Hallo dames, Er zit me iets dwars en ik weet niet meer hoe het opgelost kan worden. Mijn vriend en ik zijn inmiddels 6 jaar bij elkaar en hebben twee zoontjes van bijna 5 jaar en 10 maanden. Ik hou heel veel van hem. Maar er zijn een paar dingen waar ik me enorm aan stoor( dit weet hij ook) En dat is dat hij steeds meer gaat roken( COPD) Hij hoest heel veel en is vaak verkouden. Op zich heb ik er geen problemen mee dat hij rookt,maar het loopt de spuigaten uit. Ik heb al meerdere keren gevraagd of hij aub wil minderen. Want ik maak mij zorgen. Mijn moeder is namelijk op 60 jarige leeftijd overleden aan longkanker ook vanwege roken. Dit heeft mij veel verdriet gedaan,maar heeft me ook heel boos gemaakt. Uiteindelijk ben ik degene die achterblijft met een hoop verdriet. Zij heeft onze oudste zoon maar een paar keer gezien voor dat ze overleed. En de jongste nog nooit.Ik vind dit zo erg. Nu ben ik dus bang dat hij dus ook op jonge leeftijd zal overlijden aan longkanker ( hij is nu 45) En dat ik achterblijft met mijn twee jonge kinderen. En hoe dat voor hen zal zijn. Daarbij komt ook dat we beiden al wat ouder zijn en graag nog 1 keer willen proberen om nog een kindje samen te krijgen( of het nog kan ) Ik slik al een tijdje weer mijn foliumzuur.En mijn vriend let ook goed op of ik het niet vergeet. Naar we hadden samen afgesproken dat hij een stuk zou minderen met roken.Want het ook natuurlijk ook niet goed de kwaliteit van het sperma dat roken. En ja je wil toch de kans zo groot mogelijk maken.Want zolang hebben we nou ook niet meer de tijd met onze leeftijd. Hij was het hiermee eens Dus ik dacht dat hij er aan zou gaan werken. Maar niks is minder waar.Hij rookt heel veel en zit heel lang op de wc om te roken. En ik moet ondertussen op de kinderen letten,zeker die van 10 maandrn wat hij kruipt overal naar toe.En hij kan ook al aardig lopen langs de tafel en overlopen naar de bank. Dus geen ogen te kort En dus speelt mijn leven letterlijk af in de woonkamer.Ik kan bijna niet naar de wc,want vl op de wc op balkon en ja ik kan dus niet weg bij de kinderen. Ik heb bijna hierdoor geen tijd voor mezelf en daar bedoel ik mee even een bakkie koffie drinken of even op adem komen. Hij kan dit wel,want zodra hij zijn koffie op heeft( ik let dan op) Gaat hij roken of wat dan ook. Samen koffie drinken zit er niet in. Hij doet zeker wel dingen in het huishouden( koken,boodschappen, stofzuigen) maar allemaal net zijn handen vrij. Ik heb al heel vaak gevraagd of ik even op adem mag komen en dat ik me soms een oppas voelt dan een moeder. Dan wordt hij soms boos en gaat dan weg en laat mij achter met de kinderen. Soms is hij snel weer terug,maar soms ook niet. Van mij krijgt hij veel ruimte voor zichzelf. In de avond gaat hij een uur wandelen. In de ochtend soms ook( beiden) Ik heb van alles geprobeerd( met hem praten over wat het met mij doet,zonder verwijten,begrip tonen,proberen naar een oplossing te zoeken misschien een middenweg vinden.) Maar het probleem is hij loopt weg. Of hij wil niet praten. Ik wordt er heel verdrietig van en onzeker. Ligt het nou allemaal aan mij?
Je kan toch gewoon samen koffie drinken op de bank en dat hij daarna gaat roken? Ik snap dat je wilt dat hij mindert ivm kanker etc maar dat je niet naar de wc kan vind ik wel erg overdreven. Een sigaret roken duurt 5 a 6 minuten. Je doet net of hij uren buiten staat en jij dan de hele dag moet oppassen, niet naar de plee kan en geen koffie kan drinken doordat hij rookt. Dat jij een oppas bent omdat hij rookt. Dat vind ik een beetje overdreven eigenlijk. Tenzij hij 10 sigaretten per uur rookt maar dat lijkt me onwaarschijnlijk... En hij rookt op de wc? Dat is echt goor, hij kan toch gewoon buiten roken? Ik zie nu echt iemand voor me die tijdens het schijten 8 sigaretten wegpaft op het toilet.
Ik zou in ieder geval afspreken dat hij buiten gaat roken, op de wc is toch wel heel goor. Verder kun je hem helaas niet dwingen te stoppen. Mijn zus rookt ook stevig, ondanks dat we onze vader verloren aan longkanker.. natuurlijk kun je wel je zorgen naar hem uitspreken. Verder een goed gesprek om de taken te verdelen?
Hij rookt om het half uur en dan zit hij ong 20 min. Samen koffie drinken is er niet bij. Want hij gooit zijn koffie achterover. En loopt dan weg om weer te roken. Inplaats van drink even lekker je koffie op schat. Hij leeft in zijn eigen wereld.
En dat doet hij vanaf dat hij wakker wordt tot hij naar bed gaat?! Ik neem even aan dat hij ook werkt, daar kan hij dan toch ook niet zoveel roken, laat staan 20 minuten per sigaret. Behalve een goed gesprek met je vriend kan je hem verder natuurlijk niet dwingen. Wat je wel kan doen is zelf je leven wat makkelijker maken. Waarom zou jij niet rustig koffie kunnen drinken / op adem komen met kinderen van 5 jaar en 10 maanden? Je jongste kan nog geregeld in de box en doet neem ik aan ook nog 1 of 2 slaapjes per dag. Je oudste kan neem ik aan toch gewoon zelf spelen?
Ik vind jou "instelling" ook niet heel goed eerlijk gezegd. Je hoeft toch niet continu het handje vast te houden van je jongste? Waarom zou je geen koffie kunnen drinken of even iets doen? Je partner klinkt nu een beetje als een man die alleen maar rookt. Misschien eens met hem praten waarom hij zoveel buiten is? Wat doet hij daar behalve roken? Werkt hij?
Doet hij ook wat anders? Krijg haast het idee dat hij hele dagen ergens aan het roken is. Buiten dat vind ik roken op de wc echt goor, neem aan dat de wc binnen is en de oudste daar ook naar het toilet gaat? Dus die krijgen de lucht ook binnen(en jij natuurlijk). Verder kun je hem helaas niet dwingen, maar wel wijzen op de risico's en jouw zorgen... en hem buiten laten roken.
Ik zou gewoon een uurtje naar buiten gaan. Zodra hij in de woonkamer is zeggen: schat ik ga even een boodschap doen, ben zo terug. Doei! Niet vragen of je op adem mag komen, maar gewoon doen. Hij hoeft jou geen toestemming te geven! Daarnaast, ik zou eens goed met hem om tafel gaan zitten. Niet zo zeer om het roken (wat ik overigens walgelijk vind), maar om het feit dat hij zoveel tijd voor zichzelf neemt en jou lekker met alles laat zitten. En op de wc roken zou ik ook niet accepteren, ga maar lekker naar het balkon oid. Als ik je post lees vind ik persoonlijk dat je heel veel accepteert en hem erg veel ruimte geeft. Dat geeft hem dus ook de ruimte om zich terug te trekken van zijn gezin.
Hij rookt binnen in huis waar jullie kinderen bij zijn? (Neem niet aan dat de wc buiten is..) Je kunt hem niet dwingen te stoppen, maar je mag best voorwaarden stellen en sowieso zou ik niet willen dat er binnen gerookt wordt. Buiten dat, je vindt dat hij je nu niet genoeg helpt met de kinderen, waarom dan voor een 3e gaan? Het wordt er alleen maar drukker op.
Zit het hem nou echt puur in het roken of meer in de andere dingen? Zoals ik het lees zou ik denken dat het roken je niet zoveel zou schelen als hij de andere dingen maar deed?
Binnen roken met kinderen erbij is echt een no go. Dus naar buiten er mee. Verder afspraken maken en talen verdelen. Hij smorgens een uur wandelen? Prima, jij savonds. Of andersom. Voor wat hoort wat.
Rookt hij altijd al zoveel of is dat sinds kort? Hem dwingen te stoppen zal niet gaan, maar misschien is er een onderliggend probleem (stress) waardoor hij constant rookt? Want hoe je het omschrijft klinkt het allemaal erg overdreven, maar als hij elk half uur 20 minuten op de wc of buiten is om te roken snap ik heel goed dat dat irriteert.
Hij werkt niet. Rookt op het toilet of op balkon. De oudste vermaakt zich wel maar te weinig.Daar zijn we mee bezig. Maar de jongste slaapt overdag niet of nauwelijks De box vind hij op dit moment niks.Want hij kan nu kruipen en stapjes zetten langs de tafel en wilt dit de hele dag. Ik zet hem in de box,maar na 5 min gaat hij krijsen of huilen. En de kinderstoel tijdens het eten vind hij wel wat.Dus ik probeer genoeg. En soms laat ik hem zitten naar dat is echt niet te doen.
Telkens 20 minuten roken en zoveel, dat beperkt zijn leven toch enorm? Ik zou kijken of er een manier is om samen met hem hierover te praten en te kijken waarom hij zoveel rookt. Ik vind het klinken alsof het zijn leven enorm beïnvloedt, maar ook invloed heeft op jullie hele gezin - papa zit dus telkens 20 minuten op de wc te roken, dat is toch niks voor kinderen? Ik vind het van zo’n proportie dat ik - als het mijn man was - zou verwachten dat hij stappen zet om hulp te zoeken. Met omgaan met die (vermoedelijk) onderliggende stress. En met stoppen met roken. Voor jullie als gezin zou minderen al ontzettend veel schelen, maar op de langere termijn is stoppen hoe dan ook de beste optie natuurlijk. Dwingen kun je niet, maar aangeven waar jij staat wel. En het feit dat zijn rookgedrag zo’n invloed heeft op jullie als gezin, geeft je het recht iets van hem te verlangen. En naast dit denk ik dat het voor jou ook heel belangrijk is om te zorgen dat je tijd hebt voor jezelf. Dus dat zou ik met hem inplannen, zodat jij bv even de deur uit kan alleen en bv kan sporten, op visite, iets anders. Op momenten dat jij er thuis alleen voor staat, zou ik oplossingen zoeken om het makkelijker te maken zodat je je jongste ook veilig kan laten spelen terwijl je bv rustig even koffie drinkt.
Natuurlijk rookt hij wel echt heel veel en vind ik het terecht dat je vindt dat hij moet minderen, maar ik denk dat er wel meer moet veranderen bij jullie. Ik ben een alleenstaande moeder van 2 kinderen waarvan de jongste ook de meest gekke dingen uit kan halen. Dan zou ik dus al helemaal nooit naar de wc kunnen. Ik kan je vertellen dat ik toch echt gewoon naar de wc ga. Ook drink ik wel eens wat en huilt mijn kind wel eens omdat hij even geen aandacht krijgt want ook in het huishouden moeten er dingen gebeuren. Maar dat kunnen die kinderen best hebben hoor. Loslaten en meer voor jezelf doen zou je misschien goed doen. Want dit klinkt ontzettend opgesloten.
Het klinkt eerder alsof het niet echt goed gaat met je vriend. Geen werk, continu roken, 2 kleine kinderen in een flatje (?). Ik denk dat er meer aan de hand is en hij wrs een hoop niet aankan.
Is er een reden dat je vriend niet werkt? Anders zou ik als ik jou was zelf een baan zoeken, even wat rust tijdens de reistijd en je vriend weet ook direct wat het is om de gehele dag voor de kinderen te zorgen. Overigens vind ik roken in huis terwijl je kinderen hebt echt een vorm van kindermishandeling. Misschien kan je vanavond een stevig gesprek met hem aangaan waarin je ook duidelijke afspraken maakt omtrent het rookgedrag? Of nog beter hulp zoekt bij het stoppen met roken? Maar zolang de situatie is zoals deze nu is, zou ik eerlijk gezegd niet voor een derde kindje gaan. Dat wordt namelijk alleen nog maar drukker waardoor er nog sneller onderlinge irritaties komen.