Haha, what's up? Ik lig nu in bad. Vandaag was mijn man vrij en de kids op het kdv en hebben we het eerste pakje gekocht en nog wat dingen, uit lunchen geweest en verder allemaal geld uitgegeven haha. Best veel gedaan, dus rugpijn en tijd voor bad. Maar echt fijn dat dit zo kon. Nu ben ik op zich wel klaar voor de baby, maar hij mag ook wel blijven zitten. Weet alleen even niet hoe ik volgende week overleef haha.
Goedemorgen dames! Wij mogen vandaag als het goed is lekker naar huis. Ons lieve meisje is geslaagd voor de suikertest. Haar lichaam pakt het supergoed zelf op en lijkt geen last te hebben van de diabetes en het insuline gebruik. De kinderarts komt straks nog voor een eindbeoordeling maar ik ben ervan overtuigd dat dit helemaal goed zal zijn. Een super trotse mama hier! ♡ Ik krabbel er ook langzaamaan weer wat bovenop. Ik heb echt een mega mooie bevalling gehad alleen het einde was een dikke domper. Ik had hier al lopen klagen dinsdagnacht dat het voortraject wéér niet goed lukte. Het ballonnetje was geplaatst maar viel er al snel uit omdat ie waarschijnlijk niet goed had gezeten. Die nacht wat harde buiken maar niet noemenswaardig. Vanwege de aanhoudende hoge bloeddrukken (180/110 op z'n hoogst ) werd ik goed gecheckt op zwangerschapsvergiftiging. Dit bleek ik woensdagochtend dus ook te hebben. Beetje paniek in de tent want moest ik nou medicijnen hebben of niet.. dit heeft de halve woensdagochtend gekost. Uiteindelijk hebben ze toch maar eens inwendig onderzoek gedaan en toen bleken die harde buiken wel degelijk iets gedaan te hebben. Ik bleek die nacht van 1 naar 3 cm te zijn gegaan en m'n bmm was verstreken. Ze hebben gelijk m'n vliezen gebroken en een infuus gezet voor de weeënopwekkers. Dit is een aantal keer opgehoogd en uiteindelijk goede weeën gekregen. Het ging allemaal mooi en vlot tot ik in een weeën storm terecht kwam. Allemachtig wat was dat heftig! Gelukkig kreeg ik al snel persdrang en na een paar keer persen had ik onze dochter in m'n armen. Een plaatje, zo mooi! ♡ Toen begon de ellende... binnen 5 minuten had ik 1600cc bloed verloren. Het gutste eruit en de placenta liet ook maar niet los. Paniek in de tent en voor ik het wist werd ik met 15 man naar de OK gerend en werd ik een paar uur later wakker. De placenta kwam maar niet en dit zorgde ervoor dat ik door bleef bloeden. Ik ben in totaal 2,2 liter bloed verloren. Ik ben gelukkig niet in levensgevaar geweest! Ze hebben de placenta goed kunnen verwijderen en alles wat daar maar bij komt kijken om het bloeden tegen te gaan (heb bewust nog niet naar de details gevraagd. Dat komt nog wel eens!). Het was heftig, het was intens, het was emotioneel, het was eng maar ik ben er nog én we hebben een prachtige dochter! Of ik ooit nog eens ga bevallen? Van m'n langzalzeleven niet! Ik heb een zoon en een dochter en inmiddels genoeg geschiedenis wat betreft het maken en houden van een kindje dat we een héél dik boek kunnen schrijven. Het is goed zo! Ik ben een rijk mens ♡♡♡ (Van de week twijfelde ik of het verstandig was m'n verhaal te delen. Nu toch gedaan omdat ik er ondanks alles positief op terug kijk. Het is vrij zeldzaam en mocht het je wel overkomen, ik leef ook nog )
Je bevalling zelf klinkt wel fijn (voor zover een bevalling dat kan zijn) Wel schrikken dat je ook nog een zwangerschaps vergiftiging had ook! En jeetje wat een ellende daarna met de placenta en het bloedverlies. Gelukkig ben je niet in levens gevaar geweest maar ik kan me helemaal voorstellen dat het ontzettend heftig was. Onderschat ook niet wat zoveel bloedverlies met je doet qua herstel he. Heb jullie mooie meisje gezien en het is echt een plaatje. Zo fijn dat ze het zo goed doet! Hopelijk lekker naar huis vandaag
Klinkt evengoed als een fijn dagje! Heb je foto van het pakje? Lijkt me heerlijk om na zo'n dag in bad te kunnen! Tja volgende week, ik heb ook geen idee hoe ik dat moet gaan doen.
Let op klaagpost! Ik was (ben) het gewoon even zat. Nu gaat het wel weer iets beter hoor. Ben vroeg naar bed gegaan. Even een kleine opsomming: * ik zit al vanaf januari thuis, de muren komen op me af * enige wat ik nog doe is zoontje naar en van school halen, dit doet al pijn * rug en bekken klachten waardoor alles zeer doet * weet niet meer hoe ik moet liggen of zitten soms * ik kan niet de moeder zijn voor zoontje die ik wil zijn, zit alleen maar thuis met hem * mn buik is zwaar, baby woog 2 weken geleden al 3.2 kilo * slapen gaat in blokjes van max 1/1.5 uur en dan moet ik er weer uit om te plassen * omdraaien lukt ook amper, zware buik en zere rug * continue harde buiken en steken van onder. Die verder niks doen * nog steeds met vlagen misselijk en spugen En dan ook komende week nog eens een hittegolf op komst. Ik kan normaal al niet tegen warmte en dan nu hoogzwanger. Nee ik vind er niet veel meer aan dus
Ooh Dufel! Ik begrijp totaal dat je er doorheen zit! Zijn ook veel dingen herkenbaar. Soms baal Je gewoon even zo. Vooral dat je dan niet de moeder kan zijn die je wil zijn is een naar gevoel vind ik. Dat schuldgevoel. Ik houd me maar voor dat ik hem straks toch ook echt iets heel waardevols ga geven voor de rest van zijn leven (of ze moeten elkaar in de haren vliegen constant natuurlijk) en dat hij dit zich later echt niet zo zal herinneren, dat ik wat minder met hem deed. Heb je nog hulp dichtbij?
Arme Dufel.. I feel you.. bij mij komt het met vlagen. Nu ben ik bv wel energiek en fysiek geen pijntjes, geen zuur, niks.. ..maar ben ik dan weer veel ongerust. Ben een beetje angstig aangelegd en mn baby is na de twee versies nog steeds onrustig en aan het draaien alle kanten op, en wel duizend keer per dag denk ik dan aan enge scenario’s met navelstrengen die verkeerd of in de knoop komen en wil ik gewoon de vk dwingen mij in te gaan leiden (willen ze overigens niet). Dus bij mij is het meer psychisch dat ik er klaar mee ben. Gelukkig zeker geen depressieve gevoelens! Ben alleen een controlefreak, daar helpt een baby krijgen niet echt voor haha..
Het pakje zit al ingepakt de tas koos. Maar het welbekende prenatalsetje met de gele broek en wit-met-gele-wolkjes overslagtruitje. Ik heb gisteravond (in bad ja) maar weekmenu's voor volgende week bedacht, om het dragelijk te maken haha. Morgen boodschappen halen met oa watermeloen en witte druiven (schijnt vochtafdrijvend te zijn). Verder staan de ventilatoren al op de slaapkamers en beneden haha. Er ik ga óf de hele dag buiten in een badje liggen óf me binnen opsluiten.
Daar mag je ook best van balen hoor. Zo eindeloos lang thuis zitten, pfff. En de laatste loodjes zijn ook nóg zwaarder. Zelf ik merk het aan mijn bekken, en daar heb ik normaal tijdens een zwangerschap nauwelijks last van. Dus klaag maar lekker als dat oplucht!
Ik ben best nuchter, maar van al die versies word ik zelfs onrustig hoor. Ik snap je onrust wel, zou er ook zeker op toe zien dat de baby goed gemonitord wordt tijdens de bevalling!
Klopt, dat vind ik het ergste. Ik denk vaak, oh nog zoveel uur tot bedtijd. Terwijl het zo'n heerlijk kind is, super zorgzaam en lief en helemaal niet vervelend maar gewoon puur omdat ik de energie niet heb. "fijn" dat het herkenbaar is. En mooi gezegd, iets waardevols voor de rest van hun leven.
Ja snap ook dat je daar onrustig van wordt Mijn vk zei laatst dat de navelstreng om de nek eigenlijk altijd al gebeurd als ze nog kleiner zijn ipv later in de zwangerschap. Hopelijk ben jij nu de volgende die mag bevallen!
Oja das een heel leuk pakje! Vind die kleur ook superleuk Goed plan om alvast een weekmenu te verzinnen Ik denk dat het hier een zeer makkelijke week wordt qua eten. Pastasalade enz Hier ook opsluiten in huis met alles dicht en ventilatoren aan. En als ik naar buiten ga plof ik in ons zwembadje denk ik
Klagen lucht soms wel op, nu weer even positief denken. Dat werkt vaak nog beter En ik probeer het zoveel mogelijk per dag te bekijken allemaal, dat helpt ook wel.
@Dufel Oh die uren tot bedtijd! Dat is exact wat ik doe. Wat voelt dat naar he? Vreselijk.... alsof je niet blij met je kind bent ofzo. We zullen dat na de bevalling vast weer anders beleven
Jullie verhalen zijn zo herkenbaar. Hier al sinds 20 weken eigenlijk niet meer in staat om iets te doen met oudste zoon. Voel me vreselijk. Nu ik in het ziekenhuis lig is het eigenlijk alleen maar erger. Hij huilt veel en wil eigenlijk niet eens langskomen merk ik soms. En dan met de gedachte dat ik niet meer thuis kom zonder 2 extra kindjes vind ik soms heel sneu voor hem. Wil ook echt heel graag zodra ik weer goed alles kan en een dagje kan plannen iets met hem alleen doen in de hoop het zo een beetje goed te maken. Me moederhart breekt soms echt door zulke dingen. Laatste loodjes dames. We komen allemaal eindelijk in de buurt !