de deksel is eraf en nu?

Discussie in 'Prematuur' gestart door mamanenya, 14 mrt 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. mamanenya

    mamanenya Lid

    14 feb 2007
    44
    0
    0
    begeleidster gehandicapten
    bergschenhoek
    Tot voor kort liep ik op volautomatische piloot!

    Het gaat goed! het gaat goed met Storm en met ons gezinnetje!
    Gelukkig he? dat we die nare tijd toch zo goed hebben doorstaan! en wat mogen we gelukkig zijn dat het zo gaat!

    Tot ik een weekendje bij mijn zus was erg gezellig, we zaten haar nieuwe dvd recorder te bewonderen en ze liet de bevalling van haar dochter is, leuk dat is alweer lang geleden zeg..... en toen zei ze iets wat me ineens zo kwetste (onbewust ) ze begon te lachen en zei...zo en dan heb ik er nog 1 (haar zoontje is drie weken na Storm geboren)
    En vanaf dat moment laat het me niet meer los.....waar is mijn tweede bevalling? Storm is met dertig weken met een spoed keizersnede onder gehele narcose gehaald.En ik kan het dus niet herbeleven.
    Ik loop hier zo ontzettend tegen aan ik kan het geen plekje geven, ik word er onwijs verdrietig van en heb een afspraak gemaakt met het medisch maatschappelijk werk.
    Zij zegt dat het rouwverwerkings proces nu opgang begint te komen.....
    Maar ik vind dat zo beladen klinken.
    en toch....ik weet het ven niet meer.

    herkennen jullie dit? en hoe hebben jullie dit een plekje gegeven?

    Groetjes
    Danielle
     
  2. MaryWoods

    MaryWoods Fanatiek lid

    2 mei 2007
    2.637
    2
    0
    Het is voor mij persoonlijk allemaal nog wat verser; heb nog niet echt het gevoel dat ik aan verwerken ben toegekomen...
    Het kan heel goed dat er nu pas dingen los komen, waar je toen geen tijd voor had omdat je waarschijnlijk vanaf je onverwachte bevalling in een soort achtbaan hebt gezeten.. Nu die een beetje vaart mindert, heb je hier wel tijd voor..

    Ik merk dat mensen die dit niet hebben meegemaakt (misschien zelfs professionals niet), begrijpen niet dat je nog met emoties en gevoelens zit, wat 'het gaat toch hardstikke goed met je kleine?'
    Toch blijf je dus zitten met de angstbeleving van toen, de jaloezie, de schuldgevoelens, het gemis van het einde van je zwangerschap en ontbreken van een (leuke) kraamtijd (dat is toch van je afgepakt).
    Al die gevoelens raak je denk ik nooit helemaal kwijt, maar zul je wel een plekje moeten geven. Misschien moet je er ook niet op rekenen dat anderen dit ooit gaan begrijpen maar zelf een manier vinden om er mee om te gaan.
    Het stomme is: ik ben zelf ontwikkelingspsycholoog, maar het is mij ook nog niet gelukt (ben ook maar een mens)...

    Maar, ik merk wel dat het echt helpt om er met 'lotgenoten' (klinkt meteen zo heftig) over te praten. Die hebben deze emoties ook allemaal (gehad). Dus: lang leve het internet! Is natuurlijk een cliché, maar zoveel mogelijk erover praten met mensen die het ook hebben meegemaakt of die het wel begrijpen, werkt toch het beste.. Een effectievere of snellere manier is er vrees ik niet...

    Ik overweeg zelfs om naast mijn huidige baan (als ik weer aan t werk ga, want heb nu nog net verlof en overweeg een aantal weken ziektewet) toch hier iets mee te doen. Ik heb niet iets van nazorg aangeboden gekregen vanuit het ziekenhuis en dat is volgens mij toch een 'gat' waar veel mensen die dit meegemaakt hebben behoefte aan hebben.
    Ne zoals er fysiotherapeuten zijn die zich specialiseren op premature kindjes en de manier waarop ouders met hen omgaan, zou dit er ook moeten zijn op (ontwikkelings)psychologisch gebied.

    Misschien een gekke vraag, maar zou jij daar gebruik van hebben gemaakt als het je destijds (of later) zou zijn aangeboden?

    Het is inderdaad een soort rouwverwerking, waarbij je afscheid moet nemen van gemiste zwangerschapsweken, gemist onbezorgd verlof voor de bevalling, gemiste kraamtijd na de bevalling etc etc..

    Heel veel sterkte met het verwerken!
     
  3. mj24

    mj24 Fanatiek lid

    7 jun 2006
    4.321
    0
    0
    Amsterdam
    bij mij is alles achteraf gekomen. op het moment had ik echt geen behoefte aan maatschappelijkwerk. wou bij mijn kinderen zijn, slapen en eten en niet met haar kletsen op dat moment. ik denk dat ik er wel gebruik van had gemaakt. heb achteraf heftige nachtmerries gehad en ook wat betreft je relatie is het een harde tik die uitgedeeld is,
     
  4. ThunderAngel

    ThunderAngel Fanatiek lid

    26 aug 2007
    1.684
    0
    0
    Apeldoorn
    Sorry hoor, maar er zijn ook vrouwen die hun kindje zijn verloren door vroeggeboorte. Dat hele trauma-gedoe terwijl alles goed gekomen is snap ik niet zo.
     
  5. mj24

    mj24 Fanatiek lid

    7 jun 2006
    4.321
    0
    0
    Amsterdam
    zo thunderangel lekker bot
     
  6. Malaika

    Malaika Fanatiek lid

    27 aug 2006
    1.359
    0
    36
    Limburg
    Voel jij je wel helemaal lekker, Thunderangel?
    Wie ben jij om te oordelen of iemand nog problemen heeft achteraf of niet?
    Dit is een traumatische gebeurtenis en wij mama's mogen hier last van hebben. Door het weg te duwen gaat het niet over en worden de problemen alleen maar groter.

    Denk voortaan eens na voor je zoiets neerzet.
     
  7. mamanenya

    mamanenya Lid

    14 feb 2007
    44
    0
    0
    begeleidster gehandicapten
    bergschenhoek
    fijn dat er al mensen zijn die reageren, ik merk dat ik het prettig vind om erover te kletsen.
    @thunder angel
    Ik begrijp wel wat je bedoelt en ik snap ook best dat er mensen zijn die een nog groter trauma te verwerken hebben als ze een kindje verliezen, ik moest er niet aan denken om dit alles mee te maken en alsnog met lege handen te staan....maar....ik plaats dit topic niet op een vlindertjes site, ik zoek een stukje herkenning in het gevoel dat je eigenlijk alles hebt om dankbaar voor te zijn maar dat je toch een gevoel van verlies hebt, en dat je dat niet een plekje kan geven.

    @mary woods
    Ik kreeg vanuit het ziekenhuis meteen een afspraak met maatschappelijk werk toen storm daar nog lag ik vond het in de eerste instantie niet nodig omdat ik liever bij mijn zoon zat en de rest van de tijd thuis met een peuter nog genoeg te doen had.
    Zij maakte me echter duidelijk dat ze ook heel practisch kon helpen om meer ruimte te maken door bv dingen uit te zoeken voor als ik weer aan het werk moet en hoe het in de cao geregeld is met verlofdagen etc.... daar heb ik toen gebruik van gemaakt, en dat maakte de drempel om nu haar weer te bellen nu ik het allemaal niet meer kan rijmen een stuk makkelijker.
    Zelf zegt ze ook dat ze als professionel niet in kan voelen hoe het is en me niet echt psychisch kan helpen, wel is ze net als de andere keer voor me aan het uitzoeken wie me wel de juiste hulp kan bieden, en ik merk dat het wel fijn is dat je hand even word vastgehouden tijdens dit traject.
    Het voorkomt dat ik zelf met de gouden gids opschoot instanties ga bellen en steeds mijn verhaal moet doen om vervolgens weer ergens anders naar toe gestuurd te worden.
    Ik merk dat ik als ik terug kijk wel wat nazorg had kunnen gebruiken.
    Ik heb in wat voor anderen een onbezorgde kraamtijd is me de * uit het lijf lijf gelopen om tegelijkertijd in het ziekenhuis te zijn en het huishouden met een peutertje draaiende te houden. (en na een keizersnede en een hb van 5 en fulltime kolfen is dat soms wat veel)
    Toen ik de kraamzorg belde over wat ik verder van hun kon verwachten en vragen werd me gezegt dat ik als Storm thuiskwam nog een aantal dagen uitgestelde kraamzorg kon krijgen. dat is natuurlijk fijn maar op dat moment wilde ik alleen nog maar alleen zijn met mijn kinderen en man.
    Dus ja daarin is misschien nog wel een hele grote hulpvraag van prematuur mama's , maar goed misschien is dat niet voor iedereen zo ik heb mijn familie helemaal aan de andere kant van het land wonen en kon dus vanuit die hoek niet veel hulp verwachten.

    @mj (sorry geloof dat dit je naam is)
    Ja mijn relatie staat ook op een zeer gespannen voet, ik vind het knap hoe mijn man het af en toe met mij uithoud. als hij maar even iets verkeerd zegt of doet dan barst bij mij soms al de bom, eigenlijk vind ik het soms gewoon vervelend dat hij lekker na zijn werk gaat en rustig zijn boterhammetje kan eten tussen de middag terwijl ik loop te rennen en te vliegen van kind1 naar kind2 naar de boodschappen en de doktersafspraken en dan ook nog huishouden en dan nog parttime werken ook....hahahaha ach het is mijn eigen keuze en het is vast weer een kwestie van wennen aan deze nieuwe situatie, en over een half jaar loopt alles weer op een gesmeerde rails. maar op dit moment...aaaahhggrrr (soms)


    Nou het lijkt wel op een klaagbrief dit stukje, het voelt lekker om af en toe eens eerlijk te kunnen schrijven hoe je je soms voelt.
    Maar het neemt niet weg dat ik onwijs kan genieten van mijn gezin.
    Storm doet het gewoon hartstikke goed en dat is super het is een lekker mannetje en zjn zus is helemaal wild van hem als ik die beide bezig zie op het speelkleed dan pak ik maar een kop koffie en ga dan alleen maar zitten kijken (ach ja dat rennen valt dan wel mee)

    Groetjes.
     
  8. PetraK

    PetraK Fanatiek lid

    19 sep 2005
    1.222
    0
    0
    Amsterdam
    @All geloof niet dat het een reactie van Thunder zelf is. Vermoed dat haar account weer gekraakt is? Sorry als het niet zo is.

    Ik heb na 2 normale bevallingen een keizersnee gehad ook bij 30 weken en ook ik wilde graag normaal bevallen. Heb daar zelfs om gesmeekt, maar dat mocht niet daarvoor was Danischa te klein en te zwak...

    Ik voel het niet als een trauma, maar voel het wel als niet echt bevallen zijn... (Wil en zal nooit meer via een KS bevallen)

    Ik heb nu 3 bevallingen gehad, een met vaccuum knip en tang, en ingeleid en een via ks .....

    Geen een keer thuis mogen bevallen hoe graag ik het ook wou..

    Maar ondanks alles, geniet ik enorm van mijn kids, en dubbel van Danischa de band met haar is heel anders dan met de andere twee.. Ik hou van ze alle 3 even veel hoor...

    Het blijft een stukje verwerking. Iets wat langszaam zal slijten....
     
  9. ThunderAngel

    ThunderAngel Fanatiek lid

    26 aug 2007
    1.684
    0
    0
    Apeldoorn
    Ja misschien kwam het bot over...sorry dan ;)

    Ik snap dat bij de één het verwerkingsproces anders loopt dan bij de ander. En misschien ben ik ook wel iemand die 't liever ergens wegstopt, dan erover te gaan zitten dwepen. In de couveuse periode was ik alweer aan het solliciteren (ja ook sollicitatieplicht maar wou zelf ook zsm aan het werk), maar Deantje mag tot half april nog niet naar het KDV op advies van de K.A.

    Ik lees veel verhalen hier maar ook op sommige hyves en kan echt zitten janken als ik lees dat iemand haar kindje verloren heeft door vroeggeboorte. Dan zou ik me kapotschamen als ik nu zou gaan zitten zeuren dat ík het zo moeilijk gehad heb, en dat ik met een trauma rondloop! Met mijn kindje gaat alles (godzijdank) goed, af en toe een kleine terugval zoals die liesbreuk en opname met RS-virus...dan voel ik wel weer ff de grond onder me wegzakken. Maar gelukkig is mijn kereltje supersterk (zoals de meeste van jullie kindjes ook!) en daar ben ik superdankbaar voor. Dat maakt je (mij tenminste wel) echt 10x sterker dan roepen dat ik een trauma heb overgehouden aan alles.

    Tuurlijk is het moeilijk geweest, en naar, net zoals voor jullie allemaal. Een onzekere en emotionele gebeurtenis, zo'n vroeggeboorte. Maar als alles nu goedgekomen is; wees alsjeblieft elke dag dankbaar daarvoor. Het had ook heel anders kunnen aflopen. Sta niet stil, maar denk vooruit. We hebben allemaal onze levens mét onze kindjes nog voor ons!
     
  10. ImaaN

    ImaaN Actief lid

    9 jun 2007
    147
    1
    0
    AmsterdaM
    ik zelf heb geen premature kindje gehad,maar ik kan je wel begrijpen.
    heb zelf gelukkig een normale en spontane bevalling gehad,maar helaas
    geen leuke kraamperiode.
    mijn zoontje heeft 10 dagen na de bevalling in het z.h gelegen vanwege vocht in z`n rechternier
    wist ik al bij 20 weken echo maar toch als het eenmaal echt gebeurt
    is het heftiger heb mijzelf er niet goed op kunnen voorbereiden.
    wil niet klagen ofzo maar de volgende ochtend werd mijn zoontje overgeplaatst naar een ander afdeling ook allemaal premature kindjes daar.
    moest steeds van verdieping wisselen als ik mijn kindje wou voeden
    heb toch volgehouden om mijn zoontje bv te geven dus om de 3 uur naar beneden en voor snacht`s afkolven. heb huilbuien gehad die tijd was jaloers dat andere vrouwen lekker thuis konden uitrustenmet hun kindjes en waarom ik niet.waarom ze mijn kindje bij mij weggehaald hadden etc etc
    wou mijn kindje hele tijd bij mij hebben lukte niet en mocht niet eens.
    en de vader van mijn zoon was die hele tijd in het buitenland dus aan hem had ik geen steun.
    gelukkig was mijn moeder de hele tijd bij me moest steeds aan iedereen uitleggen waarom de vader er niet bij was. sta je niet op te w8ten na een bevalling.
    als ik er nu nog steeds aan terugdenk krijg ik tranen in mijn ogen
    maar leven is harden gaat gewoon door.

    thunderangel aan de ene kant geef ik je wel gelijk nu sta ik gelukkig wel sterk in mijn schoenen,maar als je net bevallen bent is het heel moeilijk om sterk te blijven en nu nog heb ik soms momenten wanneer ik denk waarom is het zo gegaan en waarom niet anders. maar als ik mijn lieve schattige zoontje zie die heel lief naar me lacht vergeet ik het weer en ben ik zo dankbaar dat ik hem nog heb en hem kan knuffelen enzo :oops:
     
  11. PetraK

    PetraK Fanatiek lid

    19 sep 2005
    1.222
    0
    0
    Amsterdam
    Thunder, zo komt het wat beter over ;)

    zo kan ik het ook wel begrijpen.
    Zo ken ik een moeder die via de medische molen zwanger was geworden na jaren, en zij verliest haar kindje tijdens de bevalling.

    Dan denk ik ... wie ben ik dan, om wel kindje te mogen krijgen terwijl ik niet eens bezig meer was met het krijgen van kinderen. En dan word mijn meisje ook nog is te vroeg geboren en RED het wel....Dan voel ik me vaak ook schuldig...

    Maar daarom heb ik het er evengoed moeilijk mee, en prijs ik me heel gelukkig!

    Een ieder verwerkt het op zijn manier...
     
  12. mj24

    mj24 Fanatiek lid

    7 jun 2006
    4.321
    0
    0
    Amsterdam
    thunder ik begrijp je ook heel goed wat je zegt. en ik klaag ook niet of zit ook niet huilend op de bank. Tuurlijk zijn er veel ergere dingen en hebben wij geluk dat wij ons gezin hebben. Alleen heb ik wel last van flashbacks, om een voorbeeld te noemen. beide meiden hebben bij mij een heftige infectie gehad en bij Emani was ik erbij toen ze helemaal omsloeg. Ze was al de hele dag rustig, stil, vergat te ademen, maar op een gegeven moment sloeg de infectie echt aan terwijl ik naast haar couv zat. Haar armpjes vielen slap naast haar lichaam, ze werd grijs en haar tong viel letterlijk uit haar mond. Het zag eruit alsof het leven uit haar weg gleed. Dit beeld staat op mijn netvlies getekend. Ik was zo bang haar toen kwijt te raken.

    Daarnaast heb ik hele vreemde emoties gekend omdat mijn meiden op 2 data geboren zijn. Bij de geboorte van Akeesh kon ik tot Emani geboren was amper bij haar zijn. moest plat liggen. en Akeesh zat op zoveel lijnen dat ik haar amper kon zien vanuit mijn bed. Maar het meeste moeite had ik dat ik geen emotie toen durfde te tonen, te uiten. Zat die 4 dagen in een soort meditatie omdat ik bang was dat elke emotie weer weeen kon op wekken. Zelfs toen akeesh een dag na haar geboorte een hersenbloedinkje kreeg durfde ik de angst niet door te laten. Vind het moeilijk uit te leggen. En het was natuurlijk maar 4 dgn, maar het was een hele angstige tijd met 1 heel kleintje in de couv en eentje in je buik en wist niet wanneer zij geboren ging worden.

    Maar je hebt gelijk dat het voor de moeders van overleden kinderen erg is en hoop ook niet dat ik hun met mijn 'gezeur' kwets. maar iedereens verdriet is er een. en de een zeurt over werk, de andere over de vreselijke zware laatsen weken van hun zwangerschap en zo heeft iedereen wat. denk niet dat je door een andermans groter verdriet een kleiner verdriet moet bagetaliseren (schijf ik het goed?) Anders kan je ook zeggen dat er oorlogen zijn en honger in de wereld en dat is ook nog erger.
     
  13. daphne78

    daphne78 VIP lid

    10 mei 2006
    7.311
    0
    0
    Nijmegen
    Hoezo zou een vroeggeboorte geen traumatische ervaring kunnen zijn?
    Keer op keer afscheid moeten nemen van je kindje, veel te vroeg bevallen (je bent er nog helemaal niet klaar voor), onzekerheid, onbegrip van anderen.

    Wisten jullie dat juist diegene die een vroeggeboorte hebben meegemaakt vaak niet aan een volgend kindje durven te denken, juist omdat wij weten wat het voor impact heeft...
    En dat voor diegene die net als ik HELLP hebben gehad de drempel om te proberen voor een tweede te gaan nog lager is dan als je naar algemeen prematuur mama's kijkt?

    Zelfs mijn gyn geeft aan dat het heel normaal is dat je een trauma oploopt dankzij een vroeggeboorte.

    En ja dat je blij mag zijn als je kindje het overleefd, maar dat wil niet zeggen dat je het zooo goed getroffen hebt! Er zijn ALTIJD anderen die het slechter hebben!
    Sorry thunderangel maar ik kan om die uitspraak van jou best boos worden!
    En juist omdat ik meer verhalen van jouw heb gehoord valt me deze uitspraak echt tegen van je!

    (En dat wil niet zeggen dat ik het niet met je eens bent over het vooruit leven en niet terug beleven, ach laat maar, soms vraag ik me echt af van welke planeet jij komt)
     
  14. MaryWoods

    MaryWoods Fanatiek lid

    2 mei 2007
    2.637
    2
    0
    ik durf bijna niets meer te schrijven hier.... Mijn respons op mamaenya is oprecht en goed bedoeld. Zo is het hoe ik het beleef.. misschien 'soft', maar ik ben iemand die het nodig heeft dingen te uiten/ er uit te 'gooien' dan ben ik er eerder van af...
     
  15. PetraK

    PetraK Fanatiek lid

    19 sep 2005
    1.222
    0
    0
    Amsterdam
    Hoi

    Je mag gerust je mening hier schrijven hoor.
    Iedereen ervaart het anders.

    Ik ervaar het niet zozeer al een 'Trauma' maar dat wil niet zeggen dat ik het nu naast me neer gelegd heb. Ben er zeker deze periode (net jarig geweest) de datum van thuiskoms en de officiele datum altijd weer mee bezig...

    Ook kan ik er goed over praten met andere mensen. Dat voelt wel fijn.

    Op mijn hyves zijn ook veel leden, en zij zoeken allemaal herkenning!
    En iedereen kan zijn of haar ei er kwijt.

    Iedereen die daar lid is is blij om andere ervaringen te lezen...

    En net als hier, ervaart iedereen het gewoon anders.

    Ik ben er ook best nuchter onder dat ontken ik niet, maar dat komt omdat ik wel de ervaring van een voldragen en zelfs overtijd gelopen zwangerschap heb. Maar een impact heeft het wel hoor
     
  16. ThunderAngel

    ThunderAngel Fanatiek lid

    26 aug 2007
    1.684
    0
    0
    Apeldoorn
    Van Venus :)

    Neej het is helemaal niet lullig bedoeld ofzo, dat heb ik in mijn 2e post toch ook geschreven?

    Ik heb soms alleen het idee dat sommigen echt óveral een trauma door oplopen (en nee dan bedoel ik niet dat een vroeggeboorte niet traumatisch kán zijn)

    En niet aan een volgend kindje durven denken, dat snap ik heus wel. Kan me dat zelf ook goed voorstellen, natuurlijk heeft zo'n premature geboorte impact. Ik zeg alleen dat ik me kapot zou schamen als ik nu roep dat ik getraumatiseerd ben, terwijl er ook vrouwen hun kindjes kwijtgeraakt zijn door vroeggeboorte, oh ja en niet te vergeten echtgenoten/familieleden die hun vrouw/nichtje/moeder/whatever zijn kwijtgeraakt door HELLP! Je moet er toch niet aan denken dat jou, of één van de anderen hier, zoiets overkomt?

    Nee, ik vind dan dat de meesten van ons het hier getroffen hebben. Kijk even naar jullie kinderen :D stuk voor stuk mooi en gezond, en dat na alles wat ze meegemaakt hebben. Dáár moet je je op focussen, en niet op hoe erg het allemaal wel niet was want daar blijf je, naar mijn mening, helemaal niets, maar dan ook niets aan hebben.
     
  17. mamanenya

    mamanenya Lid

    14 feb 2007
    44
    0
    0
    begeleidster gehandicapten
    bergschenhoek
    :evil: * word ik ervan als ik hier zelfs het gevoel ga krijgen dat ik me moet verdedigen omdat ik me zo voel.
    Zelf heb ik nooit het woord "trauma"in de mond genomen omdat ik dat een erg beladen woord vind, ook de anderen hier heb ik niet over een trauma gehoord.
    In mijn omgeving krijg ik vaak te horen "het gaat nu toch goed" en het is al zo lang geleden dat je daar nu nog steeds mee bezig bent zeg.... zet je erover heen het is gebeurt klaar."
    En ja rationeel gezien hebben ze allemaal gelijk. Maar dan is er nog steeds een stukje gevoel dat dan steeds in opstand komt.

    En nee je hebt er helemaal niets aan, en het liefst zou ik ook willen dat ik er zo makkelijk overheen kon stappen want dan zou ik er ook geen last van hebben en me 100% kunnen focussen.
    Nee ik dweep niet in zelfmedelijden en nee ik ben niet iemand die snel bij de pakken neer gaat zitten. En juist ik ben degene geweest die altijd overal een positief puntje uit wist te halen.
    Maar nu ben ik op een punt gekomen dat ik inmiddels al twee deuken in mijn auto heb gereden omdat ik met mijn gedachten er soms niet bij ben, dat ik af en toe boos ben op man en dochter om redenen die hun volkomen onduidelijk zijn. dat me heel boos en verdrietig voel als anderen een ooievaar in de tuin hebben en een kraamtijd en een video van de bevalling en prettige en mooie herrinneringen.
    En Ja ik gun het die mensen van harte! en nee ik zou niet willen dat ze het op een zelfde manier hadden moeten doen als ik , maar ik ben dan zo jaloers op een start die ik ook graag had gehad, zeker omdat het bij ons duidelijk was dat dit de laatste keer zou zijn dat ik zwanger zou zijn.

    En de angsten tijdens de zwangerschap en de bevalling, de dagen en de hele periode erna die zijn zo heftig geweest dat je alles opzij zet en nu de rust er wat meer inkomt, komen deze dingen naar boven.
    Maar goed iedereen verwerkt het op een andere manier, en ik ben blij dat anderen al een manier hebben gevonden om er mee om te gaan.

    Ik had alleen niet verwacht dat ik hier het gevoel zou krijgen dat ik me moest verdedigen tegen alle cliche's die ik ook in mijn omgeving al hoor van niet prematuur mama's

    En mary woods, en ook alle anderen natuurlijk.... ik ben juist heel blij dat je reageerde zoals je deed, het geeft een gevoel niet alleen te staan....al zullen we het allemaal anders beleven.

    En ook de mening van thunder angel mag er zijn, al maakt het me wel gefrustreerd wat nogmaals als ik vind de verhalen op het vlindertjes forum en het miskraam forum ook verschrikkelijk en als ik in mijn omgeving naar al die meiden kijk die met een grote kinderwens nog steeds kinderloos zijn om welke reden dan ook. dan prijs ik me ook gelukkig en voel me dan heel erg klein worden omdat ik deze gevoelens soms heb. :oops:
    Maar ik dacht dat er op dit forum wel; plaats zou zijn, voor de voor meeste mensen onbegrijpelijke emotie's die het te vroeg bevallen met zich mee brengt. Zonder daarvoor meteen veroordeeld te worden.

    grtz
     
  18. mamanenya

    mamanenya Lid

    14 feb 2007
    44
    0
    0
    begeleidster gehandicapten
    bergschenhoek
    @mj
    Wat een nare periode heb jij moeten doorstaan zeg, het lijkt me een hele rare situatie om en bevallen en zwanger te zijn.
    Kan me ook heel goed voor stellen dat je je vier dagen compleet hebt moeten afsluiten van je emotie's om zo niet het tweede kindje geboren te laten worden.
    wat moeilijk moet dat voor je zijn geweest!
    Jou kiddies waren ook wel erg vroeg zeg! gaat het nu goed met ze?
    En met jou?

    Groetjes
     
  19. ThunderAngel

    ThunderAngel Fanatiek lid

    26 aug 2007
    1.684
    0
    0
    Apeldoorn
    @mamanenya

    Je krijgt hier toch ook begrip? Dat 1 iemand een andere mening heeft dan de rest, maakt toch niet uit?
     
  20. mj24

    mj24 Fanatiek lid

    7 jun 2006
    4.321
    0
    0
    Amsterdam
    mamanenya het gaat geweldig met ze. dank je wel. zijn super sterke meiden en echte schatten
     

Deel Deze Pagina