Hij gaat overal en echt overal mee naartoe en als hij niet kan dan gaat mijn oma mee. Die zegt we maken er gewoon een gezellig ziekenhuis uitje van. Ik werk nu 2 dagen achter elkaar maar 4 uurtjes in overleg met de bedrijfsarts en als ik dan klaar ben met werken zorg ik dat ik ergens heen ga. Meestal eet ik dan bij mijn oma. Zo zorg ik dat ik niet te veel pieker. Maar als ik dan 2 dagen alleen thuis zit.. dan gaan mijn gedachte weer de verkeerde kant op en raak ik in paniek ofzo. Nu gaat het ook wel weer, maar soms kan ik die hormonen niet aan Haha en het knuffelen.. Tsja hij wordt ondertussen al opgewonden als ik mijn sokken uittrek wat nog net aan lukt Hij vind mij alleen maar aantrekkelijker sinds ik zwanger ben
Kimberley, wat naar dat je je zo voelt... heb je dit wel met iemand anders besproken? Wees voorzichtig met jezelf!
Nee niet zo duidelijk besproken, maar wel dat het rond spookt in mijn hoofd daar is de gyn al van op de hoogte.
Oh man..... kleine is een feestje aan het houden daar binnen en ml ligt heeeeerlijk hard te knorren slaap lekker hè!
Ah op die manier. Nee het zat mij gewoon niet lekker en dan wil ik het besproken hebben want anders ga ik malen en word het alleen maar erger. Ik ga geen confrontaties uit de weg haha. @libido: de mijne is juist hoog We doen het wel zo’n 2x in de week haha
@libido uhm? Dat heeft met sex te maken toch ik denk dat wij dat verleerd zijn inmiddels. Libido is ver, ver onder het vriespunt. Pfff. Ik had elke morgen met uitstrekken kramp in mijn kuiten, maar het trekt nu naar mijn knie. Al 2 ochtenden dat de spier (?) In mijn knie dan volledig stijf word en k mijn knie niet meer kan buigen. Dit duurt ongeveer 10 minuutjes. Daarna natuurlijk pijn in m'n knie. En ik waggel al zo erg.
Mijn libido is per week net zo verschillend als het weer hier in NL, hittegolf of ijskou Mijn vriend vind mij nu ook nog mooier dan dat hij mij vond. Ik zie hem van donderdagavond t/m zondagavond. Dus ja, als het een hittegolf is is het vaak 2x per dag en zodra de vrieskou heerst 1x per weekend en dan een vluggertje Ik weet namelijk dat als ik dan de zin niet maak ik afstand ga creëren en dat wil ik niet. Dan word de stap zo groot voor me. Alleen baal ik echt mega van die buik die zo in de weg zit. Maar mijn libido is de eerste 18 weken ook echt drama geweest hoor... Hij had nog net niet de geheime dienst ingeschakeld om het terug te vinden
Hier ongeveer eens per week seks nog. Voor ons doen best weinig, maar ik ben zo moe de laatste tijd en die menstruatiekrampen na de seks werken ook niet echt motiverend.
Mijn libido is ook hoog. Liefst wel ik elke dag maar tijd terug krijg ik een hele pijnlijke harde buik daarna waardoor ik nu niet meer durf
Als ik hier zo lees dan mag ik geloof ik niet eens klagen haha want wij hebben dan wel best al veel gedaan misschien. En we hebben ook nog wel tijd natuurlijk, alleen ik denk dat ik over een paar weken niet zo veel meer kan. Ik ben nu al vrij beperkt qua bukken enzo. Dat wordt natuurlijk niet beter. Heb wel een moeder maar die spreek ik nauwelijks en geen zussen. Ik heb ook niet zo veel vriendinnen, heb geen idee wie er zou moeten komen haha misschien 2 mensen? Is ook lastig. Maar ik zou het wel leuk vinden, bij mijn zoontje heb ik het ook al niet gehad. Ik ben eigenlijk van plan om in week 36 ofzo als er nog niks is gebeurd gewoon zelf een babyshower te organiseren en dan allemaal foto's te maken. In mijn eentje haha ik ben er serieus toe in staat. @Kimberley92 ik herken wel veel van wat je zegt. Ik kom ook uit een zwaar medische historie en heb echt heel erg lang last gehad ervan, en nog steeds. Je lichaam is niet meer van jezelf, er hebben weet ik veel hoeveel mensen aangezeten en je pijn gedaan. En dan ben je ook nog eens het vertrouwen in je lichaam kwijt, want het heeft zo vaak gefaald. Zo voel ik het. Ik merkte dat dit na de bevalling nog veel erger werd bij mij trouwens door de borstvoeding en al het kolven. Ik herinner me nog dat ik in mijn bed zat met mijn borsten bloot, en op mijn bed zat de kraamhulp, de verloskundige en de lactatiedeskundige en die waren allemaal bezig met mijn borsten. Toen kwam mijn man binnen met de huisarts, want die komt altijd op huisbezoek bij geboorte. En het ging allemaal zwaar over mijn grens heen... ik voelde me echt volledig afsluiten. Wilde dat iedereen weg ging, maar ja dat zeg je dan niet. Deze keer wil ik dat dus echt niet. Ik sta ook veel steviger in mijn schoenen wat dat betreft. En nu ook een geplande keizersnede dus er hoeft NIEMAND te voelen of ik ontsluiting heb en er komt ook geen ballon of ellende. Mijn onderbroek blijft gewoon AAN. Dat geeft me wel wat rust. Maar de baby, dat blijft voor mij nog steeds een concept. Ik kan heel moeilijk contact maken. Dat had ik met mijn zoontje ook. Eerst zien, dan geloven. Ik hoop dat de 3D echo volgende week weer helpt in het iets echter maken van het kindje. Want ook dat is echt belangrijk voor de hechting na de bevalling. Ik heb vorige keer een PND gehad en dat wil ik nu echt niet weer. Wat een verhaal is het weer geworden zeg haha
@Nuage je hoeft niet persé iets te voelen voor je baby he... de ene vrouw heeft nou eenmaal wel meteen de verliefde gevoelens voor de baby en een band, maar veel vrouwen ook niet... en doordat iedereen zegt dat het zo hoort, ga je denken dat er wat mis met jou is als je het niet voelt... maar geloof me, je bent niet alleen! Bij mijn oudste zoontje kwamen de gevoelens pas een paar dagen nadat hij was geboren... ik dacht alleen maar: omg wat moet ik hiermee en waarom voel ik niks?! Heb me daar ook erg onzeker over gevoeld, tot de verloskundige me vertelde dat het niet raar is en meer vrouwen dat hebben... maar door bepaalde “roze wolk” praatjes word het zo in stand gehouden en schieten dus veel vrouwen ook mede daardoor in een pnd... Ik laat het deze keer echt over me heen komen, alle gevoelens mogen er zijn en niks is raar... als ik het in de hand had, zou het er immers anders uitzien en zou ik ook zonder kwaaltjes op die roze wolk zitten... maar je lijf is geen robot...
Begrijp ik, alleen ik sluit me echt af voor de baby vanwege alle miskramen. Ik kan het moeilijk toelaten. Bij mijn zoontje kwam ik dus in een dikke PND terecht. Hij huilde alleen maar... wat een hel. Ik wil echt graag iets meer contact of in ieder geval meer het gevoel dat er echt een kindje in mijn buik zit. Ook al schopt hij me heel veel, toch blijft het idee van een echt kind gewoon iets abstracts ofzo. Het zal vanzelf wel komen, maar ik wil in ieder geval niet dat het moeilijk gaat door mijn verleden. Dit is mijn allerlaatste zwangerschap en heb het gevoel dat ik het mis.. dat het straks voorbij is en ik heb gedaan alsof het er niet was
Dat is ook heel veel waard dat hij zo veel mogelijk mee gaat hoor! En fijn dat je oma dat doet als hij niet kan! Ik herken je gedachtegang wel, als ik alleen ben, dan hebben negatieve gedachten echt de overhand, dus ik ben ook zoveel mogelijk weg! Ja, ik snap het brein van mannen ook niet hoor.. die hebben alle ongemakken gewoon niet
Ondanks dat ik in verwachting ben van de 4de voel ik bij deze ook niet altijd iets. Ik kan ergens nog steeds niet geloven dat het zo is... Het ene moment zit ik op die roze wolk en ben ik zwaar verliefd, het andere moment zo bang en angstig en vraag ik me af of ik hier wel verstandig aan doe. Het voelt gewoon niet echt en ik ben bang dat de zwangerschap straks voorbij is en ik het pas realiseer dat ik zwanger was (weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen). Nu is de situatie hier ook niet ideaal en vecht ik tegen demonen van 4 jaar geleden. En verwachten we een kindje terwijl een ander kind zoveel afstand creëert en naar doet. Voelt ook erg dubbel. Ik hoop dat zodra het zonnetje echt zijn intrede doet en de tempraturen 2 cijfers hebben ii wat rust krijg. En een babyshower heb ik 10 jaar geleden gehad bij de eerste. Ik geef er niet heel veel om. Ik heb ook maar 3 vriendinnen, geen moeder wel schoonmoeder en geen zussen wel schoonzussen maar ik sta er niet super om te springen.
Ik voel het precies zo, alsof ik het gewoon helemaal mis deze zwangerschap. Dat het aan me voorbij gaat. En inderdaad ook echt angstige gedachten. Kunnen we dit wel. Gaat dit me mijn huwelijk kosten straks als de hoeveelheid stress nóg hoger wordt. Hoe moet dat met m’n zoontje die nu nog steeds niet doorslaapt?? Ga ik hieraan onderdoor straks, etc. En de dag erna kan ik gewoon heerlijk gaan winkelen voor babykleding ofzo...
Het enige wat ik zeker weet aan deze hele situatie is dat wanneer het het me mijn relatie zou kosten ik weet dat ik het alleen kan, been there done that. Maar verder, het gaat mij ook allemaal voorbij. Waar ik bij de andere 3 echt los kon gaan bij het winkelen heb ik hier minimaal ingekocht. De spulletjes staan en zijn gewassen etc omdat ik ik echt een controlfreak ben. Hoe oud is je zoontje?
Even gekke vraag tussendoor: Wat voor lamp hebben jullie in de babykamer? Ik ben zó inspiratieloos en ik weet gewoon niet wat voor soort lamp we moeten nemen.
Zag het! Dit is wat ik heel leuk vind. Waar heb je deze vandaan? Heb leuke muurstickers gezien bij Ali, en daar past dit type lamp leuk bij denk ik.
Ik heb mijn slaapkamer gedeeld. Dus er hangt gewoon een hele simpele plafonniere. Wel wil ik in een hoek een staande lamp met 3 kleine lampjes. Ik zal eens kijken of ik een voorbeeld kan vinden.