Voor degenen waarbij 1 van de 2 zich heeft laten steriliseren: Hoe hebben jullie deze beslissing genomen? Hoe wisten jullie dat de tijd daarvoor was aangebroken?
Ik ga t na deze zwangerschap aanvragen een sterilisatie. Deze zwangerschap is ontzettend zwaar. Mn lijf geeft aan dat dit mn max is wat ik lichamelijk aankan. Daarbij t gevoel straks mn droom van een groot gezin te hebben, vind ik t er nu de tijd voor. Zowel voor gevoel als verstand. Man is een mietje op dat gebied, ik heb al vaker onder t mes gelegen, dus voor mij prima.
Ik ben zwanger van de 4e en laat me tijdens een geplande keizersnede steriliseren. Ik heb bij de laatste 3 last gekregen van zwangerschapsischias, waarvan dit keer best hevig. Bovendien hebben we geen ruimte voor nog meer kinderen en vinden we het allebei, na 4 kinderen, wel mooi geweest.
Ik heb mijzelf laten steriliseren, omdat ik vanwege een stollingsfactor niet aan de pil mag en ik veel last had van een spiraaltje.
Ik twijfel heel erg. Op zich zou ik nog wel een vierde willen ooit. Maar daaraan verbind ik wel veel voorwaarden waar we nu absoluut niet aan voldoen. Daarbij gaat mijn vriend een beroep krijgen waarbij hij veel van huis zal zijn. Wellicht ook dagen achter elkaar. En vraag ik mij af of drie dan niet mooi zat is. Ik ben blij met wat we hebben. Voor mijn vriend is het prima zo. Maar hij doet onvoorzichtig. Ik moet hem er telkens aan herinneren voorzichtig te zijn. Van de pil word ik een heks. Spiraaltje heb ik kruipend laten verwijderen na 2 weken. Nu nog een kindje erbij zie ik echt niet zitten. Wat dat betreft zou sterilisatie wel rust geven.
Mijn man is op dat gebied niet zon heldhaftige. Ik ben al 5 keer onder t mes gegaan dus voor mij maakt t niet uit. Wij hebben via de mmm 2 kinderen gekregen en hebben op de natuurlijke manier minder dan 1% kans op een zwangerschap. We willen allebei geen 'ongelukje' dan is dit de beste keuze.
Mijn man gaat in september. 3 kindjes, waarvan de laatste prematuur zonder reden. Bijna 40... Het is genoeg.
Ik heb het in september laten doen. De jongste was toen ruim 2,5 en ik wist gewoon zeker niet meer die gebroken te willen hebben . Aan mijn man zijn zakie geen polonaise en ik vind geopereerd worden niet erg (ben al zeer vaak geopereerd) dus heb ik me laten helpen
Vorig jaar maart laten doen. Wij vinden beiden 3 kinderen meer dan genoeg, wilden er twee maarja de tweede keer werd het een tweeling. Dus nu echt genoeg. Vriend zou in januari zijn zorgverzekering upgraden en het dan laten doen, echter werd ik in maart al geopereerd ivm endometriose en heb toen meteen gevraagd of ze dan niet meteen mijn eileiders dicht konden maken. En zo is het dus gegaan. Nog geen enkel moment spijt van gehad.
Wij wilden 2 kinderen en toen onze 2e dochter was geboren voelde het voor ons allebei compleet. Toen de jongste net 1 was is mijn man gesteriliseerd.
Groot samengesteld gezin, straks mogen we Dat Ene Kindje Samen verwelkomen en dan is het klaar. Het is immers geen "spaar ze allemaal" actie van de Plus of de Coop, negen kinderen is natuurlijk ontzettend veel. Het is een groot wonder, een enorm geschenk dat dit kindje er nog mag komen maar daarna is het zonder enige twijfel klaar. We hebben beiden nooit de ambitie gehad om "maar zoveel mogelijk kinderen" te hebben; dit is het geworden omdat dit het moest zijn, omdat dit er reeds was toen wij elkaar ontmoetten en dit ons gegeven was. Dus...... Huilende baby op de borst equals telefoon aan het oor voor een afspraak bij urologie. De verwijzing ligt al klaar haha.
Ik denk erover na. Als deze zwangerschap goed gaat is het voor ons klaar. Mijn lichaam is niet geschikt om te broeden en te baren, valt nog net niet uit elkaar van ellende. Ik wil graag over een paar jaar weer kunnen werken, iets voor mijzelf doen. En nooit meer door deze stress heen, zo makkelijk ik zwanger werd van nr 1, zoveel verdriet en stress en zorgen en randje van de dood was de weg voor nr 2. Huisarts, gyneacoloog en mijn fysio hebben ook gezegd: een tweede staan wij achter en geven we groen licht voor. Voor een derde krijg je nu al rood licht die nooit op groen zal springen en hoef zelf ook echt niet meer. Ik wil dat mijn man zich laat helpen maar.... Hij heeft bijna al zijn collega's met blauwe ballen gezien na hun operatie en hij durft niet. Maakt mij niet uit, vaker onder het mes geweest
Hier nu zwanger van de vierde. Ik laat me steriliseren bij mijn geplande keizersnede. Genoeg is genoeg.. Hier ook echt mijn lijf op.
Ik ga morgen onder het mes De keuze bij ons is op mij gevallen omdat IK sowieso nooit meer kinderen wil en geen hormonen meer wil gebruiken en het spiraaltje geen optie is. Mijn man is al praktisch onvruchtbaar en dat vind ik dan een soort van oneerlijk. Ik vind het fijn om zelf de touwtjes in handen te hebben en op deze manier is dat perfect v
Ik wilde het doen tijdens mijn laatste sectio maar die verliep niet volgens plan. Nu doet mijn vriend het.
Ben nu nog aan de pil, maar klaar met de hormoonzooi. Aangegeven dat ik na de zomer graag wil stoppen. Condoom, ook prima wat mij betreft maar vindt mijn vriend niet veilig genoeg. Koperspiraal werkt niet voor mij. Dus heeft hij zelf besloten zich te steriliseren. Wij willen geen kinderen meer, ook niet in het geval van een eventuele (hopelijk niet aan de orde) nieuwe relatie.
Heeft iemand meer ervaringen met de fysieke gevolgen en de procedure? Ik heb gehoord dat dit bij vrouwen heel zwaar is..
Ik heb geen sterilisatie gehad maar wel dezelfde operatie ivm een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Fysiek vond ik het echt vrij weinig voorstellen. Een paar dagen last van het gas in je buik en een tijd vermoeider door de narcose. Maar ik zou het geen zware operatie noemen. Na deze baby is het voor ons ook klaar en ik twijfel ook over sterilisatie maar vind de cijfers niet zo denderend. Bij een vrouwelijke sterilisatie is er nog 3% kans op een zwangerschap tegenover 0,2% oid bij een spiraal of mannelijke sterilisatie. Hoe denken jullie daar over?
Ik ben gisteren geopereerd. En oke. Mn buik doet zeer. En mn schouder ook wel. Maar als ik mn pijnstilling slik dan is het wel te doen. Ik ben vooral blij dat ik nu voor altijd van de anticonceptie af ben. Ideaal.