Omdat ik wel vaker een moment nodig heb dan alleen tijdens Pasen en het prettig vind om alles vaker dan 1x per jaar te overdenken. Ik voel me daar beter bij.
Ik ben zelf atheïst. Mijn schoonfamilie is zeer gelovig, maar dit respecteer ik. Het gaat al elf jaar zeer gemoedelijk tussen ons en we praten nooit over het onderwerp geloof. Mijn vriend is zelf ZEER overtuigd atheïst en ik hoop altijd dat zijn vader en hij niet in discussie gaan... Verder ben ik sterk van mening dat religie niet thuis hoort in de wet, politiek of uitgedragen mag worden op scholen. Religie is niet voor kinderen, punt. Wat volwassenen in hun vrije tijd doen of geloven vind ik prima, als ze anderen er maar niet mee lastig vallen. Ik woon in de bijbelbelt en word regelmatig aangesproken op straat en aan de deur benaderd. Dan vertel ik altijd heel beleefd dat Pastafri ben en dat ik geloof in de kerk van het vliegend spaghetti monster. Wel een beetje flauw, maar dan is het wel meteen klaar. Ramen.
De lijdensparadox die ik probeerde uit te leggen: als God almachtig is kan hij het lijden stoppen. Als hij dat kan is hij geen almachtige God. Als hij het niet wil is geen barmhartige God. Jij zegt dat God dit lijden gebruikt om zijn perfecte schepping te herstellen. Een God die in 6 dagen de schepping gemaakt heeft kan dat toch ook wel in 6 dagen herstellen? En als de mensheid iets moet leren het lijden is de mensheid niet perfect en de schepping dus ook niet: ergo God is niet almachtig. Of niet barmhartig.
Nu ben ik oprecht benieuwd, wanneer begin het christelijk dan volgens jou? Want Jezus en discipelen waren Joden, eens. Maar vanaf wanneer spreek je dan van christenen? Vanaf de vervolgingen onder Nero? Vanaf de staatsgodsdienst onder Constantijn?
Omdat de aard van geloof dat jij als gelovige het ene ware geloof aanhangt. Dus jouw gebruiken zijn de juiste de andere zijn verkeerd. Je mag wel mededogen hebben met degene die het verkeerd maar je moet ze er wel op wijzen en proberen in het echte geloof brengen (evangelisatie)
Jawel hoor. Paulus vastte op het moment dat hij aan de zendingsreizen begon. Zo kan je vasten in verschillende omstandigheden. Het is overigens geen verplichting. Het mag, maar doe je het niet is het ook prima.
Niet aanvallend bedoeld, want als je niet anders kent. Maar juist dit maakt dat geloven een religie wordt. Regeltjes over vasten. Het is heel mooi om tijdens lijdenstijd te vasten, maar het gaat niet om mee lijden met Jezus. Vasten gaat om zelf dichter bij God komen, meer tijd in gebed doorbrengen. Bijvoorbeeld als je met moeilijke kwesties zit. Kijk naar Mordechai. Die regeltjes over wanneer vasten heeft de kerk erbij "verzonnen", waardoor het een religie is geworden. De bijbel spreekt zeker over vasten, maar echt niet met regeltjes.
Wij geloven niet. Ik ben opgegroeid in Limburg en meer bekend met het katholieke geloof. Mijn vader is van huis uit katholiek maar geeft er nooit iets mee gedaan. Mijn opa en oma ook alleen maar “voor de vorm”. Lieten hun kinderen dopen omdat iedereen dat deed in die tijd. Ik ben zelf wel bekend met gebruiken als communie, carnaval, as woensdag, het vasten etc. We ging met de scouting altijd een Palmpasen tak brengen in het verzorgingstehuis. Man komt juist uit een gebied waar het merendeel protestants is. En kent daar de gebruiken meer van, maar is thuis niet gelovig opgevoed. Ik zal nooit kunnen geloven maar vind het wel interessant en zal iedereen in hun waarden laten. Zo zal ik nooit aandringen als iemand aan het vasten is, toch een stuk taart te nemen. Maar heb ik ook wel veel vragen omdat ik veel dingen niet begrijp. Ik kan echt bij vanalles denken: waarom dan? En de antwoorden die ik dan krijg bevredigen nooit... Vorig jaar ben ik met dochter bij haar Joodse vriendje Joods Pasen gaan vieren. Heel veel nieuwe gebruiken gezien. De moeder legde veel uit, ook aan de kinderen. Vond ik mooi om mee te maken. Dochter heeft voor dat we gingen verhuizen, een jaar in een kerkkoor gezongen omdat ze dat heel graag wilde. We hebben toen ook gewoon de diensten gevolgd waarin ze zong. Waaronder de kerstdienst en met Pasen. Als de jongsten klaar waren met zingen kregen ze een soort les, achter in de kerk. Daar mocht ze van mij ook naar toe, ondanks dat ik dus zelf niet geloof. Ik denk dat ik er op zekere hoogte ook wel waarde aan hecht omdat het toch onze cultuur heeft gevormd en de basis is van onze waarden en normen.
Ik had die vragen ook, en de antwoorden waren idd niet bevredigend. Op een gegeven moment werd mij verteld dat ik maar gewoon moet vertrouwen en volgen. Het is gewoon zo, klaar. Ga maar bidden. Ja nee, dat gaat er bij mij niet in dus toen kwamen de scheurtjes.
Daarbij heeft elke Christen wel weer een ander antwoord geloof ik... Dat vind ik ook zo apart. Wat is het nou? De 1 zegt dit over de Bijbel, de ander dat.
Hier wil ik wel even op inhaken. Hoe zie je dat voor je, dat kinderen niet in aanraking komen met religie? Elke ouder maakt beslissingen op basis van hun eigen levensovertuiging. Voor jullie is dat atheïsme. Dat is ook een opvoedingskeuze, om je kinderen zonder geloof op te voeden. Dat is niet meer of minder valide dan mensen die het met doen. Tenslotte voedt iedereen hun kinderen op met hun eigen normen en waarden.
Iedereen vat teksten op een andere manier op, we zijn individuen. Niemand op aarde zal exact gelijk hebben met hoe zij de Bijbel lezen. Voor mij gaat geloof dan ook vooral om de relatie die je met God hebt en de intentie achter je eigen daden, en niet een lijst leefregels. Tenslotte is niemand ter wereld perfect, maar daarom zijn we gered.
Het exacte moment zal lastig aanwijzen zijn, maar ik denk vanaf het moment dat bekeerde joden en heidenen gingen geloven in de Christus, ná Jezus" dood en opstanding dus. Dat je de mensen die geloofden dat Hij gestorven, begraven en opgestaan is de eerste christenen kunt noemen.
Ook dat, hoewel ik wist (weet) ook heel veel over de Bijbel, over tradities, (ongeschreven) regels dus Ik had niet echt Bijbelse vragen. (Hoewel ik de doop altijd raar heb gevonden). Mijn vragen gingen meer over: waarom kanker in kinderen? Waarom geeft God leven aan een persoon als die persoon alleen maar pijn, verdriet en angst zal kennen (baby's, kinderen, vrouwen in de prostitutie bijv) , kinderen van verslaafden met alle gevolgen van dien. Waarom zou een Moslim niet in de hemel komen ondanks dat hij/zij een goed persoon was. Verkeerde God, maar iets met vergeving, nee? Het gaat toch om het hart? En die persoon kan er ook niets aan doen geboren te zijn in een Moslimland? Enzovoorts enzovoorts. En ja ik ken de uitleg zondeval en duivel, maar die antwoorden waren (en zijn) niet bevestigend. Tja, dan moet ik maar bidden en vertrouwen.
Daarbij komt dat de bijbel van katholieken weer andere toegevoegde boeken bevat dat de bijbel die ik gebruik. Ook de bijbel van jehova's is weer iets anders. Had laatst nog jehova's aan de deur. Heb leuk met ze staan praten maar ook uitgelegd dat we op, voor mij cruciale punten, nooit overheen kunnen komen. Dat beaamden zij en vonden het fijn om zo te kunnen praten. Je hoeft niet iedereen die anders denkt of leeft gelijk de deur te wijzen. Juist de dialoog kan erg verrijkend zijn, mits er wederzijds respect is.