Niet eens met peuter 10 minuten gesprek

Wie zegt nu dat dat zo blijft? Voor een hoop kinderen is die 2 ochtenden gewoon te weinig en die veranderen als donderslag bij heldere hemel als ze ineens 4 dagen gaan.
Naar een andere psz lijkt mij geen oplossing,dan moet tie weer compleet opnieuw door dat wenproces. Daar help je hem helemaal niet mee lijkt mij.
En wat als het op een andere psz weer zo gaat, ga je dan nog een andere zoeken?
Het feit dat jij het meteen benoemt als stempeltjes geven vind ik opvallend. Alsof je alles doet om dat te vermijden. Een eventueel stempeltje staat niet op het voorhoofd van je kind gedrukt hoor en helpt een kind alleen maar.
Het is gewoon ontzettend zonde als een kind met een achterstand op de basisschool komt terwijl die op de psz al ingelopen had kunnen worden. Ik zie er in mn omgeving en op school een aantal zo en het is echt heel sneu.
En wie weet blijkt er weinig aan de hand en is het met 1 observatie klaar. Snap niet precies waarom je daar tegen zou zijn. Op veel psz is een observatie door een pedagoog trouwens standaard. Dat staat in de overeenkomst en dan slaan ze deze stap dus al over.

 

Wees voorbereid dat hij 11 maanden (over 10 maanden gaat hij wennen) naar school zal gaan en dan iedere dag mee zal moeten met de rest van de klas. 11 maanden klinkt lang, maar vliegt voorbij.

Ik zou hem ook nog wel iets meer tijd geven, maar ik zou ook alvast een nieuwe afspraak maken om te bespreken of de leidsters voortgang zien. Zo laat je zien dat je het wel serieus neemt, maar kan je hem nog iets meer tijd geven. Ze hebben er voor geleerd, dat zou ik niet zomaar naast mij neerleggen.

Tenslotte valt het mij op dat je moeite hebt met stempels, maar wel aangeeft dat je zoon hsp is. Wellicht vind jij dat geen stempel, maar het is toch al een manier van kijken naar/ denken over je zoon.

 

Laat ik even met hoofdletters stellen dat de volgende reactie NIET op ts slaat, maar dat alleen een reactie op dubbelgeluk is:
HSP (wat totaal geen officiele diagnose is) lijkt een geaccepteerde term om aan te geven dat je kind op een bepaalde manier benadert moet worden. Het lijkt vriendelijk of positief te klinken (weet niet goed hoe ik het moet uitleggen, maar je snapt me vast) terwijl veel van die mensen tegen de officiële "stempeltjes en labeltjes" zijn. Want dat klinkt dan weer alsof er iets mis is met je kind ofzo?? Geen idee hoe die gedachte precies werkt maar ik hoor dit dus echt heel vaak zo.

 

Ik kan me best voorstellen dat je geschrokken bent en je in jouw geval "defensief" reageert.
Je niet gehoord en serieus genomen voelen versterkt dat alleen maar.

Misschien helpt het om het allemaal even te laten bezinken en dan voor meer informatie te vragen over de observatie. Wellicht zou je eerst een gesprek met hem of haar kunnen hebben.

 

De mensen die tegen "stempeltjes" zijn, zijn ook de mensen die zelf geen kind hebben met een diagnose. Degenen die dat wél hebben ervaren het namelijk meestal als een opluchting
Succes to! Weet je al wat je gaat doen?

 

Wat een vervelend situatie voor je. Ik kan goed begrijpen dat het hard binnenkomt als je kind elders heel anders is dan thuis.
2,5 maanden is idd niet zo lang om te wennen, daar kan het zeker mee te maken hebben. Ik zou inderdaad ook bekijken hoe de spanning verminderd kan worden, maar dan dus juist door een observatie. Iemand met verstand van zaken laten kijken, op psz en thuis, wat gebeurd er precies, waar lijkt hij de meeste moeite mee te hebben, hoe zou je dat kunnen verbeteren? Waarom laat hij daar niet zien wat ik thuis wel zie?

Want feit blijft dat het 'normaal' is dat een kind zich kan handhaven binnen een groep leeftijdsgenootjes en dat dit over een jaar (en dat vliegt zo voorbij!) van hem verwacht wordt (en dan is een kleuterklas vaak groter en drukker dan een psz). Als je nu signalen krijgt dat je kind dit niet goed lijkt te kunnen, zou ik daar juist zo snel mogelijk mee aan de slag gaan. Persoonlijk vind ik het al best heftig klinken, als je zegt dat je kind door slechts 2 dagdelen psz zoveel stress heeft dat hij die dag helemaal niet eet?

In ieder geval sterkte ermee.

 

serieus? je denkt echt dat het dan beter word?
dat vind ik echt heel erg naief en je kop in het zand steken

ja het is niet leuk om te horen maar misschien oogkleppen afdoen

 

Ik begrijp dat je schrikt van wat je te horen krijgt. Maar de psz is er juist voor om signalen af te geven. En dat is wat ze nu open met jou doen. Ze stellen geen diagnose en plakken geen etiket. Dat doe jij zelf wel.

Jouw zoon laat op de psz ander gedrag zien dan thuis. Daar willen ze hem mee helpen (En jij ook als ik dat zo lees). Dat is toch alleen maar goed? Door hem weer weg te halen en elders te plaatsen moet hij opnieuw door het wennen heen. En wat als hij daar hetzelfde doet?

Bedenk dat hij in minder dan een jaar op school zit. Als hij van 2 dagen in een klein groepje al overprikkeld raakt. Wat doet hij dan wel niet bij 5 dagen in een volle klas op een grote school? VVE is juist om kinderen een goede start te laten maken op school.

En een arts op het cb kan hier niets mee (dat is geen kinderarts en ook geen psycholoog). Die ziet jouw zoon 1x per jaar 10 minuten. Die zal met dit verhaal juist VVE aanraden! Daar geeft het cb indicaties voor af. Bedenk dat jouw zoon niets gewend is qua groepen en altijd thuis is geweest in een vertrouwde prikkelarme omgeving. Dat hij op het pad ander gedrag laat zien zegt niets over hoe hij thuis is. Probeer in zijn belang te denken en kijk hoe je dit samen met het psz kunt aanpakken!

 

Hetzelfde maken wij ook mee bij Mn dochter op de psz.
Met 2,5 werd gezegd dat ze nog heel kinderlijk was. Maar kijken de zomervakantie nog aan.
Wij vonden dat ze een hele vooruitgang maakte in de zomervakantie. Hun 0,0.
Toen kwam erbij dat ze dus helemaal niet praat daar alleen maar brabbeld. Thuis ook 5-6 woord zinnen en hele dagen zingen. Weer een vakantie gewacht en even aangekeken omdat ze een broertje kreeg hoe het daarna zou gaan.
Nou nog geen verbetering en motorisch was niet goed,fladderen en ook ineens geen contact met haar kunnen maken.
Herkennen hier ook weinig in alleen het fladderen en af en toe brabbelen..Eerst zette ik me er ook behoorlijk van af.. zat hele dagen te lezen op internet of ze dan zo achter zou lopen.
Psz zegt we willen haar echt het laatste stapje in de goede richting geven voor de basis school en willen graag dat we praten met cb over een vve indicatie. 11febr hebben we het gesprek.. ben heel benieuwd. Wil natuurlijk dat het straks op de basisschool goed gaat dus heb nu ook zoiets van laat haar dan maar 4 dagen gaan.

 

Ik kan het niet meer met je eens zijn. Ik heb gehuild van opluchting toen de diagnose officieel gesteld was.

 

Dit is precies wat ik wilde aangeven.

Ts, je reageert heel heftig op de obsevaties van de leidsters, en je vult zelf heel snel een 'mogelijke niet uitgesproken stempel' in, terwijl er enkel observaties zijn benoemd.

Vervolgens herhaal je constant dat je je zoon niet herkent in het beeld, maar je hebt zelf wel al diverse 'stempels' op hem geplakt, waarbij je sterk benadrukt dat hij 'anders' reageert en benaderd moet worden.
Probeer even afstand te nemen van de situatie. Noch je zus, noch het cb zijn niet in staat om hier een uitspraak over te doen.

 

Geen evaluatie gehad maar wel een observatie. Door een orthopedagoog van het CB.

Er gebeurt niets ernstigs ofzo. Het was voor ons eigenlijk een fijne bevestiging van dat alles oké was met onze zoon plus dat hij op taalgebied enorm voorliep. En dat de leidsters tips kregen hoe ze met hem om moesten gaan.

Het was eigenlijk best positief

 

Ik begrijp je ‘angsten’ hierin wel, aangezien he aangeeft niets van dit gedrag te herkennen en je dus waarschijnlijk het idee hebt dat dit niet over jouw kind gaat.
Wat ik ja aan zou raden; laat hem observeren op de psz, ik ga er vanuit dat dag daar wordt gedaan door een orthopedagoog, maar laat deze hem ook thuis observeren. Zo kan zij dus met eigen ogen zien dat hij heel ander gedrag vertoont. En dan hoeft er waarschijnlijk ook verder niets gedaan te worden, en weten de leidsters dat het puur gedrag bij hen is. Aan jou dan de keuze om hem daar te laten of het stop te zetten.

Ik herken zo’n situatie ook wel uit mijn werkveld. Kindje was thuis duidelijk aanwezig, kletste iedereen de oren van het hoofd, verder geen gekke dingen.
Op de psz praatte het niet, geen woord! Het huilde erg veel, was bozig en wilde eigenlijk niks. Hierdoor zijn er dus observaties gekomen. Moeder gaf aan het niet te herkennen, wat wij als leidsters bijna niet konden geloven. Maar niets was dus minder waar.
Kindje is korte tijd daarna naar school gegaan, waar wij ons hart voor vast hielden en het schijnt een heel ander kind te zijn nu, zit helemaal op zn plek, reuze naar zn zin, enz...

Zo zie je maar, het kan ook heel anders uitpakken dan waar jij bang voor bent.
Stel het voor zou ik zeggen!
Veel succes iig!

 

Maar er zal toch een reden zijn dat hij zo overprikkeld raakt van de psz.
Persoonlijk zou ik daar liever nu naar laten kijken, dan dat hij straks mogelijk vastloopt op de kleuterschool.

Maar goed, ik heb een zoontje van 4,5 met ASS en ik ben blij dat hij nu de juiste begeleiding krijgt waardoor hij het helemaal super doet op school en het naar zijn zin heeft.

 

@Wanda68 ik heb 3 HSP kinderen. Het is een nuttig 'stempeltje' om aan geven dat ze verhoogd gevoelig zijn voor prikkels. Persoonlijk denk ik niet dat prikkel vermijding de oplossing is. Heb ze allemaal op school zitten en thuis houden is ook geen optie. Dus mijn advies: richt je op het helpen van je kindje om te gaan met prikkels. Prikkels zijn overal altijd in 'de buitenwereld'. Als het PSZ hierbij kan helpen en handvatten kan geven zou ik dat zeker aannemen.

Tot slot, over je opmerking om verder te kijken naar een ander PSZ: hier ga je straks op school ook tegen aan lopen. Soms heb je een jaar een leerkracht waarvan je helemaal idolaat bent ('hij ziet kind echt!), Soms leerkracht waar je niet mee door 1 deur kunt. Soms ben je het met ze en soms niet. Ga je dan ook steeds van basisschool wisselen? Wanneer kinderen groter worden en hun leefwereld groter wordt (PSZ, school, sport, vriendjes) gaan andere mensen ook veel om je kinderen en zul als ouders steeds los moeten laten. En helaas, minder belangrijk gaan worden het leven vanvan kinderen.

Beweeg een beetje mee. Dat zul je in de toekomst nog veel vaker moeten doen.

 

Ik snap het wel hoor. Niemand wilt dat er “iets is” met hun kind.... ik werk in de kinderopvang en zie dan ook vaak in eerste instantie een soort struisvogel politiek en dat is normaal. Het is een soort overlevingsmechanisme.

Het klopt dat pedagogisch medewerkers geen diagnose mogen stellen maar we zijn wel degelijk opgeleid om signalen op te vangen. Daarnaast klinkt het alsof deze leidster een oude rot in het vak is. Die ervaring die zij heeft kan niet op tegen welke diploma dan ook. Je moet er vanuit gaan dat wij leidsters altijd het beste voorhebben met kinderen en ouders. Daarnaast kan een observatie juist positief zijn! De leidsters krijgen handvatten zodat jouw zoon zich fijn en veilig gaat voelen op het peuter aanbod. Als er blijkt dat er toch “iets is” dan krijgt hij de hulp die ervoor zorgt dat hij het beste uit zichzelf gaat halen.

Een stempel is heftig. Maar die is er nog helemaal niet. En een stempel verandert niks aan jouw lieve zoon! Hij blijft altijd jouw zoon.

Laat alles even zakken en ga in gesprek met de leidsters. Hebben ze een pedagogisch coach? Dan kan je vragen of die met jullie in gesprek gaat. De manager is ook een goed idee.

Succes!

 

Ik kan een heleboel zeggen, maar veel is al gezegd. Wat ik wel even wil zeggen is dat ik het helemaal niet zo gek vindt dat ts bang is dat er een stempeltje op haar kind wordt geplakt. Volgens sommige dames hier vult ze dat zelf in, maar wat de psz vertelt is heel duidelijk die kant op gericht. Er wordt niet met zoveel woorden gezegd dat ze dat bedoelen maar het moge duidelijk zijn dat het daarover gaat toch?

Dat kan hoor, van afstand weten wij dat ook niet, maar ik kan me voorstellen dat je daar als moeder van schrikt als je dat idee zelf helemaal niet hebt. Naast het feit dat er hulp wordt aangeboden en dat het best heel fijn is dat dat zo kan, zou ik willen zeggen: ts, volg ook je gevoel en laat je niet alleen leiden door wat anderen zien. Probeer eerlijk te blijven kijken en open te staan voor de dingen die ze zien op de psz, maar jij bent de mama en kent je kind het beste. Een kindje van 2,5 dat het heel spannend vindt en daardoor niet helemaal tot zijn recht komt op de psz is helemaal niet gek. Ik snap je gevoel dat het heel snel gaat allemaal.

 

Ja dat vult ze echt zelf in. De psz doet precies wat er van hen verwacht wordt. Letterlijk opschrijven wat ze zien. Die voorbeelden hebben ze vervolgens met ts gedeeld,zo hoort dat. En daaruit komt een voorstel om te laten observeren, wat ook de normale gang van zaken is.
Wie heeft het nu over een stempeltje??
En daarbij, denk je echt dat een stempeltje krijgen zo makkelijk is trouwens?? Wij zijn ruim 3 jaar bezig geweest. Nu met nummer 2 gaat het ws iets sneller vanwege de voorgeschiedenis, maar nog zijn ze erg voorzichtig en wordt er nog niet direct onderzoek gestart omdat ze altijd rekening houden met het feit dat een kind in ontwikkeling is. Plus wanneer je overgaat tot onderzoek betekend day nog uren werk. Bij de oudste is dat ruim 12 uur aan onderzoek geweest en dat alleen maar omdat na die 12 uur te weinig aanwijzingen voor ASS waren anders kwam er nog wat uurtjes bij.