Need some advice. Ik heb een man die soms 60/70 per week werkt, en ook nog onregelmatig. Ik Ij ben dan ook de laatste die hem tegen houd om in het weekend een feestje te pakken. Helaas kent manlief geen grens wat alcohol betreft. Hij is al eens schoenen kwijt geraakt tijdens zijn rit van de kroeg naar huis, kwam vervolgens om half 8 sochtends op sokken thuis, en heeft dan geen flauw idee waar hij is geweest. Nou is het de 2e keer in 2 maand dat hij in bed of op de bank plast. Ik voel me dan vies, en vooral afgunst naar hem toe, ben er erg verdrietig boos en teleurgesteld om. Hij zegt dat hij hier niks aan kan doen. Waardoor il heb eigenlijk de hele dag heb genergeerd uit woede. Ben zelf ontzettend slecht tijdens het communiceren tijdens ruzies, ik sla dicht en begin te huilen. Ook vanavond kon hij de verleiding niet weerstaan, en is hij ma een etentje naar kameraden gegaan. Met ern kleine jongen van 2.5 en een 2e op komst, weet ik me even geen raad meer. Ik wil dat dit stopt, de emmer is behootlijk aan het overlopen Wat kan ik doen of zeggen
Pff, snap je wel. Zou eerst gesprek aangaan. Op rustig moment, dus niet als hij net terug is en big onder invloed is. Bespreek wat jij van de situatie vind en wat je anders zou willen. Daarin mag je best laten zien wat je boos maakt, probeer het wel op rustige toon te zeggen, niet echt makkelijk. Maar anders komt het waarschijnlijk helemaal niet binnen. Sterkte
Persoonlijk vind ik het een tikje puberaal maar soms heb ik het idee dat ik een van de weinigen ben die niet zo snel problemen heeft met alcohol drinken. En zolang ik er geen last van heb haal ik m’n schouders op. Maar in het geval van TS heeft zij er wel last van en dan wordt het lastig. Ik vraag me alleen wel af hoe vaak dit gebeurd. Ik lees een keer schoenen kwijt en in 2 maanden 2x heel erg de weg kwijt geweest. Maar al die andere keren? Ging het toen wel gewoon? En dat je dichtsloeg en misschien moest huilen? Kwam dat door de ruzie over het dronken gedrag? Ik zei het net al in een ander topic. De sleutel in mijn huidige relatie is communicatie en zo niet, dan zou ik diepongelukkig zijn. Negeren hoort hier niet bij. Was er ruzie voor nodig om duidelijk te maken dat je het niet leuk vindt? Ik bedoel het niet aanvallend hoor. Ik probeer je te begrijpen.
Normaal vind ik dat het best een keer moet kunnen maar van dit verhaal schrik ik wel. Wat vind hij er zelf van dan? Geen probleem dat hij alles onder plast.. Wauw, dit zou voor mij echt een grens zijn. Maar wat ik erger vind.. dat hij dit niet ziet als te ver gaan?
Pissen in bed en op de bank? Prima als iemand af en toe te diep in het glaasje kijkt, maar dit gaat alle grenzen te buiten. Dit is gewoon smerig. Zou dan ook zeker het gesprek aangaan en duidelijk jouw grenzen aangeven.
Oh wauw dat is wel heel erg hoor, over de bank plassen.... gadverdamme... dan zou ik ook echt heel kwaad worden, wtf.... ik heb helaas geen tips, wel een soortgelijk probleem gehad... Ik heb ook zo'n vriend zonder grenzen maar de afgelopen 1,5 jaar heeft hij zich echt verbeterd. Het was in november 2017 zo erg dat ik er een punt achter wilde zetten (lees: bijna elke vrijdag middag na z'n werk de hort op en zondag middag weer eens thuis komen stinkend, nog half bezopen met een black-out) en ben 2 weken van hem gevlucht. Ik zei dat hij nu 2 weken mocht doen en laten wat hij wilde en nadenken over wat hij met mij wilde vooral. Daar is hij toen vreselijk van geschrokken, dat vond hij echt erg. Sindsdien is het bijna een ander mens.. Ik zeg niet dat je nu ineens 2 weken weg moet gaan maar bij mij werkte het. Maar mijn vriend was ook vrijwel elk weekend weg en bezopen, heel de zondag slapen dus ik had niks aan hem in de weekenden. We deden nooit meer iets samen. Nu gaat hij met mate op stap.. soms zit er nog wel eens een avond bij dat hij 20:00 weg is en 14:30 nog half zat thuis komt maar die ene keer kan ik dan nog door de vingers zien, als hij perse zo moet overdrijven moet hij dat lekker doen.
Blijkbaar zit jij er enorm mee, dus moet je dat aangeven, ookal vind hij of een ander je overdreven. Zoveel drinken klinkt als een puber die zn grenzen niet weet, niet als een volwassen man met kinderen. Dan kun je 1 keer zoiets hebben, per ongeluk maar niet op vaste basis. Ben je beter in schrijven? Schrijf het dan op! Dan kun je beter verwoorden wat je wil, zonder dicht te klappen halverwege het gesprek. Succes!
Gadverdamme. Wat ontzettend onaantrekkelijk, een kerel die geen maat kent met alcohol en zó dronken wordt dat ie in huis plast. Te smerig voor woorden. Ik zou eisen dat ie hulp zou zoeken bij zijn verslaving. Als je zo met alcohol omgaat vind ik dat nodig. Als hij dat niet zou doen zou het voor mij einde oefening zijn. Hier zou ik mijn kinderen absoluut niet aan bloot willen stellen. Sterkte to. Ik snap dat je je zorgen maakt.
Ik kan echt ontzettend slecht tegen over dit soort grenzen gaan, zou echt enorm kwaad zijn. Op de bank of in bed pissen vind ik ook niet meer ‘een tikje puberaal’, maar gewoon volkomen idioot. Een rustig gesprek is natuurlijk het beste, maar ik zou dat niet kunnen...
Klinkt als een puber die voor het eerst alcohol mag. Maar ik vind de hele levenstijl niet gezond klinken. Zo veel werken en dan vluchten in drinkgedrag. Ik zou niet met zo'n man samen willen zijn. Wat ik mij wel altijd afvraag is of hij al zoveel dronk en werkte voordat je kinderen had. Hoelang waren jullie al samen voordat je kinderen kreeg? Want dit is toch geen basis voor mij om kinderen te krijgen.
Sorry, maar ik zou woedend zijn! Lekker verantwoordelijk..! Is er iets waar hij voor wegloopt? spanningen? Sterkte! Een gesprek lijkt hier zeker op zijn plaats!
Hier sluit ik me wel bij aan hoor. Als je dat hele verhaal over alcohol weg zou laten was dat vele werken voor mij ook geen basis voor kinderen. Ik zou bang zijn dat alles op mijn schouders neer zou komen. En dat kan en wil ik niet.
Of hij stopt of ik ga weg zou mijn oplossing zijn. Een keertje wat te veel ala maar met regelmaat. Nee abosoluut een no go met kinderen.
Vind je het nou puberaal dat TS dit vervelend vindt? (Of begrijp ik het dan verkeerd?) TS, ik zou hier echt helemaal niet tegen kunnen, in bed plassen.. Mijn man heeft een half jaar geleden een keer flink gekotst door de alcohol en kon het zelf niet eens opruimen. Toen was ik flink kwaad en toen was hij er zelf ook wel klaar mee . Ik zou even peilen of het een verslaving is of dat hij zich af en toe laat gaan, dat vind ik nog wel een verschil.. Verder op het gebied van het gesprek aangaan geen tips. Wel herkenning, het maakt mij ook echt verdrietig en boos zulk gedrag.
Iedereen bedankt voor de reacties, het maakt me nog verdrietiger dat ik me niet aanstel. Hij heeft al een paar keer beterschap beloofd, en ben nu ook op het punt fst dit de laatste keer is. De volgende keer mag hij zich ook een aantal k dagen zelf redden, en eens goed gaan nadenken. Hij werkt al 10 jaar dit aantal uren, hij is chauffeur, wel elke dag thuis, maar vaak in de nachten aan het werk. Dit wist ik ook voor ik een relatie met hem kreeg. Ook al is het af en toe lastig, ik red het prima. Ik ga me voorbereiden op een goed gesprek! Thanks voor jullie berichten ❤️
Nee het gedrag van haar man vind ik een tikje puberaal. Maar toen ik er later over nadacht vond ik een ‘tikje’ wat aan de lichte kant.
Smerig zeg... Je zegt zelf dat je slecht bent in ruziemaken, omdat je te emotioneel wordt. Misschien is het een idee om alles in een brief neer te schrijven: wat het probleem is, hoe jij je daarbij voelt, wat voor een voorbeeld hij stelt naar de kinderen, wat je zorg is met de tweede op komst...