Hoihoi, Graag zou ik eens willen weten of het gedrag van mijn zoontje bij sommige van jullie bekend voorkomt. Mijn zoontje is nu 5 jaar en is zeer beschermend naar mij toe. Dit is eigelijk alleen als vader erbij betrokken is. Als ik en mijn partner wat stoeien voor de grap kan hij echt niet tegen. Hij wordt zo boos ervan. Hij denkt dat ik het niet wil of dat hij mij pijn doet. We hebben hem al vaker uitgelegd dat het gewoon voor de grap is, net zoals hij met papa wel eens is het stoeien. Toch ziet hij dit niet zo en kan hierdoor zo boos worden dat hij gaat huilen en papa gaat slaan met vuisten. Hij doet er alles aan om mij te beschermen. Hij wilt dan ook niks meer van papa weten. Dit is hetzelfde met knuffelen. Stel mijn partner zou mij knuffelen waar hij bij is dan houd hij het meteen in de gaten en al vrij snel komt hij aangerennen en wordt super boos. Hij heeft altijd veel meer aan mij gehangen dan aan papa. Ik moest altijd alles doen en papa niet. Iedereen zei toen hij nog kleiner was dat dit overging het was een fase.... Nou fase, deze fase is nooit overgegaan. Herkent iemand dit? Groetjes
Is het beschermend of bezitterig? Want elkaar knuffelen en dan een boze kleuter er tussen...dat klinkt als niet willen delen. Hier vindt peuter het ook lastig maar ik benoem dat toch elke keer weer. Ik knuffel met jou, maar ook met papa, je brusjes, opa etc. Ik zou dat dus zeker niet vermijden. Door te laten zien hoe het leven werkt, geef je de beste uitleg. En met 5,5 is hij cognitief echt wel in staat om dat te begrijpen.
Ik vind het meer klinken als bezitterig. Hij wil jou niet delen. Vooral ook omdat hij fysiek ertegen in gaat. Hoe pak je zijn gedrag aan?
Ja bezitterig zal het ook wel zijn. Maar dit is dus ook het geval met zijn oma en haar zoon (broer van mijn partner) zij waren laatst ook aan het stoeien. Hij was er van gaan huilen en wilde zijn oom nooit meer zien. Zijn oma is alles voor hem. We waren vorige week gaan zwemmen. Mijn partner was mij in 't zwembad op aan het tillen en gooide mij in het water. Hij vraagt dan ook :' is het ook voor de grap!? ' dit omdat ik dat gil van het lachen. Ik zeg nog dat het voor de grap is en we dat toch ook met hem wel eens doen in het water. Nou dat was 10 sec en hij was zo in paniek aan het huilen. Vrienden die mee waren kwamen aangerend en dachten dat er iets was gebeurd. Toen ik vertelde wat er was herkende ze dit totaal niet.
Als wij stoeien dan staat vooral mijn middelste dochter ook altijd aan mijn kant en doet dan vooral mee maar die begrijpt wel dat we het voor de lol doen en dat wij meisjes elkaar moeten helpen Ik denk eerder dat hij jou niet wil delen Jij moest alles doen en je man niet Hebben jullie hem hier altijd zijn zin in gegeven? Of deed je man het wel ook al was je zoon het er niet mee eens?
Mijn zoon wil ook niets van zijn opa weten als ik in de buurt ben, zodra ik volledig uit beeld ben is het geen punt. Kan hij niet alleen vader en zoon tripjes maken? Ik zou wel nu duidelijk uitleggen dat als jij met je partner knuffelt, hij niet boos mag worden maar de kamer maar gewoon verlaat als hij het niet wil zien. En als hij op dat moment boos wordt, ook een duidelijke consequentie eraan verbinden. Zou hem eerlijk gezegd gewoon even verwijderen van die plek dmv time out.
Dit is niet beschermend maar meer jaloezie. Is hij enig kind? En hoe is jullie verhouding in de ouderschap naar hem toe? Ik zie dit gedrag met name bij kinderen die in de vroege fase meer gehecht zijn aan moeder dan aan hun vader. En daaruit zou ik juist het contact tussen papa en zoon enorm stimuleren. Niet alleen met spelen, maar vooral verzorgen en troosten. En verder duidelijke grens stellen naar hem toe, hij bepaalt niet jullie onderlinge contact. Veel praten en laten zien dat zijn ouders een eenheid zijn, en dat hij absoluut niet hoeft te vechten voor zijn plek, zijn plek als kind is uniek en altijd beschermd. Maar NIET binnen de onderlinge relatie van papa en mama
Ja we zijn hier niet altijd in meegegaan. Ik draai zowizo wisseldiensten en heb veel avonddiensten. Dan is er ook niks aan de hand want ik ben er gewoon niet. Maar het was ook vaak zo dat hier echt de bom ontplofte als ik er wel was en papa hem naar bed bracht of de tanden poetsen. We gingen hier niet in mee maar jullie willen niet weten hoe dat toendertijd ging. Dit was echt een drama. Ik dacht vaker dat de buren dachten dat ons kind iets werd aangedaan.
Ja hij is enig kind. Het lijkt ook zo dat hij meer gehecht is aan mij dan aan zijn vader. Mijn zoon en ik lijken erg veel op elkaar en denken vaak hetzelfde. Papa is totaal anders van karakter en dit botst toch wel met regelmaat. Maar je zegt een 'eenheid' precies.. Dit ziet hij niet zo. En ik krijg het hem niet aan het verstand gebracht dat dat wel zo is..
Ik herken het wel enigszins. Onze jongste is echt een moederskindje en tot een jaar geleden was hij wel echt jaloers als iemand mij een kus gaf oid. Dat is nu niet meer zo en hij en mijn man gaan nu heel goed samen en dat is wel eens anders geweest. Het was prima als mijn man het deed als ik er niet was, maar anders was het huis te klein. Daar gingen we uiteraard niet altijd in mee, maar makkelijk en leuk is anders. Nu is dat eigenlijk helemaal niet zo. Alleen als hij echt heel erg verdrietig is, komt hij bij mij. En beschermend is hij wel nog steeds. Mijn oudste was laatst heel boos op mij en dan springt hij ertussen en wil hij de oudste echt aanvallen. Dat beschermende heeft hij ook richting zijn zus. Als de oudste en middelste ruzie hebben, neemt hij het ook voor haar op.
Dit is datgene wat jullie voorleven en uitstralen, niet iets wat je moet vertellen. Een sterke hechting met zijn vader is voor een kind net zo belangrijk als die met zijn moeder. Dat hij kon bepalen dat 'jij de verzorging moet doen' is eigenlijk al verkeerd, en zet zijn vader in zijn rol al buitenspel. Wij hebben 3 kinderen waarvan 1 heel sterk op mij lijkt qua karakter en 1 een kopie van hun vader. Maar dat heeft nooit invloed gehad op onze hechting of de band met beide ouders.
Ja ik snap wat je bedoeld, ik schreef 'ik krijg het hem niet aan het verstand gebracht' dat bedoel ik niet letterlijk. Het is wel zo dat hij denk ik merkt dat wij (ik en partner) verschillend zijn. We denken niet over alles hetzelfde. Bv, zoon gaat buiten spelen. Papa roept 100 keer : deur dicht de vliegen komen naar binnen. Ik denk: pff wat maakt het uit, die vliegen regel ik straks wel. Ik ben veel makkelijker al probeer ik dit niet teveel te laten merken waar onze zoon bij is, maar soms ben ik het er echt niet mee eens en dan krijgt onze zoon dat mee. Mijn partner kan soms echt een uitdager zijn. Mijn zoontje kan hier niet tegen en ik ook niet. Mijn zoontje zei toen : 'ach mama moet je gewoon niet op reageren, dn houd hij wel op' het lijkt soms 2 tegen 1 terwijl dit natuurlijk niet de bedoeling is. Ik denk wel soms: 'wat als mijn partner echt soms overdrijft met bepaalde zaken? Moet ik dan maar altijd doen alsof ik op een lijn sta met hem? Terwijl ik eigelijk vind dat mijn zoon gelijk heeft?
Wel nog even een reactie op 'dat hij kon bepalen dat ik de verzorging moest doen' hij bepaalde dat niet. Ik had/heb veel avonddiensten en dan legt mijn partner hem altijd in bed. De avonden dat ik er dan ben dan doe ik het. Maar het is ook met regelmaat geweest dat mijn partner hem in bed legde als ik er wel was. Juist omdat hij altijd zo een probleem maakte. Alleen was het dan wel een drama en geschreeuw maar goed toch bepaalde wij dat en niet hij.
Misschien een idee voor je man en zoontje om samen een dag op pad te gaan en leuke dingen doen zonder jou erbij Om hun band te versterken
Dit klinkt alsof je zoon geen respect heeft voor zijn vader. Dat vind ik echt zorgelijk. En eerlijk gezegd, als jij tegen je de beslissingen van je man over je zoon ingaat waar je zoon bij is, dan werk jij dat gedrag in de hand. Nee, je hoeft niet altijd akkoord te gaan met wat je man zegt of doet. Maar tegenover je zoontje moet je overkomen als ondeelbaar geheel. Ofwel bespreek je het nadien, ofwel moet je leren je ongenoegen te uiten in lichaamstaal die je kind niet ziet.
Het is wel zo gelukkig dat we eens zijn over dingen zoals: tijden van naar bed gaan, wanneer snoep en wann niet, niet op een bank klimmen enzv. Het is meer dat mijn partner erg materialistisch is. 'kijk uit je handen zijn vies niet aan de muur komen, nee niet in de zandbak dalijk ligt al het zand weer binnen, nee niet nu de verf pakken dalijk zitten je handen weer onder de verf' ik denk dan: 'het is een kind, laat hem lekker kliederen' hier hebben we al zo vaak over gepraat maar dit is hoe hij is. Dat is wel moeilijk als je het er niet mee eens bent. Maar ik probeer dit zo min mogelijk te laten merken naar mijn zoontje toe. Maar het is wel dat mijn zoontje ook leuke dingen doet met papa het is niet zo dat ze zich altijd in de haren hangen. Vaak stoeien ze en dan hebben ze lol, maar op een gegeven moment heeft mijn zoontje er genoeg van en zegt duidelijk dat hij niet meer wilt, mijn partner is een uitdager en gaat vaak door. Dan begint de ruzie, dan zeg ik wel wat ervan en ja dan staat mijn zoontje natuurlijk aan mijn kant. Maar doe ik dit niet gaat hij gewoon door en uiteindelijk ontploft de bom. Ik denk dan vaak 'wie is hier nu het kind'
En hier moet je je gewoon niet in mengen laat ze het samen oplossen, dan ontploft de bom maar eens. Laat aan je kind zien dat jij en de vader naast elkaar staan en samen zijn! Ik lees vooral dat je zijn gezag ondermijnt en daar maakt kind goed gebruik van. Hierdoor escaleer jij de boel en wat je vooral moet zeggen; dat hij naar papa moet luisteren (zoals met de deur dicht). Dan laat je zien en horen dat je naast de vader staat, ipv erboven.
Het is wel herkenbaar. Niet zozeer het gedrag van je zoontje, maar wel de conflicten met je partner. Ik denk dat jullie eerst hieraan zullen moeten werken en dat dit meer het probleem is dan het gedrag van jullie zoontje. Dit zal een gevolg zijn van jullie onderlinge meningsverschillen.
Ja ik snap je reactie wel maar weet je, mijn zoontje is 5 en als hij al drie keer gevraagd heeft of hij wilt ophouden met klieren en er wordt niet heen geluisterd dan begint mijn zoontje te slaan uit onmacht want hij kan niks tegen een volwassenen. Op het moment dat hij gaat slaan dan wordt mijn partner kwaad en dan is opeens mijn zoontje het probleem, nee vind ik niet juist want hij heeft al 3 keer gevraagd ermee om te houden. Je zegt 'laat zien dat je naast elkaar staat' ja met bv een deur dicht doen doe ik dat ook, ook al hoeft dt voor mij niet zo. Maar dan probeer ik toch op een lijn te staan. Maar met het voorbeeld van klieren. Kan ik dit niet.