Kleine peuter

Mijn zoontje is 4 en zit 1,6 onder de groeicurve. Van het cb een doorverwijzing gekregen naar de kinderarts.
Zijn BMI is wel gezond.
Maar omdat zijn vader en ik allebei niet klein zijn willen ze het in de gaten houden.
Hij heeft er zelf niet veel last van. Hij baalt soms dat iedereen in de klas harder kan rennen. En hij heeft echt door dat hij kleiner is dan de rest. Maar jij heeft wel een grote mond haha, op een leuke manier.
Ik ben er heel relaxt onder, dat helpt misschien. We zien het wel..

Mensen zijn ook altijd verbaasd over wat hij al allemaal kan. Dat vindt hij alleen maar leuk om te horen.

 

Ja hoor hier ook 2 inimini's. Ze hebben het duidelijk wel van mij.
De oudste van hun tweeën in verhouding nog het kleinst en die vond het met fasen heel vervelend. Ze wordt steeds schattig gevonden, en daar zit je in groep 6 niet meer op te wachten

 

Hier juist het tegenover gestelde. Mijn dochter word volgende maand 4 en is heel groot. Ze heeft schoenmaat 29 en kledingmaat 116.
Dat is ook niet altijd leuk. Overal is zij de grootste van haar leeftijd en mensen schatten haar altijd ouder. Ze is ook heel wijs en mondig dus ik ben altijd bang dat mensen haar overschatten.
Mijn zoon van 5 is ook heel groot. Hij is een kop groter dan de rest van zijn klas.
Ik hoop dat het op een gegeven moment minder word met groeien.

 

Mijn dochter van bijna 5 (over 3 maanden) is 99 centimeter en weegt iets meer dan 14 kilo.
Kinderen in haar klas zeggen echt erg vaak tegen haar dat ze klein is. Mijn dochter heeft hier echt veel last van. De juffen letten op dat de grotere kinderen (is een combinatieklas 1/2 met dus ook 6-jarigen) haar niet optillen. Echt elke dag is mijn dochter ermee bezig en ze heeft het idee dat als zij 5 jaar is, zij dan ook groot (lang) is. Wij proberen aan te geven dat leeftijd niets zegt over de lengte. Maar het komt niet binnen bij haar. Ze heeft een beste vriendinnetje die hetzelfde postuur heeft (klein en tenger), maar die helaas wel ondertussen 5 cm langer is.
Mijn dochter vond het juist zo fijn dat ze ongeveer even lang waren en nu heeft dat meisje blijkbaar een spurtje gemaakt en is nu wat opvallender langer dan mijn dochter. Andere kinderen zien dat ook en zeggen dus ook erg vaak dat mijn dochter kleiner is dan haar vriendinnetje.
Zo vaak vraagt ze ook of wij haar willen opmeten, want ze zal vast wel weer gegroeid zijn na een paar dagen.
Echt wel sneu. En wat we ook proberen (de juffen op school ook) het zorgt er niet voor dat ze anders gaat denken over het klein zijn.
Ik maak mij geen zorgen over haar groei, ze heeft echt tot nu toe geen groeispurt gehad, blijft een paar jaar in dezelfde kledingmaat zitten. Ze ontwikkelt zich verder prima, is verder echt vrolijk, huppelt, zingt en danst.

 

Ja hier ook het zelfde. Dochter is 3 maanden 3 maar ze word al heel lang voor 4 plus aangezien. Ze heeft ook maat 29 schoenen, is bijna 1.10 en maat 116. Ze praat ook nog eens goed en is ook al heel wijs. Van mij mag ze ook wel even stoppen met groeien.

 

Hier ook een kleintje. Hij is 6 en zit in een combinatie klas groep 1/2 en is volgens mij net niet meer de kleinste.

Hij wordt hier zeker niet door gepest. Met kleuterleeftijden hoef je je daar ook geen zorgen om te maken.

Ik vind het soms wel handig. Als iets is pak ik hem nog snel op om snel over te steken.
Bij zijn kameraad je wat een kop groter is is dat moeilijker.

Kleine kindjes hebben wel een hoge schattigheid rank

Te klein zijn is niet leuk maar te groot zijn ook niet.

 

Hier ook 2 kleintjes. Op die leeftijd weet ik zo niet meer. Maar de oudste is net aan 1.30m en is 9 jaar groep 6. Ze is de kleinste van de klas.

Weet dat ze het in groep 3 vreselijk vond met de schoolreis naar Toverland. Zij mocht nergens zonder volwassen begeleiding en de rest mocht dat wel want die waren groter als 1m20.

Verder heeft ze er niet veel moeite mee gelukkig. Zelf ben ik ook maar 1.50m.

 

Hier ook 2 mini’s van nu 8 en 11.
Ze zijn ook altijd de kleinsten van de klas geweest en mensen vonden het altijd heel knap dat ze ..... al konden. Ze werden altijd veel jonger geschat. Ik vond het juist een voordeel. Vriendin met dochter van dezelfde leeftijd was erg groot en werd juist regelmatig “afgekraakt” omdat ze het raar vonden dat ze iets nog niet kon. Vond ik altijd sneuer.

Op school vond dochter het heerlijk om de levende babypop te zijn van de oudste gr2 meisjes. Juf liet het lang niet altijd toe en dochter moest ook haar eigen boontjes zien te lopen. Nu is ze 11,5 en net de 1.40 voorbij en mag ze eindelijk ook in de achtbanen vanaf 1.40 terwijl vriendinnetjes er al in mochten met een jaar of 6/7. Daar heeft ze het meeste “last” van. Geplaagd is ze werkelijk nog nooit.

Zoon is nu niet de kleinste omdat hij nu de oudste is (gr3,4 en 5 zitten samen en hij zit dus in gr5). Hij wilde net op school juist niet betutteld en opgetild worden door de gr2 kinderen. Maar ook hij is nooit gepest en kan juist het hardst rennen van allemaal!

Zelf was ik ook altijd de kleinste, maar ook nooit gepest. Om gepest te worden vinden pesters altijd wel iets om te kunnen pesten haarkleur, gewicht, lengte, kleding, bril etc. Ik zou daar niet te veel over na denken!

 

Wij hebben dit dus ook, hij de is nu net 5 en 1.22 (de laatste keer dat we gingen meten) schoenmaat 31

Hij is mondig,grote woordenschat. in de zomer dachten mensen met wie we in het zelfde hotel zaten (elke dagen wel zagen) dat hij naar Gr 3 ging na de vakantie. Ze keek heel raar toen hij zei ik ga naar Gr 1,had net 3 maanden onderwijs gehad. (Ze was zelf leerkracht van groep 3)

Zo lang ze maar op hun lijn blijven groeien. Ze hielden hem ook in de gaten maar ik ben klein en mijn man heel lang (over de 2 meter)

Heeft ze wel een voor haar normale groeicurve? Geen afbuiging?

 

Hier een kind van 5 92cm (door chromosoomafwijking) hier is het wel handig omdat haar lengte aardig aansluit bij haar ontwikkeling. Maar kan ik ben ook niet echt groot (ten mkinste nu valt t mee maar als kind duurde en het even voor af ik wat groeide)en nog nooit mee gepest oid

 

Hier een kleine mini en een grote reus. Mijn oudste was met 3 jaar precies 10.4 kg en mijn jongste was dat met 11 maanden. Beide zo gezond als een vis. Mijn oudste is dus een kleintje. Ik moet wel oppassen dat mensen haar niet ‘schattig’ vinden en onderschatten. Verder op school heel weinig problemen momenteel (bijna 5). Ze ligt goed in de groep en zit op zwemles zonder problemen. Er zitten wel meer kleintjes in haar klas toevallig. De eerste 3 a 4 jaar heb ik me dagelijks zorgen gemaakt maar inmiddels niet meer. Ze is zoals ze is.

 

Oja. Mijn oudste liep pas met 1,5 jaar maar mensen dachten dat ze een baby zagen lopen. Ze praatte nog veel eerder. Iedereens mond viel open van verbazing terwijl ze niet bijzonder snel of langzaam was. Mijn jongste liep met 11 maanden maar nooit iets over gehoord omdat ze vrij groot is.

 

Toch is ze echt de kleinste. Sterker nog bij mijn jongste in de klas groep 4 zijn de meeste nog groter als mijn oudste.

 

Hier een zoon van 1.12cm en 17 kg. Hij is 5 en gaat na de zomervakantie naar groep 3. Ik vind hem lang, vooral erg lange benen , maar toch is hij 1 van de kleinste van de klas... Als ze naast elkaar staan na school, dan zie ik hem en denk "agossie" .
Bij zwemles merk ik het ook, hij is erg tenger en heeft er daardoor wat meer moeite mee.

 

Hier een relatief klein kind en een relatief groot kind. Ik vind het laatste onhandiger, ze wordt regelmatig (flink) overschat, omdat ze voor twee jaar ouder wordt aangezien... Nu heeft ze een vriendinnetje dat even oud is,, maar minstens een kop groter is, daardoor ziet ze zichzelf niet als groot. De jongste is relatief klein, maar ik vind het ook niet schokkend klein oid. En zij heeft dan weer een vriendinnetje dat door een tekort aan groeihormonen net de 1 meter aantikt, waardoor haar eigen lengte ook weer relatief wordt. Ze heeft overigens ook een lading langere vriendinnen, maar de meesten zijn 1/1,5 jaar ouder, dus dat is dan ook wel weer te verklaren.

 

Ja hoor heel herkenbaar. Mn oudste dochter is 12 nu maar altijd de kleinste vd klas. Heb haar er gewoon hard voor gemaakt. Ben zelf ook klein. Haar geleerd dat zij daardoor weer andere talenten heeft dan lange mensen. T grappige is dat haar beste vriendin nu, de langste vd klas is.
Ik kreeg ook altijd opmerkingen van o wat loopt ze al goed of praat ze al goed. Maar zij loopt ook nog eens voor. Toen zij 2,5 was praatte ze al bijna zoals een vierjarige en dst valt natuurlijk erg op als ze ook nog eens zo klein was als een 1jarige. Ze droeg met 1 jaar 74. En met 2 jaar 80/86. Nu draagt ze maat 146/152.
In dat opzichte nu wel vervelend omdat ze eigenlijk natuurlijk puber is en t dus moeilijk is dingen te vinden die ze echt leuk vindt. Ook is ze lichamelijk al aan t vormen. Das ook opvallender bij een kleine meid natuurlijk. Maar t interreseert haar voor geen meter als iemand haar kleine kabouter noem. Omdat ik haar geleerd heb dat als ze niet klein zou zijn, mensen wel weer iets anders vinden om over te klagen. Want tja der vriendin wordt lantaarnpaal genoemd omdat ze lang is. Ik ben zelf ook gepest op de middelbare, zo erg dat ik mn vmbo niet heb afgemaakt. Uiteindelijk gelukkig goedgekomen en mbo gedaan. Maar mijn eerste opvoedingsdoel was dus: mn kinderen zelfvertouwen aanleren.
F*ck wat iedereen van me vindt, ze zijn zelf ook niet perfect. Dus als zij huilemd thuis kwam toen ze klein was reageerde ik nooit zo van: ahhhhh maar meer: kom op, kijk eens naar hun, jij kan toch zeker ook wel wat verzinnen dat stom is aan hun, sta er dus boven en bedenk je dat zij morgen misschien weer iets van een ander naar hun kop gegooid krijgt wat ze niet leuk vinden. En dan doet karma dus al t werk. Vaak zei ze dan: ja hij heeft een scheve neus. Dan zei ik nou dan, zie je niemand is perfect. En t is juist knap dat jij in je waarde bent gebleven om dat niet naar hem te roepen. Nu is ze 12 en komt thuis en zegt: mam die of die dacht weer dat t leuk zou zijn om af te kraken hoor, die komt dalijk echt een keer de verkeerde tegen en dat heb ik m ook gezegd.
Nou prima. Dat is wat ik wilde bereiken. Vooral bij mn oudste omdat zij altijd heeeel onzeker is geweest over zichzelf.
Nu is t een meid geworden die af en toe onzeker is over de groeiende borsen en de okselhaartjes die ze regelmatig wegscheert, maar dat is gezonde onzekerheid die wij als vrouwen allemaal hebben meegemaakt. Maar ze staat wel midden op straat te dansen en doet lekker gek zonder bang te zijn dat iemand t ziet er haar uitlacht.