Joh, als ie na zo een korte tijd al zo sneaky bezig is weet je toch meteen wat je aan hem hebt? Ik zou hem zeker te weten laten gaan. Even door de zure appel heen bijten. You'll get over it
Ik weet het. Als ik iemand anders dit zou zien typen had ik ook wel geweten wat ik zou doen. Maar nu het mezelf betreft... Ik blijf in mijn hoofd maar bedenken dat het misschien toch anders is dan ik denk. Dom hé. Ik zou toch beter moeten weten.
Voor mijn huidige vriend had ik een andere serieus wordende relatie. Leuke man om te zien, sympathiek ogend en intelligent. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat hij een gluiperd was, toen woonde we al samen. Hij bleek achter mijn rug om al met meer dan 50 vrouwen bijzondere chats te hebben gehad. Achteraf bleek ook dat hij op momenten waarop hij zogenaamd te druk was, belangrijke momenten voor mij (bijv dat ik hoorde dat ik geslaagd was) niet kon omdat hij te druk was met chatten. Ik zou er dus extra huiverig voor zijn.
Ik lig wakker met vragen rondom mijn ouders, die mij in december aan de kant gezet hebben, waarna ik heb besloten geen contact meer met ze te zoeken, en ik dus niks meer van me heb laten horen. -Zullen ze net zo vaak aan mij denken als ik aan hen? -Waarom zoeken ze geen contact? -Missen ze me dan niet? -Waarom kan ik niets goed doen? -Waarom zeggen ze alleen tegen mijn zusje dat ze van haar houden? -Hebben ze verdriet omdat ze me niet zien? -Waarom????? Door mijn EMDR is het nu beter om zelf geen contact te zoeken. Mijn hele leven heb ik van jongs af aan initiatief naar hen getoond. Nu wacht ik op initiatief van hen
Jeetje wat erg. Zeker als je al samenwoont. Zo ver waren wij bij lange na niet. Maar ik geloofde hem wel als hij het had over de toekomst. Mijn kinderen ontmoeten, trouwen, dat soort dingen. Hij zei zijn ouders over mij verteld te hebben. Hij is hier ontzettend goed in. Zelf iets fout doen, het zo draaien dat ik de slechterik ben, kleine dingen zeggen om me toch te paaien en in hem te blijven geloven. En nu nog blijft hij in mijn hoofd zitten. Ik zit er aan te denken hem een appje te sturen om dit af te sluiten, op deze manier blijven we contact houden. Weet alleen nog niet zo goed wat.
Nee niet dom hoor, ik ken het maar al te goed. Ben net een paar maandjes over mijn crush heen. Die had ook alles. Intelligent, knap, lang, welbespraakt, ontzettend goeie humor. Het heeft echt heeeeel lang geduurd voor ik er echt overheen was maar het is gelukt. En nu zie ik achteraf dat ik maar beter blij kan zijn dat het vroegtijdig geeindigd is aangezien ik nu wel inzie dat hij overal een spoor van ellende achterlaat. Sterkte!
Het ligt niet aan jou! Je bent goed genoeg! Het gebrek is aan jouw ouders! Ze missen je vast, maar denken dat je vast wel weer bij hen terug komt En als je die verwachting eens niet gaat laten uitkomen is het goed om te kijken hoe ze daarop reageren. Hier geen contact met moeder. Al een 6 jaar niet in intotaal al een 9 jaar niet. De vragen zullen blijven en het gevoel als dochter van en het verdriet ook. Evenals het gemis om wat je niet hebt maar wel nodig hebt of graag wilt.
Ik lag wakker omdat mijn meisje al 2 dagen last heeft van verstopping en daardoor steeds huilt omdat ze pijn heeft in haar buikje. Vanmorgen moest ze naar de psz en ik twijfelde vreselijk of ze nou wel of niet moest gaan...
We hebben een nieuwe woning gekocht. De ganse papierenmolen blijft duren. Iedere keer dat we denken te kunnen opschieten is daar alweer een nieuw probleem.