hi iedereen, 25 mei is onze prinses geboren en ik huil nog steeds iedere dag als ik naar haar kijk ( van geluk ) zo mooi vind ik het!! Het is ons eerste kindje dus alles is ook nieuw, en dus ook mijn eerste bevalling die welgeteld 5.5 uur heeft geduurd. Half 4 s’ nachts de eerste wee en om 9 uur was ze er!! Hierna moest ik helaas nog onder narcose vanwege de placenta die verwijderd moest worden.. deze kwam namelijk niet los en ze hebben me meteen kunnen hechten toen ik onder narcose lag, dat was dan wel weer een fijne bijkomstigheid aangezien me werd medegedeeld dat ik een totaal ruptuur had... dit bleek echter mee te vallen! De kringspier was nog intact godzijdank. Al met al een hele snelle bevalling maar ik ben echt even een paar dagen van slag geweest omdat het me allemaal zo snel ging en ik best onder de indruk was. Nu 2.5 weken verder heb ik nog steeds erge last van mn bekkenbodem, lang lopen of staan lukt nog steeds niet. Ik krijg dan een heel zwaar en drukkend gevoel daar beneden en de ene dag lijkt het beter te gaan maar dan krijg ik weer een terugval lijkt wel. Ik ben tijdens mn zwangerschap erg fit gebleven en ergens had ik de illusie om 2 weken na de bevalling weer vrolijk rond te huppelen met de kinderwagen maar dit lukt simpelweg niet. Ik merk dat ik erg veel moeite heb met die “trage” herstel en soms denk ik.. komt dit wel goed? Ik vroeg me dus af zijn er vrouwen die mij wat moed toe kunnen spreken of die hun ervaringen willen delen hoe hun herstel na de bevalling ging? Is het normaal om zo’n zwaar en drukkend gevoel te hebben in de bekkenbodem? En kan dit weken duren voordat het minder wordt? Ik ga weer plat op de bank.. dikke knuffel
Het komt echt wel goed hoor, dat gevoel van de bekkenbodem duurde bij mij wel een tijdje - het werd wel steeds minder, vervolgens nog een tijdje enkel rondom menstruaties, en nu merk ik het nooit meer - ik denk dat het zeker sinds de jongste 2-2.5 was echt helemaal weg was, maar voor die tijd dus al echt behoorlijk minder dan die eerste weken na de bevalling. Bij die bevalling had ik ook een manuele placentaverwijdering/natasting en ruptuur (die op de OK heel goed is gehecht gelukkig). Qua rondhuppelen na de bevalling heb je aan mij niet zo’n goede Bij de oudste kon ik na 5 weken een klein rondje lopen, was dan kapót. Maar ook dat is helemaal goed gekomen
Oohh zo herkenbaar! Je hoofd is al verder hersteld dan je lichaam. Doe het rustig aan en je zult zien dat je volgende week ineens al een stuk verder bent. Oja en bekkenbodemspiereb hebben hier goed geholpen! Ik kan nu zeker weer een uur rustig lopen zonder pijn en de hele dag doorkomen zonder dat drukkende gevoel. Zoontje is 4 weken.
Ik herken je verhaal helemaal. Het viel mij ook zo tegen na de bevalling. Ik kon de dagen erna bijna niet lopen. Liep helemaal voorover gebukt. Inderdaad een mega drukkend gevoel naar beneden. En vreselijk last van de knip gehad. Na een paar weken nam het drukkende gevoel langzaam af. Mijn zoontje is nu 5 maanden en ik heb al een paar weken geen pijn meer. Geef jezelf de tijd om te herstellen. Je hebt een mensje op de wereld gezet! Het komt goed! Liefs
Heeeel herkenbaar! Iedereen is altijd hup hersteld lijkt het. Alsof er niets is gebeurd. Maar het verschilt heel erg per vrouw, je lichaam, de baby, de bevalling. Gun jezelf de tijd, tot 4-5 weken mag je echt rekenen! Daarna kun je wel waarschijnlijk wandelen stukken, maar ook nog wel pijn en moeheid. Ikzelf kon na de bevalling pas op dag 3 onder de douche, daarvoor niet eens uit bed komen. Ook veel last van bekken gehad erna. Uiteindelijk met 6/7 weken was het goed
Pff zo fijn om jullie reacties te lezen, het voelt inderdaad alsof ik de enige ben, mn zus is ook toevallig 3 dagen geleden bevallen en die verkeerd al in een betere staat dan ik! Het is was het is.. vandaag ook weer veel gelegen en dat ga ik zeker nog 2 weken zo doen! Hopelijk gaat t dan met kleine stapjes steeds beter.
ik heb geen placentaverwijdering gehad, maar had een vulvahematoom. Er zat meer dan een halve liter aan bloed en stolsels in mijn schaamlip omdat er niet goed was gehecht.. dit is opengemaakt op de operatietafel en opnieuw gehecht. Het zware gevoel herken ik maar al te goed. Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik kon na 4 maanden pas zeggen dat ik helemaal geen last meer had. Inderdaad goed je rust pakken zover dat gaat, daar knap je het snelst van op!
Soortgelijke ruptuur check. Ik kon 6 weken later er nog niet gewoon gaan zitten zonder ff te vloeken. Lopen kon ik pas maanden later, maar we een stukje fietsen naar de dokter deed ik na ruim 2 maand: had bij elk hobbeltje in de weg de tranen in de ogen. Heb pas echt een stukje kunnen lopen met mijn kind toen hij al uit zijn kinderwagenbak was gegroeid dus dat wat echt heel rot. Maar kwam door mijn bekken. Dit keer weet ik het, dus stel ik de verwachting bij Tip: als de zwelling weg is, kun je ook de bekkenfysio vragen om hulp.
Hoi dames, Nu bijna 7 weken verder en nog steeds erg moeite met langs lopen en staan, moet ook erg wennen aan m’n zaakje daar beneden.. vaginawand is ineens erg zichtbaar en als ik sta voel ik ook een bobbeltje bij de ingang ( dit is dus de vaginawand die wat is gaan hangen ) maaar de gyn zegt dat dit allemaal heel normaal is en dat het ook gewoon vaak zo is dat je niet ongeschonden uit de strijd komt maar dat dit vaak nog wel bijtrekt dmv bekkenbodemoefeningen of je went er uitendelijk aan Ik heb mezelf voor genomen geen “ deadline” of doelen meer te stellen. Als ik over een half jaar weer een beetje de oude ben, ben ik allang blij. Neemt niet weg dat ik er nog steeds een beetje moeite mee heb zo nu en dan.. ben soms wat down en heb vaak nog steeds de gedachte: komt dit ooooit wel goed? Zijn er nog meer soortgelijke verhalen? En wanneer wende jullie aan de nieuwe situatie? Knuf
Ja een bevalling is best iets voor je lijf, dus het is logisch dat het niet in een keer allemaal geheeld is. Zelf totaalruptuur gehad én na een week nog een operatie én daarbij veel te veel bloedverlies. Lijf is dan niet in een week hersteld, zoals destijds wel bij onze dochter. Ik denk maar zo, je vraagt iets van je lijf, wees er dan ook lief voor en niet te streng.
Hier ook een bevalling met een totale duur van 5 uur waarvan 4 uur met weeën. Heeft ook echt wel even nodig gehad om te herstellen. Pas na een week of 5 kon ik weer een redelijk stuk wandelen. Ervoor ging dat totaal niet.
Mijn bekkenfysio had altijd de vergelijking met een verstuikte enkel. Klinkt raar. Maar zo moet je de bekkenbodemspieren ook zien. Die spieren zijn helemaal opgerekt en die hebben echt minstens 6 weken rust nodig. Je kan best wat lopen en dergelijke en wat lichte klusjes doen. Maar je moet ook echt de rust nemen. En dan voornamelijk gaan liggen. Hierbij belast je de bekkenbodemspieren niet.
Zie net je laatste reactie. Wees inderdaad niet te streng voor je zelf. Soms wel moeilijk. Komt echt wel goed. Je leert je nieuwe lichaam ook te waarderen voor wat het je heeft gegeven. En je mag soms ook gewoon balen en even lekker spuien tegen je geliefden om je heen. Want als het je lichaam niet is dan is het wel die slapeloze nachten waar je van baalt.