Als mijn moeder er niet meer zou zijn, zou ik vandaag nog vertrekken! Heb jonge kinderen en zou graag ons leven willen opbouwen in een ander (specifiek) land. Wel zou ik naar een plek gaan waar je ook wel Nederlanders tegen kan komen. Maar .. ik kan echt niet zonder mijn mams. Die wil ik gewoon elke week of iedere twee weken wel zien!
Dit zou ik geschreven kunnen hebben. Ik heb het er ook wel eens over met mijn vriend en die zegt precies hetzelfde. Misschien in de toekomst, maar ik wil ook niet dat onze kinderen in de pubertijd zitten op dat moment.
Ik zit er serieus wel over na te denken maar heb ook grote twijfels. Ik heb al eens een aantal jaren in het buitenland gewoond en vond dat toen best pittig. Ik wil niet in eenzaamheid terechtkomen, ondanks dat natuurlijk mijn gezin meegaat. Mijn werk kan ik overal doen (zal alleen van werkgever moeten wisselen denk ik) maar je mist vervolgens wel een vangnet in het buitenland. Ik werk nu veel vanuit huis en dat zal elders waarschijnlijk lastiger zijn. We denken na over Zweden maar ik las dat men daar over het algemeen wat meer gesloten is. Dat raakt mij dan precies in mijn angst om geïsoleerd en eenzaam te zijn. Maw: we weten het gewoon nog niet maar ik sta er wel voor open.
Oh vroeger leek het mij geweldig, nu als met pensioen ben ofzo. TJa te veel gehecht aan mijn werk, huis en familie om mij heen. Zou heel moeilijk vinden om dat op te geven. En financieel doodeng vinden
Ik ben bijna 3 jaar geleden naar Duitsland geëmigreerd omdat ik een lange afstandsrelatie niet meer trok na 1,5 jaar.. daar nu ook al 3 jaar een baan, 2 jaar samenwonend en spreek vloeiend Duits. Ik zie mezelf ook niet zo snel terug komen eigenlijk. Wel op bezoek bij vrienden en familie maar dat was het wilde vroeger altijd al in het buitenland wonen. Woon 650km van mijn oude woonplaats af nu.
Ik denk dat wij dat wel zouden doen. Ik heb zelf 15 jaar in het buitenland gewoond en daar mijn man leren kennen. We zijn naar Nederland verhuisd om dichter bij mijn ouders te wonen. Maar ik denk dat als die er niet meer zijn, de kans groot is dat we weer naar het land van mijn man verhuizen. We gaan in ieder geval ons kindje tweetalig opvoeden, dus een eventuele verhuizing brengt in ieder geval geen taalproblemen met zich mee
Wij twijfelen momenteel, nou ja wij, mijn man twijfelt, zodra hij akkoord geeft zijn wij weg uit Nederland. Wel wil ik emigreren voordat de kinderen naar de middelbare school gaan en anders pas als ze het huis uit zijn.
Wij zijn sinds twee weken weer terug in Nederland. 3 jaar in Turkije gewoond. Absoluut geen spijt van qua ervaring maar teveel externe zaken die het leven er daar niet makkelijk maakte.
Nee absoluut niet. Mijn kinderen zijn hier geworteld, familie dichtbij, we hebben autisme binnen ons gezin. Heb vroeger wel een paar jaar in de Palestijnse gebieden gewoond maar ik vind dat geen land waar ik mijn kinderen zorgeloos kan laten opgroeien
Ik heb er altijd van gedroomd om te emigreren, heb een paar jaar geleden de kans gekregen om naar de VS te gaan, maar niet gedaan. Ik ben enigst kind, mijn moeder was net ernstig ziek geweest en voel me daardoor verplicht tegenover mijn ouders om in de buurt te blijven. Maar ook al had ik die verplichting niet gevoeld, houden juist mijn jonge kinderen mij tegen. Onze zoon van zes is een gevoelig en onzeker jongentje. Door een taalstoornis heeft hij al meer moeite met de Nederlandse taal dan een gemiddeld kind en hij maakt niet makkelijk vriendjes. Ik denk dat het een hel voor hem zal zijn om hem uit zijn veilige omgeving te halen. Maar vind het ook fijn dat ze met de familie opgroeien. We denken er wel aan om een tweede huisje in het buitenland te kopen. Een klein huisje, ergens waar het heerlijk rustig is en waar we ooit zouden kunnen wonen.
Ik zelf niet, ik zou mijn familie en Nederlandse manier van leven te veel missen en zou mijn kinderen en familie niet van elkaar willen scheiden. Maar als je het doet vind ik dat je het moet doen als je kinderen nog heel jong zijn, laten we zeggen voor ze 8 zijn of zo, of anders wachten tot ze oud genoeg zijn om zelf te beslissen of ze mee willen, emigreren met kinderen in de puberteit vind ik eigenlijk niet kunnen (tenzij overmacht oid natuurlijk). Je legt dan je eigen droom op aan een kind en verwacht dat hij of zij zomaar even een nieuw leven opbouwt en alles achterlaat, in een periode die emotioneel toch al lastig kan zijn. Dan moet je (vind ik) ook gewoon wachten en je kind een keuze kunnen geven.
Ik ben toen ik 22 was naar Duitsland verhuisd, voordat er kinderen kwamen. Daar heb ik 6 jaar gewoond in een klein dorp net over de grens bij Venlo. Ik kon er niet aarden, de mentaliteit was zo anders dan dat in Alkmaar. Na 6 jaar naar Venlo verhuisd omdat ik niet meer kon en daar kon ik wel goed aarden alleen mijn ex niet (Duitser). Na de scheiding is hij weer naar Duitsland gegaan en ik in Venlo omdat ik niet meer terug wilde naar Alkmaar, voel mij hier thuis! Emigreren, denk er goed over na en met kinderen denk ik juist hoe jonger hoe beter..... Ik zal waarschijnlijk nooit meer Venlo verlaten voor een andere stad in Nederland laat staan emigreren
Hangt o Hangt ook van je kind af. Het is juist iets heel moois wat je ze meegeeft. Ik heb in de paar jaar dat ik in het buitenland woon meer geleerd dan in de rest van m'n leven. Juist door even uit je veilige omgeving te gaan leer je zoveel. En niets is voor altijd, je kan er ook bewust voor kiezen dit voor een paar jaar te doen met je kinderen. Ik had het zelf als kind ook wel gewild hoor, maar mijn ouders waren ook juist van de veilige keuzes.
Wij zijn een aantal jaar geleden geëmigreerd naar de UK. Er zijn momenten dat ik Nederland heel erg mis. Maar gelukkig is het maar een uurtje vliegen en kunnen we dus vaak op en neer.
@Umm85 welkom terug! Wel jammer dat het blijkbaar niet zo was als jullie misschien hadden gedacht. Mijn man wou een tijd terug persee naar turkije emigeren. Maar gelukkig is dat plan momenteel van de baan. Hij zegt er soms nog wel wat over, maar ik wil het gewoon niet. Ik vind mijn leven in nl prima, ik doe en laat wat ik wil en ben van niemand afhankelijk. Ik vind het voor vakantie wel leuk en voel me er ook wel thuis. Momenteel ben ik er op vakantie en ik ben toch blij als ik weer terugga. Qua woonlasten is het hier wel minder omdat we een eigen huis hebben, maar als ik in de supermarkt loop en die prijzen zie schrik ik wel. Alles is heel erg duur. Vraag me vaak af hoe mensen dat hier doen, want als de nl supermarkt zo duur zou zijn zou ik niet weten hoe ik boodschappen moet doen. Dus voor nu is nl beter. Wie weet dat we het ooit toch willen, maar we zien het wel.