en afgerond), maar de wens bleef. Hij was (is) zo groot! Ik ben zo blij dat mijn man nu toch om is.

    Ik hoop voor jou, TS, dat het er nog in zit. Maar zo niet, probeer dan dingen te zoeken waar je veel voldoening uithaalt en stort je daarop. Het haalt de wens niet helemaal weg, maar wellicht helpt het toch om de drang te verminderen. Probeer andere doelen te stellen voor jezelf, dingen om naar te streven. Ik weet hoe slopend het is als je zo, zo graag wilt en je man niet/weet het nog niet zeker. Als vrouw heb je echt een biologische drang, op een hele andere manier dan een man kan voelen (ik zeg natuurlijk niet dat een man geen kinderwens kan hebben, maar een man heeft niet die oerdrang/klapperende eierstokken :p het is gewoon anders).

    Wat bij mij hielp is dat mijn man een derde kindje IS :p en zijn moeder toen destijds ook heeeel graag wilde, maar zijn vader in eerste instantie niet zeker wist of het wel zo'n goed plan zou zijn, maar hij absoluut geen spijt van hem heeft :roflmao: haha
     
  11. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht


    Ja bij ons dus ook!
     
  12. vita

    vita Bekend lid

    18 jul 2007
    810
    3
    18
    utrecht

    Goed om te horen dat het bij jullie ook gewerkt heeft!
    Ik ga het maar eens rustig opschrijven voor mijzelf en er dan wel eerlijk over zijn. Pas als hij echt weet hoe het zit,kunnen we er eerlijk over nadenken en praten.
    Ik vind het wel fijn om de verhalen vanjullie te lezen...ik ben dus niet de enige...dat voelt ergens toch fijn
    Dank je wel voor alle reacties!
     
    bubblybaby vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina