Ik heb het er maar moeilijk mee de laatste dagen merk ik. Onze oudste gaat over een paar maanden naar de middelbare school. Hij kijkt er ontzettend naar uit gelukkig, ik ook wel hoor. Ik ben niet bang dat hij gepest wordt, hij zit bij een goede vriend in de klas en we staan 100% achter de schoolkeuze. Maar jeetje. Eergister ofzo bracht ik ‘m voor het eerst naar school. Een week geleden had ik hem voor het eerst vast. Voor mij gevoel En ik heb het er verdomd lastig mee. Als ik er over nadenk staan de tranen mij in de ogen Waar ben ik al die jaren geweest? Ik werk weinig, maar ik heb het idee dat het me allemaal door de vingers is geglipt. Ik was er altijd maar hoe heeft het ZO snel kunnen gaan?! Hoe gaan andere moeders hier mee om? Loslaten doe ik al jaren maar dit is echt een hele flinke ruk.
Och ja.. het raakt me! Nu is mijne pas net naar de basisschool maar ik ben gisteren van haar bevallen.. Maar naar de middelbare is nog even een stapje verder..zo heb je een puberzoon.. terwijl je afgelopen week pas zijn zijwieltjes afgehaald hebt..
Ik had hetzelfde en ik zal het weer voelen als mijn jongste gaat. Maar nu ik weet hoe mijn kind is opgebloeid (afgelopen jaar, brugklas), hoe ze het naar haar zin heeft en hoe goed ze het doet.. ben ik dat gevoel helemaal kwijt. Het is écht wennen, voor het hele gezin. Wennen en loslaten. Maar het gaat zoals het hoort te gaan en daarom kan ik er vrede mee hebben. Succes TO!
Oh nee houd op hoor! Ik ga hier bijna van huilen! Ik had dat al toen ik mijn oudste in september naar school bracht en nu mijn jongste 2 wordt was het toch pas echt gisteren dat hij op mijn borst gelegd werd. En dan werk ik misschien “veel” in sommige mensen hun optiek maar ik ben er toch bewust. Maar alles vliegt en gaat door. De tijd. Vreselijk. Nu is dit allemaal stapje 1 en is het voor jou nog heftiger. Van baby’tje op borst naar zelfstandige tiener. Ik geef je een dikke knuffel!
Oh heeeeeel herkenbaar dit!! Ik was heel jong mama met 21 jaar. Nu 21 jaar later is onze oudste op zichzelf gaan wonen De middelste net het mavo diploma in z'n zak. En de jongste... Is gelukkig "nog maar" 8...waar blijft die tijd Maar elke fase heeft iets moois... Maar dat loslaten... De oudste voor het eerst alleen slapen in het nieuwe huis.. Veilig thuisgekomen van het werk?! Je wilt ook niet elke avond dwangmatig gaan bellen en appen... Waarom gaat alles zo snel... Heel veel sterkte met de middelbare school Ze gaan er heen als kind en komen er als jongvolwassenen af.. Geloof me
Hier ook een moeder. Opende er net een topic over, nieuwe fases... Vrijdag de musical jeetje wat gaat het snel en dan is haar basisschool jaren gewoon voorbij. Ik heb mij hier 12 jaar gelden aangemeld toen ik dacht zwanger te zijn. Wat is er allemaal gebeurd... Herken het zo, gaat allemaal ook opeens zo snel. Jongste ook toevallig afscheid kleuterklas. Heb ook niet super veel gewerkt maar het lijkt allemaal een waas als ik terug denk en anderzijds nog gisteren dat ze nog in de wieg lag. En ja ik was toen 21 maar besef dat ik dat ook niet meer ben
Ik snap het ook hoor. De oudste naar groep 7. Maar ik breng morgen mijn kleinste "baby" voor het laatst naar de kleuterschool
Oeh, lastig als je dat zo voelt. Ik heb daar eigenlijk nooit zo’n last van gehad. Voor mij voelt het altijd als een kwestie van meegroeien en dat gaat tot nu toe vanzelf. Misschien dat het anders gaat voelen bij onze jongste, omdat hij een nakomertje is en dan ook daadwerkelijk de laatste is die al die mijlpalen gaat meemaken. Mijn oudste had afgelopen maandag haar diploma-uitreiking en toen stond ik ook met een brok in mijn keel, maar dat was eigenlijk alleen van trots en niet van weemoed. Misschien maar gewoon dat gevoel even toelaten en daarnaast ook proberen te genieten van al die mijlpalen. Ik vond de groep 8 musicals bij mijn twee oudsten echt zo fantastisch om mee te maken. Dus dat zijn ook weer genietmomenten.
Ja, deels herkenbaar. De tijd gaat zo snel. Ik weet nog dat toen ze geboren was ik het een fijn idee vond dat het wel vier hele jaren voor ze naar school zou moeten zou duren. Tot die tijd ging ze wel naar de opvang en psz, maar dat was gewoon een keuze die ik had. School is gewoon verplicht, dat idee alleen al. Alleen knipperde ik met mijn ogen en ze was vier bij wijze van spreken. En nu zit ze in groep 8 en heb ik haar laatst naar haar nieuwe middelbare school gebracht voor de kennismaking. Ze is zelf terug gefietst. Ik was zenuwachtiger dan zij. Maar ze vond het leuk en heeft er echt zin in. Het scheelt dat groep 8 het minst leuke jaar voor haar is. Geen leuke groep (wisselt elk jaar) en een aantal vrienden en vriendinnen zijn dit jaar al naar de brugklas of van school gegaan. Weinig geleerd. Kortom, ze is zelf klaar met school en daarom heb ik er ook weinig moeite mee.
Ik vond dat ook wel echt een overgang naar groep 3. Miste dat gemoedelijke bij de kleuters wel in groep 3.
Ik heb dat gevoel ook mijn oudste gaat naar groep 8 is nu 12. Ik was 20 toen ik moeder werd en denk ook nu het is al voorbij hij word groot Waar blijft de tijd. De jongste net groep 1 begonnen ben nu kinderloos overdag voelt zo gek
Herkenbaar Ik keek er soms naar uit maar toen het zover was vond ik het maar gek. Had allemaal plannen wat ik met die vrijheid deed overdag. Dromen najagen. Uiteindelijk werd het vooral wassen.huishouden en ondertussen vliegt te tijd voorbij. Gebruik deze kostbare tijd voor jezelf, hoe leeg of saai het ook soms kan zijn. Je heb het ook wel verdiend
Hier gaat dochter na de zomer naar een tienercollege. Ik vind het erg spannend, heel anders dan de basisschool. Maar gelukkig zie ik er niet tegenop. Wel benieuwd hoe ze zich daar als jongste staande gaat houden. Donderdag is de kennismaking met de klas en hoop zo dat ze gelukkig zal worden daar. Snap je gevoel dus deels wel, maar ik richt me vooral op de mooie mijlpalen ipv met weemoed terug te kijken.
School voor groep 7/8 , klas 1/2 Havo/Vwo Het was dit of na groep 7 naar de middelbare school, dan is ze net 10. Dat wilden we niet. Ze gaat nu groep 7/8 alleen in de ochtend doen en in de middagen muziek instrument leren spelen, kunst, projecten met wiskunde natuurkunde enz. We kunnen dan dus tot eind 2 klas wachten met uitstromen. Dan is ze hopelijk 13. Kunnen ook eerder uitstromen maar wanneer zij er wel sociaal emotioneel klaar voor is. Kunst bijvoorbeeld gaat ze al wel doen op de middelbare school om aan die cultuur te wennen, filosofie ook en dat was het geloof ik.... En met 9 is dat denk ik best heftig
Oh herkenbaar! Oudste gaat dan 'nog maar' naar groep 8, maar dit jaar is hij al voor het eerst naar een open dag geweest van een middelbare school. Zelf vindt hij het allemaal geen enkel probleem, die hele middelbare school. Hij heeft ontzettend veel zin in groep 8 'omdat ik daarna lekker naar de middelbare kan'. Nou, ik moet er nog even niet aan denken hoor. Hij gaat naar dezelfde school als waar mijn man (7 jaar zelfs) en ik (1,5 jaar) op hebben gezeten. Maar het is allemaal zo groot, in de tussenliggende jaren nog véél groter geworden. Komt hij bij bekenden in de klas? Hoe gaat hij nieuwe vrienden maken? Terwijl hij daar helemaal niet moeilijk in is, toch vind ik het allemaal spannend. Mijn kind, mijn zoon die ons ouders maakte, ik weet nog zó goed dat hij geboren werd, wat waren we trots en blij. En dat zijn we nog steeds dagelijks, het is zo'n heerlijk joch, en ik moet hem dan toch meer loslaten... Moet bekennen dat hij nu op vrijdag altijd alleen naar school fietst (bijna 7 km), en als het dan maar iets waait, dan denk ik stiekem al: ach, arm kind, wordt door zijn moeder op de fiets gestuurd, zo sneu! Haha, onzin natuurlijk, maar ik ben toch weker dan ik dacht
Pfff ik heb het al met dat de oudste naar groep 3 gaat Dan Mag ik hem straks niet meer in de klas brengen.....
Ik herken het niet heel erg temeer je er ook in meegroeit. De oudste gaat volgend jaar alweer zijn examenjaar in, ik herinner me nog wel goed zijn eerste periode en de aanloop richting brugklas. De middelste gaat na een geweldig eerste brugjaar naar de tweede van het VO en de jongste gaat na de zomer naar groep drie. Bij de jongste ging het vorig jaar wat moeizamer en heeft een jaartje extra gekleuterd en ik ben zo blij met deze keuze geweest omdat ze er nu helemaal klaar voor is en ik er vertrouwen in heb dat het goed zal komen.
Ooh, hier een moeder met dezelfde gevoelens. Zelfs nu ik dit type kan ik bijna huilen. Ontroering. Vanmiddag samen met haar een nieuwe schooltas gekocht. Zo blij als ze daarmee is. Het is ook zo’n fase waar ze tussen kind en echte puber inzitten. Herken je dat ook bij jouw zoon? Een paar voorbeelden waar ik zo om moest lachen of waar ik ontroert door raakte. Vorige week ging ze op kamp en dat vond ze spannend. Ze kruipt dan, met haar lange benen en veranderende meisjeslichaam, bij mij op schoot. Alsof ze weer even heel klein was. Toen dacht ik ook: Het was toch gisteren dat ik je als baby tegen me aan hield? Ook zo grappig, ze is heel druk met nagels lakken en nepnagels plakken. Tegelijk ging ze gisteren met haar beste vriend (met wie ze op 4-jarige leeftijd hand in hand de basisschool binnen liep) naar de speeltuin. Haha.. twee nagels afgebroken door de glijbaan. Heerlijk.. zo verschrikkelijk lief vind ik dat ❤️. Dus ja, I feel you. Hoe ga ik ermee om? Soms drie keer slikken, maar vooral genieten van haar als ik zie hoe blij en vrij ze toeleeft naar de brugklas. En hier verder meelezen. Had zelf vanmiddag al bedacht om een topic te openen. Toen zag ik die van jou staan .