Heel veel sterkte meis. Lijkt mij een heftige situatie. Heel fijn dat je vriend zo super lief reageerde.
Sorry, maar door de felle reacties op deze post van allemaal vrouwen wil ik ook graag op deze opmerking reageren. Als feminist, IVF-klant én echtgenoot van een voor adoptie afgestane man ben ik blij dat tenminste iemand dit zegt. Bedankt @RoGiJuLi Nee, niemand gaat het wat aan welke keuze een vrouw maakt, maar ik ben blij dat tenminste iemand zegt dat ongepland niet automatisch ongewenst betekent, en ongewenst voor de één niet automatisch ongewenst voor iemand anders betekent. Succes met deze 'situatie' @flower861. Ik hoop hoe dan ook dat je snel je leven meer op orde krijgt. Misschien brengt deze zwangerschap je dat inzicht wel, en welke stappen je daarvoor kan zetten.
Sterkte met het maken van een keuze. En volg je hart, niet de mening van je omgeving. Je hebt niet om deze situatie gevraagd. Oordelen is altijd zo gemakkelijk
Ben het echt helemaal met je eens! Was zelf nog aan het bedenken hoe ik er op moest reageren, maar jij haalde me de woorden uit de mond!
Dit dus...de bemoeizucht van sommige mensen gaat soms TE ver. Het verschil van mening geven en bemoeien is voor sommige moeilijk te onderscheiden.
Hoe gaat het nu TS? Veel sterkte met de keuze die je gaat maken. Als je er voor kiest om de zwangerschap door te laten gaan, dan hoop ik dat je er samen met je vriend van kan gaan genieten en dat je een mooie zwangerschap tegemoet gaat! En zoals iemand hier al aan heeft gegeven, kies enkel wat jij zelf het liefste wilt. Iedereen heeft altijd wel zijn mening klaar staan. Als je het weg laat halen is het in de ogen van sommige mensen niet goed, en als je het houdt zijn andere mensen het er weer niet mee eens.
@flower861 hoe gaat het nu met je? Heb je er al goed over kunnen praten? Vind je situatie ook erg vervelend! Je wilt een kindje niets tekort doen maar eigenlijk voor je gevoel wil je het ook bij je houden. Sterkte in ieder geval en weetje. Als je het kindje houdt, dan zijn er vast genoeg instanties die je kunnen helpen! Alleen je moet zelf wel aan de bel durven trekken.
Allereerst bedankt voor alle lieve reacties en adviezen, ik had de laatste dagen even nodig om alles te laten bezinken en overdenken. Ik heb met pijn in mijn hart besloten om deze zwangerschap niet door te zetten. Sowieso word dit een risicozwangerschap ivm mijn medicatie en zou meteen een spoedafspraak moeten maken met de gyn. Wat ik nog belangrijker vind is dat ik/wij dit kindje niet kunnen bieden wat een kind verdiend. Allebei geen werk. Ik ben bezig met solliciteren en heb een aantal gesprekken lopen dus ga er wel vanuit dat ik snel aan de bak ben, maar dat zou betekenen dat ik weer zwanger ingewerkt ga worden en ik weet hoe vermoeiend dat is. Daarnaast wil mijn vriend niet aan het werk en dat is mijn grootste struikelblok. Hij doet nu vrijwilligerswerk en hoopt dat hij over een jaar op die manier in een betaalde baan kan rollen, ook al zit het UWV hem nu op zijn nek en zou per einde vh jaar de bijstand in gaan. Hij houdt vast aan de hoop dat ie binnen die organisatie wat kan gaan doen en wil geen andere baan omdat hij niet iets wil gaan doen waar ie geen zin in heeft. Daarnaast kwam ik erachter dat hij flink in de schulden zit dus financieel zou ik de kar moeten gaan trekken en dat vind ik nogal wat, ik wil niet dat mijn zoontje hier de dupe van gaat worden. We hebben flinke bonje gehad want hij vind dat ik beren op de weg zie terwijl ik gewoon realistisch ben. Ik heb ervaring met een zwangerschap/baby in een stressvolle situatie en weet dus hoe zwaar het is. Ik ga morgen bellen met de huisarts om te bespreken hoe nu verder. Zomaar naar een abortuskliniek kan ik niet vanwege mijn medicatie (oa zware bloedverdunners). Vraag me ook af of deze relatie het uberhaupt gaat redden nu ik deze kant van hem heb gezien en dat maakt het dubbel zo zwaar. Ik voel me op en top zwanger en vind dit zo moeilijk
Wat enorm verdrietig. Weet verder niet wat te zeggen. En wat ik vind is ook niet belangrijk. Sterkte!