Ik zou gewoon is met hun praten, vertellen hoe jij het ziet (dat ze daar hun leven hebben en hun contacten, jullie ook je eigen leven hebben enz) Dat scheelt denk ik een hoop. Hoever wonen ze nu? Kunnen ze in jullie dorp dezelfde dingen doen die ze nu doen?
Mijn schoonouders doen precies wat jij zegt en waar je bang voor bent. Komen kijken bij zwemles, komen soms even 5 minuten checken hoe het met ons is. Staan onverwacht aan de deur met warme loempia's. Komen op de dag dat de kinderen of wij jarig zijn, terwijl we het al gevierd hebben. Ze wonen op loopafstand van ons. En wij vinden het heerlijk, ik zou willen dat mijn ouders dat deden. Maar die zien we alleen hier op een verjaardag. Verder moeten we altijd naar hun om ze te willen zien.
Ik zou het echt super leuk vibden als mijn (schoon)ouders bvboj zwemles kwamen kijken, maar dat gaan ze nooit doen. Ook bv bij afzwemmen zullen ze er nooit staan. Ik begrijp dat het ook té veel kan zijn, maar voor een kind is het fantastisch opa en oma op de tribune te zien stralen van trots.
Dit is ook mijn ervaring, mijn moeder op nog geen kilometer afstand die zo is om inderdaad met eten langs te komen etc. en mijn schoonouders op 2 km die wat meer afstand houden, ik vind het allebei prima en fijn zoals het nu is. Het valt mij op dat degenen met schoonouders op afstand het vervelend lijkt als ze dichterbij komen en dat degenen die ze dichtbij hebben het over het algemeen fijn vinden. En teveel bezoekjes etc. kun je gewoon bespreken als het probleem zich echt voordoet toch..
Wij hebben een tijdje bij mn schoonouders om de hoek gewoond, Maar t kwam net zo makkelijk voor dat we elkaar weken niet zagen hoor... Later zijn wij 1,5km verder gaan wonen en ik vond t toen we een dochter kregen juist heerlijk dat ik ook gewoon op de bonnefooi eens langs kon lopen als ik bijv bij de winkels geweest was. Even een bakkie (en een plaspauze haha) en gewoon even gezellig kletsen Toen verhuisden zij naar een andere stad, dichter bij broers van schoonvader naar een flat en direct tegen een winkelcentrum aan. En wij zijn inmiddels zelf ook verhuisd naar hetzelfde dorp als waar mn schoonzus woont en weer nog stukje verder van schoonouders vandaan. Vind t jammer dat hun niet meer op loopafstand wonen juist vond t fijn om gewoon soms spontaan aan te komen waaien was ik toch ff van huis Nu zijn t dus ook wel mensen die zichzelf verder niet opdringen, als t mensen zijn die dat wel zouden doen zij t mij ook benauwen denk ik als t dichtbij woont Maar misschien valt t straks hartstikke mee in de praktijk en levert t juist alleen maar voordelen op voor je Mijn moeder zou trouwens ook willen dat we dichterbij zouden wonen, maar zij wil zelf niet weg uit die woonplaats en ik ga daar onder geen beding wonen al is t de laatste plek op aarde Maar goed die hebben t verder ook druk, zou hooguit misschien tussendoor dan wat makkelijker zijn om even een bakkie te doen samen nu moet dat gewoon even gepland worden.
@Emma86 het zal gewoon afwachten worden, de tijd zal het leren. Maar ik snap je echt wel, als mijn ouders bij ons in het dorp zouden wonen ben ik bang dat ik mijn moeder elke dag aan de deur heb.... Mijn ouders wonen maar 6 km verderop en mijn schoonouders in hetzelfde dorp. Die passen ook op maandag en vrijdag op. Ik zie ze dan eigenlijk nooit omdat mijn man er altijd eerder weer is en dan gaan ze weg.
Mijn schoonvader woon 2 km verder op. Vind ik wel handig Hahah. Mijn ouders helaas 45 min verder op. Heb tijdelijk bij ze in de buurt gewoon en dat was zalig haha.(gratis oppas ) En zal misschien in het begin dat ze veel komen maar als ze hun eigen draai vinden en hun plek zal her vast wel weer minder worden.. En de familie van mijn moeder wonen allemaal in het zelfde dorp en ze doen allemaal bij de zelfde winkels boodschappen maar komen elkaar nooit tegen hahah. Maar persoonlijk ik zou het gewoon ook aangeven als het je te veel word. als ze er komen wonen. Je kan beter duidelijk en eerlijk zijn. Dan dat je eigen op gaat zitten vreten toch? Word je ook niet gelukkig van.
Ik zou er niet blij van worden. Waarschijnlijk weten ze dan alles wat ik doe maar zie ik ze nooit in huis. Alleen langslopen en gluren. Mijn ouders had ik wel in hetzelfde dorp willen hebben ipv 7km verderop
Mijn ouders wonen nog geen 200 meter verderop, maar zij komen nooit zonder afspraak langs en als het eens gebeurt dan zijn we al diep in de middag En natuurlijk komen ze wel eens kijken bij een voetbalwedstrijd van onze zoon of naar een zwemles, maar ik vind het prima en de kinderen vinden het alleen maar leuk. Mijn schoonouders daarin tegen die wonen 25 kilometer verderop en die staan regelmatig onverwachts voor de deur en ook die komen regelmatig naar wedstrijden of optredens. Mijn ervaring is dat het dus niet uitmaakt waar ( schoon) ouders wonen als ze willen komen ze toch wel. Ik denk dat alleen helpt om duidelijke afspraken met ze te maken.
Haha doet me denken dat ik terug ging naar de stad waar mijn ouders woonden. Is al tig jaar geleden hoor, maar mijn zus woonde samen met echt zo een snob van een gast. En op een avond belde mijn zus mij op met de mededeling dat ik niet elk weekend bij hun voor de deur moest staan met mijn kinderen. Ik heb nog nooit zo hard gelachen om zoveel kleinzieligheid. In mijn geval kenden ze mij dus echt voor geen meter want ik vond ze boeiend genoeg om alleen met verjaardagen langs te komen en verder heb k er nooit en te never voor de deur gestaan. Ja, toen het uit ging met hem heb ik uiteraard mijn zus wel geholpen enzo. Maar my god, ik zag mij en mijn kinderen in gedachten al helemaal in lompen gehuld, hand uitgereikt voor een aalmoes voor hun deur staan. Zo brachten ze de, ongetwijfeld, zwaar bediscussieerde mededeling haha. Mijn ouders vonden het btw helemaal geweldig dat ik terug kwam, zeker omdat ze hun kleinkinderen nu ook vaker konden zien. Leuk!!! Ik heb ook heel veel kunnen klaar staan toen mijn moeder heel ziek werd en mijn vader wordt nu ook echt oud met gebreken, dus ik ben blij dat ik een oogje in het zeil kan houden. Maar ze hebben de deur nooit plat gelopen bij me. Ze respecteerden echt wel mijn "privacy" hoewel ik totaal niet moeilijk ben hoor, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Kom je tijdens het eten, pak een bord en schuif aan. Als ik me om dat soort dingen druk moet gaan maken kan ik beter meteen onder een steen gaan wonen.
Mijn ouders wonen ook in hetzelfde dorp, maar soms zien we elkaar 2 weken ofzo niet. Mijn schoonouders zitten een dorp verderop, en die zien we ook echt niet wekelijks. Maar is er iets dan is het echt super handig, dan zijn we binnen 10 minuten bij elkaar. Ik hoop echt nooit dat mijn dochter een man krijgt die zo over mij en mijn man praat, ik denk echt dat mijn hart zal breken. Als ik zie hoe veel liefde mijn ouders en schoonouders hebben voor onze dochter dan kan ik alleen maar in mijn handen knijpen van geluk. Ik zou het ook eens vanuit hun kant bekijken, hoe zou jij het vinden als straks de partner van je kind "geen" zin in jou heeft, omdat je in zijn/haar ogen te "opdringerig" bent, terwijl jij het uit liefde doet.
Tsja ik vind deze topic en het vergelijken erin altijd lastig. Zoveel verschillende combinaties van persoonlijkheden en onderlinge band. Je kunt jouw standpunt aangeven voor ze verhuizen. En mocht het nodig zijn jouw grenzen aangeven. Wie weet veranderen die ook nog samen met het soort band dat jullie hebben. Je weet het niet. Dat kan je nu niet vaststellen. Dat zal met de tijd hier en daar wat geslepen worden.
Iets uit liefde doen zou geen excuus mogen zijn om dan maar alles te kunnen maken. Mocht mijn kind of de partner van mijn kind straks geen zin in mij hebben omdat ik te opdringerig ben of wat voor reden dan ook, dan vind ik dat ik best eens in de spiegel mag kijken of daar een kern van waarheid in zit. Of eens beter naar mijn kind of partner van mag kijken. Hoe zijn zij, wat zijn hun redenen dat ze mijn gedrag niet prettig vinden? Wat is er mis met naar elkaar schikken? Hoewel ik naar mensen waar ik om geef alles uit liefde zou doen en voor ze door het vuur zou gaan, betekent dat niet dat mijn visie gelijk maar de enige en de juiste is. Niemand is perfect. Ik niet, mijn (schoon)ouders niet. Mijn dochter straks niet en haar partner later ook niet. Hebben zij meer behoefte aan afstand dan ik zelf in gedachten had, dan is dat vervelend voor mij, maar vind ik dat ik me ernaar heb te schikken. Of we zouden als volwassenen met elkaar in gesprek kunnen gaan, samen overleggen wie waar water bij de wijn doet. Niet naar jou persoonlijk. Maar in het andere topic over schoonouders al en nu weer, krijg ik enorm het gevoel dat je als kind of schoonkind maar een heleboel water bij de wijn moet doen. Terwijl je (schoon)ouders zo ongeveer pure wijn mogen drinken. Dat gaat er bij mij niet in. Ze hebben geen heilige positie, alleen maar omdat ze jou of je partner op de wereld hebben gezet.
Om trouwens ook maar even ontopic te blijven. Ik snap TS heel goed dat je ze niet te dichtbij wil hebben als ze het echt al zo duidelijk hebben over vaker langskomen enzo. Hier met schoonouders opzich een prima band. Maar net zoals TS, juist omdat we elkaar niet heel vaak zien en je daardoor elkaar beter kunt hebben. Mijn schoonouders zijn schatjes die alles wat ze doen uit liefde doen. Maar hun leefwereld en kijk op dingen is in sommige gevallen zo verschillend van die van mijn vriend en mij. Dat betekent niet dat het slecht is. Maar mijn schoonmoeder is verder ook een beetje het bemoeierige type. En houdt dan ook niet zo snel erover op. Ondanks dat je aangeeft dat je over bepaalde dingen grondig hebt nagedacht en de manier waarop je iets doet bewust op die manier doet. En daar waar ik het kan waarderen als mensen met me meedenken. Me erop wijzen of ik soms ergens wel bij stil sta, zou ik het ook prettig vinden als mensen me mijn ding laten doen als blijkt dat ik degelijk bij dat punt heb stilgestaan, maar het liever anders doe. Dat is waar het met mijn schoonmoeder nog wel eens mis gaat. Ze doet het uit liefde omdat ze het beste wil voor ons. Maar dat betekent niet dat ik dat maar fijn hoef te vinden. Ik zou dus ook juist die afstand willen houden zodat de band goed blijft. Want denk dat als schoonmoeder hier zomaar op de stoep zou staan of dat we die continu zien, ik heel snel klaar met haar ben.
Mijn zoon mag van mij nooit het huis uit dus het probleem later met spontaan/ongevraagd dichterbij gaan wonen heb ik niet Voor nu, tja, ik ben 2 minuten bij mijn schoonmoeder vandaan gaan wonen en ik vind het echt heel fijn. Familie hoeft geen afspraak te maken om langs te komen, we lopen zowat zo bij elkaar naar binnen. Maar stel ik zou het opeens niet meer fijn vinden of zo dan is de enige oplossing: praten. (En dan niet mededelen maar echt een gesprek aangaan).
Ik denk dat ze in de buurt komen wonen, omdat ze ouder worden. Lijkt mij ook eng om ouder te worden. Stel dat er wat met ze gebeurt dan is hun zoon in de buurt om te helpen. Ik zou dat voor mezelf later ook fijn vinden. Mijn ouders van in de 70 waren stiekem ook opgelucht toen mijn broer weer in hun dorp kwam wonen. Stel dat ze bij jullie de deur gaan platlopen dan is het tijd om afspraken te maken. Ik hoef mijn schoonouders ook niet iedere week te zien, maar zou het wel begrijpen waarom ze zouden verhuizen. En onze ouders hebben ook meer dan 20 jaar voor ons gezorgd. En nog steeds door af en toe op te passen. Dus vind ik het heel redelijk om later extra dingen voor hen te doen.
Maar wat ik me afvraag bij het ( met veel verbazing) lezen van sommige reacties, en zowel aan TS als in het algemeen.. Voor mensen die hun (schoon)ouders vooral op veel afstand willen houden: hoe ga je dat doen als ze ouder, kwetsbaarder en hulpbehoevend worden? Dagelijks die afstand op en neer rijden om te helpen? Ik begrijp intussen steeds beter waar zoveel eenzaamheid bij ouderen vandaan komt...