Mijn man is service monteur in de brandertechniek en heeft best al het een en ander meegemaakt. 2x een grote explosie en bij 1 daarvan is die ook blootgesteld aan giftige stoffen waarvan die doodziek is geworden en 1x is die van een stellage van 2 meter naar beneden gedonderd met blijvend handletsel. Hij heeft nog wel meer meegemaakt maar dat verteld die allemaal niet want ga ik me alleen maar zorgen maken. Hij reist veel in het buitenland en komt daardoor ook weleens in minder veilige gebieden zoals gedeeltes van Rusland en Mexico.
Mijn man heeft 10 jaar bij defensie gewerkt als brandweerman. Hij heeft 2 jaar geprobeerd om zijn draai te vinden in een “gewone baan” maar helaas... Dus vanaf komend jaar keert hij terug bij defensie als reservist. Ben benieuwd, zal wel weer wennen worden (24uursdiensten). En ik denk ook dat hij weer op uitzending gaat .
Mijn man is al heel lang verpleegkundige in de psychiatrie en hij heeft op een paar afdelingen gewerkt die ik eh.. wat minder vond. Met onberekenbare en agressieve patiënten. Gelukkig doet hij dat niet meer.
Mijn man heeft een bouwbedrijf, wat soms best risicovolle situaties geeft op de bouwplaats. Waar ik meer mee zit is dat mn dochter voor een risicovol beroep wil gaan kiezen. Ze wil verpleegkundige worden bij defensie. Ik zie ze liever in een regulier ziekenhuis.
Ik werk in een regulier zieke huis en ik heb al meermaals risicovolle momenten meegemaakt. Sommige patiënten/familieleden zijn zo ontzettend onvoorspelbaar en agressief. Ze eisen allerlei dingen die gewoon niet haalbaar zijn en schieten uit hun pannetje als dit niet kan. Maar dat gebeurd niet elke maand
Mijn vriend is ICTer, dat is geen gevaarlijk beroep. Maar op de snelweg naar z'n werk toe gebeuren best wat ongelukken en ben dus als de dood dat hij erbij betrokken raakt. Vind dat al lastig genoeg. Zou het echt niet fijn vinden als hij ook nog een gevaarlijk beroep zou hebben.
Wij hebben beide een risicovol beroep. Ik werk met jongeren met ernstige gedragsproblematiek. Mijn man zit bij de brandweer. Mijn man vindt het lastiger dat ik dit werk doe dan andersom. We kennen beide de risico’s van ons werk maar al te goed en weten ook prima hoe we situaties in moeten schatten. Maar goed met name in mijn werk krijg je wel eens (verkeerd gerichte) klappen als je een inschattingsfout maakt, en dat vindt mijn man toch wel heel lastig..
Mijn man werkt sinds een poosje bij de vrijwillige brandweer en wil op den duur ook graag bij de beroeps. Op dit moment maak ik me nog niet zo druk om de risico's. De veiligheidsprotocollen zijn de afgelopen jaren heel erg verbeterd.
En je punt daarmee is dat brandweerman of politieagent niet gevaarlijk is? Mijn man is brandweerman. Beroeps in Zaandam en vrijwilliger in Purmerend. Er komen jaarlijks brandweermannen om tijdens hun werk of raken gewond. (Hetzelfde bij politie natuurlijk). Mijn man en zijn collega's hebben al behoorlijk wat meegemaakt. Hij is al ruim 20 jaar brandweerman. En behalve op lichamelijk vlak, heb je ook nog het psychische vlak. Ik vind je reactie nogal kortzichtig.
Mijn man is dus brandweerman, al ruim 20 jaar. Beroeps in Zaandam en vrijwilliger in Purmerend. En ondanks dat ik inmiddels wel gewend ben aan zijn beroep, zijn er wel spannende momentenmomenten en dan ben ik blij als hij weer veilig thuiskomt. 1 keer was ik wel redelijkredelijk paniekerig. Ik had die nacht gedroomd dat hij een uitruk had naar een gaslucht en dat hij bij een explosie omgekomen was. Toen die ochtend zijn pieper ging met de melding gaslucht, kreeg ik het wel even spaansbenauwd. Gelukkig weet ik ook dat hij geen grote risico's neemt en dat ze hier de veiligheid hoog in het vaandel hebben. Maar helaas is niet alles in eigen hand en blijft er altijd een risico.
Mijn man is militair, al 17 jaren. Ik leerde hem kennen en toen was hij al militair. We hebben 3 uitzendingen meegemaakt. Gelukkig had hij tijdens de uitzendingen relatief veilige functies. Iemand schreef hier dat bijna alle miliatiren ptss hebben.....dat heeft mijn man niet en vele collega's met hem ook niet! Zelf heb ik ook een beroep met iets meer risico. Ik begeleid mensen met een psychise stoornis en verslavingsproblematiek.
Hier ook verschillende dingen in een regulier ziekenhuis meegemaakt, ook steekpartijen en een schietincident niet alle families zijn even vriendelijk zullen we maar zeggen.
Net als bovenstaande. Wat is risicovol. Mijn man zit in de landbouwsector en draait soms weken achter elkaar 7 dagen in de week. gemiddeld 16 uur per dag achter het stuur. Dus dat is ook wel risicovol in mijn ogen. Als hij bijv. moet maaien op een plek die zeer schuin loopt en hij denkt niet na kan hij zo omvallen met al die grote machines met alle gevolgen van dien. Gelukkig gaat hij per Feb. een ander beroep uitoefenen omdat ik dat toch wel gevraagd heb.(Niet eens ivm de risico's maar meer dat hij zijn dochter wat meer gaat zien.) Dus kan me heel goed voorstellen dat je het niet fijn vindt. Uiteindelijk is het toch de vader van je kind die je elke avond veilig thuis wil krijgen.
Dat is natuurlijk ook zo. Maar voor mn gevoel is het 'veiliger' in een ziekenhuis als tijdens een uitzending. Maar k snap wat je bedoelt.
Mijn ex was militair en is 1 keer uitgezonden geweest. Mijn man, toen vriend, wilde ook heel graag in het leger. Ondanks dat ik het vreselijk vond, heb ik hem wel laten gaan. Hij wilde het zó graag. Hij is ruin 7 maand op de kma geweest, tot hij zelf tot de conclusie kwam dat hij teveel een familie mens is, en dat hij dat niet nog minimaal 6 jaar vol ging houden. Dus is hij gestopt. Goddank. Maar het is wel zijn keuze geweest. Als hij het wel was blijven doen had ik hem altijd gesteund. En maar gehoopt dat er nooit een uitzending zou komen.
Mijn man heeft jaren geleden gesolliciteerd bij defensie op een officiersopleiding. Ik vond dat echt vreselijk, en uiteindelijk heeft hij het gelukkig afgeblazen. Ik zag het niet zitten om veel alleen te zijn en/of vaak in spanning te zitten voor iets dat hem 'wel leuk en spannend' leek. Als het nou z'n grote droom was had ik er misschien anders in gestaan.
Mijn man werkt in het gas. Opzich hoeft het niet risicovol te zijn. Maar als er een gasleiding staat te blazen ben Ik toch altijd blij als Ik het berichtje krijg dat hij naar huis komt....
Ik zeg nergens dat politie of brandweerman niet gevaarlijk is. Topicopener geeft aan dat ze opgelucht is dat het haar man niet is gelukt om aangenomen te worden bij de politie. Ik geef enkel aan dat in ieder beroep gevaren schuilen en dat er in andere beroepen een hoger sterftecijfer is.
Ben het met je eens. Vooral ook op het psychische vlak maken ze veel mee. Mensen denken meestal alleen brandje blussen maar er zijn zoveel meer uitrukken dan alleen een brandje.
Maar dat geldt toch ook voor een arts of verpleegkundige dat het psychisch erg zwaar kan zijn? Daardoor is het toch niet een risicoberoep