Dat kan hoor, ik ben zelf niet van het type "ik wil alles weten van mijn kinderen" (of hoe moet ik dat zeggen?) Maar serieus 7x op een dag? Ik zou knettergek worden en dat meen ik echt. Hoe lief ik mijn gezin ook vind, ik hou óók van de rust die ik heb als ik aan het werk ben: me-time. Dan kan ik me op iets totaal anders richten dan alleen maar mijn gezin, maar goed, ik vind mijn werk ook heel leuk om te doen. Dus op sommige momenten ben ik juist enorm blij dat ik naar mijn werk kan.
Wij bellen elke dag wel even met elkaar op het werk en app’en veel tussendoor. Vaak mailen we elkaar ook. Soms is dat net even handiger. Mijn man heeft hetzelfde beroep als ik alleen bij een andere instelling en soms heb ik zijn advies even nodig (of andersom) in een zaak. Bij ons kan dit allemaal. Ben ook veel onderweg dus het gebeurt ook in de auto of als hij in de trein zit oid. Ik zeg ook weleens tegen mijn leidinggevende: ik weet het niet precies. Ik bel ‘K’ wel even. Maar ik stuur hem ook weleens gewoon een hartje ofzo als ik daar zin in heb of hij app’t mij dat hij me lekker vindt En weet je? Hierdoor heb ik vaak net weer even dat beetje energie dat ik nodig heb om verder te gaan aan of in een zaak.
Ik bel heel soms in mijn pauze, alleen als ik mij verveel. Ik werk veder 9 uur op een dag en ja op dat half uurtje na gewoon achter elkaar door. Geen tijd voor mijn telefoon.
Ik vind een dagje shoppen oid ook leuk en mijn man werkt heel graag. Maar dat betekend niet dat thuis dan niet bestaat. Wij informeren dan regelmatig over hoe de dag verloopt. Alleen meestal niet bellend omdat ik het op mijn werkdagen te druk heb met de kleintjes om te bellen dus dan appen we over en weer.
Uiteraard. Maar ik vind het niet zodanig prioriteit hebben om in de ochtend al te horen wat ze om 7 uur op hun boterhammetje hadden, of dat pietje met zijn verkeerde been uit bed was gestapt en marie een gat in haar sok had, (bij wijze van). dat soort dingen kan wat mij betreft gerust tot 's avonds wachten wanneer ik er weer ben. Ik zou er als werkgever ook heel kriegelig van worden wanneer mijn werknemers continue bellen/appen met het thuisfront. Noodgevallen: prima, een dokter bellen voor uitslagen etc, ook dikke prima voor mij. Maar appen met de vraag:"wat gaan we eten? en pietje had een 7 voor zijn wiskunde" kunnen echt wel wachten tot na werktijd vind ik.
Dat is ook wel een klein verschil ik ben natuurlijk niet aan het werk dus ik richt me de hele dag op mijn gezin dat is mijn werk. Als de kindjes op bed liggen of een dagje bij opa en oma zijn dan is het me time en dan bellen we een stuk minder omdat ik dan lekker egoistisch alleen met mezelf bezig ben en niet met mijn gezin.
We bellen elke week wel 2 of 3 keer rond lunchtijd. Dan vertelt hij hoe het ging met het naar school brengen van ons kind en of hij het druk heeft en wat ik allemaal voor besprekingen heb gehad en of ik op de terugweg nog wat boodschappen moet doen en wat we zullen gaan eten enzo Gewoon een kneuterig gesprekje, ik vind dat wel leuk. Ik heb geen mobiele telefoon bij op mijn werk, dus geen appjes tussendoor.
Ik werk als logopedist 3 dagen in de week. Ik heb een eigen praktijk dus kan zelf bepalen met wie ik wanneer en hoe vaak bel of app. Maar nooit waar cliënten bij zijn uiteraard. Mijn man werkt 4 dagen in loondienst. Op zijn vrije dag en op mijn vrije dagen bellen we vaak tussen de middag even. Gewoon kletsen. Mijn man in een tijd geleden vreemd gegaan dus we proberen weer naar elkaar toe te groeien en meer te praten. Op dagen dat we beide werken (2 per week) appen we regelmatig. Maar verschilt erg per dag en drukte hoeveel. Ik tussen cliënten door. En mijn man tussen werkzaamheden door. Zijn leidinggevende vindt dat prima, zolang hij zijn werk maar goed doet.
Wij bellen ook altijd wel een keer of 2-3 op een dag. Soms is het kort even een vraag over eten, een boodschap of iets over de kinderen. Soms appen we daarover. Een andere keer bellen we elkaar even hoe de kinderen uit school gekomen zijn, of hoe bijvoorbeeld een toets gegaan is. Dit is ook afhankelijk hoe druk ik ben op het werk. Vroeger belde ik makkelijker, maar sinds ik in een kantoortuin zit, loop ik altijd even weg om te bellen of telefoon op te nemen. Dus dat weerhoudt me ervan snel te bellen. Dan is de app wel weer handig.
oh en @sleutelbloem om het voor jou nog "heftiger" te maken, naast dat bellen appen we ook nog wel een paar keer per dag, ik foto's van de kinderen,bijv. wat dochter in de ochtend aan heeft qua outfit of hoe schattig haar haar gevlochten is. Of een foto van de kinderen samen als ze in de ochtend bijna in elkaar op de bank aan het wakker worden zijn of een filmpje hoe veel lol ze in de ochtend samen in bad hebben. Hij appt mij weer dingen over zijn werk (hebben we een apparte werk appgroep voor daar heb ik de notificaties van uit dus zie ik pas als ik whatsap open) met foto's van klussen die hij mooi vind of dingen mbt uren extra of minder die leuk zijn voor mij om te weten maar niet noodzakelijk. Maar ook krijg ik de hele dag door grappige plaatjes quotes die hij weer van anderen krijgt en doorstuurt en dan is hij ook nog degene die mij en zijn beste vriendin een paar keer per dag taggt in grappige facebook filmjes (die 9 vd 10 x hun humor wel maar niet mijn humor zijn). Ik vraag me weleens af waar hij de tijd vandaan haalt als hij in de ochtend zegt aan de telefoon een drukke planning te hebben die dag en ik vervolgens al die apps en taggs krijg. Ik zeg daar eind van de dag niets van want in zijn ogen beweer ik dan dat hij niet hard gewerkt heeft.
Dat heb ik met appen aan man, ik wil vaak meteen even feedback van hem daarom vind ik met hem bellen fijner.
Heel verschillend. Soms bellen we 2 weken niet, soms 2 x per dag, omdat we wat dingen kort moeten sluiten, een afspraak maken en ik even wil checken of hij dan kan. Dat soort dingen en als het even kan probeer ik dat in zijn lunchpauze te doen. Verder zie ik niet in waarom ik moet bellen. Momenteel werk ik niet, maar anders heb ik ook geen behoefte om dagelijks te bellen. En als er echt wat met de kinderen zou zijn, dan belt het kdv/bso/school/oma zelf wel, dus geen bericht is goed bericht. Hetzelfde met mijn man. Hij belt ook alleen als het nodig is. De rest vertellen we elkaar wel na werktijd.
Niet standaard. Af en toe tussendoor als we iets moeten regelen (meestal categorie: haal jij de kinderen? Kan je onderweg brood halen? Dat soort werk) en een enkele keer over hoe het is als een van ons bijvoorbeeld niet lekker is of iets spannends had. Man weet ook dat ik niet op lange gesprekken zit te wachten. Hij moet vaak een eind rijden en wil dan kletsen (handsfree), nou bel je moeder maar, ik ben bezig.
Ja lekker boeiend inderdaad ( not), Op een werkdag zijn we beiden om 7 uur weg en zien we elkaar weer met het eten, ik haal de jongste op van BSO en mocht man vroeger thuis zijn dan stuurt hij een berichtje van 4 woorden en ik beantwoord met OK en dat is ons contact van de hele dag. Ik heb echt geen tijd voor al die onzin, als ik aan het werk ben dan ben ik aan het werk en denk ik eerlijk gezegd geeneens aan het thuisfront.
Uiteraard mag je zelf weten wat je/jullie doen hoor, maar persoonlijk vind ik bovenstaand gedrag extreem overdreven. Hoop dat je me dat niet kwalijk neemt
Gelukkig nog iemand die er zo over denkt, haha. Ik kan me er ook echt aan storen hoor, wanneer ik in gesprek ben met een collega dat geping tussendoor. Dat ze niet weten hoe snel ze moeten reageren. Of mensen in de supermarkt die elkaar bellen: "Wat wil je eten? ...dan denk ik: mens pak gewoon wat? Beslis zélf, of bespreek dat eerder. Of moeders op het schoolplein, al wandelend met mobiel in hun handen, pratend met een andere moeder, laten een plaatje of berichtje zien en maar lachen.... Serieus denk ik dan: heb je geen leven? Ook ik heb echt geen tijd voor al dat soort onzin. En zelfs al zou ik wél de tijd hebben, heb ik daar geen zin in. Besteed mijn tijd liever nuttiger.
Nee hoor neem ik je niet kwalijk! Kan me voorstellen als je al niet belt dat dit als extreem ervaren word
klopt. Ik bel echt alleen bij noodgevallen, anders niet. 1 voordeel: Als ik dan eens bel (die ene x per jaar of zo) dan weet mijn man niet hoe gauw hij moet oppakken.
Dat dacht ik al wel, hahaha. Maar even serieus he? Waarom zit je zo vastgeplakt aan die telefoon? Ik bedoel: ik moet hem bij me hebben omdat ik halve dagen op de weg zit en mijn chef mij regelmatig belt of ik bel hem om te overleggen, maar in het weekend zit ie ergens onder in mijn tas Wat is de lol ervan om hele dagen te bellen en te appen, over dingen die ook later op de dag even snel besproken kunnen worden? Ik snap het écht niet (en jij snapt waarschijnlijk mij niet )