Hallo dames, Weet niet zo goed of ik hiermee geholpen ben maar geef het toch een kans om de mening van anderen te vragen. Mijn man heeft al jaren een beste vriendin, ver voordat hij mij kende gingen ze al met elkaar om. Er is zover ik weet nooit iets gebeurd en nooit meer geweest dan vriendschap. Heb hier ook nooit wat achter gezocht en kon het in eerste instantie goed met haar vinden. Ze heeft drie kinderen met haar ex waarmee ze al lange tijd uit elkaar is. Onder andere op aanraden van mijn man is ze ook bij hem weg gegaan. Haar ex had ook moeite met hun vriendschap. We zijn een tijdje terug samen op vakantie geweest en hier werd het voor mij het eerst moeilijk. Ik merkte dat deze betreffende vriendin heel gezellig deed tegen mijn man en tegen mij heel afstandelijk. Ze gingen samen stappen en bleven de hele nacht weg, ook vond er meer overleg tussen hun plaats als overleg met mij. Dit is de laatste tijd verergerd. Ze zitten vaak apart te roken en uren te praten, ik rook niet en ben meestal binnen met de kinderen als ik erbij ben. Ook bellen ze uren met elkaar, het gaat over dagelijkse onderwerpen en ik hoor het gesprek dus ook hier zocht ik nooit wat achter. Maar nu komt het. Ik heb gemerkt dat deze “vriendin” slechte dingen over mij zegt tegen mijn man en hij dit ook naar mij als feedback geeft (omdat hij het hier blijkbaar mee eens is?) het voelt voor mij als stoken. Daarnaast vergelijkt hij mij heel vaak met haar als het gaat om de opvoeding van onze dochter. Zij doet het zo en zo... Als toppunt heeft hij in de afgelopen periode voor zover ik weet twee keer voor mij verzwegen gehouden dat hij bij haar was. Want ik zou hem teveel controleren? Dit begrijp ik totaal niet want ik weet van haar bestaan en het maakt me niet uit als hij daar is. Mogelijk heb ik wel een keer laten merken dat ik jaloers ben als hij zoveel met haar bespreekt en mij weinig spreekt. Ik weet het gewoon echt niet meer, soms denk ik ben je stiekem verliefd op haar, is zij stiekem verliefd op jou? Ik zou haar nooit als concurrent kunnen zien want we zijn niet te vergelijken zowel qua innerlijk als uiterlijk een wereld van verschil. Zouden jullie hier iets achter zoeken of zie ik spoken? Herkent iemand dit of heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Nou ik dus echt niet dat jij spoken ziet en snap je heel goed! Ik zou dit ook echt niet kunnen waarderen. En om eerlijk te zijn krijg ik van joue verhaal het gevoel dat er iets niet klopt... De enige 'tip' die ik je zou kunnen geven is om te proberen het gesprek met hem aan te gaan.
Ik ben echt heel makkelijk hoor. Mijn man heeft meerdere vriendinnen en gaat dingen met hun doen en soms zelfs weekendje weg. Maar die gezamenlijke vakantie op die manier no way dat ik dat ok zou vinden. Jij bent niet mee als kinderoppas hè!! Bedenk je eens hoe je dit zou vinden als het om een mannelijke vriend zou gaan. Stiekem verliefd zou ik me niet te druk over maken. Natuurlijk het zou kunnen maar daar kan je dan toch niks aan veranderen.
Dat is inderdaad wel heel makkelijk dat je dat gewoon prima vind. Misschien moet ik erbij vertellen dat hij wel heeft gevraagd of ik mee ging stappen, maar ik niet wilde omdat ik ik moe, ziek zwak en misselijk was (bleek dus zwanger te zijn). Hij is wel een aantal keer alleen met mij en dochter samen uiteten gegaan. In het beeld wat ik geef benoem ik alleen dingen die mij dwars zitten. Oprechte vraag: Ben je nooit jaloers als je man op pad gaat met een vriendin?
Of er meer speelt tussen hem en zijn vriendin weet ik natuurlijk niet, maar wel dat ik de manier waarop hij zich gedraagt richting jou en hoe zij dingen over jou zegt ook niet prettig zou vinden als het om een vriendschap met een man zou gaan. Het lijkt wel of zij op een soort voetstuk staat waar jij je aan moet meten en alsof hij de tijd met haar belangrijker vindt dan met jou. Hier mag je best over in gesprek gaan vind ik. Jammer dat hij het dan zo draait dat je jaloers en controlerend zou zijn, terwijl je gewoon aangeeft dat je de situatie zo niet prettig vindt. Ik heb niet echt tips, maar ik vind je in ieder geval niet overdrijven.
Beste vriendin ok, maar waarom gaat ze mee op vakantie? Gaat jouw beste vriendin ook mee op vakantie? Ik vind het een raar verhaal, zou het ook echt niet leuk vinden. Kom ook een beetje voor jezelf op, je hoeft je niet te laten vergelijken met haar, zeker niet als het op de opvoeding van jouw kinderen aankomt.
ik begrijp je heel goed. ik zou er zelf erg verdrietig van zijn. heb je dit inmiddels al besproken ? je overdrijft echt niet hoor. kloppend is dit niet. En blijkbaar heeft zij een sterke invloed op jou man.
Vriendin van mij had soortgelijke situatie. Heeft toen aan haar vriend uitgelegd dat zij zich niet prettig voelde. Dat vond haar vriend niet leuk voor haar. Samen met beste vriendin (dus met zn drieën) besproken. Die vriendin vond het onzin en zij moest zich niet aanstellen. Toen heeft ze vriend laten kiezen, zij of ik. Hij heeft voor haar (partner dus) gekozen. Je kunt heel lang tolerant blijven maar als het niet goed voelt en na een gesprek niks veranderd dan moet er toch een keuze gemaakt worden.
Oeh, ik zou dit heel erg moeilijk vinden. Zou voor mij voelen als emotioneel vreemdgaan omdat hij met haar veel meer bespreekt en ook plezier heeft. Ook als mijn man dit met een vriend zou hebben zou ik dit heel moeilijk vinden eigenlijk. Vooral het op vakantie overleggen. Voor mij zou dit dus de laatste vakantie samen zijn om die reden en ook het feit dat zij jou zwart maakt. Deze voorbeelden zou ik bespreken en wat dit met jou doet en hoe dit een bedreiging is voor jullie relatie. Je zou denken dat hij dit dan wel moet kunnen begrijpen? Zo niet dan zou ik ook doorvragen. Waarom vindt hij het dan zo belangrijk om met haar op vakantie te gaan etc. Succes!
Ik zou hier ook problemen mee hebben als het een man was, het is gewoon te veel. Ik zou op een rustig moment een gesprek proberen aan te gaan hierover. En met haar op vakantie zou ik echt niet meer doen bv.
En toch zie ik dit tussen vrouwen (vriendinnen) onderling veel meer gebeuren. Dat ze met hun vriendin alles delen en bespreken, soms ook dingen die niet met de man worden besproken. Ot: ts ik begrijp je gevoel wel, ik heb ook een beste vriend maar wat jij beschrijft gaat echt een grens over.
Ik zou hier ook problemen mee hebben. Een goede vriendin waarmee hij regelmatig afspreekt en wat dingen deelt, prima. Ik heb ook vrienden waar ik af en toe eens heen ga en opbel om bij te praten. Maar alles en zo vaak/zoveel met haar delen en niet met jou? Zou voor mij wel voelen als een soort vreemdgaan (emotioneel). Zeker als zij zulke dingen over jou zegt, en hij niet eens voor je op komt. Ook dit gedrag op vakantie had ik echt niet goed gekeurd, zeker het buitensluiten niet. Een relatie (zeker met kinderen) moet je partner op 1 staan. Daar deel je een stuk van jezelf mee. Vrienden zijn zeker heel belangrijk, en met sommigen zou je vast eens wat meer delen dan met je partner. Maar steevast elke x een vriendin op 1 zetten ipv je partner? Dikke doei.. groot deel van een relatie is juist het emotionele aspect, als je dat verwaarloost...
Als een beste vriend net zo veel invloed op mijn man zou hebben zou ik dat ook al niet zo tof vinden. Vriendschap prima, maar relatie (en het respect daarvoor) gaat voor. Dus dit zou zeker een goed gesprek waard zijn.
Als mijn man het okee zou vinden dat er nare dingen over mij gezegd worden en hij laat er zelfs zijn oren naar hangen, dan ligt zijn loyaliteit dus niet bij mij. Daar zou ik flink van over de plas zijn en zeker iets van zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je je er niet ok bij voelt! Als hij ook afspraken met haar voor jou gaat verzwijgen en dan later zegt dat hij dat doet omdat jij te controlerend bent... kom op zeg, als hem iets dwars zit dan kan ook met jou in gesprek gaan in plaats van stiekem te gaan doen... Misschien is t goed om voor jezelf na te gaan wat je acceptabel vindt en wat je te ver vindt gaan en waarom. Dan kun je ook in gesprek met je man aangeven dat je vriendschap ok vindt, maar dat t niet ten koste moet gaan van jou / jullie gezin ofzo. Mogelijk dat hij anders denkt over wat wel / niet moet kunnen wat betreft die vriendschap... dan kun je bedenken wat je daarvan vindt. Maar twijfel in ieder geval niet aan jezelf! Ook de term jaloers heb ik moeite mee... je hebt toch gewoon allebei wensen en behoeften, en tegelijk ook grenzen in een relatie, en daar probeer je toch allebei rekening mee te houden?! Dat wil niet meteen zeggen dat je jaloers bent of dat je de ander niets gunt, je moet ook trouw blijven aan jezelf! Zo lijkt t net alsof t wordt afgeschoven op jou, want jij moet niet jaloers zijn of controlerend of... (tenminste zo lees ik t nu, maar ik ken de situatie natuurlijk niet goed).
Op basis van wat ik lees van jou verhaal, en hoe jij je eronder voelt. Kon die van mij kiezen, z’n ‘beste’ vriendin, of ik! Ik zou hier totaal niet mee kunnen omgaan. Een vrouwelijke vriendin, en daar goed mee om kunnen gaan, dikke prima. Maar wat jij omschrijft gaat mij vele stukken te ver.